This last remaining peat swamp fore

This last remaining peat swamp forest in Thailand spreads over 3 districts including Tak Bai, Su-ngai Kolok and Su-ngai Padi. Covering an area of 192 square kilometers, of which 80 square kilometers are dense forests, the swamp is rich in fauna and flora. Major waterways that pass through the area are Khlong Su-ngai Padi, Bang Nara River and Khlong To Daeng, from which the forest derives its name.

Publicized nature study treks are provided to transfer knowledge on peat swamp forests to visitors. The 1,200-meter trail starts from a swamp behind the research center with one segment of the trail consisting of a wooden bridge suspended by metal slings and another consisting of a high tower for viewing the lush scenery below. Informative signs provide interesting facts about trees and provide guidance for new trekkers. The trail is open daily from 8 a.m. to 4 p.m. with no admission fee. An exhibition room is also provided to give nature enthusiasts additional information.

A peat swamp forest originates from fresh water that is confined in limited space for a long period of time and subsequently leads to an accumulation of organic matter in the soil, like dead plants, trees and leaves. These progresses are slowly transformed into peat or organic soil that is soft like sponge with low density and absorbs water very well. In this area, peat has accumulated together with marine sediment to create 2-3 interlocking layers of both types of soil. Because the sea level was high enough to cover the forest accumulation of sediment ensued and seawater was contained in the area. This resulted in the demise of plants in the forest and created a mangrove forest in its place. When the water level receded and rain came, the water was transformed into fresh water and the peat swamp forest emerged. The deeper soil layers date from 6,000-7,000 years, while the top layers is from 700-1,000 years.

The forest has a diverse ecological system with every life being interconnected. Trees have strong roots that spread out to those of other trees and help them in supporting their large trunks. Therefore, trees in the peat swamp forest will grow together in a group. If one falls, so will the others.

There are over 400 species of plants in the peat swamp forest. The most outstanding are strange palms like Lum Phi whose fruits can be eaten and red palm whose entire trunk is red in color. Red palm is popular as a garden plant. Moreover, there are aromatic flowers like the Goniothalamus giganteus, a plant of the Annonaceae family that has large flowers. In addition, with careful scrutiny, visitors may be able to spot orchids and an assortment of small plants.

There are over 200 animal species in the forest. Small creatures include langurs, civets, wild cats, Singapore rats, and Malayan tree frogs while large animals include wild boars and binturongs. A variety of fish also makes it home in the forest, including a certain species of catfish that can be raised in acidic water and the strange angler catfish that has a flat, wide head and a long body. This catfish has a poisonous spine in its dorsal fin. The fish uses the forest as a refuge and to spawn. Villagers catch this fish for food when it is fully grown.

Birds here include the Rufous-tailed Shama that is mainly found in Sumatra, Borneo and Malaysia and was first discovered in Thailand in 1987. The Malaysian Verditer Flycatcher is found only in Sirindhorn Peat Swamp Forest in Thailand. Both species are now endangered.

The forest is interesting not only because of its unusual flora and fauna, but also because of the overall unique experience that people, particularly children, are bound to receive when they visit. The surrounding nature offers a constant stream of surprises. While trekking amidst a serene forest, visitors may encounter an animal grazing. Trails take you close to, but not overly interfering with, nature.

Note: Visitors to the forest are recommended to bring notebooks, colored pencils, binoculars, cameras, and mosquito repellent. With these items in hand, it is possible to spend a whole day of fun here as the cool climate of the forest is conducive for explorations. The best time to go is during February-April because there is little rain. The other months will see frequent rainfall because the forest is situated on a peninsula.

Tourists should be aware of the disease-carrying black mosquitoes, which are prevalent in the area and come out in the evening. Forest fire can happen as a result of smoking and discarding cigarette butts on the ground. When there is a forest fire in this forest, it is more difficult to put out because there is ample fuel in the form of trees, dead barks and organic matters in the ground. The fire will actually spread underground, making it extremely difficult to extinguish and control and can last for months. The only way to put it out is to wait for heavy rainfall where the subsequent inundation should extinguish the fire.

Getting there: It is more convenient to get there by train from Bangkok as the last station is at Su-ngai Kolok. If not, bring a car which can also be chartered from Su-ngai Kolok.

