The History and Evolution of the Ba

The History and Evolution of the Bassoon

The ancient history of the bassoon is fairly murky, but ancestors of the bassoon and its kid brother the oboe have been around since the middle ages. Double-reed woodwind instruments called “shawms” were in use in Europe by at least the 12th century, having probably arrived there from the Middle East, where similar instruments had been developed a few centuries earlier.




By the Renaissance, shawms were squawking all over Europe, and by the 16th century they were making shawms that played in a variety of ranges, from sopranino to double bass. One branch of the shawm family that became common, especially in Brittany, was the bombarde. The “bombarde” label was mainly applied to lower-ranged shawms, while higher-pitched shawms were usually just called shawms.

As Renaissance music grew more complex, musicians saw the need for a woodwind instrument that could play really low and reasonably loud. The bombardes that were available presented a conundrum: in order to play as low as composers wanted, the instruments had to be ridiculously long, as much as three meters of tube.

The solution instrument makers came up with in the second half of the 16th century was to fold it up in the manner of brass instruments. The bore did a u-turn at the bottom, effectively cutting the length of the instrument in half and making it more manageable to play and transport. The bending also made the instrument’s tone considerably mellower, so it was dubbed the “dulcian,” from the Latin for “sweet sounding.” The dulcian is the direct forerunner to the modern bassoon, the homo erectus to the bassoon’s homo sapiens. The dulcian went by other names as well, including the curtal in England and the Fagott in German-speaking places.

Dulcians evolved into bassoons in the 17th century, when the modern four-joint construction was developed, probably in France. Bassoons had a range that could stand up against the lowest members of the string family, so composers who wanted bass notes out of a woodwind instrument now had something to work with.




Baroque composers found a variety of roles for the bassoon. Bach liked to assign them obligato parts, while Vivaldi wrote more than 30 bassoon concertos. By the dawn of the classical era, the bassoon was firmly entrenched as a regular member of orchestras and chamber ensembles.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติและวิวัฒนาการของการบาสซูนประวัติโบราณบาสซูนจะค่อนข้างขุ่น แต่บรรพบุรุษของพี่ชายของเด็กโอโบและบาสซูนได้รับรอบตั้งแต่ยุคกลาง เครื่องมือเครื่องเป่าลมลิ้นคู่ที่เรียกว่า "shawms" ได้ใช้ในยุโรปโดยน้อยศตวรรษที่ 12 อาจจะมีถึงมีจากตะวันออกกลาง ที่คล้ายเครื่องมือพัฒนามากี่ศตวรรษก่อนหน้านี้โดยเรเนสซอง shawms ได้ squawking ทั่วยุโรป และ โดยศตวรรษที่ 16 พวกเขากำลังทำ shawms ที่เล่นในหลากหลายช่วง sopranino การดับเบิลเบส สาขาหนึ่งของตระกูล shawm ที่ทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแคว้นเบรอตาญ แก้ไขการ bombarde ป้ายชื่อ "bombarde" ส่วนใหญ่ใช้โจมตีระยะไกลล่าง shawms ในขณะที่ shawms ที่สูงขึ้นมักจะเรียกว่า shawmsเนื่องเพลง Renaissance ซับซ้อน นักดนตรีเห็นความต้องการเครื่องเป่าลมไม้ที่สามารถเล่นจริง ๆ ต่ำ และเหมาะสมเสียงดัง Bombardes ที่พร้อมใช้งานนำเสนอปริศนา: เพื่อเล่นราคาต่ำสุดที่ผู้แต่งต้องการ เครื่องมือก็จะเป็นม่า หลอดมากถึง 3 เมตรเครื่องมือแก้ปัญหาเครื่องชงมาในครึ่งหลังของศตวรรษที่ 16 ได้พับขึ้นในลักษณะตราสารทองเหลือง การเจาะไม่กลับรถด้านล่าง ตัดครึ่งความยาวของเครื่องมือ และการจัดการในการเล่น และการขนส่งมีประสิทธิภาพ การดัดงอยังทำเสียงเครื่องดนตรีมาก mellower ดังนั้นจึงขนานนาม "dulcian จากการ"ทำให้เกิดเสียงหวาน" Dulcian การเป็นผู้ตรงกับบาสซูนทันสมัย erectus ตุ๊ดไป sapiens ตุ๊ดของบาสซูน Dulcian นี้ไป โดยชื่ออื่น ๆ เช่น รวม curtal การ Fagott ในสถานที่พูดภาษาเยอรมันและอังกฤษDulcians พัฒนาเป็น bassoons ในศตวรรษที่ 17 เมื่อการก่อสร้าง 4-ร่วมสมัยได้รับการพัฒนา คงในฝรั่งเศส ช่วงที่สามารถยืนขึ้นกับสมาชิกของครอบครัวสตริ ต่ำสุดดังนั้นเพลงที่ต้องการเบสจากเครื่องเป่าลมไม้ตอนนี้มีสิ่งที่จะทำงานกับ bassoons ได้เพลงยุคบาโรกพบความหลากหลายของบทบาทสำหรับบาสซูน แบ๊กชอบการกำหนดส่วน obligato ในขณะที่วิวัลดีเขียนคอนแชร์โตบาสซูนมากกว่า 30 โดยรุ่งอรุณของยุคคลาสสิก บาสซูนแก้ไขให้แน่นยึดที่มั่นเป็นสมาชิกปกติของออร์เคสตราและหอประจักษ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมาและวิวัฒนาการของปี่

