Foucault rejects Marxist models of

Foucault rejects Marxist models of a determining economic base and a determined superstructure as well as refinements based on conceptions of totality by Marx’s twentieth-century successors. Like Althusser, he retains a concept of practice, however. Also like Althusser, he utilizes a model of complex and multiple causation and determination within the social structure, although the specific elements and mechanisms of such processes, as
elaborated by Foucault, differ in important respects.
After 1968, says Poster, Foucault attempted to come to grips with Marxist scholarship, and while the positions he adopted in some cases resembled those of Western Marxists, generally he went beyond those positions towards a new formulation of critical theory. Although Foucault rejects Marxism as a specific theory of the mode of production, as a critique of political economy, or as a dialectical method, he advances a critical view of domination which, like historical materialism, takes all social practices as transitory
and all intellectual formations as indissociably connected with power and social relations (Poster, 1984: 3 9 4 0 ) . Poster explains what he sees as Foucault’s greater relevance than Marxism in terms of a shift from nineteenth and early twentieth-century forms of capitalism based on the “mode of production” to new forms of later twentieth-century capitalism based on the “mode of information.” These changes were associated, says Poster, with changes in the nature of the economy, an increase in the service and white-collar sectors, the increasing development of information technology, and developments in electronic communications, together with new possibilities that these developments generate for a decentralization of political power. Although Marxism’s focus on labor and the central causal priority of the economy may have had heuristic value in the age of ascendant capitalism, in an era of “information capitalism” historical materialism finds its premise in power that is the effect of “discourse/practice.” Thus, according to Poster, “the couplet discourse/practice enables [Foucault] to search for the close connection between manifestations of reason and patterns of domination. . . . Foucault can study the way in which discourse is not innocent, but shaped by practice-without privileging any form of practice such as class struggle. He can also study how discourse in turn shapes practice without privileging any form of discourse” (Poster, 1984: 12).’ Foucault thus rejects Marx’s conception of historical materialism as a mechanism by which discourse is split from material (non-discursive) practice and by which the former is then subordinated to the latter. By representing the mental operations of consciousness as derivative from the material base of society, Marx, for Foucault, remains firmly fixed within a traditional Enlightenment problematic (Poster, 1984: 16-18).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Foucault ปฏิเสธแบบ Marxist กำหนดฐานเศรษฐกิจ และโครงสร้างส่วนบนที่กำหนด ตลอดจนประณีตตามแนวของทั้งหมด โดยผู้สืบทอดของศตวรรษที่ยี่สิบของมาร์กซ์ เช่น Althusser เขายังคงรักษาแนวคิดของการปฏิบัติ อย่างไรก็ตาม เช่น Althusser เขาใช้รูปแบบของคอมเพล็กซ์ และหลายสาเหตุ และความมุ่งมั่นภายในโครงสร้างทางสังคม แม้ว่าองค์ประกอบเฉพาะและกลไกของกระบวนการดังกล่าว เป็นelaborated โดย Foucault แตกต่างกันในประการสำคัญ หลังจากปี 1968 โปสเตอร์ กล่าวว่า Foucault พยายามมาจับกับทุน Marxist และในขณะที่ตำแหน่งมาใช้ในบางกรณีคล้ายกับของตะวันตก Marxists โดยทั่วไปเขาไปไกลกว่าตำแหน่งเหล่านั้นไปสู่การกำหนดใหม่ของทฤษฎีที่สำคัญ แม้ว่า Foucault ปฏิเสธลัทธิมากซ์เป็นทฤษฎีเฉพาะของโหมดผลิต วิจารณ์เศรษฐกิจการเมือง หรือ เป็น วิธี dialectical เขาล่วงหน้ามุมมองสำคัญของการปกครองที่ เช่นวัตถุนิยมประวัติศาสตร์ สังคมปฏิบัติเป็นอนิยมและก่อตัวทางปัญญาทั้งหมดเป็น indissociably เชื่อมต่อกับพลังงานและความสัมพันธ์ทางสังคม (โปสเตอร์ 1984:3 9 4 0) โปสเตอร์อธิบายสิ่งที่เขาเห็นเป็นของ Foucault เกี่ยวข้องยิ่งกว่าลัทธิมากซ์ในแง่ของการเปลี่ยนแปลงจากศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ยี่สิบรูปแบบทุนนิยมที่อิง "โหมดของการผลิต" ให้รูปแบบใหม่ของทุนนิยมภายหลังศตวรรษที่ยี่สิบอิง "โหมดของข้อมูล" การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ถูกเชื่อมโยง กล่าวว่า โปสเตอร์ การเปลี่ยนแปลงในลักษณะของเศรษฐกิจ การเพิ่มขึ้นของบริการ และภาค white-collar เพิ่มการพัฒนาของเทคโนโลยีสารสนเทศ และพัฒนาในการสื่อสารอิเล็กทรอนิกส์ พร้อมกับโอกาสใหม่ ๆ ที่พัฒนาเหล่านี้สร้างการกระจายอำนาจทางการเมือง แม้ว่าลัทธิมากซ์ของเน้นความลำลองกลางสำคัญของเศรษฐกิจและแรงงานอาจมีค่าพฤติกรรมในยุคของทุนนิยม ascendant ในยุคของ "ทุนนิยมข้อมูล" วัตถุนิยมทางประวัติศาสตร์พบสถานที่ในพลังงานที่เป็นผลของ "วาทกรรม/ปฏิบัติ" ดังนั้น ตามโปสเตอร์, " couplet วาทกรรม/ปฏิบัติ [Foucault] เพื่อค้นหาการเชื่อมต่อปิดระหว่างอาการของเหตุผลและรูปแบบของการปกครองที่ช่วยให้... Foucault สามารถศึกษาวิธีซึ่งวาทกรรมไม่บริสุทธิ์ แต่มีรูปร่าง โดยการปฏิบัติ-ไม่ privileging แบบฟอร์มใด ๆ ของการปฏิบัติเช่นการต่อสู้ทางชนชั้นได้ นอกจากนี้เขายังสามารถศึกษาวิธีวาทกรรมในรูปทรงปฏิบัติ โดย privileging วาทกรรมในรูปแบบใดๆ" (โปสเตอร์ 1984:12) .'