AbstractThis article reviews the di

Abstract

This article reviews the discourse of mission in large distance teaching and open universities, in order to analyse the theories of development and social justice that are claimed or may be inherent in them. It is suggested that in a number of cases the claims are unsupported or naive. The article goes on to set out the nature of Amartya Sen’s capability approach for development, and to identify its potential for reviewing distance and e-learning more widely as a contributor to development and social justice.

Keywords: Distance and e-learning; open and distance learning; open universities; distance teaching universities; on-line learning; development; development theory; social justice; Amartya Sen; capability approaches

Introduction

For many individuals working in the field of distance and e-learning, a significant element in our commitment has been informally or formally to frame programmes of study as interventions to deliver social and economic change, that is some deliberate change in social or economic relationships that shifts the balance of livelihoods and wellbeing in a given context, and in particular to deliver increased equity. This is recorded as the case by a number of those who have occupied leadership positions (see Daniel, 2001; Paul, 1990; Zaki, 1997). This is as true in the richer countries, with their social segmentation and lack of equity in opportunity, not to speak of relative poverty, as in the poorer countries. It is at the same time true that it is not always easy for educators, perhaps in particular at the tertiary level, to see education not as a thing in itself but as a set of activities that delivers outcomes for individuals and societies. But if social change is our goal, this must be so. If educators accept that they have a role as workers in development, we then have to ask ourselves how we understand that process. This article is dedicated to that enquiry.

At institutional level too, many institutions working in the field of open, distance, and e-learning claim development goals within their mission, sometimes with an explicit reference to social justice. This article will review some of those claims, and ask what theories of development are inherently presented, and whether they are adequately theorised to be able to act as more than aspiration or rhetoric. It will seek to present a framework of ideas drawing in particular on the capability approaches proposed by Amartya Sen. The capability approach seeks to deliver freedoms ‘to be and to do’ with participants not to subjects of development, and is set out at greater length below. The outcome of discussion is intended to help institutions and individuals in understanding how to plan in distance and e-learning contexts to deliver change through development and contribute to social justice.

Institutional Missions

Below are reproduced a set of extracts from the mission and vision statements or similar texts from the websites of 12 major distance teaching universities (DTUs) around the world. Major distance teaching universities which reproduced purposes only associated with educational rather than social or developmental goals are not included here. Institutions from the regions of North America, Europe, Africa, and Asia are cited.

The selection of texts does not claim to be comprehensively representative but serves as a set of examples. The sampling from institutional mission statements has followed the theme of development, and in terms of validity is closer to the constraints of case study methods that provide illumination of ODL and development in a number of contexts.

Table 1

Analysis of Open and Distance Teaching University Missions

It can be noted that seven universities claim equity and equality of opportunity as goals: Athabasca, NOUN of Nigeria, Open University UK, Open University China, Open University Tanzania, UNED Spain, and UNISA South Africa. IGNOU also talks of an ‘inclusive knowledge society’, while Phoenix and Wawasan highlight making higher education accessible. Allama Iqbal OU of Pakistan prioritizes inclusion for women and remote communities. OU China also identifies the rural and remote communities, along with ethnic minorities as priorities for inclusion. Wawasan of Malaysia also mentions as a priority inclusion on an ethnic basis. OU Tanzania alone explicitly identifies sustainable development as a goal. OU Malaysia highlights ‘democratization of education’ as a priority. National and nation building goals are identified such as ‘an inclusive knowledge society’ (IGNOU); ‘national cohesion’ (NOUN); ‘China’s developing society’ (OU China); ‘the socio-economic development of Tanzania’ (OUT); and UNISA proposes to contribute to ‘our transforming society’. Scale of opportunity is mentioned by AIOU Pakistan (‘mass education’) and by IGNOU India with its commitment to increase the Gross Enrolment Ratio. The opportunities for learners are explicitly mentioned by Athabasca of Canada; OU UK which talks of ‘all who wish to realise their ambitions’; OU Malaysia which aims to ‘give everyone a chance at self-actualisation’; University of Phoenix which promotes access to higher education in particular for professional and vocational outcomes; and Wawasan Malaysia who welcome ‘aspiring individuals’. Three universities use the term ‘social justice’, that is, NOUN of Nigeria, Open University UK, and UNISA of South Africa.

We should not assume that because a priority is not mentioned in the particular text highlighted here it is not mentioned elsewhere by a university; nor should it be assumed that institutions not mentioned may not have similar or indeed differing priorities. Nor lastly can it be assumed that priorities of development highlighted in institutional statements are always carried through with programmes of activity, and are evaluated against their mission goals, although of course in well-led and managed institutions this will be the case. We should also note the distinction between the ODL mission contributing to equity in educational provision, for example, making higher education more accessible to all, and those that contribute to equity more widely in society through education. In the latter category we have the OU China and UNISA, as expressed through their mission statements. This raises for consideration the scope of a university’s ambitions for development in a social and political context.

The major point however is to indicate that in a relatively cursory examination what major distance teaching universities in a range of geographies and economies, both ‘developed’ and ‘developing’, say about themselves is deeply embedded in development discourse and the politics of social change. Open universities cited here positively associate distance and e-learning with their delivery of goals of development defined in such ways. In summary most of these universities do not accept the current availability of opportunity as either fair or adequate, and intend through their activities to change it.

The range of approaches developed by the DTUs and other universities with substantial deployment of distance and e-learning is at core about the affordances that are delivered through the separation of time and space, and through the use of technologies to innovate in both pedagogy and logistics. These affordances above all deliver flexibility regarding time and place that permits study alongside work and family; includes people in geographies that would otherwise be excluded; supports the inclusion of women where independent movement to study on a campus is restricted, and of the house bound, the disabled, and the imprisoned for whom study on the campus is not possible; it can permit study by individuals otherwise excluded by cost where distance and e-learning has been able to lower cost as against other educational systems; and through scale can provide opportunities for far more people than would otherwise be possible. More generally, through scale and flexibility it can in terms of social policy provide a pressure valve to release frustration about educational opportunity; can deliver large scale opportunities for professional development that support improvement in quality of service and economic growth; and can support the development of an educated citizenry and so nourish self-fulfillment and democracy.

