4. DiscussionThis study aimed to un

4. Discussion
This study aimed to understand the nature of functional depth perception in WS; there is a dearth of research in this area despite frequent reports of atypical depth processing from parents and individuals with WS (such as the unpublished questionnaire from our lab discussed in Section 1). Using two simple tests of monocular and binocular depth perception and action we have highlighted atypical processing of depth information in WS when compared to non-verbal ability matched control participants.

One third of participants with WS demonstrated deficits in stereoacuity that prevented completion of the FSN, i.e. stereoacuity was poorer than that of a TD infant at six months. Even for the WS group that could complete the FSN, stereoacuity was at the level expected for a TD three year old despite an average chronological age of 26 years 11 months. There was no significant correlation of stereoacuity with age. Conversely the TD group's stereoacuity was age-appropriate and no TD participant failed to complete the task. Therefore the WS group showed a marked deficit in stereoacuity, as functional age was well below that of chronological age and stereoacuity did not improve with development. This is clear evidence of a deficit in the ability to extract information about depth, which is consistent with reports of functional deficits in depth in WS (Withers, 1996). However a limitation of this study is that we used low-level tests of stereopsis. Future research would benefit from studying a broader range of monocular and binocular depth cues, including assessment of participants’ ability to use depth cues to act in depth, such as when walking or judging the speed of cars when crossing a road.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. สนทนาการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเข้าใจธรรมชาติของการรับรู้ความลึกงานใน WS มีการขาดแคลนงานวิจัยด้านนี้แม้มีรายงานบ่อยครั้งของการประมวลผลพิเศษลึกจากผู้ปกครองและบุคคลกับ WS (เช่นแบบสอบถามที่ประกาศจากห้องแล็บของเรากล่าวถึงในส่วนที่ 1) ใช้ทดสอบสองอย่างรู้ลึก monocular และส่องทางไกลและการกระทำเราได้เน้นการประมวลผลข้อมูลลึกใน WS เมื่อเปรียบเทียบกับผู้เข้าร่วมในการควบคุมคำพูดไม่สามารถจับคู่พิเศษOne third of participants with WS demonstrated deficits in stereoacuity that prevented completion of the FSN, i.e. stereoacuity was poorer than that of a TD infant at six months. Even for the WS group that could complete the FSN, stereoacuity was at the level expected for a TD three year old despite an average chronological age of 26 years 11 months. There was no significant correlation of stereoacuity with age. Conversely the TD group's stereoacuity was age-appropriate and no TD participant failed to complete the task. Therefore the WS group showed a marked deficit in stereoacuity, as functional age was well below that of chronological age and stereoacuity did not improve with development. This is clear evidence of a deficit in the ability to extract information about depth, which is consistent with reports of functional deficits in depth in WS (Withers, 1996). However a limitation of this study is that we used low-level tests of stereopsis. Future research would benefit from studying a broader range of monocular and binocular depth cues, including assessment of participants’ ability to use depth cues to act in depth, such as when walking or judging the speed of cars when crossing a road.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.
การอภิปรายผลการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะเข้าใจธรรมชาติของการรับรู้เชิงลึกในการทำงานWS นั้น มีความขาดแคลนของการวิจัยในพื้นที่นี้แม้จะมีรายงานที่พบบ่อยของการประมวลผลเชิงลึกที่ผิดปกติจากพ่อแม่และบุคคลที่มี WS (เช่นแบบสอบถามที่ไม่ได้เผยแพร่จากห้องปฏิบัติการของเราที่กล่าวไว้ในมาตรา 1) ใช้สองการทดสอบอย่างง่ายของตาข้างเดียวและการรับรู้เชิงลึกกล้องสองตาและการกระทำที่เราได้เน้นการประมวลผลผิดปกติของข้อมูลเชิงลึกใน WS เมื่อเทียบกับความสามารถที่ไม่ใช่คำพูดที่ตรงกับผู้เข้าร่วมการควบคุม. หนึ่งในสามของผู้เข้าร่วมกับ WS แสดงให้เห็นถึงการขาดดุลใน stereoacuity ที่จะป้องกันไม่เสร็จสิ้นการ FSN ที่ stereoacuity คือเป็นด้อยกว่าของทารก TD ที่หกเดือน แม้สำหรับกลุ่ม WS ที่สามารถดำเนินการ FSN ที่ stereoacuity อยู่ในระดับที่คาดว่าจะเป็น TD สามปีเก่าแม้จะอายุยังน้อยตามลำดับค่าเฉลี่ยของ 26 ปี 11 เดือน ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญของ stereoacuity กับอายุ ตรงกันข้าม stereoacuity กลุ่ม TD เป็นอายุที่เหมาะสมและไม่มีการเข้าร่วม TD ล้มเหลวในการทำงานให้เสร็จสมบูรณ์ ดังนั้นกลุ่ม WS แสดงให้เห็นว่าการขาดดุลการทำเครื่องหมายใน stereoacuity เป็นอายุการทำงานเป็นอย่างดีด้านล่างที่อายุและลำดับ stereoacuity ไม่ดีขึ้นกับการพัฒนา นี่คือหลักฐานที่ชัดเจนของการขาดดุลในความสามารถในการดึงข้อมูลเกี่ยวกับความลึกซึ่งสอดคล้องกับรายงานของการขาดดุลการทำงานในเชิงลึกใน WS (วิเธอร์ส, 1996) แต่ข้อ จำกัด ของการศึกษาครั้งนี้คือการที่เราใช้ในการทดสอบระดับต่ำของ stereopsis การวิจัยในอนาคตจะได้รับประโยชน์จากการศึกษาช่วงกว้างของตาข้างเดียวและตัวชี้นำความลึกสองตารวมถึงการประเมินความสามารถของผู้เข้าร่วมที่จะใช้ตัวชี้นำความลึกที่จะทำหน้าที่ในเชิงลึกเช่นเมื่อเดินหรือการตัดสินความเร็วของรถเมื่อข้ามถนน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 การอภิปราย
นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเข้าใจธรรมชาติของการรับรู้ความลึกในการทำงานคือ มีความขาดแคลนของการวิจัยในพื้นที่นี้ แม้จะมีรายงานบ่อยของอาการที่ผิดปกติ ความลึก แปรรูปจากพ่อแม่และบุคคลกับ WS ( เช่นแบบสอบถามพิมพ์จากห้องทดลองที่กล่าวถึงในมาตรา 1 )ใช้สองการทดสอบอย่างง่ายของตาและการรับรู้ความลึกกล้องสองตาและการกระทำเราได้เน้นพิเศษการประมวลผลของข้อมูลความลึกใน WS เมื่อเทียบกับความสามารถไม่ตรงกับผู้เข้าร่วมการควบคุม

