NEVER have Latin American leaders t

NEVER have Latin American leaders talked so much about regional integration as in the past decade. They have cooked up an alphabet soup of organisations, whose chefs hold non-stop summits even as trade among them grows only slowly. But three countries in the Americas have practised integration while eschewing much of the fanfare.

Under the North American Free-Trade Agreement (NAFTA), which came into effect in January 1994, the economies of Mexico and Canada have become ever more closely entwined with that of the United States. Trade between the three has more than tripled, to $1.1 trillion in 2013, and cross-border investment has risen fourfold. Many companies now operate on a North American basis.


Yet this economic entanglement has no match in politics and policy. The Security and Prosperity Partnership of North America, set up by George W. Bush in 2005 to deepen NAFTA, was quietly downgraded four years later to a regular meeting of the three countries’ leaders. An accompanying private-sector “competitiveness council” was disbanded.

Because NAFTA is falsely blamed in the United States for a net loss of manufacturing jobs, it is a subject that Barack Obama prefers not to mention. Stephen Harper, Canada’s Conservative prime minister, hews to his country’s close bilateral relationship with the United States. Mexico’s problems with organised crime, its reputation as a source of migrants (though few now cross the border) and the fear that it might provide an access route for terrorists (though it hasn’t) make closer trilateral ties politically toxic in the other two countries.

This neglect is a missed opportunity, according to a new report* by the Council on Foreign Relations, a New York think-tank. Drawn up by a group led by Robert Zoellick, a Republican former cabinet member, and General David Petraeus, a former commander of American forces in Iraq and Afghanistan, the report makes a passionate case for North America to switch from “an afterthought” to “a central priority for US policy”.

It identifies several opportunities to seize. Shale gas and oil in the United States, the Canadian tar sands and Mexico’s historic opening up of its oil, gas and electricity industries to private investment hold out the prospect of North American energy self-sufficiency. That means interconnecting grids and pipelines—as well as shared environmental standards.

Second, border infrastructure has not kept pace with closer economic ties. Lorries routinely wait for hours to cross at the busiest points on the Mexican border. Migrant-phobia has seen Congress fund a doubling of the number of Border Patrol agents on the Mexican border since 2000 (to 18,611), but there is a national shortfall of 3,800 customs officers. Upgrading border infrastructure would cost only $6 billion.

The report also calls for a “North American community”. That would involve immigration reform, steps to ease cross-border employment, and a security strategy that puts less stress on fortifying the border and more on intelligence collaboration and on a joint effort to tackle organised crime in Central America.

With the United States in an increasingly nativist mood and distracted by events elsewhere, these sensible ideas seem Utopian. Neither Mr Obama nor John Kerry, his secretary of state, have shown much interest in Mexico. In private, Mexican officials complain about this; they respond by stressing their growing ties with South America and Asia.

Yet perhaps the dynamics are about to change. Rafael Fernández de Castro, a Mexican academic, says that the economic reforms of President Enrique Peña Nieto have awakened the interest of business leaders in the United States. And that could eventually filter through to the politicians. In his trips to the United States Mr Peña talks about the economy and business, rather than drugs or migrants.

