Weed made sure there were no monste

Weed made sure there were no monsters around and headed towards the settlement.



You were first to discover the Village of Exiles.

Rewards:
Fame increased by 300.
For a week the rewards and experience for the village’s quests are doubled.


When Weed approached the gates an almost forgotten message appeared before him. That was the first time since th Dwarf’s Grave at Baruk mountain range.

‘That means i’m first.’

No player yet managed to come so far into the Plains of Despair. There were many players who were disregarding treir lives to explore new territories, but Plains of Despair were just too vast, so this part remained undiscovered.

Exiles from all over the Bersa continent lived here. Almost all of them were big tough guys with numerous scars all over their bodies.

If Weed didn’t know their origin beforehand he’d have guessed that they were barbarians.

Behind villages walls to his surprise he found around 300 hastily-built wooden houses.

“There’s an outsider.”
“See him for the first time.”

All the villagers were avoiding unfamiliar stranger. But that didn’t stop Weed in the least.

“Hello everyone.”
“It seems you know nothing about our village, stranger. We live in a very dangerous place, we can’t waste time on idle talks, especially with outsiders like you.”

“Nice to meet you.”
“I don't trust outsiders.”

Weed tried to start a conversation again and again, but villagers were just leaving while ignoring him or even showing hostility.

“We didn’t forget who banished our ancestors. What did you come here for?”

No one in the village accepted him.

‘Probably this village is completely separated from the rest of the continent and my fame means nothing for them.’

However Weed wouldn’t be himself if he gave up easily.

He decided to take his usual approach: he’s set a campfire in the middle of the village and started to roast a boar that he prepared in advance.

“Come check the meat out, it’s so good you won’t be able to stop. It’s completely free, so eat as much as you want! Also I can carve a beautiful sculpture of any animal for you.”

Weed was aiming at one of the basic instincts - hunger! Who could ignore such delicious food, especially since it was free?

But villagers were still ignoring his efforts and some even got angry.

“Are you making fun of us?”
“We can cook ourselves.”
“Even after starving for ten days a warrior won’t lose his pride. It seems outsiders don’t understand such simple thing.”
“Ahahaha, sculptures... Who even needs them?”

All the inhabitants of Village of Exiles were great warriors.

Despite all Weed’s efforts none of them approached him. The few of them who stopped nearby were just watching from a distance, talking and laughing at him.

And Weed was continuing to roast the boar despite the mockery and threatening looks.

Never before cooking and sculpture mastery failed him. Everyone who as much as tasted his food were absolutely in love with it. And sculptures often brought good results too.

Once he carved a beautiful bouquet for a player named Volk, who was going to propose to a girl he loved. Sculpture mastery was always bringing unexpected benefits.

‘They must have no sense of art... Savages.’

Villagers’ attitude did not upset Weed at all.

‘It’s not the first time I’m being ignored. I’m used to it...’

He remembered well the time he was working at a factory when he was a child.

When Hyun was 14 years old he was already working full-time undoing the seams in a stuffy and dusty room. That was hard and monotonous work and he was only allowed to leave on lunch breaks. Hyun was terribly jealous of cheerful students passing by him when he was on lunch breaks.

At the time he was an outsider for everyone. However that didn’t break him but instead strengthened and made him grow up in spite of everything.

Weed finished roasting the boar, and after having receiving no response, he packed everything back into his bag and continued walking through the village trying to start a conversation. He believed that among all the NPCs there must be at least one who will talk to him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัชพืชทำให้แน่ใจว่า มีมอนสเตอร์ไม่รอบ และหัวต่อจ่าย


คุณได้ก่อนได้หมู่บ้านของ Exiles

รางวัล:
ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 300.
สำหรับสัปดาห์ รางวัลและประสบการณ์สำหรับเควสของหมู่บ้านเป็นสองเท่า


เมื่อวัชพืชประดับประตูปรากฏข้อความเกือบลืมก่อนที่เขา ซึ่งเป็นครั้งแรกตั้งแต่ศพ th แคระที่เทือกเขา Baruk.