หนึ่งในสามของผู้เข้าร่วมกับ WS ) ขาดดุลใน stereoacuity ที่ขัดขวางความสมบูรณ์ของ FSN ) stereoacuity ยากจนกว่าของ TD ทารก 6 เดือนแม้แต่ในกลุ่มที่อาจจะเสร็จสมบูรณ์ใน FSN WS stereoacuity , อยู่ในระดับที่คาดหวัง TD 3 ปีแม้จะมีลำดับเฉลี่ยอายุ 26 ปี 11 เดือน ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทาง stereoacuity กับอายุ ในทางกลับกัน TD กลุ่ม stereoacuity คืออายุที่เหมาะสมและ TD ผู้ล้มเหลวที่จะเสร็จงานดังนั้น มันมีเครื่องหมายติดลบในกลุ่ม stereoacuity เป็นอายุการทำงานเป็นอย่างดีด้านล่างที่อายุตามลำดับและ stereoacuity ไม่ได้ปรับปรุงกับการพัฒนา นี่เป็นหลักฐานที่ชัดเจนของการขาดดุลในความสามารถในการดึงข้อมูลเกี่ยวกับความลึก ซึ่งสอดคล้องกับรายงานของการทำหน้าที่ของความลึกใน WS ( เหี่ยวเฉา , 1996 )อย่างไรก็ตาม ข้อจำกัดของการศึกษานี้คือ ที่เราใช้ในการทดสอบระดับ stereopsis . งานวิจัยในอนาคตจะได้รับประโยชน์จากการเรียนช่วงกว้างและความลึกของกล้องส่องทางไกลตาคิว รวมทั้งการประเมินความสามารถของผู้เข้าร่วมในการใช้ตัวชี้นำความลึกที่จะแสดงความลึก เช่นเมื่อเดิน หรือตัดสินความเร็วของรถ เมื่อข้ามถนน