The unconscious Outer Sect disciple

The unconscious Outer Sect disciples suddenly lifted up into the air and flew away in all directions. Then, a turbulent, blood-red glow enveloped the entire Reliance Sect. No onlooker would have been able to see it, but Meng Hao could.

He Luohua and Grand Elder Ouyang watched on in a daze. Finally, shame appeared on He Luohua’s face. He lowered his head and saluted respectfully toward the blood-red shield. Then, he let out a light sigh, turned, and disappeared into the distance.

Grand Elder Ouyang was silent. One by one, he took the Outer Sect disciples out into the wild mountains. Then he looked at the Reliance Sect from a distance. With a sigh, he departed.

He and He Luohua both knew that with the Patriarch’s acknowledgment of the dissolution of the Sect, there was no longer such thing as the Reliance Sect.

Meng Hao stood within the blood-red glow, looking excited. He looked at the spear, which emitted a white, silver and golden glow. Suddenly and inexplicably, the spear, completely of its own volition, shot forward, combining with the fog to transform into the image of an old man in a red robe. It was Patriarch Reliance.

Clasping his hands in salute, Meng Hao said, “Disciple Meng Hao pays respects to the Patriarch.” Without even thinking about it, he began a flood of eloquence: “You cast awe into the hearts of the people of the State of Zhao, and your name is even known in the Southern Domain. I have revered you ever since I joined the Sect. Every day I pay homage to your words from the beginning of the manual. I have constantly reaped rewards…”

“Very well, very well. You haven’t done well in your studies. Let me tell you, kid, when I was your age, my flattery sounded much more natural than yours. Don’t try to pull that stuff off on me.” Patriarch Reliant glared at him, yet inwardly was a bit moved.