'ว่า ผมก่อน'

เล่นไม่ได้บริหารมาจนเป็นราบของความสิ้นหวัง มีผู้เล่นจำนวนมากที่มีชีวิต treir การสำรวจดินแดนใหม่ที่น่าเคารพ แต่ราบของความหวังมีมากมายเพียงเกินไป ดังนั้นส่วนนี้ยังคงไม่เคยค้นพบกัน

Exiles จากทั่วทวีป Bersa อาศัยอยู่ที่นี่ เกือบทั้งหมดของพวกเขาถูกพวกยากใหญ่ มีรอยแผลเป็นต่าง ๆ ทั่วร่างกาย

ถ้าวัชพืชไม่รู้จุดเริ่มต้นของพวกเขามาก่อน เขาจะได้เดาว่า พวกอนารยชน

หลังกำแพงหมู่บ้านเพื่อประหลาดใจของเขา เขาพบประมาณ 300 บ้านไม้สร้างขึ้นอย่างกระทันหัน

"ได้มีบุคคลภายนอก"
"เห็นเขาครั้งแรก"

ที่ชาวบ้านถูกหลีกเลี่ยงคนแปลกหน้าไม่คุ้นเคย แต่ที่ไม่ได้หยุดวัชพืชอย่าง

"สวัสดีทุกคน"
"ดูเหมือนคุณรู้อะไรเกี่ยวกับหมู่บ้านของเรา stranger เราอยู่ในอันตรายมาก เราไม่เสียเวลาในการเจรจาที่ไม่ได้ใช้งาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับบุคคลภายนอกเช่นคุณ"

"ยินดีที่ได้รู้จักคุณ"
"ฉันไม่เชื่อบุคคลภายนอก"

วัชพืชพยายามเริ่มต้นการสนทนาอีกครั้งและอีกครั้ง แต่ชาวบ้านออกจากห้องขณะที่ละเว้นเขา หรือแม้แต่แสดงเป็นศัตรูกัน

"เราไม่ลืมผู้ banished บรรพบุรุษของเรา อะไรไม่ได้คุณมาที่นี่"

ไม่มีใครในหมู่บ้านยอมรับเขา

'คงสมบูรณ์มีแยกหมู่บ้านนี้จากส่วนเหลือของทวีป และชื่อเสียงของฉันหมายความว่า อะไรสำหรับพวกเขา '

แต่วัชพืชจะไม่ตัวเองถ้าเขายอมแพ้ง่าย ๆ

เขาตัดสินใจที่จะใช้วิธีการปกติของเขา: เขามีตั้งแคมป์ไฟกลางหมู่บ้าน และเริ่มย่างหมูที่เขาเตรียมไว้ล่วงหน้า

"มาตรวจสอบเนื้อออก มันดีดังนั้นคุณจะไม่สามารถหยุด ไม่สมบูรณ์ ดังนั้น กินมากเท่าที่คุณต้องการ นอกจากนี้ ฉันสามารถแกะสลักประติมากรรมที่สวยงามของสัตว์ใด ๆ คุณ"

วัชพืชถูกเล็งที่สัญชาตญาณพื้นฐาน - หิว ที่ไม่สามารถละเว้นเช่นอาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ฟรี?

แต่ชาวบ้านยังได้ละทิ้งความพยายามของเขา และบางคนแม้มีโกรธได้

"คุณทำสนุกของเรา"
"เราสามารถทำเองได้"
"แม้หลังจากอดอยากสิบวันนักรบจะไม่สูญเสียความภาคภูมิใจของเขา ดูเหมือนว่า บุคคลภายนอกไม่เข้าใจสิ่งง่าย ๆ เช่นกัน"
"Ahahaha รูปปั้น... ที่แม้ต้องการพวกเขา"

ประชากรทั้งหมดของหมู่บ้าน Exiles ได้ดีนักรบ

แม้ มีความพยายามทั้งหมดวัชพืช ไม่มีพวกเขาเวลาเขา ไม่กี่ของพวกเขาที่หยุดในบริเวณใกล้เคียงเพียงดูจากระยะไกล พูดคุย และหัวเราะที่เขา

และวัชพืชต่อไปย่างหมูแม้ที่ mockery และคุกคามลักษณะการ

ไม่ก่อนสามารถทำอาหารและแกะสลักล้มเขา ทุกคนเท่าที่ได้ลิ้มรสอาหารของเขาจริง ๆ ใน รักนั้น และประติมากรรมมักจะนำผลลัพธ์ที่ดีเกินไป