ประวัติศาสตร์โบราณของปี่ค่อนข้างมืด แต่บรรพบุรุษของปี่และพี่ชายของปี่ที่ได้รับรอบตั้งแต่ยุคกลาง เครื่องเป่าลมไม้กกดับเบิลเรียกว่า "shawms" ถูกนำมาใช้ในยุโรปอย่างน้อยศตวรรษที่ 12 ที่มีอาจจะไปถึงที่นั่นจากตะวันออกกลางที่ตราสารที่คล้ายกันได้รับการพัฒนาไม่กี่ศตวรรษก่อนหน้านี้.




โดยศิลปวิทยา shawms ถูกบ่นทุกมุม ยุโรปและจากศตวรรษที่ 16 พวกเขาทำ shawms ที่เล่นในความหลากหลายของช่วงจาก sopranino การดับเบิลเบส สาขาหนึ่งของครอบครัวของ shawm ที่กลายเป็นเรื่องธรรมดาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริตตานีเป็น bombarde "การ bombarde" ฉลากถูกนำมาใช้เป็นหลักในการ shawms ล่างตั้งแต่ขณะ shawms สูงแหลมมักจะถูกเรียกว่าเพียงแค่ shawms.

เป็นเพลงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการเติบโตที่ซับซ้อนมากขึ้นนักดนตรีเห็นความจำเป็นในการ woodwind เครื่องดนตรีที่สามารถเล่นจริงๆต่ำและมีเหตุผลดัง bombardes ที่มีอยู่นำเสนอปริศนา: เพื่อที่จะเล่นที่ต่ำเป็นนักประพันธ์เพลงที่ต้องการเครื่องมือที่จะต้องมีความยาวขันมากที่สุดเท่าที่สามเมตรของหลอด.

ผู้ผลิตเครื่องมือที่ใช้ในการแก้ปัญหาขึ้นมาด้วยในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 16 คือการพับขึ้นในลักษณะของตราสารทองเหลือง เจาะได้เลี้ยวกลับที่ด้านล่างได้อย่างมีประสิทธิภาพการตัดความยาวของตราสารที่ในช่วงครึ่งปีและทำให้มันจัดการได้มากขึ้นในการเล่นและการขนส่ง ดัดยังทำเสียงเครื่องดนตรีของโชนมากดังนั้นจึงได้รับการขนานนามว่า "dulcian" มาจากภาษาละตินสำหรับ "ทำให้เกิดเสียงหวาน." การ dulcian เป็นบรรพบุรุษโดยตรงกับปี่ทันสมัย Homo erectus เพื่อปี่ของ Homo sapiens dulcian ไปโดยชื่ออื่น ๆ เช่นกันรวมทั้ง curtal ในอังกฤษและ Fagott ในสถานที่ที่พูดภาษาเยอรมัน.

Dulcians พัฒนาเป็นดอกไม้เทียนในศตวรรษที่ 17 เมื่อการก่อสร้างสี่ร่วมกันที่ทันสมัยได้รับการพัฒนาอาจจะอยู่ในประเทศฝรั่งเศส ดอกไม้เทียนมีช่วงที่สามารถยืนขึ้นกับสมาชิกในครอบครัวต่ำสุดของสตริงเพื่อให้นักประพันธ์เพลงที่ต้องการบันทึกเสียงเบสออกจาก woodwind เครื่องดนตรีในขณะนี้มีบางสิ่งบางอย่างที่จะทำงานกับ.




คีตกวีพิสดารพบความหลากหลายของบทบาทสำหรับบาสซูน Bach ชอบที่จะกำหนดให้ชิ้นส่วนที่จำเป็นต้องในขณะที่ Vivaldi เขียนมากกว่า 30 concertos ปี่ โดยรุ่งอรุณของยุคคลาสสิกปี่ที่ถูกยึดเป็นสมาชิกปกติของออเคสตร้าและตระการตา