Between 1815 and 1915, some 30 mill

Between 1815 and 1915, some 30 million Europeans arrived in the United States. For many it was a long and arduous journey. In the early part of the century, just getting to a port of embarkation might mean days or weeks of travel on foot, by rivercraft, or in horse-drawn vehicles. Because regularly scheduled departures were rare in the age of sail, immigrants often had to wait in port for days or weeks before their ship departed.

In Northern Europe, many immigrants departed from Dutch or German ports like Amsterdam and Bremen. Later, when immigration from Central and Eastern Europe was on the rise, immigrants often had to travel down the Danube River to Black Sea ports like Constanta and Varna. From there, they had to endure weeks or months at sea aboard sailing ships subject to the vagaries of wind and weather.

The spread of the railroads across Europe in the mid-1800s greatly shortened travel time to embarkation ports, while the introduction of steamships cut passage time from weeks to days, in the case of the fastest ships. Ships also increased in size, some carrying more than 1,000 immigrants in steerage class.

Except in places where immigration was restricted—like the Russian Empire—it was fairly easy to travel from an obscure European village to the United States by the late 19th century. A potential immigrant contracted with a shipping company agent, often a local cleric or teacher, who informed the head office at the departure port. The agent then received a departure date and ticket voucher, which he passed along to the immigrant, who boarded a train for the port city. If the port of embarkation was Bremen, immigrants could almost step directly from the train onto their ship—the city had railroad track leading right onto the docks.

Between 1882 and 1917, the U.S. government introduced laws regulating immigration. In 1891, for example, Congress barred from admission those "suffering from a loathsome or a dangerous contagious disease" and those "convicted [of] a misdemeanor involving moral turpitude" like anarchists and polygamists. As a result, steamship lines became increasingly careful about whom they let on board. Immigrants had to have their papers checked and their health inspected before departure. Sometimes immigrants had to spend several days awaiting boarding, during which they were lodged and fed by the steamship company.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระหว่าง 1815 และ 1915 ยุโรป 30 ล้านบางมาถึงในสหรัฐอเมริกา สำหรับหลายคน มันเป็นการเดินทางที่ยาวนาน และลำบาก ในส่วนต้นของศตวรรษ เดินทางสู่ท่าเรือของท่านอาจหมายความว่า วันหรือสัปดาห์การเดินทางเท้า rivercraft หรือ ในยานพาหนะออกม้า เนื่องจากตารางเวลาออกได้ยากในยุคของเซล อพยพมักจะมีการรอสำหรับวันหรือสัปดาห์ก่อนออกเดินทางเรือของท่าเรือในยุโรปเหนือ อพยพหลายบ่ายเบนจากพอร์ตภาษาดัตช์ หรือภาษาเยอรมันเช่นอัมสเตอร์ดัมและเบรเมน ภายหลัง เมื่อตรวจคนเข้าเมืองจากกลางและยุโรปตะวันออกเพิ่มขึ้น อพยพมักได้เดินทางลงแม่น้ำดานูบกับพอร์ตแบล็คซี Constanta และ Varna จากที่นั่น ที่พวกเขาต้องทนสัปดาห์หรือเดือนที่ท้องทะเลบนเรือล่องเรือเรืออาจทุกข์ของลมและอากาศการแพร่กระจายของรถรางทั่วยุโรปในที่กลางเพราะลดลงมากเวลาเดินทางกับท่านพอร์ต ในขณะที่การแนะนำของ steamships ตัดกาลเวลาจากสัปดาห์วัน ในกรณีของเรือที่เร็วที่สุด เรือยังเพิ่มขนาด บางถือครองนานมากกว่า 1000 ในคลาส steerage ยกเว้นในสถานที่ตรวจคนเข้าเมืองถูกจำกัด — เช่นจักรวรรดิรัสเซียซึ่งก็ค่อนข้างท่องเที่ยวจากการปิดบังยุโรปกับสหรัฐอเมริกาช่วงปลายศตวรรษ อพยพไปสัญญากับตัวแทนบริษัทจัดส่ง มัก cleric ท้องถิ่น หรือ ครู ที่ทราบสำนักท่าเดิน ตัวแทนแล้วได้รับการออกบัตรและวันสำคัญ ซึ่งเขาผ่านตามการอพยพ ผู้โดยสารรถไฟในเมืองท่า ถ้าท่าท่าน เบรเมน อพยพสามารถเกือบก้าวจากรถไฟลงเรือของพวกเขา — เมืองได้ติดตามนำขวาลงท่ารถไฟระหว่าง 1882 และ 1917 รัฐบาลสหรัฐอเมริกานำมาใช้กฎหมายควบคุมคนเข้าเมือง ใน 1891 เช่น สภาที่กีดขวางจากเข้าทรมาน "จากการ loathsome หรือโรคติดต่ออันตราย" และที่ "ประวัติ [] ลหุโทษ turpitude คุณธรรมที่เกี่ยวข้องกับ" ไดและ polygamists ดัง steamship บรรทัดเริ่มระมัดระวังมากขึ้นเกี่ยวกับผู้ที่พวกเขาให้บนเรือ นานมีเอกสารการตรวจสอบและสุขภาพตรวจสอบก่อนออกเดินทางได้ บางครั้งอพยพได้ใช้หลายวันรอบอร์ดดิ้ง ซึ่งพวกเขามีต่อศาล และเลี้ยง โดยบริษัท steamship

