ตั้งแต่ดิฉันเกิดมามองตาดูโลก ณ.24 ส

ตั้งแต่ดิฉันเกิดมามองตาดูโลก ณ.24 ส.ค 2539 ดิฉันก็ได้เติบโตในพื้นที่แห่งอิสลามเกิดมาอยู่ในกำมือของพ่อและแม่ พ่อและแม่ได้เลี้ยงดิฉันเติบโตมาจนถึงวันนี้ได้ด้วยความรักความห่วงใยที่ไม่สามารถจะตอบแทนท่านได้เลย หนึ่งหยดน้ำนมของแม่ยิ่งใหญ่นัก ตอนที่ดิฉันอายุได้ 4 ปี พ่อและแม่ได้ส่งดิฉันศึกษาชั้นอนุบาลโรงเรียนแห่งหนึ่ง ตอนที่ดิฉันได้ศึกษาอยู่ชั้นอนุบาลก็ได้มีกิจกรรมหลายๆอย่าง มีเต้น มีการแข่งขันกีฬาอนุบาล เล่นกรีฑาของเด็กๆ ได้แข่งกินผลไม้ในวันเด็ก พออายุได้ 7 ปี ก็ได้ขึ้นศึกษาระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ก็ยังได้ศึกษาอยู่ ณ.โรงเรียนแห่งเดิมเหมือนเคย จริงๆแล้วดิฉันเป็นเด็กเกเรและซนมากด้วยและที่สำคัญก็เป็นเด็กเบรออีกด้วยค่ะ พอดิฉันได้ศึกษาอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 มีเรื่องราวก็เริ่มตื่นเต้นที่ต้องต่อระดับอุดมศึกษา พ่อและแม่ก็ได้ส่งดิฉันเข้าศึกษาสถาบันปอเนาะตั้ง 6 ปี ก็ได้ศึกษาเรื่อยๆจนจบ ก่อนที่จะจบมานี้ดิฉันก็ได้มีอุปสรรคมากมายเข้ามาในชีวิต ทั้งเรื่องเลวร้ายและดีๆไม่มากก็น้อยปะปนกันอยู่ บ้างครั้งก็มีบ้างที่ทำให้พ่อและแม่ปวดหัวไม่สบายใจผิดหวังในตัวดิฉันมากที่สุด อาจจะเป็นลูกที่เนรคุณต่อพ่อแม่มากที่สุดอีกด้วย จนตอนนี้(ปัจจุบันกาล)ดิฉันได้ศึกษาต่อที่สถานที่แห่งนึงซึ่งห่างไกลจากที่บ้านนักและต้องห่างกับท่านทั้งสองอีกด้วย และตอนนี้ดิฉันก็ได้คิดแล้วว่า ดิฉันควรทำอะไรยังไงต่อไปกับชีวิต จะพยายามเรียนให้มันจบ เพื่อความฝันของท่านทั้งสองและตัวดิฉันอีกด้วย อย่างน้อยก็ได้ตอบแทนท่านที่อุตส่าห์เลี้ยงดิฉันมาจนถึงวันนี้ ทุกอย่างไม่สามารถจะตอบแทนท่านนอกเสียว่าทำความฝันให้สมหวังอย่างที่ท่านคาดหวังไว้ และตัวดิฉันเองนั้นก็จะปรับเปลี่ยนให้มันดีที่สุดจากที่เคยเลวก็จะทำตัวให้ดียิ่งขึ้นและที่สำคัญดิฉันจะพัฒนาบ้านเมืองที่อยู่ให้เจริญรุ่งเรื่องกว่าที่เคยเป็นอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่ดิฉันเกิดมามองตาดูโลก ณ.24 ส.ค 2539 ดิฉันก็ได้เติบโตในพื้นที่แห่งอิสลามเกิดมาอยู่ในกำมือของพ่อและแม่พ่อและแม่ได้เลี้ยงดิฉันเติบโตมาจนถึงวันนี้ได้ด้วยความรักความห่วงใยที่ไม่สามารถจะตอบแทนท่านได้เลยหนึ่งหยดน้ำนมของแม่ยิ่งใหญ่นักตอนที่ดิฉันอายุได้ 4 ปีพ่อและแม่ได้ส่งดิฉันศึกษาชั้นอนุบาลโรงเรียนแห่งหนึ่งตอนที่ดิฉันได้ศึกษาอยู่ชั้นอนุบาลก็ได้มีกิจกรรมหลายๆอย่างมีเต้นมีการแข่งขันกีฬาอนุบาลเล่นกรีฑาของเด็ก ๆ ได้แข่งกินผลไม้ในวันเด็กพออายุได้ 7 ปีก็ได้ขึ้นศึกษาระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ก็ยังได้ศึกษาอยู่ณ.