เมื่อเขาแกะสลักช่อสวยงามสำหรับผู้เล่นที่ชื่อว่าโฟล์ค ที่กำลังจะเสนอให้ผู้หญิง ที่เขารัก ประติมากรรมเป็นครูเสมอถูกนำผลประโยชน์ที่ไม่คาดคิด

' จะต้องมีความไม่มีศิลปะ... คนป่าเหล่านั้น '

ทัศนคติของชาวบ้านได้ไม่อารมณ์เสียวัชพืชที่

' เป็นครั้งแรกที่ฉันกำลังถูกละเว้นไม่ ชินกับมัน... '

เขาจำได้ดีเวลาเขาทำงานที่โรงงานเมื่อเขาได้เป็นเด็ก

เมื่อฮยอน อายุ 14 ปี เขาได้ทำงานเต็มเวลาเลิกทำตะเข็บในห้องที่อบอ้าว และฝุ่น ที่เป็นงานที่ยาก และน่าเบื่อ และเขาเท่านั้นที่อนุญาตให้ในการหยุดพักกลางวัน ฮยอนถูกชะมัดอิจฉานักเรียนร่าเริงที่ผ่านมาเขาเมื่อเขาในการหยุดพักกลางวัน

เวลา เขามีบุคคลภายนอกสำหรับทุกคน อย่างไรก็ตาม ที่ไม่ได้ทำลายเขาแต่แทนความเข้มแข็ง และทำให้เขาเติบโตขึ้นแม้ว่าทุกอย่าง

