I had two choices: I could either s

I had two choices: I could either sit there moping, or I could go and find her, try to sort things. I drained the Lagavullin from my glass, steadied myself and went out. The grogginess disappeared as soon as the cold air hit me. My head felt as clear as the black sky, dotted with stars that poked through like shards of glass.

She couldn’t have gone far. She was probably hiding round the corner, in the shed, or on her way back, full of apologies and remorse. She’d lower her voice in the way she always did when she realised it was her fault, then would set her eyes on me, pleading for forgiveness and the desire to bring everything sailing back down to normal. She might even offer to make the tea (for once) and help me with the fire, soothe my head with her gentle fingers and tell me that she loved me. Just for once, she might consider doing any of these things. But I thought about it again and…well, probably not. I kept moving, trampling over damp, cold leaves that slid and squelched underfoot.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีสองตัวเลือก: ผมอาจจะนั่งมี moping หรือผมสามารถไป และพบเธอ ลองเรียงลำดับสิ่งต่าง ๆ ฉัน Lagavullin ระบายออกจากแก้วของฉัน steadied ตัวเอง และออกไป Grogginess ที่หายไปเป็นอากาศเย็นตี หัวของฉันรู้สึกชัดเจนเป็นท้องฟ้าสีดำ จุดที่ มีดาวที่ poked ผ่านเช่นเศษภาชนะแก้วเธอไม่ได้ไปไกล เธอคงซ่อนสวยงาม ห้องสแตนดาร์ด หรือ บนเส้นทางของเธอกลับมา ขอโทษและไม่ต้องการ เธอเธอจะลดเสียงในแบบที่เธอได้เสมอเมื่อเธอเองก็ยังคิดว่าเป็นข้อบกพร่องของเธอ แล้วจะตั้งตาของเธอกับฉัน ขออภัยโทษและความปรารถนาที่จะนำทุกสิ่งที่ล่องเรือกลับลงปกติ เธออาจจะให้ทำให้ชา (สำหรับครั้ง) ช่วยฉัน ด้วยไฟ บรรเทาศีรษะ ด้วยมือของเธอเบา ๆ และบอกว่า เธอรักฉัน สักทีตัว เธออาจพิจารณาปฏิบัติสิ่งเหล่านี้ แต่ฉันคิดว่า เกี่ยวกับเรื่องนี้อีก and...well คงไม่ ฉันเก็บย้าย trampling มากกว่าชื้น เย็นใบที่ฝ่อ และ squelched underfoot

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันมีสองตัวเลือก: ฉันจะนั่งอยู่ตรงนั้นทั้งเซื่องซึมหรือฉันจะไปหาเธอและพยายามที่จะเรียงลำดับสิ่งที่ ฉันเนื้อ Lagavullin จากแก้วของฉัน steadied ตัวเองและเดินออกไป grogginess หายไปทันทีที่อากาศเย็นตีฉัน หัวของฉันรู้สึกว่าเป็นที่ชัดเจนเป็นท้องฟ้าสีดำจุดที่มีดาวที่โผล่ผ่านเช่นเศษแก้ว. เธออาจจะไม่ได้ไปไกล เธอเป็นคนที่อาจจะหลบซ่อนตัวอยู่รอบมุมในเพิงหรือในทางกลับมาของเธอเต็มไปด้วยความสำนึกผิดและขอโทษ เธอต้องการลดเสียงของเธอในทางที่เธอมักจะทำเมื่อเธอรู้ว่ามันเป็นความผิดของเธอแล้วจะตั้งตาของเธอกับฉันอ้อนวอนขอการให้อภัยและความปรารถนาที่จะนำทุกอย่างกลับแล่นลงสู่ภาวะปกติ เธอยังอาจเสนอที่จะทำให้ชา (เป็นครั้งแรก) และช่วยให้ผมด้วยไฟบรรเทาหัวของฉันด้วยมือของเธอที่อ่อนโยนและบอกฉันว่าเธอรักฉัน เพียงสักครั้งเธออาจจะพิจารณาดำเนินการใด ๆ ของสิ่งเหล่านี้ แต่ฉันคิดเกี่ยวกับมันอีกครั้งและ ... ดีอาจจะไม่ได้ ผมเก็บไว้ย้ายเหยียบย่ำมากกว่าชื้นใบเย็นที่ลดลงและ squelched บนพื้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมมีสองตัวเลือก : ฉันอาจนั่งเซื่องซึม หรือจะเข้าไปหาเธอ พยายามที่จะจัดเรียงสิ่ง ผมดูดจากแก้ว lagavullin , steadied ตัวเองและเดินออกไป ส่วนอาการมึนงงก็หายไปทันทีที่ลมหนาวตีฉัน หัวของฉัน รู้สึกสดใสเหมือนท้องฟ้าสีดำ แต่งแต้มด้วยดวงดาวที่แทงผ่านเหมือนเศษแก้ว .

เธอคงไปไม่ได้ไกลเธออาจจะซ่อนตัวอยู่รอบมุมในโรง หรือระหว่างทางกลับเต็มไปขอโทษและรู้สึกผิด เธอลดเสียงของเธอในทางที่เธอเคยทำเมื่อเธอตระหนักว่ามันเป็นความผิดของเธอ จากนั้นก็ตั้งตาของเธอกับฉัน แล้วอ้อนวอนให้ยกโทษให้ และความปรารถนาที่จะนำทุกสิ่งที่แล่นลงกลับสู่ปกติ เธออาจจะเสนอให้ชา ( สักครั้ง ) และช่วยให้ฉันกับไฟกล่อมหัวของฉันด้วยนิ้วของเธออ่อนโยนและบอกฉันว่าเธอรักฉัน แค่สักครั้ง เธออาจจะทำสิ่งต่าง ๆเหล่านี้ แต่ผมคิดเกี่ยวกับมันอีกครั้งและ . . . . . . . ดีอาจจะไม่ ผมก็ย้าย บดขยี้ชื้น หนาวออกที่ลดลงและ squelched บนพื้น