_FITTED Foucault จึงปฏิเสธแนวคิดของมาร์กซ์ของวัตถุนิยมทางประวัติศาสตร์เป็นกลไกซึ่งวาทกรรมถูกแบ่งออก จากการปฏิบัติ (ไม่ใช่-discursive) วัสดุ และ โดยที่ อดีตเป็นแล้วดไปหลัง โดยเป็นตัวแทนดำเนินจิตของจิตสำนึกที่มาจากฐานของสังคม มาร์กซ์ สำหรับ Foucault วัสดุยังคงมั่นคงในการตรัสรู้แบบดั้งเดิมที่มีปัญหา (โปสเตอร์ 1984:16-18)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Foucault ปฏิเสธรุ่นมาร์กซ์ของฐานเศรษฐกิจการระบุและเสริมสร้างความมุ่งมั่นเช่นเดียวกับการปรับแต่งขึ้นอยู่กับแนวความคิดของจำนวนทั้งสิ้นโดยสืบทอดมาร์กซ์ในศตวรรษที่ยี่สิบ เช่นเดียวกับแซร์เขายังคงคอนเซ็ปต์ของการปฏิบัติอย่างไร ยังชอบแซร์เขาใช้รูปแบบของสาเหตุที่ซับซ้อนและหลายและความมุ่งมั่นในโครงสร้างทางสังคมแม้ว่าองค์ประกอบที่เฉพาะเจาะจงและกลไกของกระบวนการดังกล่าวเป็น
เนื้อหาโดย Foucault, แตกต่างกันในประการสำคัญ
หลังจากปี 1968 โปสเตอร์กล่าวว่า Foucault พยายามที่จะมาจับกับทุนการศึกษามาร์กซ์และในขณะที่ตำแหน่งที่เขานำมาใช้ในบางกรณีคล้ายกับพวกมาร์กซิตะวันตกโดยทั่วไปเขาไปเกินตำแหน่งนั้นต่อสูตรใหม่ของทฤษฎีที่สำคัญ
แม้ว่า Foucault ปฏิเสธมาร์กซ์เป็นทฤษฎีที่เฉพาะเจาะจงของโหมดของการผลิตที่เป็นบทวิจารณ์ของเศรษฐกิจการเมืองหรือเป็นวิธีการวิภาษเขาก้าวหน้ามุมมองที่สำคัญของการปกครองที่เช่นวัตถุนิยมประวัติศาสตร์ใช้เวลาการปฏิบัติทางสังคมทั้งหมดเป็นชั่วคราว และการก่อตัวทางปัญญา เชื่อมต่อเป็น indissociably ที่มีอำนาจและความสัมพันธ์ทางสังคม (โปสเตอร์ 1984: 3 9 4 0) โปสเตอร์อธิบายถึงสิ่งที่เขาเห็นว่าเป็นความสัมพันธ์กันมากขึ้นของ Foucault กว่ามาร์กซ์ในแง่ของการเปลี่ยนแปลงจากที่สิบเก้าและต้นรูปแบบศตวรรษที่ยี่สิบของระบบทุนนิยมขึ้นอยู่กับโหมด "การผลิต" กับรูปแบบใหม่ของการภายหลังทุนนิยมในศตวรรษที่ยี่สิบขึ้นอยู่กับโหมด "ของข้อมูล . "การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้มีความสัมพันธ์กล่าวว่าโปสเตอร์กับการเปลี่ยนแปลงในลักษณะของเศรษฐกิจเพิ่มขึ้นในการบริการและปกขาวภาค การพัฒนาที่เพิ่มขึ้นของเทคโนโลยีสารสนเทศและการพัฒนาในการสื่อสารทางอิเล็กทรอนิกส์ร่วมกับความเป็นไปได้ใหม่ที่พัฒนาเหล่านี้สร้างให้กระจายอำนาจทางการเมือง แม้ว่าจุดสำคัญมาร์กซ์ในแรงงานและการจัดลำดับความสำคัญที่เป็นสาเหตุสำคัญของเศรษฐกิจอาจจะมีมูลค่าการแก้ปัญหาในยุคของทุนนิยมลัคนาในยุคของ "ทุนนิยมข้อมูล" ซึ่งเป็นวัตถุนิยมประวัติศาสตร์พบหลักฐานในอำนาจที่เป็นผลของการ "วาทกรรม / การปฏิบัติ "ดังนั้นตามโปสเตอร์" คู่วาทกรรม / การปฏิบัติช่วย [Foucault] เพื่อค้นหาสำหรับการเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดระหว่างอาการของเหตุผลและรูปแบบของการปกครอง . . . Foucault สามารถศึกษาวิธีการที่วาทกรรมที่ไม่ได้เป็นผู้บริสุทธิ์ แต่รูปโดยการปฏิบัติได้โดยไม่ต้องเหน็บแนมรูปแบบของการปฏิบัติใด ๆ เช่นการต่อสู้ทางชนชั้น นอกจากนี้เขายังสามารถศึกษาวิธีการในการเปิดวาทกรรมรูปทรงปฏิบัติโดยไม่ต้องเหน็บแนมรูปแบบของวาทกรรมใด ๆ "(โปสเตอร์ 1984: 12) '. Foucault จึงปฏิเสธความคิดของมาร์กซ์วัตถุนิยมประวัติศาสตร์เป็นกลไกที่วาทกรรมคือแยกจากวัสดุ (ไม่ใช่ประเด็น) การปฏิบัติและโดยที่อดีตเป็นรองจากนั้นไปที่หลัง