They are eager to do this, I believ

They are eager to do this, I believe, because they live during a time
when it seems that more and more people are talking about topics which
seem less and less important. So much talk in America today is wasted in
vapid chitchat (e.g. e-mail and on-line chat rooms), in angry name-calling
(radio and television talk shows), in academic one-upsmanship and textual
nitpicking (college seminars), and in an endless cycle of media-generated,
self-serving political “spin.” Sadly, the kind of religio-spiritual talk I am
encouraging in the college classroom rarely occurs anywhere else in America
– not in the family, not on the therapist’s couch or even in the priest’s
confessional, and certainly not in the teacher’s room, superintendent’s office,
or college president’s suite.
At times in the classroom, this type of talk will take me and my students
on a trip through the great monotheistic religions of the world. At other
times, it will take an Eastern direction. And often it will settle for nontheistic
forms of religio-spiritual commitment as found in nature, loving
relationships, philosophy, literature, art, and music. I am growing more and
more convinced that the subject matter in a professional course that deals
with spiritual meaning can surprisingly make students better teachers, even
if they never overtly mention the words “religion” or “God” in their own
classrooms and other educational venues. I have a strong belief that absent
the opportunity to travel this inward journey – without the challenge of
creating a personal spirituality of teaching – the outward life of the educator
threatens to become desiccated and burned out

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขาจะกระตือรือร้นที่จะทำนี้ เชื่อ เพราะพวกเขาอยู่ในเวลาเมื่อมันดูเหมือนว่ามาก และผู้คนกำลังพูดถึงหัวข้อซึ่งดูเหมือนจะสำคัญน้อยลง พูดคุยในวันนี้เสียในอเมริกามากvapid chitchat (เช่นอีเมลและออนไลน์ห้องสนทนา), ในโกรธ name-calling(วิทยุและโทรทัศน์ ทอล์คโชว์) ในวิชาการหนึ่ง-upsmanship และเป็นข้อความnitpicking (วิทยาลัยสัมมนา), และในที่สุดรอบของสร้างสื่อเองทางการเมือง "หมุน" เศร้า ชนิดของ talk religio วิญญาณฉันส่งเสริมในชั้นเรียนวิทยาลัยไม่ค่อยเกิดขึ้นที่ใดก็ได้อื่นในอเมริกา– ไม่ได้อยู่ในครอบครัว ไม่ บนโซฟาบำบัดโรค หรือแม้แต่ของพระconfessional และไม่แน่นอน ใน ห้องของครู สำนักงานของผู้กำกับหรือวิทยาลัยประธานชุดเวลาในห้องเรียน การพูดชนิดนี้จะใช้เวลาฉันและนักเรียนในการเดินทางผ่านศาสนา monotheistic ดีของโลก ที่อื่น ๆเวลา มันจะเป็นทิศตะวันออก และบ่อยครั้งมันจะจ่าย nontheisticฟอร์มของ religio วิญญาณความมุ่งมั่นเป็นพบในธรรมชาติ ความรักความสัมพันธ์ ปรัชญา วรรณกรรม ศิลปะ และเพลง ฉันเติบโตมากขึ้น และมั่นใจว่า เรื่องในหลักสูตรอาชีพที่ข้อเสนอเพิ่มเติมกับความหมายทางจิตวิญญาณสามารถแปลกใจทำให้นักเรียนดีครู แม้แต่ถ้าพวกเขาไม่เคยนอาจพูดถึงคำ "ศาสนา" หรือ "พระ" ในตนเองห้องเรียนและสถานศึกษาอื่น ๆ มีความเชื่อที่แข็งแกร่งที่ขาดโอกาสนี้ทางเข้าด้านในซึ่ง โดยความท้าทายของการเดินทางการสร้างจิตวิญญาณและชีวิตภายนอกของการศึกษา – การสอนส่วนบุคคลที่คุกคามจะกลายเป็น desiccated และไส้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขามีความกระตือรือร้นที่จะทำเช่นนี้ผมเชื่อว่าเพราะพวกเขาอาศัยอยู่ในช่วงเวลา
เมื่อมันดูเหมือนว่าผู้คนมากขึ้นมีการพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อที่
ดูเหมือนน้อยลงและมีความสำคัญน้อย มากพูดคุยในอเมริกาวันนี้คือการสูญเสียในการ
คุยกันเล่นสนุก (เช่น E-mail และในบรรทัดห้องสนทนา) ในโกรธชื่อเรียก
(วิทยุและพูดคุยรายการโทรทัศน์) ในทางวิชาการหนึ่ง upsmanship และข้อความ
nitpicking (สัมมนาวิทยาลัย) และในรอบไม่มีที่สิ้นสุดของสื่อสร้าง
". สปิน" ตัวเองให้บริการทางการเมืองเศร้าชนิดของการพูดคุยและศาสนาจิตวิญญาณผม
ให้กำลังใจในห้องเรียนวิทยาลัยไม่ค่อยเกิดขึ้นที่ใดในอเมริกา
- ไม่ได้อยู่ในครอบครัวที่ไม่ได้อยู่ในการบำบัดโรค ที่นอนหรือแม้กระทั่งในพระสงฆ์ของ
สารภาพและไม่แน่นอนในห้องพักครูของสำนักงานกำกับของ
หรือชุดประธานของวิทยาลัย.
ในบางครั้งในห้องเรียนประเภทของการพูดคุยนี้จะพาฉันและนักเรียนของฉัน
ในการเดินทางผ่านศาสนา monotheistic ที่ดีของ โลก. ที่อื่น ๆ
ครั้งก็จะใช้เวลาในทิศทางตะวันออก และมักจะชำระสำหรับ nontheistic
รูปแบบของความมุ่งมั่นและศาสนาจิตวิญญาณที่พบในธรรมชาติความรัก
ความสัมพันธ์ปรัชญาวรรณคดี, ศิลปะและดนตรี ฉันกำลังเจริญเติบโตมากขึ้นและ
เชื่อว่าเรื่องในหลักสูตรมืออาชีพที่เกี่ยวข้อง
ที่มีความหมายทางจิตวิญญาณที่น่าแปลกใจที่สามารถทำให้ครูผู้สอนนักเรียนที่ดีกว่าแม้
ถ้าพวกเขาไม่เคยเปิดเผยพูดถึงคำว่า "ศาสนา" หรือ "พระเจ้า" ในตัวเอง
ห้องเรียนและสถานศึกษาอื่น ๆ . ผมมีความเชื่อมั่นว่าขาด
โอกาสที่จะเดินทางเดินทางเข้าด้านนี้ - โดยไม่มีความท้าทายของ
การสร้างจิตวิญญาณส่วนบุคคลของการเรียนการสอน - ชีวิตภายนอกของนักการศึกษา
ขู่ว่าจะกลายเป็นผึ่งให้แห้งและเผาออก