Theories of Development

How might this combination of the aspirations of and affordances available to the open and distance–teaching universities contribute to development? Development starts, as observed above, from a fundamentally non-conservative position, to the effect that society is not as it should be and change for the better can and should be planned for and delivered. Distance teaching universities, whether single-mode or blended in their modes of study, by virtue of their ambition for and potential scale of contribution to development are therefore political actors (Tait, 1989, 1994, 2008). Given the centrality of that framework of ideas in the cited extracts from statements of mission and so on of the DTUs above we might expect, even in these fragments of text, to find some evidence of understanding about how development is understood. However there is very little clue. The span of understanding ranges from human capital theory, to inclusion of the excluded, and in some cases to the explicit if unsupported use of the term social justice. The University of Phoenix, a substantial on-line as well as blended study for–profit university, does not state any larger social vision for change, and limits itself to supporting student advancement in the workplace. As an institution it would appear that it could without difficulty work within current social and econo

Abstract

This article reviews the discourse of mission in large distance teaching and open universities, in order to analyse the theories of development and social justice that are claimed or may be inherent in them. It is suggested that in a number of cases the claims are unsupported or naive. The article goes on to set out the nature of Amartya Sen’s capability approach for development, and to identify its potential for reviewing distance and e-learning more widely as a contributor to development and social justice.

Keywords: Distance and e-learning; open and distance learning; open universities; distance teaching universities; on-line learning; development; development theory; social justice; Amartya Sen; capability approaches

Introduction

For many individuals working in the field of distance and e-learning, a significant element in our commitment has been informally or formally to frame programmes of study as interventions to deliver social and economic change, that is some deliberate change in social or economic relationships that shifts the balance of livelihoods and wellbeing in a given context, and in particular to deliver increased equity. This is recorded as the case by a number of those who have occupied leadership positions (see Daniel, 2001; Paul, 1990; Zaki, 1997). This is as true in the richer countries, with their social segmentation and lack of equity in opportunity, not to speak of relative poverty, as in the poorer countries. It is at the same time true that it is not always easy for educators, perhaps in particular at the tertiary level, to see education not as a thing in itself but as a set of activities that delivers outcomes for individuals and societies. But if social change is our goal, this must be so. If educators accept that they have a role as workers in development, we then have to ask ourselves how we understand that process. This article is dedicated to that enquiry.

At institutional level too, many institutions working in the field of open, distance, and e-learning claim development goals within their mission, sometimes with an explicit reference to social justice. This article will review some of those claims, and ask what theories of development are inherently presented, and whether they are adequately theorised to be able to act as more than aspiration or rhetoric. It will seek to present a framework of ideas drawing in particular on the capability approaches proposed by Amartya Sen. The capability approach seeks to deliver freedoms ‘to be and to do’ with participants not to subjects of development, and is set out at greater length below. The outcome of discussion is intended to help institutions and individuals in understanding how to plan in distance and e-learning contexts to deliver change through development and contribute to social justice.

Institutional Missions

Below are reproduced a set of extracts from the mission and vision statements or similar texts from the websites of 12 major distance teaching universities (DTUs) around the world. Major distance teaching universities which reproduced purposes only associated with educational rather than social or developmental goals are not included here. Institutions from the regions of North America, Europe, Africa, and Asia are cited.

The selection of texts does not claim to be comprehensively representative but serves as a set of examples. The sampling from institutional mission statements has followed the theme of development, and in terms of validity is closer to the constraints of case study methods that provide illumination of ODL and development in a number of contexts.

Table 1

Analysis of Open and Distance Teaching University Missions

It can be noted that seven universities claim equity and equality of opportunity as goals: Athabasca, NOUN of Nigeria, Open University UK, Open University China, Open University Tanzania, UNED Spain, and UNISA South Africa. IGNOU also talks of an ‘inclusive knowledge society’, while Phoenix and Wawasan highlight making higher education accessible. Allama Iqbal OU of Pakistan prioritizes inclusion for women and remote communities. OU China also identifies the rural and remote communities, along with ethnic minorities as priorities for inclusion. Wawasan of Malaysia also mentions as a priority inclusion on an ethnic basis. OU Tanzania alone explicitly identifies sustainable development as a goal. OU Malaysia highlights ‘democratization of education’ as a priority. National and nation building goals are identified such as ‘an inclusive knowledge society’ (IGNOU); ‘national cohesion’ (NOUN); ‘China’s developing society’ (OU China); ‘the socio-economic development of Tanzania’ (OUT); and UNISA proposes to contribute to ‘our transforming society’. Scale of opportunity is mentioned by AIOU Pakistan (‘mass education’) and by IGNOU India with its commitment to increase the Gross Enrolment Ratio. The opportunities for learners are explicitly mentioned by Athabasca of Canada; OU UK which talks of ‘all who wish to realise their ambitions’; OU Malaysia which aims to ‘give everyone a chance at self-actualisation’; University of Phoenix which promotes access to higher education in particular for professional and vocational outcomes; and Wawasan Malaysia who welcome ‘aspiring individuals’. Three universities use the term ‘social justice’, that is, NOUN of Nigeria, Open University UK, and UNISA of South Africa.

We should not assume that because a priority is not mentioned in the particular text highlighted here it is not mentioned elsewhere by a university; nor should it be assumed that institutions not mentioned may not have similar or indeed differing priorities. Nor lastly can it be assumed that priorities of development highlighted in institutional statements are always carried through with programmes of activity, and are evaluated against their mission goals, although of course in well-led and managed institutions this will be the case. We should also note the distinction between the ODL mission contributing to equity in educational provision, for example, making higher education more accessible to all, and those that contribute to equity more widely in society through education. In the latter category we have the OU China and UNISA, as expressed through their mission statements. This raises for consideration the scope of a university’s ambitions for development in a social and political context.

The major point however is to indicate that in a relatively cursory examination what major distance teaching universities in a range of geographies and economies, both ‘developed’ and ‘developing’, say about themselves is deeply embedded in development discourse and the politics of social change. Open universities cited here positively associate distance and e-learning with their delivery of goals of development defined in such ways. In summary most of these universities do not accept the current availability of opportunity as either fair or adequate, and intend through their activities to change it.

The range of approaches developed by the DTUs and other universities with substantial deployment of distance and e-learning is at core about the affordances that are delivered through the separation of time and space, and through the use of technologies to innovate in both pedagogy and logistics. These affordances above all deliver flexibility regarding time and place that permits study alongside work and family; includes people in geographies that would otherwise be excluded; supports the inclusion of women where independent movement to study on a campus is restricted, and of the house bound, the disabled, and the imprisoned for whom study on the campus is not possible; it can permit study by individuals otherwise excluded by cost where distance and e-learning has been able to lower cost as against other educational systems; and through scale can provide opportunities for far more people than would otherwise be possible. More generally, through scale and flexibility it can in terms of social policy provide a pressure valve to release frustration about educational opportunity; can deliver large scale opportunities for professional development that support improvement in quality of service and economic growth; and can support the development of an educated citizenry and so nourish self-fulfillment and democracy.