โรงเรียนแห่งเดิมเหมือนเคยจริงๆแล้วดิฉันเป็นเด็กเกเรและซนมากด้วยและที่สำคัญก็เป็นเด็กเบรออีกด้วยค่ะพอดิฉันได้ศึกษาอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 มีเรื่องราวก็เริ่มตื่นเต้นที่ต้องต่อระดับอุดมศึกษาพ่อและแม่ก็ได้ส่งดิฉันเข้าศึกษาสถาบันปอเนาะตั้ง 6 ปีก็ได้ศึกษาเรื่อยๆจนจบก่อนที่จะจบมานี้ดิฉันก็ได้มีอุปสรรคมากมายเข้ามาในชีวิตทั้งเรื่องเลวร้ายและดีๆไม่มากก็น้อยปะปนกันอยู่บ้างครั้งก็มีบ้างที่ทำให้พ่อและแม่ปวดหัวไม่สบายใจผิดหวังในตัวดจนตอนนี้ (ปัจจุบันกาล) ิฉันมากที่สุดอาจจะเป็นลูกที่เนรคุณต่อพ่อแม่มากที่สุดอีกด้วยดิฉันได้ศึกษาต่อที่สถานที่แห่งนึงซึ่งห่างไกลจากที่บ้านนักและต้องห่างกับท่านทั้งสองอีกด้วยและตอนนี้ดิฉันก็ได้คิดแล้วว่าดิฉันควรทำอะไรยังไงต่อไปกับชีวิตรีจะพยายามเรียนให้มันจบเพื่อความฝันของท่านทั้งสองและตัวดิฉันอีกด้วยอย่างน้อยก็ได้ตอบแทนท่านที่อุตส่าห์เลี้ยงดิฉันมาจนถึงวันนี้ทุกอย่างไม่สามารถจะตอบแทนท่านนอกเสียว่าทำความฝันให้สมหวังอย่างที่ท่านคาดหวังไว้และตัวดิฉันเองนั้นก็จะปรับเปลี่ยนให้มันดีที่สุดจากที่เคยเลวก็จะทำตัวให้ดียิ่งขึ้นและที่สำคัญดิฉันจะพัฒนาบ้านเมืองที่อยู่ให้เจริญรุ่งเรื่องกว่าที่เคยเป็นอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่ดิฉันเกิดมามองตาดูโลก ณ . 24 ส. ค 2539 หนึ่งหยดน้ำนมของแม่ยิ่งใหญ่นักตอนที่ดิฉันอายุได้ 4 ปี มีเต้นมีการแข่งขันกีฬาอนุบาลเล่นกรีฑาของเด็ก ๆ ได้แข่งกินผลไม้ในวันเด็กพออายุได้ 7 ปี 1 ก็ยังได้ศึกษาอยู่ ณ . โรงเรียนแห่งเดิมเหมือนเคย 6 6 ปีก็ได้ศึกษาเรื่อย ๆ จนจบ และตอนนี้ดิฉันก็ได้คิดแล้วว่าดิฉันควรทำอะไรยังไงต่อไปกับชีวิตจะพยายามเรียนให้มันจบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งแต่ดิฉันเกิดมามองตาดูโลกณ 24 ส .ค 2539 ดิฉันก็ได้เติบโตในพื้นที่แห่งอิสลามเกิดมาอยู่ในกำมือของพ่อและแม่พ่อและแม่ได้เลี้ยงดิฉันเติบโตมาจนถึงวันนี้ได้ด้วยความรักความห่วงใยที่ไม่สามารถจะตอบแทนท่านได้เลยหนึ่งหยดน้ำนมของแม่ยิ่งใหญ่นัก4 . พ่อและแม่ได้ส่งดิฉันศึกษาชั้นอนุบาลโรงเรียนแห่งหนึ่งตอนที่ดิฉันได้ศึกษาอยู่ชั้นอนุบาลก็ได้มีกิจกรรมหลายๆอย่างมีเต้นมีการแข่งขันกีฬาอนุบาลเล่นกรีฑาของเด็กๆได้แข่งกินผลไม้ในวันเด็กพออายุได้ 7 .1 ก็ยังได้ศึกษาอยู่ณ .โรงเรียนแห่งเดิมเหมือนเคยจริงๆแล้วดิฉันเป็นเด็กเกเรและซนมากด้วยและที่สำคัญก็เป็นเด็กเบรออีกด้วยค่ะพอดิฉันได้ศึกษาอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 มีเรื่องราวก็เริ่มตื่นเต้นที่ต้องต่อระดับอุดมศึกษา6 . ก็ได้ศึกษาเรื่อยๆจนจบก่อนที่จะจบมานี้ดิฉันก็ได้มีอุปสรรคมากมายเข้ามาในชีวิตทั้งเรื่องเลวร้ายและดีๆไม่มากก็น้อยปะปนกันอยู่อาจจะเป็นลูกที่เนรคุณต่อพ่อแม่มากที่สุดอีกด้วยจนตอนนี้ ( ปัจจุบันกาล ) ดิฉันได้ศึกษาต่อที่สถานที่แห่งนึงซึ่งห่างไกลจากที่บ้านนักและต้องห่างกับท่านทั้งสองอีกด้วยและตอนนี้ดิฉันก็ได้คิดแล้วว่าจะพยายามเรียนให้มันจบเพื่อความฝันของท่านทั้งสองและตัวดิฉันอีกด้วยอย่างน้อยก็ได้ตอบแทนท่านที่อุตส่าห์เลี้ยงดิฉันมาจนถึงวันนี้และตัวดิฉันเองนั้นก็จะปรับเปลี่ยนให้มันดีที่สุดจากที่เคยเลวก็จะทำตัวให้ดียิ่งขึ้นและที่สำคัญดิฉันจะพัฒนาบ้านเมืองที่อยู่ให้เจริญรุ่งเรื่องกว่าที่เคยเป็นอยู่