Contamination is frequently observe

Contamination is frequently observed during the tissue culture of ornamental aroids such as Aglaonema ( Chen and Yeh, 2007), Anthurium ( Kunisaki, 1980), Dieffenbachia ( Brunner et al., 1995), Spathyphyllum and Syngonium ( Kneifel and Leonhardt, 1992), Zantesdeschia ( Kritzinger et al., 1998), as well as Philodendron ( Fisse et al., 1987). Therefore, the present study was initiated by establishing an aseptic shoot stock culture from nodal axillary buds. The regenerated shoots were then divided to provide the leaf lamina, petiole and stem nodal explants.

The use of leaves and stem nodal segments as explants for micropropagation has been reported in many ornamental Aroid species (Martin et al., 2003, Qu et al., 2002, Thao et al., 2003, Azza and Khalafalla, 2010 and Sreekumar et al., 2001), and different explants were found with different shoot regeneration potentials. Results from this study showed that the growth and shoot induction responses of Philodendron were greatly influenced by the type of explant used. Lamina explants were the least responsive of the three explant types tested as growth was only observed for two of the three cultivars when 2,4-D or both the 2,4-D and TDZ were supplemented to the medium. In any case, no shoots were formed. In contrast, Martin et al. (2003) reported that direct shoot regeneration can be achieved from young lamina explants in two Anthurium andreanum cultivars. Similarly, callus formation and subsequent shoot regeneration was observed with lamina explants of Dieffenbachia cv. Camouflage ( Shen et al., 2007). In Anthurium andraeanum hybrids, embryogenic calli were formed on whole of the leaf blade explants ( Kuehnle et al., 1992). It is possible that different plant species vary in the morphogenetic competence of their lamina explants. Petiole explants were more responsive than lamina explants as direct shoot formation was achieved with TDZ in ‘Imperial Red’ and ‘Imperial Rainbow’, and with 2,4-D in ‘Imperial Red’, treatments for which no shoot was formed on the lamina explants. The morphogenic superiority of petiole explants over lamina explants was also demonstrated in Epipremnum aureum where shoot induction from petiole explants was greater than leaf lamina sections ( Qu et al., 2002). In Syngonium podophyllum ‘Variegatum’, somatic embryos formed directly on the petiole explants, whereas no embryo formation was observed from leaf explants ( Zhang et al., 2006). Stem nodal segments proved to be the most responsive explants in the present study. Growth was observed following all the PGR treatments in all the three cultivars, and shoot formation was recorded in seven out of the nine PGR treatments.

The choice of an appropriate PGR to induce shooting in Philodendron was essential as shown with the stem nodal explants in this study. The highest shoot induction percentage was achieved using the TDZ treatment, with an average of 16.7–41.7% depending on the cultivar. Shoots were also formed following the 2,4-D treatment in all the three cultivars, but at lower frequencies (i.e. 2.8–8.3%) compared to the TDZ treatment. Shoot formation on cytokinin-free medium has also been reported in other Aroid species. In Aglaonema for instance, shoots were observed to form from the inflorescence explants on media devoid of cytokinins ( Yeh et al., 2007). Similar observation was made with Dieffenbachia where shoot buds differentiated into shoots on media without cytokinin ( Azza and Khalafalla, 2010). Despite the high growth response (i.e. 88.9–97.2%) of the stem nodal explants under the combined 2,4-D and TDZ treatment, their shoot induction percentage was only 0-2.8% for the three cultivars. This was not the case for E. aureum where a combination of 0.18 mg l−1 NAA and 2.20 mg l−1 TDZ allowed shoot regeneration ( Qu et al., 2002). Shoot regeneration was also obtained for A. andreanum lamina explants following a combination of 0.25 mg l−1 BA, 0.19 mg l−1 IAA and 0.09 mg l−1 Kn treatments ( Martin et al., 2003). It appears that the PGR requirement for shoot regeneration varies from one plant species to another.

Since the application of TDZ alone has proved successful to induce shoots from the stem nodal explants of Philodendron, the subsequent experiment was conducted to compare the efficiency of different cytokinins on shoot proliferation. Cytokinins such as BA, Kn and TDZ have frequently been used in the shoot proliferation of different members of the Araceae family ( Sreekumar et al., 2001, Dewir et al., 2006, Jo et al., 2008, Kozak and Stelmaszczuk, 2009, Azza and Khalafalla, 2010 and Mariani et al., 2011). This study showed that both the cytokinin type and concentration had a significant impact on shoot regeneration in Philodendron. For ‘Imperial Green’ and ‘Imperial Red’, the BA and Kn treatments showed a higher shoot formation percentage than the TDZ treatment, whereas no significant difference was observed between the different cytokinin treatments for ‘Imperial Rainbow’. In terms of the number of shoot produced per explant, BA proved superior to Kn and TDZ in all three cultivars. No difference was noticed between the 0.5 and 1 mg l−1 BA treatments in two of the three cultivars. The superiority of BA over other cytokinins has already been reported in Spathiphyllum cannifolium ( Dewir et al., 2006), Zantedeschia aethiopica ( Kozak and Stelmaszczuk, 2009), Caladiums bicolor ( Ali et al., 2007), Dieffenbachia compacta ( Azza and Khalafalla, 2010), and six Philodendron cultivars ( Sreekumar et al., 2001).

In this study, the efficiency in shoot proliferation of TDZ was inferior to BA and Kn. This is in opposition to many studies. For example, TDZ was the best cytokinin for pothos regeneration (superior to zeatin and 2iP) (Qu et al., 2002). TDZ was more effective in multiple shoot proliferation of Alocasia amazonica compared to BA and Kn ( Jo et al., 2008). It was found in the present study that TDZ-treated explants tend to induce a large amount of globules-like structures at the level of the nodes which seemed to have difficulty to convert into shoots at a later stage. Reasons for the low shoot conversion success of TDZ might include first the dual auxin- and cytokinin-like activities of the TDZ ( Singh et al., 2003) which might lead to an increase in endogenous levels of auxins ( Hutchinson et al., 1996), and second higher concentrations of TDZ have sometimes been associated with morphological abnormalities in several species ( Huetteman and Preece, 1993).

