At that time there had been lots of

At that time there had been lots of other bears to keep him company. In fact, there had been so many teddy bears crowded onto that one narrow shelf that he had scarcely had room to move.

But, one by one they had all gone. Gleefully waving goodbye as they were carried off to their new homes. Until finally, he was the only teddy bear left in the entire store.

He had hoped that Santa Claus would drop by on Christmas Eve and deliver him to a good home. But he hadn't. Santa had been too busy that year, delivering even more presents than usual.

Wolstencroft felt sad and lonely sitting there all by himself on the shelf that was high above the Christmas cards. He longed to have a child take him home and love him and play with him. But, most of all, to hug him. For no hug is ever too big for a teddy bear.

He was trying hard not to cry because he knew that tears would make his eyes all puffy and red and then he would have even less chance of finding a home.

But why oh why didn't someone choose him?

Why, he wondered, was he passed over so many times for other less beautiful bears?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวลาที่ มีได้มากมายหมีอื่น ๆ การให้บริษัทเขา ในความเป็นจริง มีได้ตุ๊กตาหมีมากที่แออัดบนแคบชั้นที่หนึ่งที่เขาเคยมีห้องย้ายแทบ แต่ โดยหนึ่งพวกเขาทั้งหมดแล้ว ความยินดีโบกลา ตามที่พวกเขาได้ดำเนินการปิดบ้านใหม่ จนสุดท้าย ตุ๊กตาหมีเท่านั้นที่เหลือในร้านค้าทั้งหมด เขาก็หวังว่า ซานตาคลอสจะส่งในวันคริสมาสต์ และส่งเขาไปยังบ้านดี แต่เขาไม่ได้ ซานต้าได้ไม่ปี ส่งขวัญยิ่งกว่าปกติ Wolstencroft รู้สึกเศร้า และเหงานั่งมีทั้งหมด ด้วยตัวเองบนชั้นที่สูงกว่าการ์ดคริสต์มาส เขาปรารถนาที่จะมีบุตรเอาบ้านเขารักเขา และเล่นกับเขา แต่ ที่สุด การกอดเขา สำหรับฮักไม่ได้ใหญ่เกินกว่าเคยสำหรับตุ๊กตาหมี เขาพยายามอย่างหนักไม่ร้องไห้ เพราะเขารู้ว่า น้ำตาจะทำให้ตาแดง และตุ่ยทั้งหมด และจากนั้น เขาจะมีโอกาสแม้แต่น้อยหาบ้าน แต่ทำไมโอ้ ทำไมไม่มีคนเลือกเขา ทำไม สงสัยว่า เขาถูกเขาส่งผ่านมากหมีน้อยสวยงามอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนั้นมีหลายอื่น ๆของหมีเป็นเพื่อนเขา ในความเป็นจริงมีมากตุ๊กตาหมีแออัดบนหิ้งที่แคบที่เขาเกือบจะได้ย้ายห้องไป

แต่ หนึ่งโดยหนึ่งพวกเขาทั้งหมดหายไป ยินดีโบกมือลาตามที่พวกเขานำออกไปบ้านใหม่ของพวกเขา จนในที่สุด เขาคือ เท็ดดี้ เพียงเลี้ยวซ้ายในร้านทั้งหมด .

เขาหวังว่า ซานตาคลอสจะลดลงในวันคริสต์มาสอีฟและส่งเขาไปยังบ้านที่ดี แต่เขาไม่ ซานตาได้รับการยุ่งเกินไปที่ปี ส่งมอบของขวัญมากขึ้นกว่าปกติ

wolstencroft รู้สึกเศร้าและเหงานั่งอยู่คนเดียวบนชั้นที่สูงกว่าการ์ดคริสต์มาส เขาปรารถนาที่จะมีบุตร พาเขากลับบ้านและรักเขาและเล่นกับเขา แต่ที่สำคัญที่สุดกอดเขาไว้ ไม่กอดจะใหญ่เกินไปสำหรับตุ๊กตาหมี

เขาก็พยายามอย่างหนักที่จะไม่ร้องไห้เพราะเขารู้ว่าน้ำตาจะทำให้ตาของเขาบวมและแดง แล้วเขาจะมีโอกาสแม้แต่น้อยหาบ้าน

แต่ทำไมไม่มีคนเลือกเขา

ทำไม เขาสงสัยว่า เขาเคยผ่านหลายครั้งหมีสวยน้อยกว่าคนอื่น