วัชพืชเสร็จหมูปิ้ง และหลังจากมีรับไม่มีคำตอบ เขาบรรจุจึงกลับเข้าไปในกระเป๋าของเขา และยังคงเดินผ่านหมู่บ้านพยายามเริ่มต้นการสนทนาต่อไป เขาเชื่อว่า ระหว่าง NPCs ทั้งหมด ต้องมีอย่างน้อยหนึ่งที่จะพูดคุยกับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัชพืชทำให้แน่ใจว่ามีมอนสเตอร์ไม่ไปรอบ ๆ และมุ่งหน้าไปยังการตั้งถิ่นฐานของคุณเป็นคนแรกที่ค้นพบหมู่บ้านเนรเทศรางวัล: เกียรติยศเพิ่มขึ้นจาก 300 สำหรับสัปดาห์รางวัลและประสบการณ์เควสของหมู่บ้านเป็นสองเท่าเมื่อวัชพืชเข้าหาประตู ข้อความเกือบลืมไปปรากฏตัวต่อหน้าเขา นั่นเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่วันที่หลุมฝังศพของคนแคระที่ภูเขาช่วง Baruk 'ซึ่งหมายความว่าฉันเป็นครั้งแรก. ผู้เล่นที่ยังไม่มีการบริหารจัดการที่จะมาเพื่อให้ห่างไกลในที่ราบของความสิ้นหวัง มีผู้เล่นหลายคนที่ไม่คำนึงถึง treir ชีวิตในการสำรวจดินแดนใหม่ได้ แต่ที่ราบสิ้นหวังมีเพียงมากมายเกินไปดังนั้นส่วนนี้ยังคงอยู่ยังไม่ได้เปิดเนรเทศจากทั่วทวีป Bersa อาศัยอยู่ที่นี่ เกือบทั้งหมดของพวกเขาเป็นพวกที่ยากขนาดใหญ่ที่มีรอยแผลเป็นจำนวนมากทั่วร่างกายของพวกเขาหากวัชพืชไม่ทราบแหล่งที่มาของพวกเขาก่อนที่เขาต้องการจะเดาได้ว่าพวกเขาป่าเถื่อนหลังกำแพงหมู่บ้านทำให้เขาประหลาดใจที่เขาพบประมาณ 300 รีบสร้างบ้านไม้ . "มีคนนอกเป็น." "เห็นเขาเป็นครั้งแรก." ชาวบ้านทั้งหมดได้รับการหลีกเลี่ยงคนแปลกหน้าไม่คุ้นเคย แต่ที่ไม่หยุดวัชพืชในอย่างน้อย"สวัสดีครับทุกคน." "มันดูเหมือนว่าคุณรู้อะไรเกี่ยวกับหมู่บ้านของเราคนแปลกหน้า เราอาศัยอยู่ในสถานที่ที่อันตรายมากที่เราไม่สามารถเสียเวลาในการพูดคุยไม่ได้ใช้งานโดยเฉพาะกับบุคคลภายนอกเช่นคุณ. " "Nice to meet you." "ฉันไม่ไว้วางใจบุคคลภายนอก." วัชพืชพยายามที่จะเริ่มต้นการสนทนาอีกครั้งและอีกครั้ง แต่ชาวบ้านถูกเพียงแค่ออกจากขณะที่ไม่สนใจเขาหรือแม้กระทั่งการแสดงความเกลียดชัง"เราไม่ได้ลืมที่เนรเทศบรรพบุรุษของเรา อะไรที่คุณมาที่นี่เพื่อ? " ไม่มีใครในหมู่บ้านได้รับการยอมรับเขา'น่าจะเป็นหมู่บ้านนี้ถูกแยกออกอย่างสมบูรณ์จากส่วนที่เหลือของทวีปและชื่อเสียงของฉันหมายถึงอะไรสำหรับพวกเขา. แต่วัชพืชจะไม่เป็นตัวของเขาเองถ้าเขาให้ขึ้นได้อย่างง่ายดาย . เขาตัดสินใจที่จะใช้วิธีการตามปกติของเขาเขาตั้งแคมป์ไฟอยู่ตรงกลางของหมู่บ้านและเริ่มที่จะคั่วหมูป่าว่าเขาเตรียมล่วงหน้า"ตรวจสอบเนื้อออกมาก็เป็นเรื่องที่ดีเพื่อให้คุณจะไม่สามารถที่จะหยุด มันสมบูรณ์ฟรีเพื่อกินได้มากเท่าที่คุณต้องการ นอกจากนี้ฉันสามารถแกะสลักประติมากรรมที่สวยงามของสัตว์ใด ๆ สำหรับคุณ ". วัชพืชกำลังเล็งที่หนึ่งของสัญชาตญาณพื้นฐาน - ความหิว! ใครจะไม่สนใจอาหารอร่อยดังกล่าวโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะมันเป็นฟรีหรือเปล่าแต่ชาวบ้านก็ยังคงไม่สนใจความพยายามและบางคนยังมีความโกรธของเขา"คุณทำให้ความสนุกของเรา" "เราสามารถปรุงอาหารเอง." "แม้หลังจากที่อดอาหารเป็นเวลาสิบวัน นักรบจะไม่สูญเสียความภาคภูมิใจของเขา ดูเหมือนว่าบุคคลภายนอกจะไม่เข้าใจสิ่งที่ง่ายเช่น. " "ฮ่า ๆ ประติมากรรม ... ใครยังต้องการพวกเขา" คนที่อาศัยอยู่ทั้งหมดของหมู่บ้านถูกเนรเทศนักรบที่ดีแม้จะมีความพยายามทั้งหมดวัชพืชไม่มีพวกเขาเดินเข้ามาใกล้เขา ไม่กี่คนที่หยุดในบริเวณใกล้เคียงได้รับเพียงแค่ดูจากระยะไกลการพูดคุยและหัวเราะที่เขาและวัชพืชได้รับการดำเนินการต่อไปคั่วหมูป่าแม้จะมีถ้อยคำและขู่ว่ารูปลักษณ์ที่ไม่เคยมาก่อนการปรุงอาหารและการเรียนรู้รูปปั้นล้มเหลวเขา ทุกคนที่มากที่สุดเท่าที่ลิ้มรสอาหารของเขาได้อย่างแน่นอนในความรักกับมัน และประติมากรรมมักจะนำผลดีเกินไปเมื่อเขาสลักช่อดอกไม้ที่สวยงามสำหรับผู้เล่นที่มีชื่อ Volk ที่กำลังจะเสนอให้ผู้หญิงที่เขารัก ประติมากรรมการเรียนรู้ก็มักจะนำผลประโยชน์ที่ไม่คาดคิด'พวกเขาจะต้องมีความรู้สึกของศิลปะ ... ป่าไม่มี. ชาวบ้านทัศนคติวัชพืชได้ไม่อารมณ์เสียเลย'มันไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันถูกละเลย ฉันใช้มัน ... ' เขาจำได้ดีเวลาที่เขาเป็นคนที่ทำงานที่โรงงานเมื่อเขายังเป็นเด็กเมื่อฮยอนอายุ 14 ปีเขาได้ทำงานเต็มเวลายกเลิกตะเข็บในห้องอุดอู้และเต็มไปด้วยฝุ่น นั่นคือการทำงานหนักและน่าเบื่อและเขาได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะออกจากที่หยุดพักรับประทานอาหารกลางวัน ฮยอนเป็นชะมัดอิจฉาของนักเรียนร่าเริงผ่านเขาเมื่อเขาอยู่บนพักกลางวันในช่วงเวลาที่เขาเป็นคนนอกสำหรับทุกคน แต่ที่ไม่ได้หยุดเขา แต่ความเข้มแข็งแทนและทำให้เขาเติบโตขึ้นมาในแม้ทุกอย่างเสร็จสิ้นวัชพืชย่างหมูป่าและหลังจากที่มีการได้รับการตอบสนองเขาเต็มไปทุกอย่างกลับเข้ามาในกระเป๋าของเขาและยังคงเดินผ่านหมู่บ้านพยายามที่จะเริ่มต้น การสนทนา เขาเชื่อว่าในหมู่ NPCs ทั้งหมดจะต้องมีอย่างน้อยหนึ่งคนที่จะพูดคุยกับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัชพืชทำให้แน่ใจว่าไม่มีสัตว์ประหลาด และมุ่งหน้าไปทางนิคม .