In terms of the length of shoots produced, it was found that the shoots obtained following the Kn treatment were comparatively larger than those from the BA treatment. The promotive effect of Kn on shoot length was also observed with D. compacta and Diffenbachia picta ‘Tropica’ ( El-sawy and Bakheet, 1999). The small sized-shoots found in the BA treatment can be attributed to the concentration of BA used which might restrain the shoots from outgrowing. Similar observation was made in another Philodendron study where the use of BA (up to 2.5 mg l−1) had an inhibitory effect on root formation of the shoots at later stage of culture ( Sreekumar et al., 2001). Similarly, although BA (at 4.95 mg l−1) allowed rapid multiplication of Philodendron ‘Xanadu’, a gradual decline of BA from 4.95 down to 0.45 mg l−1 was essential for obtaining healthy plantlets otherwise BA would arrest growth and development of the multiplied shoots ( Gangopadhyay et al., 2004). It was observed that the BA-derived shoots could successfully elongate to produce normal shoots in eight weeks, suggesting that the low BA concentrations used in the present study not only allowed a high shoot multiplication rate but also allowed healthy shoots to be produced.

The success of micropropagation on a commercial level relies on adequate rooting of the shoots as well as high survival rate of the acclimatized plantlets. IBA has commonly been employed for the in vitro rooting of many Araceae species, such as 0.5 mg l−1 IBA for nine Dieffenbachia cultivars ( Zhu et al., 1999), 1.5 mg l−1 of IBA for D. compacta ( Azza and Khalafalla, 2010), and 3 mg l−1 of IBA for Aglaonema ‘Cochin’ ( Mariani et al., 2011). The rooting of BA-derived shoots was evaluated in the present study using IBA at 0.1–1 mg l−1. Results showed 100% of rooting on all the media (including the control) four weeks after the treatment. In general, the frequency of rooting was higher in 0.5–1 mg l−1 IBA-treated shoots compared to 0–0.1 mg l−1 IBA-treated shoots. However, the control treatment produced longer roots than with the different IBA treatments, except for ‘Imperial Rainbow’ where no difference in root length was observed between the different treatments. Longer roots were also produced in the IBA-free treatment in Diffenbachia compacta ( Azza and Khalafalla, 2010). In the present study, all the shoots were successfully acclimatized with a survival rate of 100% in all the three cultivars.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มักมีสังเกตการปนเปื้อนระหว่างเยื่อ aroids ประดับเช่นอโกลนี (เฉินและ Yeh, 2007), หน้าวัว (Kunisaki, 1980), Dieffenbachia (บรูนเนอร์และ al., 1995), Spathyphyllum และ Syngonium (Kneifel และ Leonhardt, 1992), Zantesdeschia (Kritzinger และ al., 1998), ตลอดจน Philodendron (Fisse et al., 1987) ดังนั้น การศึกษาปัจจุบันเป็นจุดเริ่มต้น โดยการสร้างวัฒนธรรมเข้มข้นยิงหุ้นจากอาหาร axillary ดัง ถ่ายภาพ regenerated ได้ก็แบ่งให้ explants ดัง lamina, petiole และก้านใบมีการรายงานการใช้ใบและก้านเซกเมนต์ดังเป็น explants micropropagation ในไม้ประดับหลายชนิด Aroid (มาร์ตินและ al., 2003 โต๊ะและ al., 2002 เทาและ al., 2003, Azza และ Khalafalla, 2010 และ Sreekumar และ al., 2001), และ explants ต่าง ๆ พบกับยิงต่าง ๆ ฟื้นฟูศักยภาพ ผลจากการศึกษาพบว่า การเจริญเติบโตและยิงเหนี่ยวนำตอบสนองของ Philodendron มากได้รับอิทธิพลจากชนิดของ explant ที่ใช้ Lamina explants ถูก explant ที่ตอบสนองต่ออย่างน้อยสามชนิดทดสอบการเจริญเติบโตถูกตรวจสอบเพียงสองสามพันธุ์เมื่อ 2, 4-D หรือ 2, 4-D และ TDZ ได้เสริมกับสื่อ ถ่ายภาพไม่ได้เกิดขึ้น ในทางตรงกันข้าม มาร์ตินเอ็ด al. (2003) รายงานว่า สามารถรับฟื้นฟูยิงตรงจาก explants lamina หนุ่มในสองหน้าวัว andreanum พันธุ์ ในทำนองเดียวกัน callus ก่อตัว และฟื้นฟูตามมายิงถูกตรวจสอบกับ lamina explants ของพันธุ์ Dieffenbachia พราง (Shen et al., 2007) ในลูกผสม andraeanum หน้าวัว calli เยื่อถูกก่อตั้งขึ้นในทั้งหมดของ explants ใบของใบไม้ (Kuehnle et al., 1992) มันเป็นสปีชีส์ของพืชแตกต่างกันแตกต่างกันในความสามารถ morphogenetic ของ explants ของ lamina Petiole explants ตอบสนองกว่า lamina explants ขณะถ่ายภาพโดยตรงก่อสำเร็จ TDZ ใน 'อิมพีเรียลแดง' และ 'อิมพีเรียลรุ้ง' และ 2, 4-D 'อิมพีเรียลสีแดง' รักษาที่ยิงไม่ถูกก่อตั้งขึ้นใน lamina explants ได้ ปม morphogenic ของ explants petiole กว่า lamina explants ถูกแสดงใน aureum Epipremnum ที่ยิงเหนี่ยวนำจาก petiole explants มีมากกว่าใบส่วน lamina (Qu et al., 2002) ใน 'Variegatum' podophyllum Syngonium, somatic โคลนรูปแบบโดยตรงใน petiole explants ขณะก่อตัวอ่อนไม่ถูกตรวจสอบจาก explants ใบ (Zhang et al., 2006) ก้านเซกเมนต์ดังพิสูจน์ให้ explants ตอบสนองมากที่สุดในการศึกษาปัจจุบัน เจริญเติบโตได้สังเกตต่อรักษา PGR ใน 3 พันธุ์ และก่อตัวยิงถูกบันทึกจากรักษา PGR เก้าเจ็ดหลากหลายการ PGR ที่เหมาะสมเพื่อก่อให้เกิดการยิงปืนใน Philodendron เป็นสิ่งสำคัญเหมือนกับ explants ดังก้านในการศึกษานี้ เปอร์เซ็นต์สูงสุดยิงเหนี่ยวนำสำเร็จใช้รักษา TDZ โดยเฉลี่ย 16.7-41.7% ตาม cultivar ถ่ายภาพก็ยังเกิดขึ้นต่อการรักษา 2, 4-D 3 พันธุ์ แต่ ที่ต่ำกว่าความถี่ (เช่น 2.8 – 8.3%) เมื่อเทียบกับการรักษา TDZ ยิง ก่อตัวบนกลาง cytokinin ฟรียังได้รายงานในสปีชีส์อื่น ๆ Aroid ในอโกลนี เช่น ถ่ายภาพสุภัคฟอร์มจาก explants inflorescence สื่อไร้ cytokinins (Yeh et al., 2007) สังเกตคล้ายถูกทำ ด้วย Dieffenbachia ที่ยิงอาหารทั่วไปถ่ายภาพบนสื่อโดย cytokinin (Azza และ Khalafalla, 2010) แม้ มีการเจริญเติบโตสูงตอบสนอง (เช่น 88.9 – 97.2%) explants ดังก้านรวม 2, 4-D และ TDZ รักษา ยิงเหนี่ยวนำเปอร์เซ็นต์ถูกเพียง 0-2.8% 3 พันธุ์ นี่ไม่ใช่กรณี E. aureum ที่รวม 0.18 มิลลิกรัม l−1 NAA และ 2.20 มิลลิกรัม l−1 TDZ อนุญาตยิงฟื้นฟู (Qu et al., 2002) ยิง ฟื้นฟูยังกล่าวใน explants lamina andreanum อ.ต่อไปนี้ชุดของ l−1 0.25 mg BA, IAA l−1 0.19 มิลลิกรัม และ 0.09 mg l−1 ช็อปปิ้งบำบัด (มาร์ตินและ al., 2003) ปรากฏว่า PGR ข้อกำหนดสำหรับการฟื้นฟูการยิงแตกต่างไปจากพืชหนึ่งชนิดอื่นเนื่องจากแอพลิเคชันของ TDZ คนเดียวได้พิสูจน์ความสำเร็จก่อให้เกิดยอดจาก explants ดังก้านของ Philodendron ทดลองภายหลังได้ดำเนินการเปรียบเทียบประสิทธิภาพของ cytokinins ในการงอกยิงที่แตกต่างกัน Cytokinins เช่น BA ช็อปปิ้ง และ TDZ มักถูกนำมาใช้ในการงอกยิงของสมาชิกอื่นในครอบครัว Araceae (Sreekumar et al., 2001, Dewir และ al., 2006 โจ้ร้อยเอ็ด al., 2008, Kozak และ Stelmaszczuk ปี 2009, Azza และ Khalafalla, 2010 และบุนดา et al., 2011) การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า ชนิด cytokinin และสมาธิมีผลกระทบสำคัญที่ฟื้นฟูยิงใน Philodendron สำหรับการรักษา 'อิมพีเรียลเขียว' และ 'อิมพีเรียลแดง' BA และช็อปปิ้งที่พบมากยิงก่อเปอร์เซ็นต์กว่ารักษา TDZ ในขณะที่ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญไม่ถูกตรวจสอบระหว่างการรักษาอื่น cytokinin 'อิมพีเรียลรุ้ง' ในจำนวนที่ผลิตต่อ explant ยิง BA พิสูจน์ห้องช็อปปิ้งและ TDZ ในทั้งหมด 3 พันธุ์ ไม่แตกต่างสังเกตเห็นระหว่าง 0.5 และ 1 มิลลิกรัม l−1 BA บำบัด 2 3 พันธุ์ รายงานปมของ BA ผ่าน cytokinins อื่น ๆ ใน Spathiphyllum cannifolium (Dewir และ al., 2006), aethiopica Zantedeschia (Kozak และ Stelmaszczuk, 2009), แล้ว Caladiums bicolor (Ali et al., 2007), Dieffenbachia compacta (Azza และ Khalafalla, 2010), และ 6 Philodendron พันธุ์ (Sreekumar และ al., 2001)ในการศึกษานี้ ประสิทธิภาพในการงอกยิงของ TDZ มีน้อย BA และช็อปปิ้ง โดยในการศึกษามากมาย ตัวอย่าง TDZ มี cytokinin สุดสำหรับฟื้นฟู pothos (ห้องซีเอตินและ 2iP) (Qu et al., 2002) TDZ มีประสิทธิภาพในการงอกยิงหลายของ amazonica Alocasia เทียบกับ BA และช็อปปิ้ง (โจ้ร้อยเอ็ด al., 2008) พบในการศึกษาปัจจุบันว่า ถือ TDZ explants มักชวนจำนวนมาก globules เหมือนโครงสร้างในระดับของโหนดซึ่งดูเหมือนจะมีปัญหาในการแปลงเป็นยอดในภายหลัง สาเหตุความสำเร็จแปลงยิงต่ำของ TDZ อาจรวมก่อนกิจกรรมคู่ออกซิน และ cytokinin-เหมือนของ TDZ (สิงห์ร้อยเอ็ด al., 2003) ซึ่งอาจนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของระดับ endogenous ของ auxins (Hutchinson et al., 1996), และความเข้มข้นสูงที่สองของ TDZ มีบางการเชื่อมโยงกับความผิดปกติของหลายสายพันธุ์ (Huetteman และรับเชิญ 1993)ในแง่ของความยาวของยอดผลิต จะพบว่า การถ่ายภาพที่ได้รับต่อการช็อปปิ้งรักษาได้ดีอย่างหนึ่งที่มีขนาดใหญ่กว่าจากการรักษาบา ผล promotive ของช็อปปิ้งยาวยิงยังได้ถูกตรวจสอบกับ D. compacta Diffenbachia picta 'ทรอปิคา' (เอล sawy และ Bakheet, 1999) ตัวเล็กขนาดยอดพบในการรักษาบาสามารถเกิดจากความเข้มข้นของ BA ที่ใช้ซึ่งอาจตัดการถ่ายภาพจาก outgrowing ทำการสังเกตที่คล้ายกันในการศึกษา Philodendron อื่นที่ใช้ BA (สูงสุด 2.5 mg l−1) มีผลกระทบก่อรากของการถ่ายภาพในระยะหลังของวัฒนธรรม (Sreekumar และ al., 2001) ลิปกลอสไข ในทำนองเดียวกัน ถึงแม้ว่า BA ที่ 4.95 มิลลิกรัม l−1) อนุญาตให้คูณอย่างรวดเร็วของ Philodendron 'ซานาดู' ค่อย ๆ ปรับลดของ BA จาก 4.95 ลง 0.45 mg l−1 เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการดูแลสุขภาพ plantlets มิฉะนั้น BA จะจับเจริญเติบโตและพัฒนาของถ่ายภาพคูณ (Gangopadhyay et al., 2004) มีสังเกตว่า ถ่ายภาพมา BA สามารถ elongate สำเร็จการผลิตถ่ายภาพปกติในสัปดาห์ที่แปด แนะนำที่ ความเข้มข้น BA ต่ำที่ใช้ในการศึกษาปัจจุบันไม่ได้คูณอัตราการยิงสูง แต่ยัง อนุญาตให้สุขภาพยอดผลิตความสำเร็จของ micropropagation ในระดับเชิงพาณิชย์อาศัย rooting พอถ่ายภาพรวมทั้งอัตราการรอดตายสูง acclimatized plantlets จ้างอิบาสำหรับ rooting ในเพาะพันธุ์หลาย Araceae เช่น 0.5 มิลลิกรัมโดยทั่วไป l−1 อิบาสำหรับเก้า Dieffenbachia พันธุ์ (Zhu et al., 1999), l−1 1.5 มิลลิกรัมของอิบาสำหรับ D. compacta (Azza และ Khalafalla, 2010), และ 3 mg l−1 ของอิบาสำหรับอโกลนี 'ชิ' (บุนดา et al., 2011) Rooting BA มาถ่ายภาพถูกประเมินในการศึกษาปัจจุบันที่ใช้อิบา 0.1-1 mg l−1 ผลพบว่า 100% ของ rooting บนสื่อทั้งหมด (รวมทั้งตัวควบคุม) 4 สัปดาห์หลังการรักษา ทั่วไป ความถี่ของ rooting ไม่สูงกว่า 0.5 – 1 mg l−1 อิบาถือว่าถ่ายภาพเปรียบเทียบกับ 0 – 0.1 mg l−1 อิบาถือว่าถ่ายภาพ อย่างไรก็ตาม การรักษาควบคุมผลิตรากยาวกว่ากับการรักษาอิบาที่แตกต่างกัน ยกเว้น 'อิมพีเรียลรุ้ง' ที่ไม่มีความแตกต่างของความยาวรากถูกตรวจสอบระหว่างการรักษาแตกต่างกัน ยังได้ผลิตรากยาวในการรักษาฟรีอิบาใน Diffenbachia compacta (Azza และ Khalafalla, 2010) ในการศึกษาปัจจุบัน ถ่ายภาพทั้งหมดถูกสำเร็จสามารถ acclimatized มีอัตรารอดตาย 100% ใน 3 พันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปนเปื้อนเป็นที่สังเกตบ่อยในช่วงการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อของ aroids ประดับเช่น Aglaonema (Chen และ Yeh, 2007), หน้าวัว (Kunisaki, 1980) Dieffenbachia (Brunner et al., 1995) Spathyphyllum และ Syngonium (Kneifel และ Leonhardt, 1992) Zantesdeschia (Kritzinger et al., 1998) เช่นเดียวกับ Philodendron (Fisse et al., 1987) ดังนั้นการศึกษาครั้งนี้ได้รับการริเริ่มโดยการสร้างวัฒนธรรมปลอดเชื้อหุ้นยิงจากตารักแร้สำคัญ หน่ออาศัยถูกแบ่งออกแล้วเพื่อให้แผ่นใบก้านใบและลำต้นชิ้นสำคัญ. การใช้งานของใบและลำต้นส่วนสำคัญเป็นชิ้นส่วนเพื่อการขยายได้รับรายงานในรูปแบบ Aroid หลายประดับ (มาร์ติ et al., 2003 Qu et al, 2002 ท้าว et al., 2003 Azza และ Khalafalla 2010 และ Sreekumar et al., 2001) และชิ้นส่วนที่แตกต่างกันพบว่ามีศักยภาพที่แตกต่างกันฟื้นฟูยิง ผลลัพธ์ที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการเจริญเติบโตและการตอบสนองการถ่ายภาพการเหนี่ยวนำของ Philodendron ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากชนิดของชิ้นส่วนที่ใช้ แผ่นชิ้นเป็นอย่างน้อยการตอบสนองของสามประเภทชิ้นผ่านการทดสอบการเจริญเติบโตก็สังเกตเห็นเพียงสองในสามของสายพันธุ์เมื่อ 2,4-D หรือทั้ง 2,4-D และ TDZ ที่จะถูกเสริมกลาง ในกรณีใด ๆ หน่อไม่ได้เกิดขึ้น ในทางตรงกันข้าม, มาร์ตินและอัล (2003) รายงานว่าการฟื้นฟูยิงโดยตรงสามารถทำได้จากชิ้นส่วนแผ่นสองหนุ่มสาวในสายพันธุ์หน้าวัว Andreanum ในทำนองเดียวกันการสร้างแคลลัสและการฟื้นฟูยิงต่อมาพบว่ามีชิ้นส่วนแผ่นพันธุ์ Dieffenbachia พราง (Shen et al., 2007) ในหน้าวัวลูกผสม embryogenic แคลลัสที่มีอยู่ในทั้งใบใบมีดชิ้นนี้ (Kuehnle et al., 1992) เป็นไปได้ว่าพืชชนิดที่แตกต่างกันแตกต่างกันในความสามารถของ morphogenetic ชิ้นแผ่นของพวกเขา ชิ้นส่วนก้านใบเป็นตอบสนองมากขึ้นกว่าชิ้นแผ่นเป็นรูปแบบการถ่ายภาพโดยตรงก็ประสบความสำเร็จกับ TDZ ใน 'อิมพีเรียลแดง' และ 'อิมพีเรียลสายรุ้ง' และมี 2,4-D ใน 'อิมพีเรียลแดง, การรักษาที่ถูกยิงไม่เกิดขึ้นบนแผ่น ชิ้นส่วน เหนือกว่า morphogenic ของชิ้นส่วนก้านใบมากกว่าแผ่นชิ้นแสดงให้เห็นในพลูด่างที่เหนี่ยวนำยิงจากชิ้นส่วนก้านใบมากกว่าส่วนแผ่นใบ (Qu et al., 2002) Syngonium podophyllum ใน 'Variegatum' ตัวอ่อนร่างกายที่เกิดขึ้นโดยตรงบนก้านใบชิ้นในขณะที่การก่อตัวอ่อนไม่เป็นที่สังเกตจากชิ้นใบ (Zhang et al., 2006) ลำต้นส่วนสำคัญพิสูจน์แล้วว่าเป็นชิ้นส่วนตอบสนองมากที่สุดในการศึกษาในปัจจุบัน การเจริญเติบโตพบว่าต่อไปนี้การรักษา PGR ทั้งหมดในทั้งสามสายพันธุ์และการก่อตัวยิงถูกบันทึกไว้ในเจ็ดเก้าการรักษา PGR. ทางเลือกของ PGR ที่เหมาะสมที่จะทำให้เกิดการถ่ายภาพใน Philodendron ได้รับที่สำคัญที่แสดงกับชิ้นสำคัญต้นกำเนิดในครั้งนี้ การศึกษา ยิงเหนี่ยวนำอัตราร้อยละที่สูงที่สุดก็ประสบความสำเร็จโดยใช้การรักษา TDZ โดยมีค่าเฉลี่ยของ 16.7-41.7% ขึ้นอยู่กับพันธุ์ ข้าวกล้ากำลังก่อตัวขึ้นต่อไปนอกจากนี้ยังมีการรักษา 2,4-D ในทั้งสามสายพันธุ์ แต่ที่ความถี่ต่ำ (เช่น 2.8-8.3%) เมื่อเทียบกับการรักษา TDZ ยิงก่อตัวในสื่อไซโตไคนิฟรียังได้รับการรายงานในชนิดอื่น ๆ Aroid ใน Aglaonema เช่นหน่อถูกตั้งข้อสังเกตในรูปแบบจากช่อดอกในชิ้นปราศจากสื่อของไซโตไค (Yeh et al., 2007) สังเกตที่คล้ายกันทำด้วย Dieffenbachia ที่ตายิงแตกต่างออกเป็นหน่อในสื่อโดยไม่ไซโตไคนิ (Azza และ Khalafalla 2010) แม้จะมีการตอบสนองต่อการเติบโตสูง (เช่น 88.9-97.2%) ของชิ้นสำคัญต้นกำเนิดภายใต้การรวม 2,4-D และการรักษา TDZ ร้อยละเหนี่ยวนำการยิงของพวกเขาเป็นเพียง 0-2.8% สำหรับสามสายพันธุ์ กรณีนี้ไม่ได้สำหรับอี aureum ที่การรวมกันของ 0.18 mg l-1 NAA และ 2.20 mg l-1 TDZ อนุญาตฟื้นฟูยิง (Qu et al., 2002) ฟื้นฟูยิงได้รับยังเอ Andreanum แผ่นชิ้นต่อไปนี้การรวมกันของ 0.25 mg l-1 ปริญญาตรี 0.19 mg l-1 IAA และ 0.09 มิลลิกรัมต่อลิตร Kn-1 การรักษา (มาร์ติ et al., 2003) ปรากฏว่าความต้องการ PGR สำหรับการฟื้นฟูยิงแตกต่างจากสายพันธุ์ที่โรงงานแห่งหนึ่งไปยังอีก. ตั้งแต่การสมัครของ TDZ เพียงอย่างเดียวได้พิสูจน์แล้วว่าประสบความสำเร็จที่จะทำให้เกิดยอดจากชิ้นสำคัญต้นกำเนิดของ Philodendron การทดลองต่อมาได้ดำเนินการเพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพของไซโตไคนิที่แตกต่างกันใน การแพร่กระจายยิง cytokinins เช่นบริติชแอร์เวย์, Kn และ TDZ ได้รับการใช้บ่อยในการขยายการยิงของสมาชิกที่แตกต่างกันของครอบครัว Araceae (Sreekumar et al., 2001 Dewir et al., 2006 โจ et al., 2008 Kozak และ Stelmaszczuk 2009 , Azza และ Khalafalla 2010 และ Mariani et al., 2011) การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าทั้งสองประเภทไซโตไคนิและความเข้มข้นมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในการฟื้นฟูยิงใน Philodendron สำหรับ 'อิมพีเรียลกรีน' และ 'อิมพีเรียลแดง, บริติชแอร์เวย์และการรักษา Kn แสดงให้เห็นว่าร้อยละการก่อตัวยิงที่สูงกว่าการรักษา TDZ ในขณะที่ไม่แตกต่างกันพบว่าระหว่างการรักษาที่แตกต่างกันไซโตไคนิสำหรับ' อิมพีเรียลสายรุ้ง ' ในแง่ของจำนวนของการถ่ายผลิตต่อชิ้นที่ได้รับการพิสูจน์ปริญญาตรีดีกว่า Kn และ TDZ ในทั้งสามสายพันธุ์ ไม่มีความแตกต่างก็สังเกตเห็นระหว่าง 0.5 และ 1 มิลลิกรัมต่อลิตร-1 การรักษาปริญญาตรีในสองในสามของสายพันธุ์ เหนือกว่าของบริติชแอร์เวย์มากกว่า cytokinins อื่น ๆ ที่ได้รับการรายงานใน Spathiphyllum cannifolium (Dewir et al., 2006) Zantedeschia aethiopica (Kozak และ Stelmaszczuk 2009), Caladiums สี (อาลี et al., 2007) Dieffenbachia Compacta (Azza และ Khalafalla 2010) และอีกหกสายพันธุ์ Philodendron (Sreekumar et al., 2001). ในการศึกษานี้มีประสิทธิภาพในการขยายการยิงของ TDZ ได้ด้อยกว่าปริญญาตรีและ Kn นี่คือความขัดแย้งในการศึกษาจำนวนมาก ยกตัวอย่างเช่น TDZ เป็นไซโตไคนิดีที่สุดสำหรับการฟื้นฟู Pothos (ดีกว่า zeatin และ 2iP) (Qu et al., 2002) TDZ มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการแพร่กระจายหลายยิงของ Alocasia amazonica เมื่อเทียบกับปริญญาตรีและ Kn (โจ et al., 2008) มันถูกพบในการศึกษาในปัจจุบันที่ชิ้น TDZ รับการรักษามีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดเป็นจำนวนมากของโครงสร้างข้นเหมือนในระดับของโหนดที่ดูเหมือนจะมีความยากลำบากในการแปลงเป็นยอดในระยะต่อมา เหตุผลในการประสบความสำเร็จในการแปลงยิงต่ำของ TDZ แรกอาจจะรวมถึงกิจกรรมคู่ auxin- และไซโตไคนิเหมือนของ TDZ นี้ (Singh et al., 2003) ซึ่งอาจนำไปสู่การเพิ่มขึ้นในระดับภายนอกของ auxins (ฮัทชินสัน et al., 1996 ) และความเข้มข้นสูงที่สองของ TDZ ได้รับบางครั้งที่เกี่ยวข้องกับความผิดปกติทางสัณฐานวิทยาในหลายสายพันธุ์ (Huetteman และ Preece, 1993). ในแง่ของความยาวของยอดการผลิตพบว่ายอดที่ได้รับดังต่อไปนี้การรักษา Kn ถูกเปรียบเทียบขนาดใหญ่กว่า ผู้ที่มาจากการรักษาบริติชแอร์เวย์ ผลของการส่งเสริม Kn ระยะเวลายิงพบว่ายังมี Compacta ดีและ Diffenbachia picta 'ทรอปิ (El-sawy และ Bakheet, 1999) หน่อขนาดเล็กที่พบในการรักษาบริติชแอร์เวย์สามารถนำมาประกอบกับความเข้มข้นของบริติชแอร์เวย์ที่ใช้ซึ่งอาจยับยั้งหน่อจากไอ้หนู สังเกตที่คล้ายกันทำในการศึกษาอีก Philodendron ที่การใช้งานของบริติชแอร์เวย์ (ไม่เกิน 2.5 มิลลิกรัมต่อลิตร-1) มีผลยับยั้งการก่อตัวของรากหน่อในขั้นตอนต่อมาของวัฒนธรรม (Sreekumar et al., 2001) ในทำนองเดียวกันแม้ว่าบริติชแอร์เวย์ (ที่ 4.95 mg l-1) ได้รับอนุญาตให้คูณอย่างรวดเร็วของ Philodendron 'ซานา' ค่อยๆลดลงของปริญญาตรีจาก 4.95 ลงไป 0.45 mg l-1 เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการได้รับต้นกล้าที่แข็งแรง BA จะจับกุมการเจริญเติบโตและการพัฒนาของ หน่อคูณ (Gangopadhyay et al., 