Census data indicate that the urban

Census data indicate that the urban population of Dhaka was only 0.34 million in 1951, increasing to 2.6 million in 1974
with an annual growth rate of 9.32% during 1961–1974 (Islam, 1999). By 1981, the population had reached 3.44 million. The population reached 6.92 million in 1991 and 10.7 million by 2001 (BBS, 2001). Currently, the population of Dhaka is more than 12 million with an annual average growth of 5%, compared to the national growth of 2.1% (BBS, 2005; World Bank, 2007). The rapid growth of the urban population has mainly resulted from rural–urban migration and estimates show that more than 60% of people in Dhaka have migrated from rural areas (Islam, 1991). Understandably, this increase in the population had the effect of increasing pressure on the limited resource-base, and significantly contributed to the expansion of urban areas by clearing of natural vegetation and infilling of low-lying areas. Table 5 clearly shows that urban expansion is positively related to population growth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อมูลสำมะโนระบุว่า ประชากรในเมือง Dhaka ถูกเพียง 0.34 ล้านใน 1951 เพิ่มการ 2.6 ล้านใน 1974มีการอัตราประจำปีเจริญเติบโตของ 9.32% ในช่วง 1961-1974 (อิสลาม 1999) โดย 1981 ประชากรมีถึงล้าน 3.44 ประชากรถึง 6.92 ล้านในปี 1991 และ 10.7 ล้าน 2001 (BBS, 2001) ปัจจุบัน ประชากรของ Dhaka มีมากกว่า 12 ล้านกับการเจริญเติบโตเฉลี่ยรายปี 5% เมื่อเทียบกับการเติบโตแห่งชาติ 2.1% (BBS, 2005 ธนาคารโลก 2007) การเติบโตอย่างรวดเร็วของประชากรเมืองได้ส่วนใหญ่เป็นผลมาจากการโยกย้ายชนบทเมือง และประเมินดูที่มากกว่า 60% ของคนใน Dhaka ได้อพยพมาจากชนบท (อิสลาม 1991) ช้า ๆ ประชากรที่เพิ่มขึ้นมีผลของความดันที่เพิ่มขึ้นฐานทรัพยากรที่จำกัด และอย่างมีนัยสำคัญส่วนการขยายตัวของพื้นที่เมือง โดยล้างของธรรมชาติและ infilling พื้นที่ราบ ตาราง 5 ชัดเจนแสดงว่า การขยายเมืองบวกสัมพันธ์กับอัตราการเติบโต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลการสำรวจสำมะโนประชากรระบุว่าประชากรในเมืองธากาเป็นเพียง 0,340,000 ในปี 1951 เพิ่มขึ้นเป็น 2.6 ล้านบาทในปี 1974
มีอัตราการเติบโตปีละ 9.32% ในช่วง 1961-1974 (อิสลาม, 1999) โดยปี 1981 ประชากรได้ถึง 3,440,000 ประชากรถึง 6,920,000 ในปี 1991 และ 10,700,000 2001 (BBS, 2001) ปัจจุบันประชากรของธากาเป็นมากกว่า 12 ล้านที่มีการเติบโตเฉลี่ยปีละ 5% เมื่อเทียบกับการเจริญเติบโตของชาติ 2.1% (BBS 2005; World Bank, 2007) เติบโตอย่างรวดเร็วของประชากรในเมืองที่มีผลมาจากการย้ายถิ่นเมืองชนบทและประมาณการแสดงให้เห็นว่ากว่า 60% ของคนในธากาได้อพยพมาจากพื้นที่ชนบท (อิสลาม, 1991) ทุ่มเทเพิ่มขึ้นของประชากรนี้มีผลมาจากแรงกดดันที่เพิ่มขึ้นในจำนวน จำกัด ทรัพยากรฐานและมีความหมายส่วนร่วมในการขยายตัวของเขตเมืองด้วยการล้างของพืชพรรณธรรมชาติและ infilling ของพื้นที่ที่อยู่ในระดับต่ำ ตารางที่ 5 แสดงให้เห็นชัดเจนว่าการขยายตัวของเมืองเป็นบวกที่เกี่ยวข้องกับการเจริญเติบโตของประชากร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลการสำรวจสำมะโนประชากรระบุว่าประชากรเขตเมืองธากาเป็นเพียง 0.34 ล้านบาทในปี 1951 , เพิ่มขึ้น 2.6 ล้านในปี 1974
ด้วยอัตราการเติบโตของ 9.32 ล้านบาทในช่วงปี 1961 – 1974 ( ศาสนาอิสลาม , 1999 ) โดย 1981 , ประชากรได้ถึง 3.44 ล้านบาท ประชากรถึง 6.92 ล้านบาทในปี 1991 และ 10.7 ล้านบาท โดยปี 2001 ( BBS , 2001 ) ในปัจจุบันประชากรของธากามากกว่า 12 ล้าน มีอัตราเติบโตเฉลี่ยปีละ 5 เปอร์เซ็นต์ เมื่อเทียบกับการเติบโตของชาติ 2.1% ( BBS , 2005 ; ธนาคารโลก , 2007 ) การเติบโตอย่างรวดเร็วของประชากรในเมืองส่วนใหญ่มีสาเหตุจากชนบทและเมืองการย้ายถิ่นและประมาณการแสดงให้เห็นว่ามากกว่าร้อยละ 60 ของผู้คนในกรุงธากาได้อพยพจากชนบท ( ศาสนาอิสลาม , 1991 ) เข้าใจได้เพิ่มขึ้นในประชากรนี้ได้ผลของความดันที่เพิ่มขึ้นบนฐานทรัพยากร จำกัด และส่วนอย่างมากกับการขยายตัวของชุมชนเมือง โดยล้างของพืชธรรมชาติ และ infilling พื้นที่ลุ่ม . ตารางที่ 5 แสดงให้เห็นชัดเจนว่า การขยายตัวของเมือง มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการเติบโตของประชากร .