Another important element of Mediev

Another important element of Medieval music theory was the unique tonal system by which pitches were arranged and understood. During the Middle Ages, this systematic arrangement of a series of whole steps and half steps, what we now call a scale, was known as a mode. The modal system worked like the scales of today, insomuch that it provided the rules and material for melodic writing.[38] The eight church modes are: Dorian, Hypodorian, Phrygian, Hypophrygian, Lydian, Hypolydian, Mixolydian, and Hypomixolydian.[39] Much of the information concerning these modes, as well as the practical application of them, was codified in the 11th century by the theorist Johannes Afflighemensis. In his work he describes three defining elements to each mode. The finalis, the reciting tone, and the range. The finalis is the tone that serves as the focal point for the mode. It is also almost always used as the final tone (hence the name). The reciting tone (sometimes referred to as the tenor or confinalis) is the tone that serves as the primary focal point in the melody (particularly internally).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อีกองค์ประกอบที่สำคัญของทฤษฎีดนตรียุคกลางเป็นระบบใช้เฉพาะที่สายถูกจัด และเข้าใจ ในระหว่างยุคกลาง จัดระบบนี้ชุดของขั้นตอนทั้งหมดครึ่งตอน อะไรเราตอนนี้โทรขนาด ถูกเรียกว่าโหมดการ จนระบบทำงานเช่นเครื่องชั่งน้ำหนักวันนี้ insomuch ว่ามีกฎและวัสดุสำหรับเขียนดนตรี[38] แปดเชิร์ชโหมดมี: โดเรีย่น Hypodorian ฟรีเจีย Hypophrygian ลิเดีย Hypolydian, Mixolydian และ Hypomixolydian[39] ข้อมูลจำนวนมากเกี่ยวกับวิธีการเหล่านี้ เป็นภาคของพวกเขา ถูก ประมวลกฎหมายสูงในศตวรรษ 11 โดย theorist Afflighemensis โยฮันเนส ในงานของเขา ที่เขาอธิบายองค์ประกอบการกำหนดแต่ละโหมด Finalis เสียง reciting และช่วง Finalis เป็นโทนสีที่เป็นจุดโฟกัสในโหมด ยังมักใช้เป็นเสียงสุดท้าย (ดังนั้นชื่อ) เสียง reciting (บางครั้งเรียกว่าเทเนอร์หรือ confinalis) เป็นสัญญาณที่ทำหน้าที่เป็นจุดเด่นหลักในตัว (โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อีกองค์ประกอบที่สำคัญของทฤษฎีดนตรียุคกลางเป็นระบบโทนสีที่ไม่ซ้ำกันโดยที่สนามถูกจัดและเข้าใจ ในช่วงยุคกลางนี้การจัดระบบของชุดของขั้นตอนทั้งการและขั้นตอนครึ่งสิ่งที่เราเรียกระดับเป็นที่รู้จักกันเป็นโหมด ระบบกิริยาทำงานเหมือนเกล็ดของวันนี้จนว่ามันให้หลักเกณฑ์และวัสดุสำหรับการเขียนไพเราะ [38] แปดโหมดคริสตจักรคือ.. โดเรียน Hypodorian, Phrygian, Hypophrygian, ลีเดีย, Hypolydian, Mixolydian และ Hypomixolydian [39 ] มากข้อมูลเกี่ยวกับโหมดเหล่านี้เช่นเดียวกับโปรแกรมการปฏิบัติของพวกเขาได้รับการประมวลผลในศตวรรษที่ 11 โดยนักทฤษฎีโยฮันเน Afflighemensis ในการทำงานของเขาอธิบายสามองค์ประกอบที่จะกำหนดแต่ละโหมด สุดท้ายที่เสียงท่องและช่วง สุดท้ายที่เป็นเสียงที่ทำหน้าที่เป็นจุดโฟกัสสำหรับโหมด นอกจากนี้ยังใช้มักจะเป็นเสียงสุดท้าย (เพราะฉะนั้นชื่อ) เสียงท่อง (บางครั้งเรียกว่าอายุหรือ confinalis) เป็นเสียงที่ทำหน้าที่เป็นจุดโฟกัสหลักในทำนอง (โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อีกองค์ประกอบที่สำคัญของทฤษฎีดนตรียุคกลางคือใช้ระบบพิเศษที่สนามได้และเข้าใจ ในยุคกลาง , การจัดนี้เป็นระบบของชุดของขั้นตอนทั้งหมดและขั้นตอนครึ่ง ตอนนี้สิ่งที่เราเรียกวัดเป็นที่รู้จักกันเป็นโหมด ระบบช่วยทำงาน เช่น ระดับของวันนี้ จนมันให้กฎและวัสดุสำหรับการเขียนที่ไพเราะ[ 38 ] แปดโบสถ์โหมด : ดอเรียน hypodorian Phrygian ลีเดียน hypophrygian , , , , hypolydian mixolydian และ hypomixolydian , [ 39 ] มากของข้อมูลเกี่ยวกับโหมดเหล่านี้ ตลอดจนการใช้ประโยชน์ของพวกเขาคือ codified ในศตวรรษที่ 11 โดยทฤษฎี Johannes afflighemensis . ในงานของเขา เขาอธิบายถึงสามกำหนดองค์ประกอบของแต่ละโหมด มีสุดท้ายโดย , ท่องน้ำเสียงและช่วง มีสุดท้ายโดยเป็นเสียงที่ทำหน้าที่เป็นจุดโฟกัสสำหรับโหมด นอกจากนี้ยังมักจะใช้เป็นเสียงสุดท้าย ( ดังนั้นชื่อ ) ที่ท่องโทน ( บางครั้งเรียกว่า เทนเนอร์ หรือ confinalis ) เป็นเสียงที่ทำหน้าที่เป็นจุดโฟกัสหลักในเพลง ( โดยเฉพาะภายใน )