2004) มันถูกตั้งข้อสังเกตว่าหน่อ BA-มาประสบความสำเร็จสามารถยืดการผลิตหน่อปกติในแปดสัปดาห์บอกว่าความเข้มข้นของ BA ต่ำที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ไม่เพียง แต่ได้รับอนุญาตให้มีอัตราการคูณยิงสูง แต่ยังได้รับอนุญาตให้หน่อที่มีสุขภาพดีที่จะผลิต. ความสำเร็จ ของการขยายในระดับเชิงพาณิชย์อาศัยที่เพียงพอของรากหน่อเช่นเดียวกับอัตราการรอดตายสูงของต้นปรับสภาพ ไอบีเอได้รับการจ้างงานทั่วไปสำหรับในหลอดทดลองรากของสายพันธุ์ Araceae เป็นจำนวนมากเช่น 0.5 mg l-1 IBA เก้าพันธุ์ Dieffenbachia (Zhu et al., 1999) 1.5 mg l-1 ของไอบีเอสำหรับดี Compacta (Azza และ Khalafalla 2010) และ 3 มิลลิกรัมต่อลิตร-1 ของไอบีเอสำหรับ Aglaonema 'ตะเภา (Mariani et al., 2011) รากของหน่อปริญญาตรีที่ได้มาจากการประเมินในการศึกษาในปัจจุบันที่ใช้ IBA 0.1-1 มิลลิกรัม l-1 ผลการศึกษาพบ 100% ของการขจัดในสื่อทั้งหมด (รวมถึงการควบคุม) สี่สัปดาห์หลังการรักษา โดยทั่วไปความถี่ของรากเป็นที่สูงขึ้นใน 0.5-1 มิลลิกรัม l-1 หน่อ IBA ที่ได้รับเมื่อเทียบกับ 0-0.1 mg l-1 หน่อไอบีเอได้รับการรักษา อย่างไรก็ตามการรักษาควบคุมการผลิตรากนานกว่าที่มีการรักษาที่แตกต่างกัน IBA ยกเว้น 'อิมพีเรียลสายรุ้ง' ซึ่งความแตกต่างในความยาวรากไม่ถูกพบระหว่างการรักษาที่แตกต่างกัน รากอีกต่อไปนอกจากนี้ยังมีการผลิตในการรักษา IBA ฟรีใน Diffenbachia Compacta (Azza และ Khalafalla 2010) ในการศึกษาปัจจุบันหน่อทั้งหมดถูกปรับสภาพประสบความสำเร็จโดยมีอัตราการอยู่รอดของ 100% ในทุกสามสายพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปนเปื้อนมักพบในเนื้อเยื่อของประดับ aroids เช่นแก้วกาญจนา ( เฉินและ Yeh , 2007 ) , หน้าวัว ( คูนิซากิ , 1980 ) , สาวน้อยประแป้ง ( บรันเนอร์ et al . , 1995 ) , spathyphyllum และออมเงิน ( และ kneifel Leonhardt , 1992 ) , ( zantesdeschia คริตซิงเกอร์ et al . , 1998 ) เช่นเดียวกับฟิโลเดนดร ( fisse et al . , 1987 ) ดังนั้นการศึกษาครั้งนี้ ได้ริเริ่มขึ้นโดยการสร้างวัฒนธรรมยิงหุ้นปลอดเชื้อจากข้อซอกตา . สร้างใหม่เกิดแล้ว แบ่งให้ใบใบ ก้านใบและลำต้นเป็นปุ่มเลี้ยง

ใช้ใบและก้านส่วนที่สร้างเป็นเนื้อเยื่อเพื่อการขยายพันธุ์ที่ได้รายงานในชนิด aroid ประดับมากมาย ( มาร์ติน et al . , 2003 , ค้นหา et al . , 2002 , ท้าว et al . , 2003 ,และ azza khalafalla 2010 และ sreekumar et al . , 2001 ) และเนื้อเยื่อที่พบยิงใหม่ที่มีศักยภาพ จากผลการศึกษา พบว่า การเจริญเติบโต และยิงแบบการตอบสนองของฟิโลเดนดรได้รับอิทธิพลอย่างมากโดยประเภทที่ใช้ต่อ .ลามิน่า เลี้ยงได้น้อยการตอบสนองของทั้งสามต่อประเภททดสอบการเจริญเติบโตเพียงสังเกตสองจากสามพันธุ์ เมื่อทั้ง 2 หรือ 2 , 4-D และยอดที่ถูกเสริมให้กลาง ในกรณีใด ๆ ไม่เกิดขึ้น ในทางตรงกันข้าม , มาร์ติน et al . ( 2003 ) รายงานว่า การยิงโดยตรงได้จากหนุ่มแบบ เลี้ยงสอง andreanum หน้าวัวพันธุ์ในทำนองเดียวกัน การเกิดแคลลัส และต่อมาพบว่า มีการยิงแบบของสาวน้อยประแป้ง เลี้ยงพันธุ์ อำพราง ( Shen et al . , 2007 ) ใน andraeanum หน้าวัวลูกผสมเลี้ยงแคลลัสที่เกิดขึ้นทั้งใบ เลี้ยง ( kuehnle et al . , 1992 ) มันเป็นไปได้ว่าพืชชนิดต่างๆแตกต่างกันในความสามารถของตน ( morphogenetic เนื้อเยื่อ .ก้านใบ เลี้ยงเป็นอาหารมากกว่าการตอบสนองแบบที่ยิงตรงว่าปัจจุบันมียอดใน ' ' และ ' ' อิมพีเรียลอิมพีเรียลแดง สีรุ้ง และ 2 , 4-D ใน ' จักรพรรดิแดง ' , การรักษาที่ไม่ยิงถูกสร้างขึ้นบนกระดาษเนื้อเยื่อ .การ morphogenic ความเหนือกว่าของก้านใบ เลี้ยงไป เลี้ยงเป็นแบบแสดง epipremnum aureum ที่ยิงนำจากเนื้อเยื่อใบก้านใบมากกว่า ( ส่วน ( ค้นหา et al . , 2002 ) ใน variegatum ตะกรุมโปโดฟลลุม ' ' โซมาติกเอ็มบริโอเกิดขึ้นโดยตรงบนก้านใบ เลี้ยง ในขณะที่ไม่พบจากการเพาะเลี้ยงใบอ่อน ( Zhang et al . , 2006 )ลำต้นส่วนข้อ พิสูจน์แล้วว่าเป็นเนื้อเยื่อที่ตอบสนองมากที่สุดในการศึกษาปัจจุบัน การตรวจสอบต่อไปนี้ทั้งหมด pgr รักษาทั้งสามพันธุ์ และการยิงที่ถูกบันทึกไว้ในเจ็ดของเก้า pgr รักษา

