The story is divided into five sect

The story is divided into five sections. In section I, the narrator recalls the time of Emily Grierson’s death and how the entire town attended her funeral in her home, which no stranger had entered for more than ten years. In a once-elegant, upscale neighborhood, Emily’s house is the last vestige of the grandeur of a lost era. Colonel Sartoris, the town’s previous mayor, had suspended Emily’s tax responsibilities to the town after her father’s death, justifying the action by claiming that Mr. Grierson had once lent the community a significant sum. As new town leaders take over, they make unsuccessful attempts to get Emily to resume payments. When members of the Board of Aldermen pay her a visit, in the dusty and antiquated parlor, Emily reasserts the fact that she is not required to pay taxes in Jefferson and that the officials should talk to Colonel Sartoris about the matter. However, at that point he has been dead for almost a decade. She asks her servant, Tobe, to show the men out.



In section II, the narrator describes a time thirty years earlier when Emily resists another official inquiry on behalf of the town leaders, when the townspeople detect a powerful odor emanating from her property. Her father has just died, and Emily has been abandoned by the man whom the townsfolk believed Emily was to marry. As complaints mount, Judge Stevens, the mayor at the time, decides to have lime sprinkled along the foundation of the Grierson home in the middle of the night. Within a couple of weeks, the odor subsides, but the townspeople begin to pity the increasingly reclusive Emily, remembering how her great aunt had succumbed to insanity. The townspeople have always believed that the Griersons thought too highly of themselves, with Emily’s father driving off the many suitors deemed not good enough to marry his daughter. With no offer of marriage in sight, Emily is still single by the time she turns thirty.

The day after Mr. Grierson’s death, the women of the town call on Emily to offer their condolences. Meeting them at the door, Emily states that her father is not dead, a charade that she keeps up for three days. She finally turns her father’s body over for burial.

In section III, the narrator describes a long illness that Emily suffers after this incident. The summer after her father’s death, the town contracts workers to pave the sidewalks, and a construction company, under the direction of northerner Homer Barron, is awarded the job. Homer soon becomes a popular figure in town and is seen taking Emily on buggy rides on Sunday afternoons, which scandalizes the town and increases the condescension and pity they have for Emily. They feel that she is forgetting her family pride and becoming involved with a man beneath her station.

As the affair continues and Emily’s reputation is further compromised, she goes to the drug store to purchase arsenic, a powerful poison. She is required by law to reveal how she will use the arsenic. She offers no explanation, and the package arrives at her house labeled “For rats.”

In section IV, the narrator describes the fear that some of the townspeople have that Emily will use the poison to kill herself. Her potential marriage to Homer seems increasingly unlikely, despite their continued Sunday ritual. The more outraged women of the town insist that the Baptist minister talk with Emily. After his visit, he never speaks of what happened and swears that he’ll never go back. So the minister’s wife writes to Emily’s two cousins in Alabama, who arrive for an extended stay. Because Emily orders a silver toilet set monogrammed with Homer’s initials, talk of the couple’s marriage resumes. Homer, absent from town, is believed to be preparing for Emily’s move to the North or avoiding Emily’s intrusive relatives.


After the cousins’ departure, Homer enters the Grierson home one evening and then is never seen again. Holed up in the house, Emily grows plump and gray. Despite the occasional lesson she gives in china painting, her door remains closed to outsiders. In what becomes an annual ritual, Emily refuses to acknowledge the tax bill. She eventually closes up the top floor of the house. Except for the occasional glimpse of her in the window, nothing is heard from her until her death at age seventy-four. Only the servant is seen going in and out of the house.