คุณเป็นคนแรกที่ค้นพบหมู่บ้านเนรเทศ

รางวัล :
ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 300 .
สำหรับสัปดาห์รางวัลและประสบการณ์สำหรับเควสของหมู่บ้านเป็นสองเท่า


เมื่อวัชพืชเข้าหาประตู เกือบ ลืมข้อความที่ปรากฏก่อนที่เขา นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่ th แคระเป็นหลุมฝังศพที่ baruk Mountain Range .

นั่นหมายความว่าฉันก่อน "

ไม่เล่นแต่มาเพื่อให้ห่างไกลในที่ราบแห่งความสิ้นหวัง มีหลายผู้เล่นที่ถูกมองข้าม treir ชีวิตเพื่อสำรวจดินแดนใหม่ แต่ที่ราบแห่งความสิ้นหวังก็มากมาย ดังนั้นส่วนนี้ยังคง Undiscovered

เนรเทศจากทั่วทุกทวีป bersa อาศัยอยู่ที่นี่ เกือบทั้งหมดของพวกเขามีขนาดใหญ่ กร้าวพร้อมรอยแผลเป็นมากมายทั่วร่างกายของพวกเขา .

ถ้าไม่ได้รู้ของวัชพืชก่อนเขาจะเดาได้ว่าพวกเขาป่าเถื่อน

หลังกำแพงหมู่บ้านที่แปลกใจของเขาเขาพบประมาณ 300 รีบสร้างบ้านไม้

" มีคนนอก "
" เห็นเขาครั้งแรก "

ทั้งหมดชาวบ้านหลีกเลี่ยงไม่คุ้นเคยคนแปลกหน้า แต่ที่ไม่ได้หยุดวัชพืชในอย่างน้อย


" สวัสดีทุกคน "" ดูเหมือนคุณจะรู้อะไรเกี่ยวกับหมู่บ้านของเรา คนแปลกหน้า เราอยู่ในที่อันตรายมาก เราไม่ต้องเสียเวลาในการเจรจาไม่ได้ใช้งาน โดยเฉพาะกับคนนอกอย่างเธอ "

" ยินดีที่ได้รู้จัก "
" ฉันไม่ไว้ใจคนนอก "

วัชพืชพยายามที่จะเริ่มการสนทนาอีกครั้ง และอีกครั้ง แต่ชาวบ้านกลับในขณะที่ละเลยเขา หรือแม้แต่ แสดงความเป็นปรปักษ์ .

