Bigwigs try to pass buck on failing schools
While our obsolete and authoritarian education system is damaging young minds, making them lag far behind their peers in other countries, education bigwigs have different concerns: how to get out of the blame game.
Published: 18/03/2015 at 06:00 AM
Newspaper section: topstories
When Thai students consistently fail in both national and international tests, all fingers point to the Education Ministry. After all, the ministry receives 24% of the national budget. This percentage is the second highest in the world.
That's not all. Thai students' class hours are among the highest in the world. Yet their education proficiency is among the world's worst.
Unesco recommends students have only 800 class hours per year. Here, it's 1,000 hours for primary students and 1,200 for secondary students. Students in Japan and South Korea, renowned for their highly competitive and exam-obsessed education system, do not exceed 1,000 class hours.
Copious studies blame students' poor results on the education system's focus on rote learning, poor teaching, autocratic school culture, lack of accountability at school, and rigid centralisation.
The Office of the Basic Education Commission (Obec), however, has found a new culprit. It says schools are not to blame. Nor are teachers. Nor the Education Ministry. It lays the blame at other state agencies or projects that take kids out of the classroom.
According to Obec secretary-general Kamol Rodklai, extra-curricular activities are eating into students' class hours. In short, the kids do not study enough. The solution, Obec says, is to reduce extra-curricular activities so that students spend more time in class.
I wish you could hear the deep sigh this information elicits from me.
This latest policy from the agency which makes all decisions on primary education speaks volumes about why our education system is mired in hopelessness.
Students are supposed to have 200 school days a year, Mr Kamol said. But they end up only having 118 days because they must attend as many as 67 activities each year.
This may be why their academic performance is so poor, he said. "We want to return students' study time," he said.
He wants to cut extra-curricular activities to only 40 days a year.
The problem stems from a lack of coordination and the tendency of many agencies to require students' attendance to make their projects look successful, he said. Activities during examination periods should also be prohibited, he added.
To be fair, he is correct that unnecessary activities can be reduced. But shouldn't the decision rest with local schools? Why do education bigwigs in Bangkok, with no idea of local realities, have the last say on every minute detail?
Dismissing the value of extra-curricular activities while equating classroom hours with academic quality is a dangerous view — especially when rote learning and poor teaching are the norm.
For students, a chance to visit important sites, attend outdoors events, or work together as a team in extra-curricular activities are not only a chance to escape the boring and oppressive top-down classroom atmosphere, they are an opportunity to be in touch with the real world.
For many students whose parents cannot afford these activities, the chances offered by outside agencies are precious.
I have friends who have opted to home-school their children or send them to alternative schools with more open learning environments. They don't want their kids' creativity to be stifled by the oppressive education system — one that focuses on textbook memorisation and top-down authority.
Home-schooling and special schools are expensive, and homeschooling demands parents' total dedication. Only a few can afford to offer that.
What Obec considers extra-curricular activities are at the core of their programmes. The kids attend exhibitions, they visit local communities to learn about their problems and successes. They play music, they attend workshops, they draw, they cook, they plant trees, they write diaries, they think, they ask, they have fun — and that's how they learn and grow.
If anything, this latest Obec policy reveals how out of touch it is with modern students' needs. And how in denial it is of its own faults arising from policy centralisation.
Don't try and escape blame. Face the hard facts. Let local communities decide how they want to educate their children. Only then can the country get out of its education rut.
กันนะค่ะ พยายามที่จะผ่านบัคเกี่ยวกับความล้มเหลวโรงเรียน
ในขณะที่ของเราล้าสมัยและศึกษาระบบเผด็จการทำลายจิตใจเด็ก ทำให้พวกเขาล้าหลังไกลหลังเพื่อนในประเทศอื่น ๆ กันนะค่ะ มีข้อสงสัยต่าง ๆการศึกษา : วิธีที่จะได้รับจากเกมตำหนิ
เผยแพร่ : 18 / 03 / 2015 ที่ 06 am
ส่วนหนังสือพิมพ์ : topstories
เมื่อนักเรียนไทยอย่างต่อเนื่องล้มเหลวในการทดสอบทั้งในระดับชาติและนานาชาติ นิ้วทุกนิ้ว จุดที่กระทรวงศึกษา หลังจากนั้น กระทรวงได้รับ 24 % ของงบประมาณแห่งชาติ เปอร์เซ็นต์นี้เป็นที่สองสูงสุดในโลก
ที่ไม่ทั้งหมด ชั่วโมงเรียนของนักเรียนไทย ใน ที่สุด ใน โลก แต่ในการศึกษาของพวกเขาเป็นหนึ่งในที่เลวร้ายที่สุดของโลก .
