James doesn’t call, and he wonders

James doesn’t call, and he wonders if Michael’s disappointed. All he’s been able to think about since the conversation in the bar is how Michael feels and why he’s been doing this. He wonders if Michael realizes how much he’s destroying him, and if Michael’s got genuine enough feelings for him to justify that, or whether he just severely misjudged the Irishman. He doubts the latter but he rejects the former, the idea of Michael doing more than just lusting after him too difficult to comprehend, especially with the feelings it evokes.

He’s lain out on his bed wearing another sweater Anne bought him. It makes him feel a little closer to her, because he loves her no matter what he’s done. It makes him feel a little less guilty, too. James is re-reading what little is left of his script just so they can perfect the intense scenes he’s still got to film with Michael. Every time he thinks about them, James feels like his chest is in a vice and he can’t breathe. He’s so anxious that he’s not even sure he can channel it into a good performance in front of the camera.

His reading is interrupted by a knock at the door. Taking his time, James puts the script down and goes to answer the door, expecting room service, except there’s no one there. He looks up and down the hall, but there’s no sign of anyone. Rolling his shoulders, James shrugs to himself and shuts the door again, glancing down as he does so and seeing a letter on the floor. It’s got his name on it in handwriting he recognizes. Swallowing dryly, James returns to the bed, sitting on the end of it and flicking the paper open.

It’s from Michael, as he knew it would be. He knew the second he saw it, before he saw the memorable writing, before it clicked that the only person he knew on the long hallway who could disappear from view before he got to the door was two doors down, in a room he was in no rush to visit again soon.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

James ไม่เรียก และเขาประหลาดใจถ้า Michael ของผิดหวัง ทั้งหมดแล้วต้องคิดตั้งแต่การสนทนาในแถบเป็นวิธี Michael รู้สึกและทำไมเขาทำเช่นนี้ เขาประหลาดใจ ถ้า Michael ตระหนักว่าเขาจะทำลายเขา และ ถ้า Michael ก็แท้ความรู้สึกเพียงพอสำหรับเขาที่จะจัดที่ หรือ ว่าเขารุนแรงเพียง misjudged ที่ Irishman เขา doubts หลัง แต่เขาปฏิเสธอดีต ความคิดของ Michael ทำมากกว่าหิวเขายากเกินจะเข้าใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับความรู้สึกที่ มัน evokes การ

เขามีน้ำพุออกบนเตียงของเขาสวมเสื้ออื่นแอนน์ซื้อเขา มันทำให้เขารู้สึกเหมือนใกล้ชิดกับเธอ เพราะรักเธอไม่ว่าอะไรที่เขาจะทำ มันทำให้เขารู้สึกน้อยน้อยผิด เกินไป James จะอ่านสิ่งเล็กน้อยที่เหลือของสคริปต์ของเขาเพียงเพื่อให้พวกเขาสามารถพักฉากรุนแรงเขาจะยังมีฟิล์มกับ Michael ทุกครั้งที่เขาคิดเกี่ยวกับ James รู้สึกเหมือนหน้าอกของเขาเป็นผู้อำนวยการ และเขาหายใจไม่ออก เขาเป็นกังวลมากว่า เขาไม่ได้แน่ใจว่า เขาสามารถช่องในประสิทธิภาพที่ดีหน้ากล้อง

อ่านของเขาถูกขัดจังหวะ โดยการเคาะที่ประตู สละเวลาของเขา James วางสคริปต์ลง และไปตอบประตู ต้องการ บริการยกเว้นว่าไม่มีใครมี เขามองขึ้นศาลา แต่มีป้ายห้ามใคร กลิ้งไหล่เขา James เทปซีดเพื่อตัวเอง และปิดประตูอีก ทิวทัศน์ลงเขาไม่ได้ และเห็นตัวอักษรบนพื้น จะได้มีชื่อของเขาไว้ด้วยลายมือที่เขารู้จัก กลืน dryly James กลับไปที่เตียง นั่งอยู่บนปลายของ และ flicking เปิดกระดาษ