In section V, the narrator describes what happens after Emily dies. Emily’s body is laid out in the parlor, and the women, town elders, and two cousins attend the service. After some time has passed, the door to a sealed upstairs room that had not been opened in forty years is broken down by the townspeople. The room is frozen in time, with the items for an upcoming wedding and a man’s suit laid out. Homer Barron’s body is stretched on the bed as well, in an advanced state of decay. The onlookers then notice the indentation of a head in the pillow beside Homer’s body and a long strand of Emily’s gray hair on the pillow.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องแบ่งออกเป็นห้าส่วน ในส่วนของ ฉัน, 'ผู้บรรยาย'เรียกคืนเวลาตายเอมิลี่รับเชิญ และการเมืองทั้งเมืองร่วมงานศพของเธอในบ้านของเธอ คนแปลกหน้าที่ไม่ได้ป้อนมากกว่าสิบปี ในย่านที่หนึ่งห้อง ห้อง บ้านของเอมิลี่เป็น vestige ล่าสุดเยี่ยงของยุคสูญหาย พัน Sartoris นายกเทศมนตรีของเมืองก่อนหน้านี้ ได้หยุดชั่วคราวของเอมิลี่ภาษีความรับผิดชอบเมืองหลังความตายของพ่อของเธอ justifying ดำเนินการ โดยอ้างว่า รับเชิญนายมีเมื่อเข้าพรรษาชุมชนผลรวมอย่างมีนัยสำคัญ เป็นผู้นำการเมืองใหม่ใช้เวลามากกว่า พวกเขาทำไม่สำเร็จพยายามเรียกเอมิลี่กลับมาชำระเงิน เมื่อสมาชิกของบอร์ด Aldermen เยี่ยมเธอ ในร้านฝุ่น และล้า Emily reasserts ความจริงที่ว่าเธอไม่จำเป็นต้องจ่ายภาษีใน Jefferson และว่า เจ้าหน้าที่ควรพูดคุยกับพัน Sartoris โดยเกี่ยวกับเรื่อง อย่างไรก็ตาม จุดที่เขาแล้วตายเกือบทศวรรษที่ผ่านมา เธอถามเธอข้าราชการ Tobe การแสดงคนออก ในส่วนที่ II เล่าอธิบายเป็นเวลาสามสิบปีก่อนหน้านี้เมื่อเอมิลี่พยายามขัดขวางอีกสอบถามอย่างเป็นทางการในนามของผู้นำการเมือง เมื่อ townspeople ตรวจจับกลิ่นมีประสิทธิภาพที่เกิดจากคุณสมบัติของเธอ พ่อของเธอเสียชีวิตเพียง และเอมิลี่ได้ถูกละทิ้ง โดยมนุษย์ซึ่งในสมัยก่อนเชื่อว่า เอมิลี่เป็นแต่งงาน ขณะที่เขาร้องเรียน ผู้พิพากษา Stevens นายกเทศมนตรีเมื่อ ตัดสินใจให้มะนาวโรยตามรากฐานของรับเชิญบ้านกลางดึก ภายในสองสัปดาห์ กลิ่น subsides แต่ townspeople เริ่มสงสาร Emily รู้สึกอุ่นใจมากขึ้น การจดจำวิธีป้าดีเธอได้ยอมจำนนต่อบ้า Townspeople มีเสมอเชื่อว่า Griersons ที่คิดว่า สูงเกินไปของตัวเอง มีการขับออกของ suitors หลายที่ถือว่าไม่ดีพอที่จะแต่งงานกับลูกสาวของเขาพ่อของเอมิลี่ ไม่มีของแต่งในสายตา เอมิลี่มียังเดียว โดยเวลาที่หล่อนสามสิบวันหลังความตายของนายรับเชิญ ผู้หญิงเมืองเรียกเอมิลี่รแสดงของพวกเขาให้ ประชุมไปที่ประตู เอมิลี่ระบุว่า พ่อของเธอไม่ได้ตาย charade ที่เธอเก็บไว้สำหรับสามวัน ในที่สุดหล่อนร่างกายของพ่อของเธอมากกว่าสำหรับฝังศพในส่วนที่ III เล่าอธิบายเจ็บยาวที่เอมิลี่ suffers หลังจากเหตุการณ์นี้ ร้อนหลังความตายของพ่อของเธอ เมืองสัญญาแรงงานถางแยะ และบริษัทก่อสร้าง ภายใต้ทิศทางของโฮเมอร์มุ่ง northerner ได้รับรางวัลงาน โฮเมอร์เป็น รูปยอดนิยมในเมืองเร็ว ๆ นี้ และจะเห็นนำเอมิลี่ในรถขี่ในบ่ายวันอาทิตย์ ที่ scandalizes เมือง และเพิ่ม condescension และสงสารพวกเขามีเอมิลี่ พวกเขารู้สึกว่า เธอจะลืมความภาคภูมิใจในครอบครัวของเธอและกลายเป็นที่เกี่ยวข้องกับคนใต้สถานีของเธอเป็นดำเนินเรื่อง และเพิ่มเติมมีทำลายชื่อเสียงของเอมิลี่ เธอไปร้านขายยาเพื่อซื้อสารหนู ยาพิษที่มีประสิทธิภาพ เธอจำเป็นต้องใช้กฎหมายให้เหมาะว่า เธอจะใช้สารหนู เธอให้คำอธิบายไม่ และแพคเกจมาถึงที่บ้านที่ชื่อ "สำหรับหนู"ในส่วนที่ IV เล่าอธิบายกลัวว่า บาง townspeople มีที่เอมิลี่จะใช้ยาพิษเพื่อฆ่าตัวเอง เธอแต่งงานไปกับโฮเมอร์น่าน่ามากขึ้น แม้ มีพิธีกรรมของพวกเขาวันอาทิตย์อย่างต่อเนื่อง ผู้หญิงมากขึ้น outraged เมืองยืนยันว่า รัฐมนตรีติสต์คุยกับเอมิลี่ หลังจากเยี่ยมชมของเขา เขาไม่เคยพูดว่าเกิดอะไรขึ้น และสาบานต่อสมัยที่ เขาจะไม่กลับไป เพื่อภรรยาของรัฐมนตรีเขียนของเอมิลี่สองลูกพี่ลูกน้องในอลาบามา ที่มาเข้าพักเพิ่มเติม เพราะเอมิลี่สั่งน้ำเงินที่ตั้งค่า monogrammed ด้วยชื่อย่อของโฮเมอร์ พูดคุยของประวัติย่อของคู่แต่งงาน โฮเมอร์ ขาดจากเมือง เชื่อว่าเตรียมความพร้อมสำหรับการย้ายของเอมิลี่ทางเหนือ หรือหลีกเลี่ยงของเอมิลี่รำคาญญาติหลังจากการเดินทางของลูกพี่ลูกน้อง โฮเมอร์เข้ารับเชิญที่บ้านตอนเย็นหนึ่ง และจากนั้น ไม่เคยเห็นอีก กิจในบ้าน เอมิลี่เติบอวบ และสีเทา แม้ มีบทเรียนเป็นครั้งคราวที่เธอให้ในภาพวาดจีน ประตูของเธอยังคงปิดให้บริการแก่บุคคลภายนอก ในสิ่งกลายเป็นพิธีกรรมประจำปี เอมิลี่ปฏิเสธที่จะยอมรับใบกำกับภาษี ในที่สุดเธอปิดขึ้นชั้นบนสุดของบ้าน ยกเว้นตาเป็นครั้งคราวของเธอในหน้าต่าง อะไรเป็นมาได้ยินจากเธอจนกระทั่งเธอเสียชีวิตที่อายุเจ็ดสี่ เฉพาะข้าราชการจะเห็นจะเข้าและออกจากบ้านในส่วน V เล่าอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากตายของเอมิลี่ ร่างกายของเอมิลี่มีแอร์ในห้องนั่งเล่น และผู้หญิง ผู้สูงอายุเมือง และลูกพี่ลูกน้องสองเข้าร่วมบริการ หลังจากเวลาผ่านไป ประตูห้องชั้นบนปิดผนึกที่มีไม่ได้เปิดในปีที่สี่สิบจะแบ่ง โดยการ townspeople ห้องพักถูกหยุดในเวลา สินค้าสำหรับงานแต่งงานที่กำลังมาถึงและชุดของแอร์ โฮเมอร์มุ่งเนื้อหาถูกยืดขยายออกบนเตียงนอนด้วย ในรัฐผุที่ขั้นสูง Onlookers