Theories of Development

How might this combination of the aspirations of and affordances available to the open and distance–teaching universities contribute to development? Development starts, as observed above, from a fundamentally non-conservative position, to the effect that society is not as it should be and change for the better can and should be planned for and delivered. Distance teaching universities, whether single-mode or blended in their modes of study, by virtue of their ambition for and potential scale of contribution to development are therefore political actors (Tait, 1989, 1994, 2008). Given the centrality of that framework of ideas in the cited extracts from statements of mission and so on of the DTUs above we might expect, even in these fragments of text, to find some evidence of understanding about how development is understood. However there is very little clue. The span of understanding ranges from human capital theory, to inclusion of the excluded, and in some cases to the explicit if unsupported use of the term social justice. The University of Phoenix, a substantial on-line as well as blended study for–profit university, does not state any larger social vision for change, and limits itself to supporting student advancement in the workplace. As an institution it would appear that it could without difficulty work within current social and econo

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

บทคัดย่อบทความนี้คิดวาทกรรมของภารกิจในการสอนระยะไกลและมหาวิทยาลัยเปิด การวิเคราะห์ทฤษฎีของการพัฒนาและความยุติธรรมทางสังคมที่จะอ้าง หรืออาจจะในพวกเขา แนะนำในกรณี ร้องเรียนการไม่สนับสนุน หรือขำน่า บทความไปในกำหนดธรรมชาติของอมรรตยะเสนความสามารถวิธีการพัฒนา การระบุศักยภาพการตรวจสอบระยะทาง และเรียนรู้กันอย่างแพร่หลายเป็นผู้สนับสนุนในการพัฒนาและความยุติธรรมทางสังคมคำสำคัญ: ระยะทางและเรียนรู้ เปิดและเรียนทางไกล เปิดมหาวิทยาลัย ระยะที่สอนมหาวิทยาลัย เรียนรู้ออนไลน์ พัฒนา พัฒนาทฤษฎี ความยุติธรรมทางสังคม อมรรตยะเสน ต่อความสามารถในการแนะนำในบุคคลที่ทำงานในฟิลด์และอีเลิร์นนิ่ง องค์ประกอบสำคัญในโลกของเราเคยบาง หรืออย่างเป็นกิจจะลักษณะกรอบโปรแกรมการศึกษาเป็นงานวิจัยเพื่อให้สังคม และเศรษฐกิจเปลี่ยนแปลง ที่จะเปลี่ยนแปลงบางอย่างรอบคอบในความสัมพันธ์ทางสังคม หรือเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลงสมดุลของวิถีชีวิตและสุขภาพที่ดีในบริบทกำหนดให้ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การส่งเพิ่มหุ้น นี้จะถูกบันทึกเป็นกรณี โดยจำนวนของผู้ที่ได้ครอบครองตำแหน่งผู้นำ (ดู Daniel, 2001 Paul, 1990 Zaki, 1997) นี้เป็นจริงเป็นประเทศดีขึ้น มีแบ่งสังคมและขาดทุนในโอกาส การพูดความยากจนสัมพัทธ์ ในประเทศย่อม มันเป็นที่จริงในเวลาเดียวกันว่า ไม่เสมอง่ายสำหรับนักการศึกษา บางทีโดยเฉพาะในระดับระดับตติยภูมิ จะเห็นการศึกษา เป็นสิ่งตัวเองไม่ แต่ เป็นชุดของกิจกรรมที่ส่งผลสำหรับบุคคลและสังคม แต่ถ้าเป้าหมายของเราคือเปลี่ยนแปลงทางสังคม ซึ่งต้องเป็นดังนั้น ถ้านักการศึกษายอมรับว่า พวกเขามีบทบาทเป็นผู้ปฏิบัติงานในการพัฒนา เราแล้วต้องถามตัวเองว่าเราเข้าใจว่ากระบวนการ บทความนี้ใช้เฉพาะกับคำถามที่ระดับสถาบัน มากเกินไป สถาบันการศึกษาหลายที่ทำงานในด้านการเปิด ระยะ และ e-เรียกร้องเป้าหมายการพัฒนาภายในภารกิจของพวกเขา บางครั้งมีการอ้างอิงที่ชัดเจนเพื่อความยุติธรรมทางสังคม บทความนี้จะทบทวนของผู้ร้อง และขอความแสดงว่าทฤษฎีของการพัฒนา และว่าพวกเขามีเพียงพอ theorised เพื่อให้สามารถทำหน้าที่มากเกินความใฝ่ฝันหรือสำนวน มันหาทางที่จะนำกรอบความคิดโดยเฉพาะการวาดบนต่อความสามารถในการนำเสนอโดยอมรรตยะเสนวิธีความพยายามที่จะส่งมอบเสรีภาพ 'และต้อง' กับผู้เข้าร่วมไม่ให้เรื่องของการพัฒนา และตั้งค่าออกมาที่ความยาวมากกว่าด้านล่าง ผลของการสนทนามีวัตถุประสงค์เพื่อช่วยให้บุคคลเข้าใจในวิธีการวางแผนในระยะและศึกษาบริบทการส่งเปลี่ยนแปลงผ่านการพัฒนา และนำไปสู่ความยุติธรรมทางสังคมและสถาบันภารกิจสถาบันด้านล่างจะทำซ้ำชุดของสารสกัดจากงบภารกิจและวิสัยทัศน์หรือข้อความที่คล้ายกันจากเว็บไซต์มหาวิทยาลัย 12 ระยะห่างหลักสอน (DTUs) ทั่วโลก มหาวิทยาลัยสอนหลักห่างจากที่พักซึ่งทำขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะ เกี่ยวข้องกับเป้าหมายทางการศึกษามากกว่าสังคม หรือพัฒนา ไม่รวมที่นี่ มีอ้างสถาบันจากในภูมิภาคอเมริกาเหนือ ยุโรป แอฟริกา เอเชียและ การเลือกข้อความไม่ได้เรียกร้องให้สาธารณชน แทนแต่ทำหน้าที่เป็นชุดของตัวอย่าง สุ่มตัวอย่างจากงบภารกิจสถาบันตามรูปแบบของการพัฒนา และในความใกล้ชิดกับข้อจำกัดของวิธีการศึกษากรณีที่รัศมีของ ODL และพัฒนาในบริบทตารางที่ 1วิเคราะห์ภารกิจระยะสอนมหาวิทยาลัยเปิดIt can be noted that seven universities claim equity and equality of opportunity as goals: Athabasca, NOUN of Nigeria, Open University UK, Open University China, Open University Tanzania, UNED Spain, and UNISA South Africa. IGNOU also talks of an ‘inclusive knowledge society’, while Phoenix and Wawasan highlight making higher education accessible. Allama Iqbal OU of Pakistan prioritizes