Luis looks into the mirror and gent

Luis looks into the mirror and gently touches his face, only to flinch slightly. His eyes flick over to his friend Adam's reflection as he comes into the bathroom.

"Hey Luis, did you miss me?"

A smile flicks across Luis's face. "Man, I always miss you. It seems longer each time you're away."

Adam smiles. "Turn around, I want to see what I've been missing." Luis turns slowly, looking away. With a smile Adam ducks left and right to get a good look at his friend, then his smile fades as he looks Luis in the face. "Wh-- What happened?"

Luis turns away and looks at the deep purple bruise on this cheek in the mirror. "Nothing, it's OK, please don't worry about it, I don't want it to spoil what little time we have left."

Adam comes up close behind Luis, with a touch so light it makes him gasp. He had always loved Adam; they had been more than friends for longer than he could remember. A chill runs down Luis's back as his friend gently kisses his neck.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลุยส์มีลักษณะเป็นกระจก และค่อย ๆ สัมผัสใบหน้าของเขา กับ flinch เล็กน้อยเท่านั้น ตาของเขาตวัดผ่านสะท้อนเพื่อนอาดัมของเขาขณะที่เขามาเข้าห้องน้ำ"เฮ้ หลุยส์ ข้อผิดพลาดฉัน? "รอยยิ้มตวัดทั่วใบหน้าของหลุยส์ "คน เสมอคิดถึงคุณ ดูเหมือนยาวแต่ละครั้งที่คุณไม่อยู่"รอยยิ้มของอาดัม "เปิดรอบ อยากจะดูอะไรได้ขาดหายไป" หลุยส์จะช้า มองออกไป ด้วยรอยยิ้ม Adam เป็ดซ้ายและขวาเพื่อรับดูดีที่เพื่อนของเขา แล้วรอยยิ้มของเขาจางหายไป ตามที่เขามองหลุยส์หน้า "Wh - เกิดอะไรขึ้น"Luis ขจัด และดูที่รอยช้ำสีม่วงลึกนี้แก้มในกระจก "อะไร มันก็โอเค โปรดไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน ไม่ต้องการเสียเวลาเล็กน้อยที่เราทิ้ง"อดัมมาประชิดหลังหลุยส์ สัมผัสเบาจนทำให้เขากระอักกระอ่วนใจ เขามีรักอดัม เสมอ พวกเขาได้รับมากกว่าเพื่อนสำหรับนานกว่าเขาจะจำ ชิลล์หมดลงของ Luis หลังเพื่อนของเขาค่อย ๆ จูบคอของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลุยส์มีลักษณะเป็นกระจกและค่อยๆสัมผัสใบหน้าของเขาเท่านั้นที่จะสะดุ้งเล็กน้อย ดวงตาของเขาสะบัดไปยังเพื่อนสะท้อนของอดัมในขณะที่เขาเข้ามาในห้องน้ำ. "เฮ้หลุยส์ที่คุณไม่คิดถึงฉัน?" ตวัดรอยยิ้มบนใบหน้าของลูอิส "ชายผมมักจะคิดถึงคุณ. ดูเหมือนว่าอีกต่อไปทุกครั้งที่คุณกำลังออกไป." อดัมยิ้ม "หันไปรอบ ๆ ผมอยากจะเห็นสิ่งที่ฉันได้รับขาดหายไป." หลุยส์จะเปิดช้าออกไปหา ด้วยรอยยิ้มอดัมเป็ดซ้ายและขวาเพื่อให้ได้ดูดีที่เพื่อนของเขาแล้วรอยยิ้มของเขาจางหายไปขณะที่เขามองหลุยส์ในหน้า "Wh-- เกิดอะไรขึ้น?" หลุยส์จะเปิดออกไปและมีลักษณะที่รอยช้ำม่วงเข้มที่แก้มนี้ในกระจก "ไม่มีอะไรก็ OK โปรดไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมันฉันไม่ต้องการที่จะเสียเวลาน้อยสิ่งที่เรามีเหลือ." อดัมขึ้นมาปิดอยู่เบื้องหลังหลุยส์ด้วยการสัมผัสแสงจึงทำให้เขาอ้าปากค้าง เขาได้รักเสมออดัม; พวกเขาได้รับมากกว่าเพื่อนได้นานกว่าที่เขาจะจำได้ว่า มีชิลวิ่งลงด้านหลังหลุยส์เป็นเพื่อนของเขาเบา ๆ จูบคอของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลูอิสมองเข้าไปในกระจก และสัมผัสกับใบหน้าของเขาเบา ๆเท่านั้น สะดุ้งเล็กน้อย สายตาของเขาตวัดไปให้เพื่อนของอดัมสะท้อนตามเขามาเข้าห้องน้ำ" เฮ้ หลุยส์ คุณคิดถึงผมบ้างไหม ? "ยิ้มตวัดผ่านใบหน้าของ หลุยส์ " ฉันคิดถึงคุณเสมอ ดูเหมือนว่า อีกต่อไปแต่ละครั้งคุณไป "อดัมยิ้ม” หันไปรอบ ๆ ฉันต้องการที่จะเห็นสิ่งที่ฉันได้หายไป . " ลูอิสหันช้าๆ มองออกไป ด้วยรอยยิ้มม เป็ด ซ้ายและขวา จะได้มองหน้าเพื่อน แล้วจางหายไป รอยยิ้มของเขาเหมือน หลุยส์ ใน หน้า . . . เกิดอะไรขึ้น ? "ลูอิสหันไปมองที่ลึกสีม่วงช้ำบนแก้มในกระจก " ไม่มีอะไร ไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ ผมไม่ต้องการที่จะเสียสิ่งที่เล็ก ๆน้อย ๆเวลาที่เราเหลืออยู่ "อดัมมาปิดหลัง หลุยส์ สัมผัสกับแสง มันทำให้เขาอ้าปากค้าง เขาชอบอดัม ; พวกเขาได้รับมากกว่าเพื่อนมากกว่าที่เขาสามารถจำ มีชิลวิ่งลงลุยกลับมาเป็นเพื่อนของเขาค่อย ๆจูบที่คอของเขา