โดยเป็นตัวแทนของการดำเนินงานของสติจิตเป็นอนุพันธ์จากฐานวัตถุดิบของสังคมมาร์กซ์สำหรับ Foucault ยังคงติดแน่นอยู่ภายในแบบดั้งเดิมตรัสรู้ปัญหา (โปสเตอร์ 1984: 16-18)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟูโกปฏิเสธมาร์กซ์รูปแบบของการกำหนดฐานทางเศรษฐกิจและกำหนดต่างๆ รวมทั้งการปรับแต่งตามแนวความคิดของผลโดยมาร์กซ์ของศตวรรษที่ยี่สิบสืบ ชอบอัลธูแซร์ เขายังคงรักษาแนวคิดการปฏิบัติ อย่างไรก็ตาม ชอบอัลธูแซร์ เขาใช้รูปแบบซับซ้อนและสาเหตุและการกำหนดภายในโครงสร้างทางสังคมหลาย แม้ว่าองค์ประกอบที่เฉพาะเจาะจงและกลไกของกระบวนการดังกล่าว เช่นอธิบายโดยฟูโกแตกต่างในประการสำคัญหลังจาก 1968 บอกว่าโปสเตอร์ ฟูโกพยายามที่จะมาจับกับทุนการศึกษาของมาร์กซ์ และในขณะที่ตำแหน่งที่เขาใช้ในบางกรณีคล้ายกับของสาธารณรัฐอินเดียตะวันตกโดยทั่วไปเขา นอกเหนือไปจากตำแหน่งนั้นต่อสูตรใหม่ของทฤษฎีวิพากษ์ แม้ว่าฟูโกปฏิเสธลัทธิมาร์กเป็นทฤษฎีที่เฉพาะเจาะจงของโหมดของการผลิตเป็นคำวิจารณ์ของเศรษฐกิจ การเมือง หรือเป็นวิธีการวิภาษ เขาขยับมุมมองที่สำคัญของการปกครองที่เป็นวัตถุนิยมประวัติศาสตร์ ใช้เวลาการปฏิบัติทางสังคมทั้งหมดชั่วคราวและการก่อตัวทางปัญญาทั้งหมด indissociably เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์เชิงอำนาจและสังคม ( โปสเตอร์ , 2527 : 3 9 4 0 ) โปสเตอร์อธิบายสิ่งที่เขาเห็นเป็นฟูโกเป็นมากขึ้นกว่ามาร์ก , ในแง่ของการเปลี่ยนแปลงจากสิบเก้าและต้นศตวรรษที่ยี่สิบของทุนนิยมรูปแบบขึ้นอยู่กับ " โหมดของการผลิต " รูปแบบใหม่ ต่อมาในศตวรรษที่ยี่สิบทุนนิยมตามโหมด " ข้อมูล " การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ถูกเชื่อมโยงว่า โปสเตอร์ กับการเปลี่ยนแปลงในลักษณะของ เศรษฐกิจ การเพิ่มบริการและแรงงานภาค เพิ่มการพัฒนาของเทคโนโลยีสารสนเทศและการพัฒนาในการสื่อสารทางอิเล็กทรอนิกส์ พร้อมๆ กับโอกาสใหม่ที่การพัฒนาเหล่านี้สร้างเพื่อการกระจายอำนาจของอำนาจทางการเมือง แม้ว่าลัทธิมาร์กซมุ่งเน้นแรงงานและความสำคัญเชิงสาเหตุกลางของเศรษฐกิจอาจจะมีค่าฮิวริสติกในยุคทุนนิยมเฟื่องฟู ในยุคของ " ทุนนิยม " ข้อมูลหลักฐานในอำนาจของวัตถุนิยมประวัติศาสตร์พบว่าผลของ " วาทกรรม / การปฏิบัติ . " ดังนั้นตามโปสเตอร์ " โคลงวาทกรรม / ฝึก ฟูโกให้ [ ] เพื่อค้นหาการเชื่อมต่อที่ใกล้ชิดระหว่าง manifestations ของเหตุผลและรูปแบบของการปกครอง . . . . . . . . ฟูโกสามารถศึกษาวิธีที่เรื่องไม่บริสุทธิ์ แต่รูป โดยการปฏิบัติโดยไม่ privileging แบบฟอร์มใด ๆของการปฏิบัติ เช่น การต่อสู้ทางชนชั้น . ท่านสามารถศึกษาวิธีการเปลี่ยนรูปร่างการปฏิบัติโดยไม่ privileging วาทกรรมในรูปแบบใด ๆของวาทกรรม " ( โปสเตอร์ , 1984 : 12 ) . ' ฟูโกจึงปฏิเสธความคิดของมาร์กซ์ก็วัตถุนิยมประวัติศาสตร์เป็นกลไกที่วาทกรรมคือแยกจากวัสดุ ( ไม่เลือก ) ปฏิบัติ ซึ่งอดีตเป็นแล้วกูไปหลัง โดยเป็นตัวแทนของจิต จิตเป็นอนุพันธ์จากการดําเนินงานของวัสดุฐานของสังคม , มาร์ค , ฟูโกยังคงติดแน่นภายในดั้งเดิมตรัสรู้ปัญหา ( โปสเตอร์ , 1984 : 16-18 )