inclusion for women and remote communities. OU China also identifies the rural and remote communities, along with ethnic minorities as priorities for inclusion. Wawasan of Malaysia also mentions as a priority inclusion on an ethnic basis. OU Tanzania alone explicitly identifies sustainable development as a goal. OU Malaysia highlights ‘democratization of education’ as a priority. National and nation building goals are identified such as ‘an inclusive knowledge society’ (IGNOU); ‘national cohesion’ (NOUN); ‘China’s developing society’ (OU China); ‘the socio-economic development of Tanzania’ (OUT); and UNISA proposes to contribute to ‘our transforming society’. Scale of opportunity is mentioned by AIOU Pakistan (‘mass education’) and by IGNOU India with its commitment to increase the Gross Enrolment Ratio. The opportunities for learners are explicitly mentioned by Athabasca of Canada; OU UK which talks of ‘all who wish to realise their ambitions’; OU Malaysia which aims to ‘give everyone a chance at self-actualisation’; University of Phoenix which promotes access to higher education in particular for professional and vocational outcomes; and Wawasan Malaysia who welcome ‘aspiring individuals’. Three universities use the term ‘social justice’, that is, NOUN of Nigeria, Open University UK, and UNISA of South Africa.เราไม่ควรสมมุติว่าเนื่องจากมีความสำคัญไม่ได้กล่าวถึงในข้อความเฉพาะที่เน้นที่นี่ก็ไม่ได้กล่าวถึงอื่น ๆ โดยมหาวิทยาลัย ไม่ควรจะเป็นสันนิษฐานว่า สถาบันดังกล่าวอาจมีความคล้าย หรือแตกต่างกันแน่นอน และสุดท้าย สามารถจะทึกทักเอาว่า ลำดับความสำคัญของการพัฒนาที่เน้นในคำสั่งสถาบันเสมอดำเนินการได้ ด้วยโปรแกรมของกิจกรรม และประเมินเป้าหมายของภารกิจ แต่แน่นอนในห้องนำ และการบริหารจัดการ สถาบัน นี้จะเป็นกรณี นอกจากนี้เรายังควรทราบความแตกต่างระหว่าง ODL ภารกิจสนับสนุนทุนในบทบัญญัติทางการศึกษา ตัวอย่าง ทำให้ศึกษาเพิ่มเติมถึงทั้งหมด และผู้ที่เกี่ยวข้องกับหุ้นมากขึ้นอย่างกว้างขวางในสังคมการศึกษา ในประเภทหลัง เราได้จีน OU และ UNISA แสดงผ่านงบภารกิจของพวกเขา นี้เพิ่มการพิจารณาขอบเขตของความทะเยอทะยานของมหาวิทยาลัยเพื่อการพัฒนาในบริบททางสังคม และการเมืองจุดสำคัญแต่ เป็นการบ่งชี้ว่า ในการตรวจค่อนข้างเผิน ๆ ว่าระยะทางที่สำคัญสอนมหาวิทยาลัยในช่วง geographies และเศรษฐกิจ 'พัฒนา' และ 'พัฒนา' พูดเกี่ยวกับตัวเองเป็นฝังลึกในการพัฒนาและการเมืองเรื่องการเปลี่ยนแปลงทางสังคม มหาวิทยาลัยเปิดอ้างนี่ระยะทางบวกความสามารถและเรียนรู้ ด้วยการจัดส่งของเป้าหมายของการพัฒนาที่กำหนดไว้ในวิธีดังกล่าว ในที่สุดสรุปมหาวิทยาลัยเหล่านี้ไม่ยอมรับพร้อมใช้งานปัจจุบันของโอกาสเป็นพอ หรือเพียงพอ และต้องผ่านกิจกรรมการเปลี่ยนการ หลากหลายแนวทางพัฒนา โดยการ DTUs และมหาวิทยาลัย ด้วยการปรับใช้ที่พบและเรียนรู้เป็นหลักเกี่ยวกับ affordances ที่ส่งผ่านแยกเวลาและพื้นที่ และผ่านการ ใช้เทคโนโลยีเพื่อสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ ในการเรียนการสอนและโลจิสติกส์ Affordances เหล่านี้ข้างต้นทั้งหมดให้ความยืดหยุ่นเรื่องเวลาและสถานที่ที่อนุญาตให้มีการศึกษาควบคู่ไปกับการทำงานและครอบครัว มีคน geographies ที่จะเป็นอย่างอื่นออก สนับสนุนการรวม ของผู้หญิงที่มีการจำกัดการเคลื่อนไหวอิสระเพื่อศึกษาในมหาวิทยาลัยเป็น และบ้านผูก ผู้พิการ และที่ imprisoned สำหรับผู้ที่ศึกษาในวิทยาเขตเป็นไปไม่ได้ นั้นสามารถอนุญาตให้ศึกษา โดยบุคคลอื่น ที่ถูกแยกออก โดยต้นทุนที่ระยะทางและเรียนรู้ได้สามารถลดต้นทุนเดียวกับระบบการศึกษาอื่น ๆ และถึงขนาดสามารถให้โอกาสสำหรับคนห่างไกลมากขึ้นกว่ามิฉะนั้นจะเป็นไปได้ มากขึ้นโดยทั่วไป ขนาดและความยืดหยุ่น ในด้านนโยบายสังคมช่วยให้สามารถใช้วาล์วความดันลั่นแห้วเกี่ยวกับโอกาสทางการศึกษา สามารถมอบโอกาสขนาดใหญ่สำหรับมืออาชีพพัฒนาที่สนับสนุนการปรับปรุงคุณภาพของบริการและเศรษฐกิจ และสามารถสนับสนุนการพัฒนาของการมาศึกษา และเพื่อ บำรุง self-fulfillment และประชาธิปไตยทฤษฎีของการพัฒนาวิธีชุดนี้ของแรงบันดาลใจของ affordances มีมหาวิทยาลัยเปิด และการ สอนทางไกลอาจนำไปสู่การพัฒนา เริ่มต้นพัฒนา เป็นสังเกตข้างต้น จากตำแหน่งภาระไม่อนุรักษนิยม ผลกระทบที่สังคมเป็นไม่ควรมีการเปลี่ยนแปลงให้ดีสามารถ และควรวางแผน และจัดส่ง ห่างจากมหาวิทยาลัยสอน ว่าโหมดเดี่ยว หรือผสมผสานในวิธีการศึกษา อาศัยความทะเยอทะยานสำหรับและขนาดอาจมีส่วนทำให้การพัฒนาของพวกเขาดังนักแสดงทางการเมือง (เทียต 1989, 1994, 2008) กำหนดเอกภาพของที่กรอบความคิดในบางส่วนอ้างอิงจากงบของพันธกิจและ DTUs ข้างต้นเราอาจคาดหวัง แม้ในเหล่านี้ชิ้นส่วนของข้อความ หาหลักฐานบางอย่างของความเข้าใจเกี่ยวกับวิธีเข้าใจพัฒนา อย่างไรก็ตาม มีปมน้อยมาก ระยะของการทำความเข้าใจช่วงจากทฤษฎีทุนมนุษย์ การรวม ของที่ถูกแยกออก และ ในบางกรณีการชัดเจนถ้าสนับสนุนใช้ความยุติธรรมทางสังคมระยะ มหาวิทยาลัยฟีนิกซ์ สำคัญง่ายดาย รวมทั้งผสมผสานศึกษาสำหรับ – กำไรมหาวิทยาลัย รัฐวิสัยทัศน์สังคมมีขนาดใหญ่การเปลี่ยนแปลง และจำกัดตัวเองเพื่อสนับสนุนความก้าวหน้าของนักเรียนในสถานทำงาน เป็นสถาบันที่ มันจะปรากฏว่า มันไม่ยากทำงานในสังคมปัจจุบันและอีโคโน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

