While there have been a variety of

While there have been a variety of methods to measure interrater reliability, traditionally it was measured as percent agreement, calculated as the number of agreement scores divided by the total number of scores. In 1960, Jacob Cohen critiqued use of percent agreement due to its inability to account for chance agreement. He introduced the Cohen’s kappa, developed to account for the possibility that raters actually guess on at least some variables due to uncertainty. Like most correlation statistics, the kappa can range from -1 to +1. While the kappa is one of the most commonly used statistics to test interrater reliability, it has limitations. Judgments about what level of kappa should be acceptable for health research are questioned. Cohen’s suggested interpretation may be too lenient for health related studies because it implies that a score as low as 0.41 might be acceptable. Kappa and percent agreement are compared, and levels for both kappa and percent agreement that should be demanded in healthcare studies are suggested.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่มีความหลากหลายของวิธีการวัดความน่าเชื่อถือ interrater ซึ่งจะถูกวัดเป็นเปอร์เซ็นต์ข้อตกลง คำนวณเป็นจำนวนข้อตกลงคะแนนหาร ด้วยจำนวนคะแนนทั้งหมด ใน 1960 โคเฮนยาโคบ critiqued ใช้ของข้อตกลงเปอร์เซ็นต์เนื่องจากความไม่สามารถบัญชีสำหรับข้อตกลงการให้โอกาส เขานำกัปปะของโคเฮน พัฒนาบัญชีโอกาสที่ raters เดาจริงบนตัวแปรบางอย่างเนื่องจากความไม่แน่นอน เช่นส่วนใหญ่ความสัมพันธ์สถิติ กัปปะสามารถจัดช่วงจาก -1 ถึง + 1 กัปปะเป็นหนึ่งในสถิติที่ใช้บ่อยที่สุดเพื่อทดสอบ interrater ความน่าเชื่อถือ มีข้อจำกัด มีไต่สวนพิพากษาเกี่ยวกับระดับของกัปปะควรจะยอมรับได้ในงานวิจัยสุขภาพ โคเฮนของแนะนำการตีความอาจจะผ่อนมากเกินไปสำหรับสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับการศึกษา เพราะมันหมายถึงว่า คะแนนต่ำสุดที่ 0.41 อาจยอมรับได้ เปรียบเทียบกัปปะและร้อยละข้อตกลง และระดับสำหรับข้อตกลงกัปปะและเปอร์เซ็นต์ที่ควรต้องการในการศึกษาแพทย์จะแนะนำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่มีความหลากหลายของวิธีการวัดความเชื่อมั่นประเพณีมันก็วัดเป็นข้อตกลงร้อยละคำนวณกับจำนวนของคะแนนสัญญาแบ่งตามจำนวนของคะแนน ในปี 1960 จาค็อบโคเฮนวิเคราะห์การใช้งานของข้อตกลงเปอร์เซ็นต์เนื่องจากไม่สามารถที่จะบัญชีสำหรับข้อตกลงที่มีโอกาส เขาแนะนำให้กัปปะโคเฮนได้รับการพัฒนาไปยังบัญชีสำหรับความเป็นไปได้ที่ผู้ประเมินจริงคิดว่าอย่างน้อยตัวแปรบางส่วนเนื่องจากความไม่แน่นอน เช่นเดียวกับสถิติมากที่สุดความสัมพันธ์คัปปาได้ตั้งแต่ -1 ถึง 1 ในขณะที่คัปปาเป็นหนึ่งในสถิติที่ใช้บ่อยที่สุดในการทดสอบความเชื่อมั่นก็มีข้อ จำกัด การตัดสินใจเกี่ยวกับระดับของกัปปะควรจะได้รับการยอมรับสำหรับการวิจัยสุขภาพถาม การตีความข้อเสนอแนะของโคเฮนอาจจะผ่อนปรนเกินไปสำหรับการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพเพราะมันแสดงให้เห็นว่าคะแนนที่ต่ำเป็น 0.41 อาจจะเป็นที่ยอมรับ คัปปาและข้อตกลงร้อยละเมื่อเทียบและระดับทั้งคัปปาและข้อตกลงร้อยละที่ควรจะเรียกร้องในการศึกษาการดูแลสุขภาพมีข้อเสนอแนะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่มีความหลากหลายของวิธีการที่จะวัดความเที่ยงแบบดั้งเดิมก็ถูกวัดเป็นข้อตกลงเปอร์เซ็นต์ คิดเป็นจำนวนของข้อตกลงคะแนนหารด้วยจำนวนคะแนน ในปี 1960 , เจคอบ โคเฮน ของใช้เปอร์เซ็นต์ข้อตกลงเนื่องจากไม่สามารถบัญชีสำหรับข้อตกลงอีกครั้ง เขาแนะนำโคเฮนเป็นกัปปะพัฒนาเพื่อให้บัญชีที่ 2 ความเป็นไปได้จริงว่าอย่างน้อยบางส่วนตัวแปรเนื่องจากความไม่แน่นอน ชอบสถิติความสัมพันธ์มากที่สุด , Kappa สามารถช่วงจาก - 1 ถึง 1 ในขณะที่กัปปะเป็นหนึ่งที่ใช้บ่อยที่สุด สถิติที่ใช้ในการทดสอบความเที่ยง มันมีข้อจำกัด คำตัดสินเกี่ยวกับสิ่งที่ระดับของกัปปะ ควรยอมรับเพื่อสุขภาพจะสอบสวนโคเฮนเป็นแนะนำการตีความอาจจะปราณีเพื่อการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ เพราะพบว่าคะแนนต่ำกว่า 0.41 อาจจะยอมรับได้ Kappa และข้อตกลงเปอร์เซ็นต์เปรียบเทียบและระดับทั้งป้า และร้อยละ ข้อตกลงที่ควรเรียกร้องในการศึกษาการดูแลสุขภาพเป็นแนะนำ