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระหว่าง 1815 และ 1915, 30 ล้านยุโรปเข้ามาในประเทศสหรัฐอเมริกา สำหรับหลาย ๆ คนมันเป็นการเดินทางที่ยาวนานและยากลำบาก ในช่วงต้นของศตวรรษที่เพียงแค่การเดินทางไปยังท่าเรือเรืออาจหมายถึงวันหรือสัปดาห์ของการเดินทางด้วยการเดินเท้าโดย rivercraft หรือในรถม้าลาก เพราะการออกเดินทางที่กำหนดอย่างสม่ำเสมอเป็นสัตว์หายากในยุคของเรืออพยพมักจะต้องรออยู่ในพอร์ตสำหรับวันหรือสัปดาห์ก่อนที่เรือของพวกเขาออก. ในภาคเหนือของยุโรปผู้อพยพจำนวนมากออกจากพอร์ตดัตช์หรือเยอรมันเช่นอัมสเตอร์ดัมและเบรเมน ต่อมาเมื่ออพยพมาจากภาคกลางและยุโรปตะวันออกเป็นที่เพิ่มขึ้นมักจะมีผู้อพยพที่จะเดินทางลงแม่น้ำดานูบสีดำพอร์ตทะเลเช่น Constanta และ Varna จากนั้นพวกเขาต้องทนสัปดาห์หรือเป็นเดือนในทะเลบนเรือแล่นเรือใบภายใต้ความหลากหลายของลมและสภาพอากาศ. การแพร่กระจายของรถไฟทั่วยุโรปในช่วงกลางปี ​​1800 เวลาเดินทางสั้นลงอย่างมากในการพอร์ตเริ่มดำเนินการในขณะที่การเปิดตัวของเรือกลไฟตัด เวลาผ่านจากสัปดาห์ที่ผ่านมาวันนี้ในกรณีของเรือได้เร็วที่สุด เรือยังเพิ่มขึ้นในขนาดที่บางคนถือมากกว่า 1,000 ผู้อพยพในระดับห้องโดยสาร. ยกเว้นในสถานที่ที่ตรวจคนเข้าเมืองถูก จำกัด เหมือนจักรวรรดิรัสเซียมันก็ค่อนข้างง่ายต่อการเดินทางจากหมู่บ้านปิดบังยุโรปไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 อพยพที่มีศักยภาพทำสัญญากับตัวแทน บริษัท จัดส่งสินค้าซึ่งมักจะเป็นพระในท้องถิ่นหรือครูที่แจ้งสำนักงานใหญ่ที่ท่าเรือเดินทาง ตัวแทนแล้วได้รับวันเดินทางและบัตรกำนัลตั๋วที่เขาผ่านไปพร้อมกับผู้อพยพที่ขึ้นรถไฟสำหรับเมืองพอร์ต ถ้าพอร์ตของเรือเป็นเบรเมนอพยพเกือบจะก้าวโดยตรงจากรถไฟไปยังเมืองที่เรือของพวกเขามีทางรถไฟชั้นนำขวาเข้าสู่ท่าเทียบเรือที่. ระหว่าง 1882 และ 1917 ที่รัฐบาลสหรัฐนำมาใช้ควบคุมการตรวจคนเข้าเมืองตามกฎหมาย ใน 1,891 ตัวอย่างเช่นการมีเพศสัมพันธ์กันออกไปจากการรับสมัครผู้ที่ "ทุกข์ทรมานจากน่ารังเกียจหรือเป็นโรคติดต่ออันตราย" และบรรดา "การตัดสิน [ของ] ที่เกี่ยวข้องกับความผิดทางอาญาเลวทรามต่ำช้าทางศีลธรรม" ชอบอนาธิปไตยและ polygamists เป็นผลให้กลายเป็นสายการค้าขายระมัดระวังมากขึ้นเกี่ยวกับผู้ที่พวกเขาปล่อยให้อยู่บนเรือ ผู้อพยพจะต้องมีเอกสารของพวกเขาตรวจสอบและการตรวจสอบสุขภาพของพวกเขาก่อนออกเดินทาง บางครั้งผู้อพยพจะต้องใช้เวลาหลายวันรอขึ้นเครื่องในระหว่างที่พวกเขากำลังยื่นและเลี้ยงโดย บริษัท เรือกลไฟ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และระหว่างค.ศ. 1815 1915 , บาง 30 ล้านชาวยุโรปเข้ามาในสหรัฐอเมริกา หลายเป็นในการเดินทางอันยาวนาน ในตอนต้นของศตวรรษที่กำลังจะพอร์ตของเครื่องบินอาจหมายถึงวันหรือสัปดาห์ของการเดินทางบนเท้า โดย rivercraft หรือม้าลากรถ เพราะกำหนดเป็นประจำออกยากในยุคของเรือผู้อพยพมักต้องรอในพอร์ตสำหรับวันหรือสัปดาห์ก่อนเรือออกจากท่า