บทคัดย่อบทความนี้แสดงความคิดเห็นวาทกรรมของการปฏิบัติภารกิจในการเรียนการสอนทางไกลที่มีขนาดใหญ่และมหาวิทยาลัยเปิดเพื่อที่จะวิเคราะห์ทฤษฎีของการพัฒนาและความยุติธรรมทางสังคมที่มีการอ้างว่าหรืออาจจะอยู่ในตัวพวกเขา จะชี้ให้เห็นว่าในหลายกรณีการเรียกร้องจะได้รับการสนับสนุนหรือไร้เดียงสา บทความไปที่จะกำหนดลักษณะของวิธีการที่ความสามารถในการอมาตยาเซนสำหรับการพัฒนาและการระบุที่อาจเกิดขึ้นในการตรวจสอบระยะทางและ e-learning มากขึ้นอย่างกว้างขวางว่าเป็นผู้มีส่วนร่วมในการพัฒนาและความยุติธรรมทางสังคม. คำสำคัญ: ระยะทางและ e-learning; การเรียนรู้ที่เปิดกว้างและทางไกล มหาวิทยาลัยเปิด มหาวิทยาลัยการเรียนการสอนทางไกล การเรียนรู้เกี่ยวกับสาย; การพัฒนา ทฤษฎีการพัฒนา ความยุติธรรมทางสังคม อมาตยาเซน; ความสามารถในแนวทางเบื้องต้นสำหรับบุคคลจำนวนมากที่ทำงานในด้านของระยะทางและ e-learning เป็นองค์ประกอบที่สำคัญในความมุ่งมั่นของเราได้รับอย่างเป็นทางการหรือไม่เป็นทางการที่จะใส่ร้ายโปรแกรมการศึกษาเช่นการแทรกแซงในการส่งมอบการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและเศรษฐกิจที่เป็นบางส่วนเปลี่ยนแปลงเจตนาในสังคมหรือ ความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจที่สมดุลของการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตและสุขภาพที่ดีในบริบทที่กำหนดและโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการส่งมอบของผู้ถือหุ้นเพิ่มขึ้น นี้จะถูกบันทึกไว้เป็นกรณีที่โดยจำนวนของผู้ที่ได้ครอบครองตำแหน่งผู้นำ (ดูแดเนียล, 2001; Paul, 1990; ซากี, 1997) นี่คือความจริงเช่นเดียวกับในประเทศที่ร่ำรวยด้วยการแบ่งส่วนทางสังคมของพวกเขาและการขาดของผู้ถือหุ้นในโอกาสไม่ได้ที่จะพูดถึงความยากจนเช่นเดียวกับในประเทศที่ยากจนกว่า มันเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับความจริงที่ว่ามันไม่ได้เป็นเรื่องง่ายเสมอสำหรับการศึกษาอาจจะโดยเฉพาะอย่างยิ่งในระดับตติยภูมิที่จะเห็นการศึกษาไม่ได้เป็นสิ่งที่อยู่ในตัวเอง แต่เป็นชุดของกิจกรรมที่ให้ผลสำหรับบุคคลและสังคม แต่ถ้าการเปลี่ยนแปลงทางสังคมเป็นเป้าหมายของเรานี้จะต้องเป็นอย่างนั้น หากการศึกษายอมรับว่าพวกเขามีบทบาทในฐานะผู้ปฏิบัติงานในการพัฒนาเราก็ต้องถามตัวเองว่าเราเข้าใจกระบวนการที่ บทความนี้จะทุ่มเทเพื่อสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมที่. ในระดับสถาบันเกินไปสถาบันจำนวนมากที่ทำงานในด้านการเปิดทางไกลและ e-learning เป้าหมายการพัฒนาเรียกร้องภายในภารกิจของพวกเขาบางครั้งมีข้อมูลอ้างอิงที่ชัดเจนเพื่อความยุติธรรมทางสังคม บทความนี้จะตรวจสอบบางส่วนของการเรียกร้องเหล่านั้นและขอให้สิ่งที่ทฤษฎีของการพัฒนาจะถูกนำเสนอโดยเนื้อแท้และไม่ว่าจะเป็นมหาเศรษฐีอย่างเพียงพอที่จะสามารถทำหน้าที่เป็นมากกว่าความทะเยอทะยานหรือสำนวน มันจะหาทางที่จะนำเสนอกรอบความคิดของการวาดภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับความสามารถในแนวทางที่เสนอโดยอมาตยาเซนวิธีการความสามารถในการพยายามที่จะส่งมอบเสรีภาพ 'จะเป็นและจะทำอย่างไรกับผู้เข้าร่วมไม่ให้เรื่องของการพัฒนาและมีการตั้งค่าออกที่มีความยาวมากขึ้น ด้านล่าง ผลของการอภิปรายมีจุดมุ่งหมายเพื่อช่วยให้สถาบันและบุคคลในการทำความเข้าใจวิธีการวางแผนในระยะทางและบริบท e-learning เพื่อส่งมอบการเปลี่ยนแปลงผ่านการพัฒนาและนำไปสู่ความยุติธรรมทางสังคม. ภารกิจสถาบันด้านล่างนี้จะทำซ้ำชุดของสารสกัดจากงบภารกิจและวิสัยทัศน์หรือ ข้อความที่คล้ายกันจากเว็บไซต์ของมหาวิทยาลัย 