If driving, take Highway No. 4057 (Tak Bai-Su-ngai Kolok) for about 5 kilometers, then switch to the branch road and proceed for 3 kilometers to Chawananan Road. After that, turn left and proceed for 2 kilometers where directional signs that lead visitors all the way to the forest are posted. For more information, contact P.O. Box 37, Su-ngai Kolok, Narathiwat 96120.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พรุนี้สุดท้ายที่เหลืออยู่ในป่าพรุในประเทศไทยแผ่ซ่านไปทั่วรวมทั้ง 3 อำเภอตากใบ, สุไหงโกลกและสุไหงปาดี ครอบคลุมพื้นที่ 192 ตารางกิโลเมตรซึ่ง 80 ตารางกิโลเมตรเป็นป่าทึบป่าพรุที่อุดมไปด้วยสัตว์และพืช น้ำที่สำคัญที่ผ่านพื้นที่ที่มีคลองสุไหงปาดี, แม่น้ำบางนราและคลองเพื่อแดงจากการที่ป่าล้วนมาจากชื่อของมัน. เผยแพร่ทางเดินป่าศึกษาธรรมชาติที่มีไว้เพื่อการถ่ายโอนความรู้เกี่ยวกับป่าพรุกับผู้เข้าชม ทาง 1,200 เมตรเริ่มต้นจากหนองน้ำที่อยู่เบื้องหลังการศูนย์การวิจัยที่มีส่วนหนึ่งของเส้นทางที่ประกอบด้วยสะพานไม้ที่ถูกระงับโดยสลิงโลหะและอื่น ๆ ซึ่งประกอบด้วยหอสูงสำหรับการดูทิวทัศน์ที่เขียวชอุ่มด้านล่าง สัญญาณข้อมูลให้ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับต้นไม้ที่น่าสนใจและให้คำแนะนำสำหรับการเดินป่าใหม่ เส้นทางเปิดบริการทุกวัน 08:00-04:00 มีค่าเข้าชมไม่ ห้องนิทรรศการนอกจากนี้ยังมีที่จะให้ธรรมชาติของผู้ที่ชื่นชอบข้อมูลเพิ่มเติม. ป่าพรุมาจากน้ำจืดที่ถูกกักขังอยู่ในพื้นที่ จำกัด เป็นระยะเวลานานของเวลาและต่อมานำไปสู่การสะสมของสารอินทรีย์ในดินเช่นพืชที่ตายแล้ว ต้นไม้และใบ ความคืบหน้าเหล่านี้จะเปลี่ยนช้าลงในพรุหรือดินอินทรีย์ที่มีความนุ่มเหมือนฟองน้ำที่มีความหนาแน่นต่ำและดูดซับน้ำได้เป็นอย่างดี ในบริเวณนี้พีทได้สะสมร่วมกับตะกอนทะเลเพื่อสร้าง 2-3 ชั้นเชื่อมต่อกันของทั้งสองประเภทของดิน เพราะระดับน้ำทะเลที่สูงเพียงพอที่จะครอบคลุมการสะสมป่าเกิดตะกอนและน้ำทะเลได้ที่มีอยู่ในพื้นที่ เรื่องนี้ทำให้เกิดการตายของพืชในป่าและสร้างป่าชายเลนในสถานที่ เมื่อระดับน้ำลดและฝนตกมาน้ำก็กลายเป็นน้ำจืดและป่าพรุโผล่ออกมา ชั้นดินที่ลึกลงไปจากวันที่ 6,000-7,000 ปีในขณะที่ชั้นบนสุดจาก 700-1,000 ปี. ป่ามีระบบนิเวศวิทยาที่หลากหลายกับทุกชีวิตเป็นที่เชื่อมต่อกัน ต้นไม้มีรากที่แข็งแกร่งที่กระจายออกไปให้กับผู้ที่ต้นไม้อื่น ๆ และช่วยให้พวกเขาในการสนับสนุนของพวกเขาลำต้นขนาดใหญ่ ดังนั้นต้นไม้ในป่าพรุจะเติบโตไปด้วยกันในกลุ่ม หากหนึ่งตกอยู่จึงจะคนอื่น ๆ . มีอยู่มากกว่า 400 ชนิดของพืชในป่าพรุ โดดเด่นมากที่สุดคือปาล์มแปลกเช่นลุมพีซึ่งเป็นผลไม้ที่สามารถรับประทานได้และปาล์มที่มีลำต้นสีแดงทั้งหมดเป็นสีแดง ปาล์มสีแดงเป็นที่นิยมเป็นพืชสวน นอกจากนี้ยังมีดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมเช่น Goniothalamus giganteus โรงงานของครอบครัว Annonaceae