ในภาคเหนือของยุโรปอพยพหลายออกจากพอร์ตดัตช์หรือเยอรมันเช่นอัมสเตอร์ดัมและเบรเมน ต่อมาเมื่อมีการอพยพจากภาคกลางและยุโรปตะวันออกเป็นขึ้น , ผู้อพยพมักต้องเดินทางลงแม่น้ำดานูบทะเลสีดำและพอร์ตเหมือน Constanta Varna . จากที่นั่นพวกเขาต้องอดทนต่อสัปดาห์หรือเป็นเดือนในทะเลบนเรือ เรื่องทุกข์ของกระแสลมและสภาพอากาศ

แพร่กระจายของรถไฟทั่วยุโรปในกลาง - 1800 ลดลงอย่างมากเวลาเดินทางไปยังท่าเรือ ในขณะที่การแนะนำของเรือกลไฟตัดข้อความจากสัปดาห์วันในกรณีของเรือที่เร็วที่สุด เรือยังเพิ่มขึ้นในขนาดที่บางถือมากกว่า 1000 ผู้อพยพในชั้นประหยัดเลยนะเนี่ย

ยกเว้นในสถานที่ที่ตรวจคนเข้าเมืองถูก จำกัด เช่นสหพันธรัฐรัสเซีย มันค่อนข้างง่ายที่จะเดินทางจากหมู่บ้านไปยังยุโรปที่ประเทศสหรัฐอเมริกาโดยปลายศตวรรษที่ 19 . ผู้อพยพที่มีสัญญากับบริษัทจัดส่งสินค้าตัวแทนมักจะเป็นพระท้องถิ่น หรือ ครู ที่ แจ้ง สำนักงานใหญ่ ที่ออกเดินทางจากท่าเรือตัวแทนที่ได้รับแล้ววันที่ออกเดินทาง และ คูปอง ตั๋ว ซึ่งเขาก็พร้อมที่จะอพยพที่ boarded รถไฟในเมืองพอร์ต ถ้าพอร์ตลงเรือเป็น เบรเมน ผู้อพยพจะก้าวขึ้นไปบนเรือโดยตรงจากรถไฟเมืองที่มีทางรถไฟชั้นนำบนท่าเรือ

ระหว่าง 1882 และ ในปี 1917 รัฐบาลสหรัฐใช้กฎหมายควบคุมคนเข้าเมืองใน 1891 , ตัวอย่างเช่น , รัฐสภาห้ามรับ " ทุกข์จากโรคติดต่อน่ารังเกียจหรือเป็นอันตราย " และ " ตัดสิน [ ของ ] ความผิดทางอาญาที่เกี่ยวข้องกับการทุจริต " จริยธรรมแบบอนาธิปไตยและ polygamists . เป็นผลให้เรือกลไฟสายกลายเป็นมากขึ้นระมัดระวังเกี่ยวกับผู้ที่พวกเขาให้บนกระดาน ผู้อพยพต้องมีเอกสาร และตรวจสอบสุขภาพของพวกเขาตรวจสอบก่อนออกเดินทางบางครั้งผู้อพยพต้องใช้เวลาหลายวันรอขึ้น ในระหว่างที่พวกเขาถูกฝังอยู่และเลี้ยงโดย
บริษัทเรือกลไฟ