12 แห่งการเรียนการสอนทางไกลที่สำคัญ (DTUs) ทั่วโลก มหาวิทยาลัยการเรียนการสอนทางไกลที่สำคัญซึ่งทำซ้ำวัตถุประสงค์ที่เกี่ยวข้องเท่านั้นที่มีการศึกษามากกว่าเป้าหมายทางสังคมหรือการพัฒนาที่ไม่ได้รวมอยู่ที่นี่ สถาบันจากภูมิภาคของทวีปอเมริกาเหนือ, ยุโรป, แอฟริกาและเอเชียจะอ้าง. เลือกจากตำราไม่ได้เรียกร้องให้ตัวแทนทั่วถึง แต่ทำหน้าที่เป็นชุดของตัวอย่าง สุ่มตัวอย่างจากงบภารกิจของสถาบันได้ดำเนินการตามรูปแบบของการพัฒนาและในแง่ของความถูกต้องอยู่ใกล้กับข้อ จำกัด ของวิธีกรณีศึกษาที่ให้ความสว่างของ ODL และการพัฒนาในหลายบริบท. ตารางที่ 1 การวิเคราะห์และเปิดการเรียนการสอนระยะทางภารกิจมหาวิทยาลัยก็สามารถที่จะตั้งข้อสังเกตว่ามหาวิทยาลัยเจ็ดอ้างทุนและความเท่าเทียมกันของโอกาสที่เป็นเป้าหมาย: ธานามของไนจีเรีย, เปิดมหาวิทยาลัยในสหราชอาณาจักร, มหาวิทยาลัยเปิดประเทศจีนมหาวิทยาลัยเปิดแทนซาเนีย UNED สเปนและ UNISA แอฟริกาใต้ IGNOU ยังพูดของ 'สังคมความรู้รวม', ในขณะที่ฟีนิกซ์และ Wawasan ไฮไลการศึกษาที่สูงขึ้นสามารถเข้าถึงได้ Allama อิคบาล OU ของปากีสถานจัดลำดับรวมสำหรับผู้หญิงและชุมชนที่ห่างไกล OU จีนยังระบุชุมชนชนบทและระยะไกลพร้อมกับชนกลุ่มน้อยเป็นลำดับความสำคัญสำหรับการรวม Wawasan ของมาเลเซียยังกล่าวถึงเป็นลำดับความสำคัญของการรวมบนพื้นฐานของกลุ่มชาติพันธุ์ OU แทนซาเนียคนเดียวอย่างชัดเจนระบุการพัฒนาอย่างยั่งยืนเป็นเป้าหมาย OU มาเลเซียไฮไลท์ 'ประชาธิปไตยของการศึกษา' เป็นสำคัญ แห่งชาติและประเทศชาติเป้าหมายอาคารจะมีการระบุเช่น 'สังคมความรู้รวม' (IGNOU); 'การทำงานร่วมกันในระดับชาติ' (นาม); 'จีนพัฒนาสังคม' (OU จีน); 'การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศแทนซาเนีย (OUT); และ UNISA เสนอที่จะนำไปสู่สังคมแห่งการเปลี่ยนแปลงของเรา ' ขนาดของโอกาสที่ถูกกล่าวถึงโดย AIOU ปากีสถาน ('การศึกษามวล') และ IGNOU อินเดียที่มีความมุ่งมั่นที่จะเพิ่มอัตราการลงทะเบียนขั้นต้น โอกาสสำหรับผู้เรียนได้รับการกล่าวถึงอย่างชัดเจนโดยธาของแคนาดา; OU สหราชอาณาจักรซึ่งพูดของทุกคนที่ต้องการที่จะตระหนักถึงความทะเยอทะยานของพวกเขา '; OU มาเลเซียซึ่งมีเป้าหมายที่จะ 'ให้ทุกคนมีโอกาสที่ตนเอง actualization'; มหาวิทยาลัยฟีนิกซ์ที่ส่งเสริมการเข้าถึงการศึกษาที่สูงขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผลระดับมืออาชีพและวิชาชีพ และ Wawasan มาเลเซียที่ต้อนรับ 'บุคคลที่ต้องการ' สามมหาวิทยาลัยใช้คำว่า 'ความยุติธรรมทางสังคม' ที่เป็นนามของไนจีเรียมหาวิทยาลัยเปิดสหราชอาณาจักรและ UNISA แอฟริกาใต้. เราไม่ควรคิดว่าเพราะความสำคัญไม่ได้กล่าวถึงในข้อความโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเน้นที่นี่มันจะไม่ได้กล่าวถึงที่อื่น ๆ โดย มหาวิทยาลัย; ไม่ควรจะคิดว่าสถาบันไม่ได้กล่าวถึงอาจไม่ได้เหมือนกันหรือแตกต่างกันแน่นอนจัดลำดับความสำคัญ หรือสุดท้ายก็อาจจะคิดว่าลำดับความสำคัญของการพัฒนาที่เน้นในงบสถาบันจะดำเนินการตลอดเวลาผ่านกับโปรแกรมของกิจกรรมและได้รับการประเมินเทียบกับเป้าหมายภารกิจของพวกเขา แต่แน่นอนในดีนำและสถาบันการจัดการนี้จะเป็นกรณี เราควรทราบความแตกต่างระหว่างการปฏิบัติภารกิจ ODL ที่เอื้อต่อผู้ถือหุ้นในการให้การศึกษาเช่นการศึกษาที่สูงขึ้นสามารถเข้าถึงทุกคนและผู้ที่มีส่วนร่วมกับผู้ถือหุ้นอย่างกว้างขวางมากขึ้นในสังคมผ่านการศึกษา ในประเภทหลังที่เรามี OU จีนและ UNISA เป็นแสดงออกผ่านงบภารกิจของพวกเขา