แล้วสังเกตการเยื้องของหัวหน้าในหมอนข้างร่างกายของโฮเมอร์และสแตรนด์ยาวผมสีเทาของเอมิลี่บนหมอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องราวจะถูกแบ่งออกเป็นห้าส่วน ในส่วนของผมผู้บรรยายเล่าว่าเวลาของการตายของเอมิลี่กรีและวิธีการที่เมืองทั้งเมืองร่วมงานศพของเธอในบ้านของเธอที่ไม่มีคนแปลกหน้าเข้ามานานกว่าสิบปี ในครั้งหนึ่งที่หรูหราย่านหรูบ้านของเอมิลี่เป็นร่องรอยของความยิ่งใหญ่ของยุคที่หายไป พันเอก Sartoris นายกเทศมนตรีก่อนหน้าเมืองได้ระงับเอมิลี่รับผิดชอบภาษีให้กับเมืองหลังจากการตายของพ่อของเธอที่สมควรดำเนินการโดยอ้างว่านายกรีเคยยืมชุมชนผลรวมอย่างมีนัยสำคัญ ในฐานะที่เป็นผู้นำเมืองใหม่ใช้เวลามากกว่าที่พวกเขาทำให้ประสบความสำเร็จที่จะได้รับเอมิลี่ที่จะเริ่มต้นการชำระเงิน เมื่อสมาชิกของคณะเทศมนตรีจ่ายเงินให้เธอเข้าชมในห้องนั่งเล่นเต็มไปด้วยฝุ่นและโบราณ, เอมิลี่ reasserts ความจริงที่ว่าเธอไม่จำเป็นต้องจ่ายภาษีในเจฟเฟอร์สันและว่าเจ้าหน้าที่ควรพูดคุยกับพันเอก Sartoris เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ที่จุดที่เขาได้ตายเกือบหนึ่งทศวรรษ เธอถามคนรับใช้ของเธอ Tobe เพื่อแสดงให้คนออก. ในส่วนที่สองผู้บรรยายอธิบายเป็นเวลาสามสิบปีก่อนหน้านี้เมื่อเอมิลี่ต่อต้านพนักงานสอบสวนอีกในนามของผู้นำเมืองเมื่อชาวเมืองตรวจสอบที่มีประสิทธิภาพกลิ่นเล็ดลอดออกมาจากทรัพย์สินของเธอ พ่อของเธอเสียชีวิตเพียงและเอมิลี่ได้รับการทอดทิ้งจากคนที่เชื่อว่าชาวเอมิลี่ก็จะแต่งงานกับ ในฐานะที่เป็นข้อร้องเรียนติดผู้พิพากษาสตีเว่นนายกเทศมนตรีในเวลาตัดสินใจที่จะมีมะนาวโรยพร้อมรากฐานของบ้านกรีในช่วงกลางของคืน ภายในสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมากลิ่นทรุด แต่ชาวเมืองเริ่มต้นที่จะสงสารสันโดษมากขึ้นเอมิลี่จำได้ว่าป้าของเธอได้ยอมจำนนต่อความบ้า ชาวเมืองมีความเชื่อเสมอว่า Griersons คิดว่ามากเกินไปของตัวเองกับพ่อของเอมิลี่ขับรถออกคู่ครองหลายคนถือว่าไม่ดีพอที่จะแต่งงานกับลูกสาวของเขา ด้วยข้อเสนอของการแต่งงานในสายตาไม่มีเอมิลี่ยังคงเป็นที่เดียวโดยเวลาที่เธอจะเปิดสามสิบ. the วันหลังจากการตายของนายกรีผู้หญิงของสายในเมืองเอมิลี่ที่จะนำเสนอความเสียใจของพวกเขา การประชุมพวกเขาที่ประตูของเอมิลี่ระบุว่าพ่อของเธอยังไม่ตายเป็นปริศนาว่าเธอช่วยให้ขึ้นเป็นเวลาสามวัน ในที่สุดเธอหันร่างกายของพ่อของเธอมากกว่าสำหรับฝังศพ. ในส่วนที่สามผู้บรรยายอธิบายความเจ็บป่วยมานานแล้วว่าเอมิลี่ได้รับความทุกข์หลังจากที่เกิดเหตุการณ์นี้ ในช่วงฤดูร้อนหลังจากการตายของพ่อของเธอที่เมืองคนงานสัญญาเพื่อปูทางเท้าและ บริษัท รับเหมาก่อสร้างภายใต้การดูแลของโฮเมอร์ชาวเหนือ Barron