Meng Hao looked at him with a sheepish smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สติสาวกนิกายนอกจู่ ๆ ก็ยกขึ้นไปในอากาศและบินออกไปในทุกทิศทาง จากนั้นปั่นป่วนเรืองแสงสีแดงเลือดห่อหุ้มทั้งพึ่งนิกาย ไม่มีผู้ชมจะได้รับสามารถที่จะเห็นมัน แต่เม้งเฮาอาจ. เขา Luohua และแกรนด์พี่โอวหยางดูในอาการงุนงง ในที่สุดความอัปยศปรากฏบนใบหน้าของเขา Luohua ของ เขาลดลงหัวของเขาและเคารพกราบไปทางโล่สีแดงเลือด จากนั้นเขาให้ออกถอนหายใจเบาหันและหายไปในระยะทาง. แกรนด์พี่โอวหยางก็เงียบ หนึ่งโดยหนึ่งได้พาเหล่าสาวกนิกายนอกออกไปในป่าภูเขา จากนั้นเขาก็มองไปที่การพึ่งนิกายจากระยะไกล กับถอนหายใจเขาออก. เขาและเขา Luohua ทั้งรู้ว่ามีการรับรู้พระสังฆราชของการสลายตัวของนิกายที่มีก็ไม่ได้เป็นสิ่งเช่นพึ่งนิกาย. เม้งเฮายืนอยู่ภายในเรืองแสงสีแดงเลือดมองตื่นเต้น เขามองไปที่หอกซึ่งปล่อยออกมาสีขาว, สีเงินและสีเรืองแสงสีทอง ฉับพลันและลึกลับหอกสมบูรณ์จากความตั้งใจของตัวเองยิงไปข้างหน้ารวมกับมีหมอกในตอนที่จะเปลี่ยนเป็นภาพของชายชราคนหนึ่งในเสื้อคลุมสีแดง . มันเป็นสังฆราชพึ่งกุมมือของเขาในการแสดงความเคารพเม้งเฮากล่าวว่า "ศิษย์เม้งเฮาจ่ายเคารพพระสังฆราช." โดยไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เขาเริ่มน้ำท่วมของภารดี A: "คุณโยนความกลัวเข้าไปในหัวใจของคนที่ รัฐ Zhao และชื่อของคุณเป็นที่รู้จักกันแม้จะอยู่ในภาคใต้โดเมน ฉันได้เคารพนับถือคุณนับตั้งแต่ผมได้เข้าร่วมนิกาย ทุกวันฉันสักการะคำพูดของคุณจากจุดเริ่มต้นของคู่มือการใช้งาน ผมได้เก็บเกี่ยวผลตอบแทนอย่างต่อเนื่อง ... " " ดีมากดีมาก คุณไม่ได้ทำดีในการศึกษาของคุณ ให้ฉันบอกคุณเด็กเมื่อฉันเป็นอายุของคุณเยินยอของฉันฟังธรรมชาติมากขึ้นกว่าของคุณ อย่าพยายามที่จะดึงสิ่งที่ปิดในวันที่ฉัน. "พระสังฆราชคู่ใจจ้องมาที่เขา แต่ในใจเป็นบิตย้าย. เม้งเฮามองไปที่เขาด้วยรอยยิ้มแบบอาย ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาวกนอกนิกายหมดสติก็ยกขึ้นไปในอากาศและบินออกไปในทุกทิศทาง จากนั้น , ป่วน , เลือดเรืองแสงสีแดงห่อหุ้มกลุ่มอ้างอิงทั้งหมด ไม่มีผู้เห็นเหตุการณ์จะต้องได้เห็นมัน แต่เมิงเฮาได้เขา luohua และผู้อาวุโสใน ouyang ดูเหม่อลอย ในที่สุด เขา luohua อัปยศปรากฏบนใบหน้า เขาก้มหัวคำนับด้วยความเคารพต่อเลือดสีแดงโล่ แล้ว เขาถอนหายใจ แสงเปลี่ยน และหายไปกับระยะทางผู้อาวุโส ouyang เงียบ หนึ่งโดยหนึ่ง เขาเอานอกนิกายสาวกเข้าไปในภูเขาป่า แล้วเขาก็มองไปที่การพึ่งพาพรรค จากระยะไกล พร้อมกับถอนหายใจ เขาก็จากไปเขาและเขา luohua ทั้งสองรู้ว่ากับประมุขการยุบพรรค ก็ไม่มีสิ่งเช่นการนิกายเมิ่งเฮ่าอยู่ภายในเลือดสีแดงเรืองแสง ดูตื่นเต้น เขามองดูหอกที่ปล่อยออกมาเป็นสีขาว , สีเงินและสีทองเรืองแสง ฉับพลันและลึกลับ , หอก , สมบูรณ์ของ volition ของตัวเองยิงไปข้างหน้า รวมกับหมอกเปลี่ยนเป็นภาพของชายชราในเสื้อคลุมสีแดง เป็นประมุขอ้างอิงกระชากมือของเขาในการทำความเคารพ เมิ่งฮ่าวพูดว่า " ลูกศิษย์เมิงเฮาจ่ายเคารพประมุข " โดยไม่มีแม้แต่คิดเกี่ยวกับมัน เขาเริ่มท่วมของโวหาร " เธอโยนความกลัวเข้าไปในหัวใจของประชาชนของรัฐจ้าว และชื่อของคุณจะรู้จัก ใน โดเมน ภาคใต้ ฉันเคารพคุณตั้งแต่ผมเข้าร่วมลัทธิ ทุกๆวันฉันไหว้คำของคุณจากจุดเริ่มต้นของคู่มือ ฉันได้ตลอดเวลาเก็บเกี่ยวรางวัล . . . . . . . "" ดีมาก ดีมาก คุณไม่ได้ทำดีในการศึกษาของคุณ ให้ฉันบอกคุณ , เด็ก , เมื่อฉันอายุเท่าเธอ การสรรเสริญเยินยอ ฟังดูเป็นธรรมชาติมากขึ้นกว่าคุณ อย่าพยายามที่จะดึงมันออก ผม " ประมุขพึ่งถลึงตาใส่เขา แต่ภายในใจก็ขยับตัวเมิ่งฮ่าวมองเขาด้วยรอยยิ้มเหนียมอาย .