นี้ทำให้เกิดการพิจารณาขอบเขตของความทะเยอทะยานของมหาวิทยาลัยเพื่อการพัฒนาในบริบททางสังคมและการเมือง. จุดสำคัญ แต่คือการแสดงให้เห็นว่าในการตรวจสอบค่อนข้างคร่าวๆสิ่งที่มหาวิทยาลัยการเรียนการสอนทางไกลที่สำคัญในช่วงของภูมิภาคและเศรษฐกิจทั้ง 'การพัฒนาและ 'พัฒนา' พูดเกี่ยวกับตัวเองถูกฝังลึกอยู่ในวาทกรรมการพัฒนาการเมืองและการเปลี่ยนแปลงทางสังคม มหาวิทยาลัยเปิดอ้างระยะทางร่วมที่นี่บวกและ e-Learning กับการส่งมอบของพวกเขาในเป้าหมายของการพัฒนาที่กำหนดไว้ในรูปแบบดังกล่าว ในการสรุปส่วนใหญ่ของมหาวิทยาลัยเหล่านี้ไม่ยอมรับความพร้อมในปัจจุบันของโอกาสเป็นทั้งธรรมหรือเพียงพอและตั้งใจผ่านกิจกรรมของพวกเขาจะเปลี่ยนมัน. ช่วงของแนวทางการพัฒนาโดย DTUs และมหาวิทยาลัยอื่น ๆ ที่มีการใช้งานที่สำคัญของระยะทางและ e-learning เป็น ที่เป็นแกนหลักเกี่ยวกับ affordances ที่มีการส่งผ่านการแยกของเวลาและพื้นที่และผ่านการใช้เทคโนโลยีในการคิดค้นทั้งในการเรียนการสอนและการขนส่ง affordances เหล่านี้ทั้งหมดข้างต้นส่งมอบความยืดหยุ่นเกี่ยวกับเวลาและสถานที่ที่อนุญาตให้การศึกษาควบคู่ไปกับการทำงานและครอบครัว รวมถึงผู้คนในภูมิภาคที่อาจจะได้รับการยกเว้น; สนับสนุนการรวมของผู้หญิงที่เคลื่อนไหวอิสระเพื่อศึกษาในมหาวิทยาลัยถูก จำกัด และจากบ้านที่ถูกผูกไว้คนพิการและถูกคุมขังสำหรับผู้ที่ศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยเป็นไปไม่ได้; ก็สามารถอนุญาตให้มีการศึกษาโดยบุคคลที่ได้รับการยกเว้นค่าใช้จ่ายอย่างอื่นโดยที่ระยะทางและ e-learning ได้รับสามารถที่จะลดค่าใช้จ่ายเมื่อเทียบกับระบบการศึกษาอื่น ๆ และผ่านระดับสามารถให้โอกาสสำหรับคนที่มากเกินกว่าที่จะเป็นอย่างอื่นไปได้ โดยทั่วไปผ่านขนาดและความยืดหยุ่นที่จะสามารถในแง่ของนโยบายทางสังคมให้วาล์วความดันที่จะปล่อยความยุ่งยากเกี่ยวกับโอกาสทางการศึกษา สามารถส่งมอบโอกาสขนาดใหญ่ในการพัฒนาอาชีพที่สนับสนุนการพัฒนาคุณภาพของการบริการและการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ และสามารถสนับสนุนการพัฒนาของประชาชนการศึกษาและเพื่อการบำรุงตัวเองปฏิบัติตามและประชาธิปไตย. ทฤษฎีการพัฒนาวิธีอาจจะรวมกันของแรงบันดาลใจของ affordances และพร้อมที่จะเปิดและมหาวิทยาลัยระยะการเรียนการสอนนี้นำไปสู่การพัฒนา? การพัฒนาเริ่มเป็นที่สังเกตข้างต้นจากตำแหน่งพื้นฐานที่ไม่อนุลักษณ์, ผลของการที่สังคมไม่ได้เป็นอย่างที่มันควรจะเป็นและเปลี่ยนให้ดีขึ้นสามารถและควรมีการวางแผนและการจัดส่ง มหาวิทยาลัยการเรียนการสอนระยะทางไม่ว่าจะเป็นโหมดเดียวหรือผสมในโหมดของการศึกษาโดยอาศัยอำนาจตามความใฝ่ฝันของพวกเขาสำหรับขนาดและศักยภาพของการมีส่วนร่วมในการพัฒนาจึงเป็นนักแสดงทางการเมือง (เท้, 1989, 1994, 2008) ป.ร. ให้ไว้ ณ ศูนย์กลางของกรอบความคิดว่าในสารสกัดอ้างจากงบของภารกิจและอื่น ๆ ของ DTUs ข้างต้นเราอาจคาดหวังแม้จะอยู่ในชิ้นส่วนเหล่านี้ของข้อความจะหาหลักฐานของความเข้าใจเกี่ยวกับวิธีการพัฒนาเป็นที่เข้าใจกันบางอย่าง อย่างไรก็ตามมีเบาะแสน้อยมาก ช่วงของความเข้าใจตั้งแต่ทฤษฎีทุนมนุษย์เพื่อรวมของการยกเว้นและในบางกรณีการใช้อย่างชัดเจนถ้าได้รับการสนับสนุนจากระยะความยุติธรรมทางสังคม University of Phoenix, เป็นกอบเป็นกำในบรรทัดเช่นเดียวกับการศึกษาของมหาวิทยาลัยผสมแสวงหาผลกำไรไม่ได้ระบุวิสัยทัศน์ของสังคมใด ๆ ที่มีขนาดใหญ่สำหรับการเปลี่ยนแปลงและข้อ จำกัด ของตัวเองที่จะสนับสนุนความก้าวหน้าของนักเรียนในสถานที่ทำงาน ในฐานะที่เป็นสถาบันการศึกษาก็จะปรากฏว่ามันสามารถทำได้โดยไม่ต้องทำงานยากลำบากในปัจจุบันที่อยู่ในสังคมและ Econo