ยูเนสโกแนะนำนักเรียนได้เพียง 800 เรียนชั่วโมงต่อปี ที่นี่ เป็น 1 , 000 ชั่วโมงสำหรับนักเรียนระดับประถมศึกษา และ 1 , 200 สำหรับนักเรียนมัธยมศึกษา นักศึกษา ญี่ปุ่น และเกาหลีใต้ ที่มีการแข่งขันสูง และการสอบของพวกเขาครอบงำระบบการศึกษาไม่เกิน 1 , 000 ชั่วโมงเรียน
โทษนักเรียนยากจนผลมากมายก่ายกอง การศึกษาในระบบการศึกษา เน้นการท่องจำ เรียนไม่ดี สอนเผด็จการวัฒนธรรมโรงเรียน ขาดความน่าเชื่อถือ ที่โรงเรียนและการรวมอำนาจแข็ง
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ( สพฐ. ) , อย่างไรก็ตาม , ได้พบตัวใหม่ มันกล่าวว่าโรงเรียนจะไม่ถูกตำหนิ หรือเป็นครู หรือการศึกษาของกระทรวง มันวางตำหนิที่อื่น ๆ หน่วยงานของรัฐหรือโครงการที่พาเด็กๆออกไปจากห้องเรียน
ตามกมลรัตน์ วิจิตรกูล เลขาธิการ สพฐ. ,กิจกรรมพิเศษ - หลักสูตรจะกินเป็นชั่วโมงเรียนของนักเรียน ในสั้น , เด็กไม่เรียนแล้ว โซลูชั่น สพฐ. กล่าวว่า คือ การลดกิจกรรมเสริมหลักสูตรเพื่อให้นักเรียนใช้เวลาในห้องเรียน
ฉันหวังว่าคุณจะได้ยินเสียงถอนหายใจลึกข้อมูลนี้ให้
จากฉันนี้ล่าสุดนโยบายจากหน่วยงานซึ่งทำให้การตัดสินใจทั้งหมดประถมศึกษาพูดวอลุ่มเกี่ยวกับว่าทำไมระบบการศึกษาของเราตกอยู่ในความสิ้นหวัง นักเรียน
ควร 200 โรงเรียนวันต่อปี คุณกมล กล่าว แต่สุดท้ายก็มีเพียง 118 วัน เพราะพวกเขาจะต้องเข้าร่วมกิจกรรมเป็นจำนวนมากและแต่ละปี
นี้อาจจะทำให้ผลการเรียนของพวกเขาแย่มาก เขากล่าวว่า" เราต้องการที่จะกลับเวลาเรียนของนักเรียน ' " เขากล่าว
อยากตัดกิจกรรมเพียง 40 วันต่อปี .
ปัญหาเกิดจากการขาดการประสานงานและแนวโน้มของหลายหน่วยงาน จะต้องเข้าร่วมประชุมนักเรียนเพื่อให้โครงการของพวกเขามองที่ประสบความสำเร็จ เขากล่าวว่า กิจกรรมในช่วงสอบควรจะห้ามเขาเพิ่ม
ต้องยุติธรรมเขาทำถูกต้องแล้วที่กิจกรรมที่ไม่จำเป็น สามารถลด แต่ไม่ควรตัดสินใจพักกับโรงเรียนท้องถิ่น ทำไมการศึกษากันนะค่ะ ในกรุงเทพ มีความคิดไม่มีความเป็นจริงในท้องถิ่นมีสุดท้ายกล่าวในทุกนาที รายละเอียด
เนื่องจากมูลค่าของกิจกรรมในขณะที่ใช้ชั่วโมงเรียนกับคุณภาพทางวิชาการเป็นมุมมอง - เป็นอันตรายโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการเรียนแบบท่องจำและการสอนจนเป็นบรรทัดฐาน
สำหรับนักเรียน นักศึกษา ได้มีโอกาสไปเยี่ยมชมสถานที่สำคัญ เข้าร่วมกิจกรรมกลางแจ้ง
การแปล กรุณารอสักครู่..