The idea that writing should be cle

The idea that writing should be clear, concise, and low-jargon isn’t a new one—and it isn’t limited to government agencies, of course. The problem of needlessly complex writing—sometimes referred to as an “opaque writing style”—has been explored in fields ranging from law to science. Yet in academia, unwieldy writing has become something of a protected tradition. Take this example:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คิดว่า ควรเขียนชัดเจน กระชับ และศัพท์แสงต่ำไม่ใหม่ — และไม่จำกัดหน่วยงานรัฐบาล แน่นอน ปัญหาของการเขียนที่ซับซ้อนโดยไม่จำเป็นซึ่งบางครั้งเรียกว่า "เขียนทึบแบบ" — มีการสำรวจในเขตตั้งแต่กฎหมายวิทยาศาสตร์ ยัง แม้ unwieldy เขียนได้กลายเป็นบางสิ่งบางอย่างของประเพณีได้รับการป้องกัน ใช้ตัวอย่างนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดที่ว่าเขียนควรมีความชัดเจนรัดกุมและศัพท์แสงต่ำไม่ได้เป็นหนึ่งและใหม่ไม่ จำกัด หน่วยงานภาครัฐของหลักสูตร ปัญหาที่ซับซ้อนจำเป็นต้องเขียนบางครั้งจะเรียกว่าเป็น "รูปแบบการเขียนสีขาวขุ่น" -has รับการสำรวจในสาขาตั้งแต่กฎหมายวิทยาศาสตร์ แต่ในภาคการศึกษาการเขียนเทอะทะได้กลายเป็นอะไรบางอย่างที่เป็นประเพณีที่ได้รับการคุ้มครอง นำตัวอย่างนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคิดที่เขียนควรมีความชัดเจน กระชับ และไม่ใช่เฉพาะต่ำใหม่และมันไม่ได้ จำกัด ให้หน่วยงานราชการ แน่นอน ปัญหาโดยไม่จำเป็นซับซ้อนเขียนบางครั้งเรียกว่า " ทึบแสง ลักษณะการเขียน " ได้สำรวจในเขตตั้งแต่กฎหมายวิทยาศาสตร์ แต่ในเรื่องวิชาการ การเขียนเทอะทะได้กลายเป็นบางสิ่งบางอย่างของความคุ้มครอง ตามประเพณี ใช้ตัวอย่างนี้ :