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

บทความรีวิวนี้เป็นวาทกรรมของภารกิจในการสอนทางไกล ขนาดใหญ่และเปิดมหาวิทยาลัย เพื่อวิเคราะห์ทฤษฎีการพัฒนาและความยุติธรรมในสังคมที่อ้างว่าหรืออาจจะอยู่ในพวกเขา มันชี้ให้เห็นว่าในหลายกรณีการเรียกร้องไม่สนับสนุนหรือไร้เดียงสา บทความไปในการตั้งค่าธรรมชาติ ความสามารถของอมาตยาเซนของแนวทางการพัฒนาและศึกษาศักยภาพการตรวจสอบระยะทางและใช้กันอย่างแพร่หลายมากเป็นผู้พัฒนาและความเป็นธรรมทางสังคม

คำสำคัญ : ระยะทางและบทเรียนออนไลน์ เปิดและการเรียนทางไกล ; มหาวิทยาลัยเปิด มหาวิทยาลัยการสอนทางไกล การเรียนออนไลน์ การพัฒนา ทฤษฎีการพัฒนา ความเป็นธรรมในสังคม ; อมาตยาเซน สามารถแนะนำวิธี

สำหรับบุคคลหลายทำงานในฟิลด์ของระยะทางและอีเลิร์นนิ่ง , องค์ประกอบสำคัญของความมุ่งมั่นของเราได้รับไม่เป็นทางการหรืออย่างเป็นทางการ และเป็นกรอบการศึกษาการแทรกแซงเพื่อส่งการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคม มันจงใจเปลี่ยนความสัมพันธ์ทางสังคมหรือเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลงความสมดุลของวิถีชีวิตและความเป็นอยู่ที่ระบุในบริบทและโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อให้เพิ่มทุน นี้จะถูกบันทึกเป็นกรณี โดยจำนวนของผู้ที่ได้ครอบครองตำแหน่งผู้นำ ( เห็นแดเนียล , 2001 ; พอล , 1990 ; ซากิ , 1997 ) นี้เป็นจริงในประเทศที่ร่ำรวยและมีการแบ่งส่วนของสังคมและการขาดทุนในโอกาสที่จะไม่พูดของความยากจน ในประเทศที่ยากจนกว่า .มันอยู่ที่ เวลาเดียวกันก็ไม่ได้ง่ายเสมอสำหรับนักการศึกษา บางที โดยเฉพาะในระดับตติยภูมิ เพื่อดูระดับการศึกษาไม่ได้เป็นสิ่งในตัวเอง แต่เป็นชุดของกิจกรรมที่ส่ง ผลต่อบุคคลและสังคม แต่ถ้าการเปลี่ยนแปลงทางสังคมเป็นเป้าหมายของเรา ซึ่งจะต้องเป็นอย่างนั้น ถ้าอาจารย์ยอมรับว่าพวกเขาจะมีบทบาทเป็นแรงงานในการพัฒนาเราก็ต้องถามตัวเราเองว่า เราเข้าใจในกระบวนการที่ บทความนี้จะทุ่มเทเพื่อที่ถาม

ในระดับสถาบันด้วย หลายสถาบันทำงานในฟิลด์เปิด ระยะทาง และสามารถบรรลุเป้าหมายการพัฒนาเรียกร้องภายในภารกิจของพวกเขา บางครั้งมีการอ้างอิงที่ชัดเจนเพื่อความยุติธรรมทางสังคม บทความนี้จะตรวจสอบบางส่วนของการเรียกร้องเหล่านั้นและถามว่า ทฤษฎีการพัฒนาเป็นอย่างโดยเนื้อแท้ที่นำเสนอ และไม่ว่าพวกเขาจะเพียงพอ theorised สามารถทำหน้าที่เป็นมากกว่าแรงบันดาลใจ หรือวาทศิลป์ จะขอนำเสนอกรอบแนวคิดการวาดภาพโดยเฉพาะในแนวทางที่เสนอโดย amartya เสนความสามารถในการพยายามที่จะส่งมอบเสรีภาพ ' จะทำ ' กับผู้ที่ไม่ใช่วิชาของการพัฒนาและการตั้งค่าที่มากกว่าความยาวด้านล่าง ผลของการอภิปรายมีวัตถุประสงค์เพื่อช่วยให้สถาบันและบุคคลในการทำความเข้าใจวิธีการวางแผนในการเรียนรู้ระยะทางและบริบทเพื่อให้เปลี่ยนผ่านการพัฒนาและนำไปสู่ความยุติธรรมทางสังคม .

ภารกิจสถาบันด้านล่างเป็นภาพชุดของ สารสกัดจากภารกิจและวิสัยทัศน์หรือข้อความที่คล้ายคลึงกันจากเว็บไซต์ของ 12 สาขาการสอนทางไกลมหาวิทยาลัย ( dtus ) ทั่วโลก สาขาการสอนทางไกลมหาวิทยาลัยที่ผลิตเพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะ ที่เกี่ยวข้องกับการศึกษามากกว่าเป้าหมายทางสังคม หรือพัฒนาการ ไม่รวมอยู่ที่นี่ สถาบันจากภูมิภาคอเมริกาเหนือ ยุโรปแอฟริกาและเอเชียมีการอ้างถึง .

เลือกข้อความไม่ได้เรียกร้องให้ครอบคลุมตัวแทน แต่ทำหน้าที่เป็นชุดของตัวอย่าง ตัวอย่างจากสถาบันงบภารกิจได้ตามรูปแบบของการพัฒนา และในแง่ของความถูกต้องเป็นผู้ใกล้ชิดกับข้อจำกัดของการศึกษาวิธีการที่ให้แสงสว่างของ ODL และการพัฒนาในหลายบริบท . ตารางที่ 1

การวิเคราะห์และเปิดสอนทางไกลมหาวิทยาลัยภารกิจ

จะเห็นว่า 7 มหาวิทยาลัยเรียกร้องความยุติธรรม และ ความเท่าเทียมกันของโอกาสเป็นเป้าหมาย : ธานามของไนจีเรีย , สหราชอาณาจักร , มหาวิทยาลัย , จีน มหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเปิดแทนซาเนีย , หน่วยสเปน และ unisa แอฟริกาใต้ ignou ยังพูดคุยของ ' รวมสังคมความรู้ "ในขณะที่ฟินิกซ์และ wawasan เน้นการอุดมศึกษาที่สามารถเข้าถึงได้ และบัลโอของปากีสถานจนรวมสำหรับสตรีและชุมชนที่ห่างไกล หรือจีนยังระบุชุมชนชนบทและห่างไกล รวมทั้งชนกลุ่มน้อย เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการรวม . wawasan มาเลเซียยังกล่าวเป็นสำคัญบนพื้นฐานการรวมเชื้อชาติอุ๊แทนซาเนียคนเดียวอย่างชัดเจนระบุการพัฒนาที่ยั่งยืนเป็นเป้าหมาย หรือมาเลเซียไฮไลท์ ' ประชาธิปไตยของการศึกษาเป็นสำคัญ ประเทศและประเทศเป้าหมายอาคารระบุเช่น ' สังคมความรู้รวม ' ( ignou ) ; ' ' สามัคคีแห่งชาติ ( คำนาม ) ' ' ของจีนพัฒนาสังคม ( หรือจีน ) การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของแทนซาเนีย ' ' ( ) ;

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.