เลือกของ pgr เหมาะสมทำให้การถ่ายภาพในฟิโลเดนดร สำคัญที่แสดงกับแต่ละต้นเลี้ยงในการศึกษานี้สูงสุดร้อยละยิงเหนี่ยวทำได้โดยการรักษายอด กับเฉลี่ย 16.7 ( ร้อยละ 41.7 ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับพันธุ์ . ยิงยังขึ้นต่อไปนี้การรักษาที่เติม 2 , 4-D ในทั้งสามพันธุ์ แต่ที่ความถี่ต่ำ ( เช่น 2.8 ( 8.3% ) เมื่อเทียบกับการรักษายอด . การ ) ยิงกลางบนฟรียังได้รับรายงานใน aroid ชนิดอื่น ๆในการทดสอบสำหรับอินสแตนซ์ ยิงพบว่าแบบฟอร์มจากช่อดอก เลี้ยงบนสื่อไร้ไซโตไคนิน ( Yeh et al . , 2007 ) สังเกตที่คล้ายกันกับสาวน้อยประแป้งที่ตายิงแตกต่างออกเป็นยอด ) ( และสื่อโดยไม่ azza khalafalla , 2010 ) แม้จะมีการเติบโตสูง ( เช่น 88.9 –สินทรัพย์รวม ) ของลำต้นสร้างเนื้อเยื่อใต้รวม 2และการรักษายอด 4-D , ยิงนำเป็นเพียง 0-2.8 ) สามพันธุ์ กรณีนี้ไม่ได้สำหรับ E aureum ซึ่งการรวมกันของ 0.18 mg L − 1 NAA และ 2.20 mg L − 1 ยอดอนุญาตการยิง ( THE et al . , 2002 ) ยิงใหม่ก็ได้ . andreanum ( อาหารดังต่อไปนี้การรวมกันของ 0.25 มก. L − 1 บา , 0.19 mg L − 1 เอ และ 009 mg L − 1 ในการรักษา ( มาร์ติน et al . , 2003 ) ปรากฏว่า ความต้องการ pgr สำหรับการยิงที่แตกต่างจากพืชหนึ่งไปยังอีก

เนื่องจากการดัดแปลงคนเดียวได้พิสูจน์แล้วว่าประสบความสำเร็จทำให้หน่อจากต้นแต่ละชิ้นส่วนของฟิโลเดนดร การทดลองที่ตามมา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบประสิทธิภาพของไซโตไคนินที่แตกต่างกันในการยิง .เช่น ไซโตไคนิน BA TDZ มีบ่อยในการใช้ในการยิงของสมาชิกอื่นของครอบครัว Araceae ( sreekumar et al . , 2001 , dewir et al . , 2006 , โจ et al . , 2008 , โค และ stelmaszczuk azza khalafalla 2009 และ 2010 และ Mariani et al . , 2011 ) .การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าทั้งไซโตไคนินชนิดและความเข้มข้นมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในการยิงในฟิโลเดนดร . ' สีเขียว ' และ ' อิมพีเรียลอิมพีเรียลแดง ' , BA ในการรักษามีค่ายิง การรักษายอดเปอร์เซ็นต์ และไม่มีความแตกต่างระหว่างการรักษา ) พบว่าแตกต่างกันสำหรับ ' รุ้ง ' อิมพีเรียลในแง่ของจำนวนต้นที่ต่อต่อ บาพิสูจน์ superior ในยอดทั้ง 3 พันธุ์ ความแตกต่างคือว่าระหว่าง 0.5 และ 1 มิลลิกรัมต่อลิตร− 1 บาบัด 2 ใน 3 พันธุ์ ความเหนือกว่าของ BA มากกว่าไซโตไคนินอื่นได้รับรายงานแล้วใน spathiphyllum cannifolium ( dewir et al . , 2006 ) zantedeschia aethiopica ( โค และ stelmaszczuk , 2009 )caladiums bicolor ( Ali et al . , 2007 ) , สาวน้อยประแป้งหลอดเรโซแนนซ์ ( azza และ khalafalla , 2010 ) และพันธุ์ 6 ฟิโลเดนดร ( sreekumar et al . , 2001 ) .

ในการศึกษานี้ ประสิทธิภาพในการยิงที่สุดยอด ด้อยกว่าบาใน . นี้อยู่ในฝ่ายค้าน ให้ศึกษามากมาย ตัวอย่างเช่น ยอดเป็นไซโตไคนินที่ดีที่สุดสำหรับโปโธสใหม่ ( superior และซีเอติน 2ip ) ( ค้นหา et al . , 2002 )ไทเดียซูรอนมีประสิทธิภาพในการยิงหลายลคาเซีย amazonica เทียบกับ BA ใน ( โจ et al . , 2008 ) มันถูกพบในการศึกษาว่า การดัดแปลงอาหารมีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดจำนวนมากของเม็ดเหมือนโครงสร้างในระดับของโหนด ซึ่งดูเหมือนจะยากที่จะแปลงเป็นยอดในขั้นตอนภายหลังเหตุผลสำหรับความสำเร็จของยอดต่ำยิงการแปลงอาจรวมถึงแรก dual - และไซโตไคนินออกซินเช่นกิจกรรมของไทเดียซูรอน ( Singh et al . , 2003 ) ซึ่งอาจนำไปสู่การเพิ่มขึ้นในระดับของออกซิน ( Hutchinson et al . , 1996 ) และความเข้มข้นสูงของ 2 ยอด มีบางครั้งที่เกี่ยวข้องกับลักษณะผิดปกติ หลายสายพันธุ์ ( และ huetteman พรีส , 1993 ) .