ที่จะได้รับรางวัลในงาน โฮเมอร์เร็ว ๆ นี้กลายเป็นที่นิยมในเมืองและเห็นเอมิลี่การขี่รถในบ่ายวันอาทิตย์ที่ scandalizes เมืองและเพิ่มความถ่อมตัวและสงสารพวกเขาได้สำหรับเอมิลี่ พวกเขารู้สึกว่าเธอจะลืมความภาคภูมิใจของครอบครัวของเธอและกลายเป็นที่เกี่ยวข้องกับชายคนหนึ่งที่อยู่ใต้สถานีของเธอ. ในฐานะที่เป็นความสัมพันธ์อย่างต่อเนื่องและชื่อเสียงของเอมิลี่เป็นอันตรายต่อเธอไปที่ร้านขายยาที่จะซื้อสารหนูพิษที่มีประสิทธิภาพ เธอถูกต้องตามกฎหมายที่จะเปิดเผยว่าเธอจะใช้สารหนู เธอเสนอคำอธิบายและแพคเกจมาถึงที่บ้านของเธอระบุว่า "สำหรับหนู." ในส่วนที่สี่ผู้บรรยายอธิบายความกลัวว่าบางส่วนของชาวเมืองที่มีเอมิลี่จะใช้พิษจะฆ่าตัวตาย การแต่งงานของเธอที่มีศักยภาพที่จะดูเหมือนว่าไม่น่าโฮเมอร์มากขึ้นอย่างต่อเนื่องของพวกเขาแม้จะมีพิธีกรรมอาทิตย์ ผู้หญิงโกรธมากขึ้นของเมืองยืนยันว่ารัฐมนตรีว่าการกระทรวงแบ๊บติสพูดคุยกับเอมิลี่ หลังจากการเยือนของเขาเขาไม่เคยพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นและสาบานว่าเขาจะไม่กลับไป ดังนั้นภรรยาของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเขียนของเอมิลี่ญาติทั้งสองในอลาบามาที่มาถึงสำหรับการเข้าพักขยาย เพราะเอมิลี่สั่งห้องน้ำเงินชื่อย่อชุดที่มีชื่อย่อของโฮเมอร์พูดคุยของทั้งคู่ดำเนินการต่อการแต่งงาน โฮเมอร์หายไปจากเมืองนี้เชื่อกันว่าจะได้รับการเตรียมความพร้อมสำหรับการย้ายของเอมิลี่ไปทางทิศเหนือหรือหลีกเลี่ยงญาติล่วงล้ำของเอมิลี่. หลังจากญาติ 'โฮเมอร์เข้ามาในบ้านกรีเย็นวันหนึ่งแล้วก็ไม่เคยเห็นอีกครั้ง ซ่อนตัวอยู่ในบ้านเอมิลี่เติบโตอวบและสีเทา แม้จะมีบทเรียนครั้งคราวที่เธอให้ในการวาดภาพจีนประตูของเธอยังคงปิดให้กับบุคคลภายนอก ในสิ่งที่จะกลายเป็นพิธีกรรมประจำปีของเอมิลี่ปฏิเสธที่จะยอมรับการเรียกเก็บเงินภาษี ในที่สุดเธอก็ปิดขึ้นที่ชั้นบนสุดของบ้าน ยกเว้นเหลือบเป็นครั้งคราวของเธอในหน้าต่างไม่มีอะไรจะได้ยินจากเธอจนกระทั่งเสียชีวิตเมื่ออายุ 74 เพียงคนรับใช้จะเห็นไปในและออกจากบ้าน. ในส่วน V บรรยายอธิบายถึงสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากการตายของเอมิลี่ ร่างกายของเอมิลี่เป็นที่วางในห้องนั่งเล่นและสตรีผู้สูงอายุเมืองและญาติทั้งสองเข้าร่วมบริการ หลังจากเวลาผ่านไปประตูไปที่ห้องชั้นบนที่ปิดสนิทที่ไม่เคยเปิดในสี่สิบปีที่ถูกทำลายลงโดยชาวเมือง ห้องพักที่ถูกแช่แข็งในเวลาที่มีรายการสำหรับการเกิดขึ้นและการจัดงานแต่งงานชุดของผู้ชายคนหนึ่งออกมาวาง ร่างกายของโฮเมอร์บาร์รอนถูกยืดบนเตียงเช่นกันในขั้นของการสลายตัว ไทยมุงจากนั้นสังเกตเห็นรอยหยักของหัวในหมอนข้างของร่างกายโฮเมอร์และเส้นใยยาวของผมสีเทาของเอมิลี่บนหมอน