" เราไม่ได้ลืมใครเนรเทศ บรรพบุรุษของเราคุณมาทำอะไรที่นี่ ? "

ไม่มีใครในบ้านยอมรับเค้า

'probably หมู่บ้านนี้ถูกแยกออกจากส่วนที่เหลือของทวีปและชื่อเสียงของฉันไม่มีความหมายสำหรับพวกเขา . '

แต่วัชพืชจะไม่ตัวเอง ถ้าเขาให้ขึ้นได้อย่างง่ายดาย .

เขาตัดสินใจที่จะใช้วิธีการปกติของเขา เขาตั้งแคมป์ไฟใน กลางหมู่บ้านและเริ่มย่างหมูป่าที่เขาเตรียมไว้ล่วงหน้า

" มาดูเนื้อออกมามันมากคุณจะไม่สามารถหยุดได้ มันเป็นสมบูรณ์ฟรี ดังนั้นกินให้มากเท่าที่คุณต้องการ ! ฉันยังสามารถแกะสลักประติมากรรมที่สวยงามของสัตว์ใด ๆสำหรับคุณ . "

วัชพืชคือเป้าหมายหนึ่งของสัญชาตญาณพื้นฐาน - ความหิว ! ใครก็ไม่สนใจ เช่น อาหารอร่อย โดยเฉพาะเมื่อมันเป็นอิสระ

แต่ชาวบ้านยังคงละเลยความพยายามของเขาและบางคนโกรธ

" เธอกำลังเล่นตลกกับเรา ? "
" เราสามารถทำอาหารเอง "
" หลังจากอดอาหารเป็นเวลาสิบวัน นักรบจะไม่สูญเสียความภาคภูมิใจของเขา ดูเหมือนว่าคนภายนอกไม่เข้าใจสิ่งง่ายๆเช่น "
" ฮา ฮา ฮา , รูปปั้น . . . . . . . ใครยังต้องการพวกเขา ? "

ชาวหมู่บ้านเนรเทศเป็นยอดนักรบ

แม้จะมีความพยายามของวัชพืชไม่มีใครเข้าหาเขาไม่กี่ของพวกเขาที่จะหยุดที่แค่ดูจากระยะไกล , พูดคุย และ หัวเราะเขา

และวัชพืชได้อย่างต่อเนื่องที่จะย่างหมูป่าแม้การเยาะเย้ยและขู่ดู

ไม่เคยก่อนปรุงอาหารและประติมากรรมรอบรู้ทำให้เขาผิดหวัง ทุกคนที่เท่าที่ชิมอาหารที่เขาชอบมัน ประติมากรรมและมักจะนำผลลัพธ์ที่ดีเหมือนกัน

เมื่อเขาแกะช่อสวยงามสำหรับผู้เล่นที่ชื่อ โฟล์ค ที่กำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงที่เขารัก ประติมากรรมต้นแบบมักจะนำผลประโยชน์ที่ไม่คาดคิด

มันต้องไม่มีความรู้สึกของศิลปะ . . . . . . . คนป่า '

ชาวบ้านทัศนคติไม่ได้อารมณ์เสียวัชพืชเลย

มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมโดนเมิน ฉันชินกับมัน . . . . . . . '

เขาจำได้ดี เวลาที่เขาได้ทำงานที่โรงงาน เมื่อเขายังเด็ก

เมื่อฮยอนอายุ 14 ปีเขาได้ทำงานเต็มเวลาปลดตะเข็บในอบอ้าวและห้องที่เต็มไปด้วยฝุ่น ที่ยากและน่าเบื่องานและเขาได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะปล่อยในกลางวัน . ฮุนโคตรอิจฉา ร่าเริง นักเรียนผ่านเขาตอนพักกลางวัน .

ในเวลาที่เขาเป็นคนนอกสำหรับทุกคน แต่ที่ไม่ทำลายเขา แต่ความเข้มแข็ง และทำให้เขาเติบโตขึ้นในแม้ทุกอย่าง

วัชพืชเสร็จคั่วหมูป่า และหลังจากได้รับการตอบสนอง เขาเก็บของทุกอย่างลงกระเป๋าและเดินต่อจนถึงหมู่บ้านพยายามที่จะเริ่มต้นการสนทนาเขาเชื่อว่าใน NPCs ทั้งหมดต้องมีอย่างน้อยหนึ่งคนที่จะพูดคุยกับเขา