For a recycling program to work, ha

For a recycling program to work, having a large, stable supply of recyclable material is crucial. Three legislative options have been used to create such a supply: mandatory recycling collection, container deposit legislation, and refuse bans. Mandatory collection laws set recycling targets for cities to aim for, usually in the form that a certain percentage of a material must be diverted from the city's waste stream by a target date. The city is then responsible for working to meet this target.[2]

Container deposit legislation involves offering a refund for the return of certain containers, typically glass, plastic, and metal. When a product in such a container is purchased, a small surcharge is added to the price. This surcharge can be reclaimed by the consumer if the container is returned to a collection point. These programs have been very successful, often resulting in an 80 percent recycling rate. Despite such good results, the shift in collection costs from local government to industry and consumers has created strong opposition to the creation of such programs in some areas.[2]

A third method of increase supply of recyclates is to ban the disposal of certain materials as waste, often including used oil, old batteries, tires and garden waste. One aim of this method is to create a viable economy for proper disposal of banned products. Care must be taken that enough of these recycling services exist, or such bans simply lead to increased illegal dumping.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โปรแกรมรีไซเคิลในการทำงาน มีขนาดใหญ่ จัดหาที่มั่นคงของวัสดุรีไซเคิลเป็นสิ่งสำคัญ ใช้สามตัวสภาเพื่อสร้างอุปทานเช่น: ชุดบังคับรีไซเคิล คอนเทนเนอร์ฝากกฎหมาย และห้ามปฏิเสธ ชุดบังคับกฎหมายการรีไซเคิลเป้าหมายเมืองปอง โดยปกติแล้วในแบบฟอร์มว่า เปอร์เซ็นต์ของวัสดุต้องเบี่ยงเบนจากกระแสของเมืองเสีย โดยวันเป้าหมาย เมืองแล้วรับผิดชอบการทำงานเพื่อตอบสนองเป้าหมายนี้[2]คอนเทนเนอร์ฝากกฎหมายเกี่ยวข้องกับการเสนอคืนเงินกลับคืนมา และบางอย่างบรรจุภัณฑ์ โดยทั่วไปแก้ว พลาสติก โลหะ เมื่อซื้อผลิตภัณฑ์ในภาชนะดังกล่าว คิดเล็กจะเพิ่มราคา ค่านี้สามารถเรียกคืนจากผู้บริโภคถ้าภาชนะที่ถูกส่งกลับไปยังจุดรวบรวม โปรแกรมเหล่านี้ได้รับความสำเร็จมาก มักจะเกิดในอัตราการรีไซเคิล 80 เปอร์เซ็นต์ แม้ มีผลดีดังกล่าว กะในต้นทุนที่เรียกเก็บเงินจากรัฐบาลท้องถิ่นอุตสาหกรรมและผู้บริโภคได้สร้างแรงต่อต้านการสร้างโปรแกรมดังกล่าวในบางพื้นที่[2]วิธีที่ 3 การเพิ่มอุปทานของ recyclates จะทิ้งวัสดุบางเป็นขยะมูลฝอย รวมถึงมักจะใช้น้ำมัน แบตเตอรี่เก่า ยาง และสวนเสีย จุดมุ่งหมายหนึ่งของวิธีนี้คือการ สร้างเศรษฐกิจได้ถูกต้องการขายทิ้งของผลิตภัณฑ์พื้นที่รัฐ ต้องนำมาดูแลที่เพียงพอของบริการรีไซเคิลมีอยู่ หรือเช่นห้ามเพียงแค่นำไปถ่ายโอนข้อมูลไม่ถูกต้องเพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อการรีไซเคิลโปรแกรมที่จะทำงาน , มีขนาดใหญ่อุปทานคงที่ของการรีไซเคิลวัสดุเป็นสำคัญ สามตัวเลือกทางกฎหมายได้ถูกใช้เพื่อสร้างอุปทาน : ชุดรีไซเคิล ข้อบังคับ กฎหมาย ฝากภาชนะและปฏิเสธห้าม . ข้อบังคับกฎหมายชุดเป้าหมายสำหรับเมืองที่จะจุดมุ่งหมายสำหรับรีไซเคิลมักจะอยู่ในรูปแบบที่ร้อยละหนึ่งของวัสดุต้องเบี่ยงเบนจากขยะของเมือง กระแส โดยเป้าหมายวันที่ เมืองแล้วรับผิดชอบการทำงานเพื่อตอบสนองเป้าหมายนี้ . [ 2 ]

ฝากภาชนะกฎหมายเกี่ยวข้องกับเสนอการคืนเงินสำหรับการกลับมาของหนึ่งคอนเทนเนอร์ โดย แก้ว พลาสติก และโลหะ เมื่อผลิตภัณฑ์ในภาชนะซื้อคิดค่าบริการขนาดเล็กจะเพิ่มราคา คิดค่าบริการนี้สามารถใช้โดยผู้บริโภคถ้าภาชนะจะถูกส่งกลับไปยังคอลเลกชันที่จุด โปรแกรมเหล่านี้ได้รับความสำเร็จมาก มักจะเป็นผลในการรีไซเคิล 80 เปอร์เซ็นต์ อัตรา แม้จะมีผลดี เช่นการเปลี่ยนแปลงในต้นทุนในการจัดเก็บจากรัฐบาลท้องถิ่นเพื่ออุตสาหกรรมและผู้บริโภคได้สร้างการต่อต้านการสร้างของโปรแกรมดังกล่าวในบางพื้นที่ [ 2 ]

วิธีที่สามของการเพิ่มอุปทานของ recyclates คือห้ามทิ้งเศษวัสดุบางอย่างที่มักจะรวมถึงน้ำมันที่ใช้ แบตเตอรี่เก่า ยางรถยนต์และสวนเสียจุดมุ่งหมายหนึ่งของวิธีนี้คือการสร้างระบบเศรษฐกิจที่เหมาะสมได้ทิ้งห้าม ผลิตภัณฑ์ การดูแลจะต้องถ่ายที่เพียงพอของเหล่านี้รีไซเคิลบริการอยู่หรือเช่นห้ามเพียงนำไปสู่การเพิ่มขึ้นการทิ้งขยะอย่างผิดกฏหมาย