ที่มีดอกไม้ขนาดใหญ่ นอกจากนี้ยังมีการตรวจสอบข้อเท็จจริงอย่างรอบคอบผู้เข้าชมอาจจะไม่สามารถที่จะจุดกล้วยไม้และหลากหลายของพืชขนาดเล็ก. มีอยู่มากกว่า 200 ชนิดของสัตว์ในป่า สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กรวมถึงค่างชะมดแมวป่าหนูสิงคโปร์และกบต้นไม้มลายูในขณะที่สัตว์ใหญ่ ได้แก่ หมูป่าและ binturongs ความหลากหลายของปลายังทำให้บ้านในป่ารวมทั้งบางชนิดของปลาดุกที่สามารถเติบโตในน้ำที่เป็นกรดและปลาดุกปลาแปลกที่มีแบนหัวกว้างและตัวยาว ปลาดุกนี้มีกระดูกสันหลังที่เป็นพิษในครีบหลังของมัน ปลาที่ใช้ป่าเป็นที่หลบภัยและวางไข่ ชาวบ้านจับปลาอาหารนี้เมื่อมีการเจริญเติบโตเต็มที่. นกที่นี่รวมถึงรูฟัสเทลด์ Shama ที่พบส่วนใหญ่อยู่ในเกาะสุมาตราบอร์เนียวและมาเลเซียและถูกค้นพบครั้งแรกในประเทศไทยในปี 1987 มาเลเซีย Verditer แซวพบเฉพาะในพรุสิรินธร ป่าไม้ในประเทศไทย ทั้งสองชนิดอยู่ในขณะนี้ใกล้สูญพันธุ์. ป่าเป็นที่น่าสนใจไม่เพียงเพราะของพืชและสัตว์ที่ผิดปกติของมัน แต่ยังเป็นเพราะประสบการณ์ที่ไม่ซ้ำโดยรวมที่ผู้คนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กจะผูกพันที่จะได้รับเมื่อพวกเขาเข้าชม ธรรมชาติโดยรอบมีกระแสคงที่ด้วยความประหลาดใจ ในขณะที่เดินอยู่ท่ามกลางป่าอันเงียบสงบผู้เข้าชมอาจพบสัตว์แทะเล็ม เส้นทางนำคุณปิด แต่ไม่มากเกินไปรบกวนธรรมชาติ. หมายเหตุ: ผู้เข้าชมป่าจะแนะนำให้นำโน๊ตบุ๊ค, ดินสอสี, กล้องส่องทางไกลกล้องและยากันยุง กับรายการเหล่านี้อยู่ในมือมันเป็นไปได้ที่จะใช้เวลาทั้งวันของความสนุกที่นี่เป็นสภาพภูมิอากาศที่เย็นของป่าเป็นที่เอื้อต่อการสำรวจ เวลาที่ดีที่สุดที่จะไปเป็นในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ถึงเดือนเมษายนเนื่องจากมีฝนเล็กน้อย เดือนอื่น ๆ จะเห็นปริมาณน้ำฝนบ่อยเพราะป่าตั้งอยู่บนคาบสมุทร. นักท่องเที่ยวควรจะตระหนักถึงโรคแบกยุงสีดำซึ่งเป็นที่แพร่หลายในพื้นที่และออกมาในตอนเย็น ไฟป่าที่สามารถเกิดขึ้นเป็นผลมาจากการสูบบุหรี่และทิ้งก้นบุหรี่ลงบนพื้น เมื่อมีไฟป่าในป่านี้มันเป็นเรื่องยากมากที่จะนำออกเนื่องจากมีเชื้อเพลิงเพียงพอในรูปแบบของต้นไม้ที่ตายแล้วและเปลือกสารอินทรีย์ในดิน ไฟจริงจะแพร่กระจายใต้ดินทำให้มันยากมากที่จะดับและการควบคุมและสามารถสุดท้ายสำหรับเดือน วิธีเดียวที่จะนำมันออกคือการรอให้ฝนตกหนักน้ำท่วมที่ตามมาควรดับไฟ. การเดินทาง: มันจะสะดวกมากขึ้นที่จะได้รับโดยมีรถไฟจากกรุงเทพเป็นสถานีสุดท้ายที่สุไหงโกลก ถ้าไม่นำรถที่ยังสามารถเช่าเหมาลำจากสุไหงโกลกได้. ถ้าขับรถไปตามทางหลวงหมายเลข 4057 (ตากใบ-สุไหงโกลก) ประมาณ 5 กิโลเมตรแล้วเปลี่ยนไปใช้ถนนสาขาและดำเนินการเป็นเวลา 3 กิโลเมตร เพื่อ Chawananan ถนน หลังจากนั้นเลี้ยวซ้ายและดำเนินการสำหรับ 2 กิโลเมตรสัญญาณทิศทางที่ที่นำไปสู่ผู้เข้าชมตลอดทางไปที่ป่าจะโพสต์ สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมโปรดติดต่อ PO Box 37, สุไหงโกลกนราธิวาส 96120

