The completed Dinner Party took six

The completed Dinner Party took six years and 250,000 dollars to complete, not including volunteer labor.[3] The work began modestly as "Twenty-Five Women Who Were Eaten Alive", a way in which Chicago could use her "butterfly-vagina" imagery and interest in china painting in a high-art setting.[3]
Chicago soon expanded it to include the thirty-nine final women arranged in three groups of thirteen. The triangular shape has significance because it has long been a symbol of the female. It is also an equilateral triangle to represent equality. The number thirteen represents the number of people who were present at the Last Supper, an important comparison for Chicago, as the only people involved there were men.[3] Chicago developed the work on her own for the first three years before bringing in others. Over the next three years, over 400 people contributed to the creation of the work, most of them volunteers. About 125 were called "members of the project", suggesting long-term efforts, and a small group was closely involved with the project for the final three years, including ceramicists, needleworkers, and researchers.[3] The project was organized according to what has been called "benevolent hierarchy" and "non-hierarchical leadership", as Chicago designed most aspects of the work and had the final control over decisions made.[3]
The 39 plates themselves start flat and begin to emerge in higher relief towards the very end of the chronology, meant to represent modern woman's gradual independence and equality, though it is still not totally free of societal expectations.[4] The work also uses supplementary written information such as banners, timelines, and a three-book exhibition publication to provide background information on each woman included and the process of making the work.[4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานเลี้ยงอาหารค่ำเสร็จใช้เวลาหกปีที่ผ่านมาจำนวน 250,000 ดอลลาร์และจะเสร็จสิ้นไม่รวมถึงแรงงานอาสาสมัคร. [3] การทำงานที่จะเริ่มต้นอย่างสุภาพว่า "ผู้หญิงยี่สิบห้าคนที่ถูกกินมีชีวิตอยู่" วิธีการที่สามารถใช้ chicago เธอว่า "ผีเสื้อช่องคลอด" ความฝันและความสนใจในการวาดภาพจีนในการตั้งค่าสูงศิลปะ. [3]
ชิคาโกในเร็ว ๆ นี้ขยายมันจะรวมถึงเก้าผู้หญิงสุดท้ายจัดอยู่ในกลุ่มที่สามจากสิบสาม รูปสามเหลี่ยมมีความสำคัญเพราะมันมีมานานแล้วเป็นสัญลักษณ์ของเพศหญิง มันก็ยังเป็นรูปสามเหลี่ยมเพื่อเป็นตัวแทนของความเท่าเทียมกัน สิบสามจำนวนหมายถึงจำนวนของคนที่อยู่ในปัจจุบันที่อาหารมื้อเย็นที่ผ่านมาการเปรียบเทียบสิ่งที่สำคัญสำหรับชิคาโก,เป็นเพียงคนเดียวที่เกี่ยวข้องกับการมีผู้ชาย. [3] chicago พัฒนาทำงานได้ด้วยตัวเองเป็นครั้งแรกเมื่อสามปีก่อนในการนำคนอื่น ๆ ในช่วงสามปีถัดไปมากกว่า 400 คนมีส่วนทำให้การสร้างของการทำงานส่วนใหญ่ของพวกเขาอาสาสมัคร ประมาณ 125 ถูกเรียกว่า "สมาชิกของโครงการ" ชี้ให้เห็นความพยายามในระยะยาวและเป็นกลุ่มเล็ก ๆ ที่มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับโครงการสำหรับสามปีสุดท้ายรวมทั้ง ceramicists, needleworkers และนักวิจัย. [3] โครงการนี​​้ก็ถูกจัดตามสิ่งที่ถูกเรียกว่า "ลำดับชั้นเมตตา" และ "ความเป็นผู้นำที่ไม่ได้ลำดับชั้น" ในขณะที่ chicago ออกแบบด้านที่สุดของการทำงานและมีการควบคุมครั้งสุดท้ายเหนือการตัดสินใจ. [3]