มันเป็นจาก Michael เขารู้มันจะ เขารู้ว่า วินาทีที่เขาเห็น ก่อนเขาเห็นการเขียนที่น่าจดจำ ก่อนที่จะคลิกที่เขารู้คนเดียวในห้องโถงยาวที่อาจหายไปจากมุมมองก่อนที่เขาได้ไปที่ประตู เป็นประตูที่สองลง ในห้องเขาไม่วิ่งไปอีกครั้งเร็ว ๆ นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจมส์ไม่ได้เรียกและเขาสงสัยว่าไมเคิลผิดหวัง ทั้งหมดที่เขาได้รับการสามารถที่จะคิดเกี่ยวกับการสนทนาตั้งแต่ในแถบเป็นวิธีการที่ไมเคิลรู้สึกและเหตุผลที่เขาได้รับการทำเช่นนี้ เขาสงสัยว่าไมเคิลรู้ดีว่าเขาจะทำลายเขาและถ้าไมเคิลได้รับความรู้สึกของแท้พอสำหรับเขาที่จะแสดงให้เห็นถึงว่าหรือว่าเขาเพียงอย่างรุนแรงผิดชาวไอริช เขาสงสัยหลัง แต่เขาปฏิเสธอดีตความคิดของไมเคิลทำมากกว่าเพียงแค่ lusting หลังจากเขายากเกินไปที่จะเข้าใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับความรู้สึกที่มันกระตุ้นเขานอนอยู่บนเตียงของเขาสวมใส่เสื้อกันหนาวอีกแอนน์ซื้อเขา มันทำให้เขารู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ใกล้ชิดกับเธอเพราะเขารักเธอไม่ว่าสิ่งที่เขาทำ มันทำให้เขารู้สึกว่ามีความผิดเพียงเล็กน้อยน้อยเกินไป เจมส์เป็นอีกครั้งที่อ่านสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เหลือของสคริปต์ของเขาเพียงเพื่อให้พวกเขาสามารถที่สมบูรณ์แบบฉากที่รุนแรงเขายังคงมีการถ่ายทำกับไมเคิล เวลาที่เขาคิดว่าเกี่ยวกับพวกเขาทุกคนเจมส์รู้สึกเหมือนหน้าอกของเขาอยู่ในตำแหน่งรองและเขาไม่สามารถหายใจ เขาเป็นคนที่มีความสุขเพื่อที่เขาจะไม่ได้แน่ใจว่าเขาสามารถเป็นช่องทางที่มีประสิทธิภาพที่ดีในหน้ากล้องการอ่านของเขาถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเคาะที่ประตู สละเวลาของเขาเจมส์ทำให้สคริปต์ลงและไปที่จะตอบประตูคาดหวังว่าบริการห้องยกเว้นไม่มีใครมี เขาเงยหน้าขึ้นและลงที่ห้องโถง แต่มีสัญญาณของการไม่มีใคร กลิ้งไหล่ของเขาเจมส์ยักไหล่กับตัวเองและปิดประตูอีกครั้ง glancing ลงในขณะที่เขาทำเช่นนั้นและเห็นตัวอักษรที่อยู่บนพื้น ก็มีชื่อของเขาอยู่ในนั้นด้วยลายมือเขาตระหนักถึง กลืน dryly เจมส์กลับไปที่เตียงนั่งอยู่บนจุดสิ้นสุดของมันและสะบัดกระดาษเปิดมันมาจากไมเคิลในขณะที่เขารู้ว่ามันจะ เขารู้ว่าที่สองเขาเห็นมันก่อนที่เขาจะเห็นการเขียนที่น่าจดจำก่อนที่จะคลิกที่เพียงคนเดียวที่เขารู้ว่าในห้องโถงยาวที่สามารถหายไปจากมุมมองก่อนที่เขาจะได้ไปที่ประตูสองประตูลงในห้องที่เขาอยู่ใน วิ่งเยี่ยมชมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ไม่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจมส์ไม่โทรมา และเขาสงสัยว่าไมเคิล ผิดหวัง ทั้งหมดที่เขาสามารถที่จะคิดเกี่ยวกับเมื่อการสนทนาในบาร์ว่า ไมเคิลรู้สึกว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ เขาสงสัยว่าไมเคิลตระหนักเท่าใดเขาก็ทำลายเขา และถ้าไมเคิลรู้แกว พอเขาอธิบายว่า ของแท้ หรือ ว่าเขาเข้าใจผิดอย่างรุนแรงชาวไอริชสงสัยหลังเขาแต่เขาปฏิเสธอดีต ความคิดของไมเคิลทำมากกว่าเพียงแค่ปรารถนาในตัวเขายากเกินไปที่จะเข้าใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับความรู้สึกมันทำให้

เขานอนบนเตียงของเขา ใส่เสื้อกันหนาวอีก แอนซื้อให้เขา มันทำให้เขารู้สึกใกล้ชิดกับเธอเพราะเขารักเธอ ไม่ว่าสิ่งที่เขาทำ มันทำให้เขารู้สึกผิดน้อยลงด้วยเจมส์อ่านเรื่องอะไรเล็ก ๆน้อย ๆที่เหลืออยู่ของสคริปต์ของเขาเพียงเพื่อให้พวกเขาสามารถที่สมบูรณ์แบบเข้มข้นฉากเค้าก็มีถ่ายกับไมเคิล ทุกครั้งที่เขาคิดเกี่ยวกับพวกเขา เจมส์รู้สึกเหมือนหน้าอกจะเป็นรองเขาหายใจไม่ออก เขากังวลว่า เขาไม่แน่ใจว่าเขาสามารถช่องเป็นประสิทธิภาพที่ดีในด้านหน้าของกล้อง

อ่านของเขาถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเคาะที่ประตูสละเวลาของเขา เจมส์ วางบทลง และเดินไปเปิดประตู คาดหวัง บริการห้องพัก แต่ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น เขาดูดีขึ้นและลงไปข้างล่าง แต่ไม่มีวี่แววของใคร หมุนไหล่ของเขา เจมส์ shrugs ให้ตัวเองและปิดประตูอีกครั้ง , glancing ลงเขาแล้ว และเห็นตัวอักษรบนพื้น มันมีชื่อของเขาอยู่ในลายมือที่เขาต้องการ อย่างแห้งๆ กลืนเข้าไป ,เจมส์ กลับมาที่เตียง นั่งบนปลายของมันและสะบัดกระดาษเปิด

มันจากไมเคิล เขารู้ว่ามันต้องเป็นอย่างนั้น เขารู้ว่า วินาทีที่เขาเห็นมัน ก่อนที่เขาจะได้เห็นข้อความที่น่าจดจำก่อนจะคลิกที่บุคคลเดียวที่เขารู้จักในทางเดินยาวที่อาจหายไปจากมุมมอง ก่อนที่เขาจะถึงประตูสองประตูลงในห้องที่เขาไม่ต้องรีบที่จะเยี่ยมชมอีกครั้งเร็ว ๆนี้