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้เหลือป่าพรุในไทยกว่า 3 เขต ได้แก่ แพร่ ตากใบ , สุไหงโกลกและสุไหงปาดี . ครอบคลุมพื้นที่ 192 ตร. กม. ที่ 80 ตารางกิโลเมตร เป็นป่าหนาทึบ ป่าพรุที่อุดมไปด้วยสัตว์ป่าและพืช . ที่สำคัญน้ำที่ผ่านคลองสุไหงปาดี พื้นที่บางนราแม่น้ำและคลองเพื่อแดงซึ่งมาจากชื่อของมันจากป่าเดินป่าศึกษาธรรมชาติ

ประชาสัมพันธ์ให้กับการถ่ายทอดความรู้ในป่าพรุ เพื่อเข้าชม 1200 เมตร เส้นทางเริ่มจากบึงอยู่หลังศูนย์วิจัยกับส่วนหนึ่งของเส้นทางที่ประกอบด้วยไม้สะพานระงับโดยสลิงโลหะอื่นประกอบด้วยหอคอยสูงสำหรับการดูเขียวขจี ทิวทัศน์ด้านล่างป้ายข้อมูลให้ข้อเท็จจริงที่น่าสนใจเกี่ยวกับต้นไม้ และให้คำแนะนำสำหรับ trekkers ใหม่ เส้นทาง เปิดทุกวันตั้งแต่ 8 โมงเช้าถึง 4 โมงเย็น ไม่มีค่าธรรมเนียมเข้าชม ห้องนิทรรศการมีบริการให้ผู้ที่ชื่นชอบธรรมชาติ

ข้อมูลเพิ่มเติมเป็นป่าพรุน้ำจืด ซึ่งมาจากถูกกักขังอยู่ในพื้นที่จำกัด สำหรับรอบระยะเวลาที่ยาวนานของเวลาและต่อมานำไปสู่การสะสมของอินทรียวัตถุในดิน เช่น ต้นไม้ที่ตาย ต้นไม้และใบ ความก้าวหน้าเหล่านี้จะเปลี่ยนช้าลงในพรุหรือดินอินทรีย์ที่นุ่มเหมือนฟองน้ำที่มีความหนาแน่นต่ำ และดูดซับน้ำได้เป็นอย่างดี ในพื้นที่นี้พีทได้สะสมกันกับทะเลตะกอนเพื่อสร้าง 2-3 ประสานชั้นของทั้งสองประเภทของดิน เนื่องจากระดับน้ำทะเลสูงพอที่จะครอบคลุมการสะสมตัวของตะกอนที่เกิดในป่าและน้ำทะเลเป็น ที่มีอยู่ในพื้นที่ นี้ส่งผลในการตายของพืชในป่า และสร้างป่าชายเลนในสถานที่ เมื่อระดับน้ำลดลง และ ฝน มาน้ำกลายเป็นน้ำบริสุทธิ์และป่าพรุ เกิด ดินชั้นลึก จากวันที่ 6000-7000 ปี ในขณะที่เลเยอร์บนสุดเป็น 700-1000 ปี

ป่าที่มีระบบนิเวศที่หลากหลายกับทุกชีวิตที่ถูกเชื่อมโยงกัน ต้นไม้ที่มีรากแข็งแรงที่กระจายออกไปที่ต้นไม้อื่น ๆและช่วยให้พวกเขาในการส่งเสริมลำต้นขนาดใหญ่ของพวกเขา ดังนั้นต้นไม้ในป่าพรุจะปลูกกันในกลุ่ม ถ้าจะให้คนอื่น

มีกว่า 400 ชนิดของพืชในป่าพรุ . ที่โดดเด่นที่สุดคือปาล์มแปลกเหมือนสวนลุมพีที่มีผลไม้ที่สามารถรับประทานได้ และแดง ปาล์ม ที่มีทั้งลำต้นมีสีแดงเป็นสี ปาล์มแดงนิยมใช้เป็นพืชสวน มีดอกไม้หอม เช่น goniothalamus giganteus ,เป็นพืชในตระกูลอาหารว่า มีดอกไม้ขนาดใหญ่ นอกจากนี้ระวังการตรวจสอบผู้เข้าชมจะสามารถจุดกล้วยไม้และการแบ่งประเภทของพืชเล็ก ๆ