39 แผ่นตัวเองเริ่มแบนและเริ่มที่จะโผล่ออกมาด้วยความโล่งอกที่สูงขึ้นไปทางปลายสุดของเหตุการณ์หมายความว่าจะเป็นตัวแทนของความเป็นอิสระค่อยๆผู้หญิงยุคใหม่และความเท่าเทียมกันถึงแม้ว่ามันจะยังไม่ทั้งหมดเสียความคาดหวังของสังคม. [4] การทำงานยังใช้เสริม ข้อมูลที่เขียนเช่นแบนเนอร์, ระยะเวลา,และสิ่งพิมพ์นิทรรศการสาม-book ที่จะให้ข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับผู้หญิงแต่ละรวมและขั้นตอนของการทำงาน. [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานเลี้ยงอาหารค่ำเสร็จเอาปีที่หกและ 250000 ดอลลาร์ เพื่อให้เสร็จสมบูรณ์ ไม่รวมแรงงานอาสาสมัคร[3] งานเริ่มทั้ง "ยี่สิบ - 5 ผู้หญิงที่ถูกกินชีวิต" วิธีในชิคาโกที่สามารถใช้ภาพถ่ายของเธอ "ผีเสื้อช่องคลอด" และสนใจในจิตรกรรมจีนตั้งสูงเด่น[3]
ชิคาโกเร็ว ๆ นี้ขยายให้รวมชุดสุดท้ายสามสิบเก้าจัดกลุ่ม thirteen รูปร่างสามเหลี่ยมมีความสำคัญ เพราะจะได้เป็นสัญลักษณ์ของหญิง นอกจากนี้ยังเป็นรูปสามเหลี่ยมแสดงถึงความเสมอภาค หมายเลข 13 หมายถึงจำนวนคนที่อยู่ในซุปเปอร์ล่าสุด การเปรียบเทียบที่สำคัญในชิคาโก้ เป็นคนเดียวที่เกี่ยวข้อง มีผู้ชาย[3] ชิคาโกพัฒนางานของตนเองใน 3 ปีแรกก่อนที่จะนำคนอื่น สามปีถัดไป กว่า 400 คนส่วนการทำงาน อาสาสมัครส่วนใหญ่ของพวกเขา แนะเกี่ยวกับ 125 ถูกเรียกว่า "สมาชิกของโครงการ" นำความพยายามระยะยาว, และเกี่ยวข้องกับกลุ่มขนาดเล็กอย่างใกล้ชิดกับกับโครงการปีสามสุดท้าย ceramicists, needleworkers และนักวิจัย[3] โครงการถูกจัดระเบียบตามสิ่งที่เรียกได้ว่า "กลายชั้น" และ "ไม่ใช่ลำดับชั้นนำ" ตามลักษณะส่วนใหญ่ของงานออกแบบของชิคาโก และมีการควบคุมการตัดสินใจขั้นสุดท้าย[3]
แผ่น 39 เองเริ่มแบน และเริ่มโผล่ในบรรเทาสูงขึ้นไปตามลำดับ หมายถึงผู้หญิงทันสมัยขึ้นเป็นอิสระและความเสมอภาค แต่ก็ยังคงไม่ฟรีของความคาดหวังที่นิยมมาก[4] งานยังใช้เอกสารประกอบการเขียนเช่นแบนเนอร์ เส้นเวลา และสิ่งพิมพ์นิทรรศการหนังสือสามให้ข้อมูลพื้นหลังกับผู้หญิงแต่ละคนรวมและกระบวนการทำงาน[4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาหารมื้อค่ำที่เสร็จสมบรูณ์ของผู้ผลิตรายอื่นมา 6 ปีและ 250,000 ดอลลาร์สรอ.ให้เสร็จสมบูรณ์,ไม่ได้รวมถึงอาสาสมัครแรงงาน.[ 3 ]ที่ทำงานก็เริ่มอย่างเรียบง่ายเป็น"ไม่เกิน US $สตรีที่มีกินมีชีวิตชีวา"ที่ชิคาโกจะสามารถใช้ของเธอ"ผีเสื้อ - ช่องคลอด" รูปภาพ และดอกเบี้ยในประเทศจีนการวาด ภาพ ในที่สูง - ศิลปะการตั้งค่า[ 3 ]
ชิคาโกในเร็วๆนี้ขยายตัวเพิ่มขึ้นได้รวมถึงสามสิบเก้าครั้งสุดท้ายผู้หญิงที่จัดไว้ในกลุ่มสามสิบสาม รูปทรงสามเหลี่ยมที่มีนัยสำคัญเพราะมันเป็นสัญลักษณ์ของผู้หญิงยาว นอกจากนั้นยังเป็นรูปสามเหลี่ยมด้านเท่าที่จะเป็นตัวแทนความเท่าเทียมกัน จำนวนสิบสามที่แสดงถึงจำนวนของผู้คนที่อยู่ในอาหารมื้อค่ำที่ผ่านมาการเปรียบเทียบที่สำคัญสำหรับเมืองชิคาโกเป็นคนเดียวที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับมีคน.[ 3 ]ชิคาโกพัฒนางานได้ด้วยตัวของท่านเองในปีแรกก่อนที่จะพาผู้อื่น ตลอดช่วงสามปีถัดไปที่มากกว่า 400 คนเป็นปัจจัยสำคัญในการสร้างของงานที่ส่วนใหญ่ของพวกเขาอาสาสมัคร เกี่ยวกับ 125 เรียกกันว่า"สมาชิกของโครงการ"แนะนำความพยายามระยะยาวและกลุ่มขนาดเล็กมีความเกี่ยวพันอย่างใกล้ชิดกับกับโครงการสำหรับที่สามรอบสุดท้ายปี,รวมถึง ceramicists , needleworkers ,และนักวิจัย.[ 3 ]ที่โครงการได้ถูกจัดตั้งขึ้นตามที่ได้รับการเรียกขานว่า"ใจบุญลำดับชั้น"และ"ไม่ใช่แบบลำดับชั้นความเป็นผู้นำ",และเมืองชิคาโกได้รับการออกแบบมาตั้งแต่ในอดีตจนถึงปัจจุบันของงานและได้มีการควบคุมมากกว่าการตัดสินใจครั้งสุดท้ายขึ้น[ 3 ]
39 แผ่นทำความร้อนด้วยกันเองเริ่มจอแบนและจะเริ่มปรากฏตัวขึ้นในการบรรเทาสูงขึ้นไปทางปลายเป็นอย่างมากที่มีประวัติที่หมายถึงความเป็นอิสระอย่างค่อยเป็นค่อยไปในการเป็นตัวแทนของผู้หญิงที่ทันสมัยมีความเท่าเทียมกันและแม้จะยังไม่ทั้งหมดโดยไม่เสียค่าบริการความคาดหวังของสังคม.[ 4 ]งานที่ยังใช้ข้อมูลเขียนเพิ่มเติมเช่นว่านี้เป็นระยะเวลาแบนเนอร์และการประกาศการจัดแสดงนิทรรศการสาม - หนังสือที่ให้บริการข้อมูล ภาพ พื้นหลังของผู้หญิงแต่ละแห่งรวมอยู่และกระบวนการการทำงาน.[ 4 ]