มีกว่า 200 ชนิด สัตว์ในป่า สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กรวมถึง langurs , ชะมด , ป่าแมว หนูและกบต้นไม้มลายูสิงคโปร์ ขณะที่สัตว์ใหญ่ ได้แก่ หมูป่า และ binturongs .ความหลากหลายของปลา ยังทำให้บ้านในป่า รวมทั้งบางชนิดของปลาที่สามารถเลี้ยงในน้ำที่เป็นกรดและแปลกปลาปลาดุกที่มีหัวแบนกว้าง และตัวยาว ปลาดุกมีหนามพิษของกระโดง ปลาใช้ป่าเป็นที่หลบภัย และวางไข่ ชาวบ้านจับปลานี้เป็นอาหารเมื่อมันโตเต็มที่

นกที่นี่รวมถึงห้องครัวที่หาง ชามา ส่วนใหญ่พบในสุมาตรา บอร์เนียว และมาเลเซีย และถูกค้นพบครั้งแรกในไทย ในปี 1987 นกจับแมลงสีฟ้ามาเลเซียพบเฉพาะในป่าพรุสิรินธร ในประเทศไทย ทั้งสองชนิดก็ใกล้สูญพันธุ์

ป่าเป็นที่น่าสนใจไม่เพียง แต่เนื่องจากพืชปกติและพืชแต่ยังเพราะของประสบการณ์โดยรวมที่ประชาชน โดยเฉพาะเด็กๆ จะผูกพันที่จะได้รับเมื่อพวกเขาเข้าชม ธรรมชาติโดยรอบมีกระแสคงที่ของความประหลาดใจ ในขณะที่เดินป่าท่ามกลางป่าอันเงียบสงบ นักท่องเที่ยวอาจพบเป็นสัตว์กินหญ้า เส้นทางที่นำคุณใกล้ชิด แต่ไม่เกินไปรบกวนธรรมชาติ หมายเหตุ

:ผู้เยี่ยมชมป่า ควรนำสมุด , ดินสอสี , กล้องส่องทางไกล , กล้อง , และไล่ยุง กับรายการเหล่านี้ในมือ มันเป็นไปได้ที่จะใช้จ่ายวันทั้งสนุกที่นี่อากาศเย็นของป่าเหมาะสำหรับการสำรวจ . เวลาที่ดีที่สุดเพื่อไปเป็นในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ - เมษายน เพราะมีฝนเล็กน้อยเดือนอื่นจะเห็นฝนตกบ่อย เพราะป่าตั้งอยู่บนคาบสมุทร

นักท่องเที่ยวควรระวังโรคถือสีดำ ยุง ซึ่งเป็นที่แพร่หลายในพื้นที่และออกมาในตอนเย็น ไฟป่าเกิดขึ้นเป็นผลจากการสูบบุหรี่ และทิ้งก้นบุหรี่บนพื้น เมื่อมีการเผาป่าในป่าแบบนี้มันเป็นเรื่องยากมากที่จะใส่ออกเพราะมีเพียงพอเชื้อเพลิงในรูปของต้นไม้ เห่าตาย และอินทรีย์วัตถุในดิน ไฟจะกระจายอยู่ใต้ดิน ทำให้ยากที่จะดับ และการควบคุม และอาจใช้เวลาเป็นเดือน วิธีเดียวที่จะนำมันออกมีรอฝนตกหนักที่ท่วมตามมา ควรดับไฟ

รับที่นั่นมันสะดวกกว่าที่จะเดินทางโดยรถไฟจากกรุงเทพฯ เป็นสถานีสุดท้ายที่สุไหงโกลก . ถ้าไม่นำรถซึ่งสามารถเช่าจากสุไหงโกลก .

ถ้าขับรถ ใช้ทางหลวง หมายเลข 4057 ( ตากใบสุไหงโกลก ) ประมาณ 5 กิโลเมตร แล้วสลับกับถนนสาขาและดำเนินการ 3 กิโลเมตรถนน chawananan . หลังจากนั้นเลี้ยวซ้ายไป 2 กิโลเมตร ซึ่งมีป้ายบอกทางที่นำผู้เข้าชมทั้งหมดไปป่า จะโพสต์ สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม ติดต่อ ตู้ ปณ 37 , สุไหงโกลก นราธิวาส 96120 .