For most of the 20th century, Mexico’s leaders were in thrall to nationalism and defined themselves by their political opposition to their northern neighbour. When Carlos Salinas, Mexico’s then president, proposed NAFTA, he felt compelled to exempt the state’s monopoly of energy from its scope; the United States excluded the movement of labour. Mexico’s invitation to the likes of Exxon and Chevron to invest in its oil and gas is another milestone on a journey of convergence across the Rio Grande. North Americans will eventually have to recognise that Mexico’s rising economic importance to the United States has political implications.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่เคยมีผู้นำริกาพูดคุยมากเกี่ยวกับการรวมภูมิภาคในทศวรรษ พวกเขามีอาหารค่าซุปเป็นอักษรขององค์กร เชฟค้างไม่หยุดประเทศแม้เป็นการค้าระหว่างกันเติบโตช้าเท่านั้น แต่ทั้งสามประเทศในทวีปอเมริกาได้ปฏิบัติรวมขณะ eschewing fanfare มากภายใต้ในอเมริกาเหนือค้าเสรีข้อตกลง (NAFTA), ที่มามีผลในเดือนมกราคมปี 1994 เศรษฐกิจของเม็กซิโกและแคนาดาได้กลายเป็นมากเคย entwined กับของสหรัฐอเมริกา การค้าระหว่างทั้งสามได้มากกว่าสาม เท่า ถึง $1.1 ล้านล้านในปี 2013 และการลงทุนข้ามแดนได้เพิ่มขึ้น fourfold ขณะนี้มีบริษัทหลายแห่งในอเมริกาเหนือยัง entanglement นี้เศรษฐกิจได้ไม่ตรงกับในเมืองและนโยบาย ความปลอดภัยและความเจริญรุ่งเรืองเป็นหุ้นส่วนของอเมริกาเหนือ ตั้ง โดยจอร์จ W. บุชในปี 2005 อย่างลึกซึ้ง NAFTA ถูกเงียบ ๆ ลดสี่ปีภายหลังการประชุมปกติของผู้นำประเทศสาม มาเอกชน "แข่งขันสภา" ถูกปลดออกเนื่องจาก NAFTA มีแอบตำหนิในสหรัฐอเมริกาสำหรับขาดทุนสุทธิของการผลิตงาน เป็นเรื่องที่ Barack Obama ต้องไม่พูดถึง Stephen ฮาร์เปอร์ แคนาดาหัวเก่านายกรัฐมนตรี hews การของประเทศของเขาปิดความสัมพันธ์ทวิภาคีกับสหรัฐอเมริกา ปัญหาอาชญากรรมการผลัดของเม็กซิโก ชื่อเสียงความเป็นแหล่งอพยพ (แม้ว่าไม่กี่ตอนนี้ข้ามขอบ) และกลัวว่า มันอาจให้กระบวนการเข้าถึงสำหรับผู้ก่อการร้าย (แต่ไม่) ได้ความสัมพันธ์อันใกล้ชิดทางการเมืองเป็นพิษในสองประเทศอื่น ๆละเลยนี้เป็นโอกาสที่พลาด ตามแบบใหม่รายงาน * โดยสภามนตรีความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ think-tank นิวยอร์ก วาดขึ้นโดยนำชื่อโรเบิร์ต พลอดีตคณะรัฐมนตรีสมาชิก และทั่วไป David Petraeus ผู้บัญชาการเก่าของทหารอเมริกันในอิรักและอัฟกานิสถาน รายงานเสนอกรณีหลงใหลในอเมริกาเหนือการสลับจาก "เป็นไท" "กลางสำคัญที่สุดสำหรับนโยบายสหรัฐอเมริกา"จะระบุหลายโอกาสแย่ง ดินดานแก๊สและน้ำมันในสหรัฐอเมริกา แซนด์ทาร์แคนาดา และเม็กซิโกของประวัติศาสตร์เปิดของน้ำมัน ก๊าซและไฟฟ้าอุตสาหกรรมการลงทุนภาคเอกชนเล่นโอกาสของพลังงานอเมริกาเหนือปรัชญา หมายความ ว่า เชื่อมต่อกริดและท่อ — และมาตรฐานสิ่งแวดล้อมที่ใช้ร่วมกันสอง โครงสร้างพื้นฐานของเส้นขอบได้ไม่เก็บก้าวกับความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจที่ใกล้ชิด รับมือภัยแล้งนี้ประจำรอชั่วโมงข้ามจุดอันดับบนชายแดนเม็กซิโก โรคกลัวแกรนท์ได้เห็นสภากองทุนจะจำนวนของตัวแทนการลาดตระเวนชายแดนในแดนเม็กซิกันตั้งแต่ 2000 (เช่น 18,611), แต่มีกรณีที่ประเทศของเจ้าหน้าที่ศุลกากร 3800 ปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานของเส้นขอบจะต้นทุน เพียง 6 พันล้าน เหรียญรายงานยังเรียก "ชุมชนอเมริกาเหนือ" ที่จะเกี่ยวข้องกับตรวจคนเข้าเมืองปฏิรูป ขั้นตอนง่ายงานข้ามแดน และกลยุทธ์ด้านความปลอดภัยที่ทำให้เครียดน้อยลงบน fortifying ขอบและอื่น ๆ ปัญญาความร่วมมือ และความพยายามร่วมกันเล่นงานอาชญากรรมผลัดในอเมริกากลางกับสหรัฐอเมริกาในการขึ้น nativist อารมณ์ และต้องคอยกังวล โดยเหตุการณ์อื่น ๆ ความคิดที่เหมาะสมเหล่านี้ดูเหมือน สรร ใช่นาย Obama หรือจอห์นเคอร์รี่ เขาเสนาบดี ได้แสดงความสนใจมากในเม็กซิโก ในส่วนตัว เจ้าหน้าที่เม็กซิโกบ่นนี้ พวกเขาตอบสนอง โดยย้ำความสัมพันธ์ของพวกเขาเติบโต มีอเมริกาใต้และเอเชียยัง อาจเปลี่ยนแปลงได้จะ เปลี่ยนแปลง Rafael Fernández de Castro วิชาการเม็กซิกัน กล่าวว่า การปฏิรูปทางเศรษฐกิจของประธานาธิบดี Enrique Peña Nieto ได้ถูกผลประโยชน์ของผู้นำธุรกิจในสหรัฐอเมริกา และที่สุดสามารถกรองผ่านเพื่อนักการเมือง ในเขาเดินทางไปสหรัฐอเมริกา นาย Peña พูดเกี่ยวกับเศรษฐกิจ และ ธุรกิจ มากกว่ายาเสพติด หรืออพยพสำหรับส่วนใหญ่ของศตวรรษ 20 ผู้นำของประเทศเม็กซิโกใน thrall กับชาตินิยม และกำหนดตัวเอง โดยการค้านกับเพื่อนบ้านของพวกเขาเหนือ เมื่อลิ Carlos ของเม็กซิโกแล้วประธาน เสนอ NAFTA เขารู้สึก compelled ยกเว้นรัฐผูกขาดพลังงานจากขอบเขตของ สหรัฐอเมริกาไม่รวมการเคลื่อนไหวของแรงงาน เชิญของเม็กซิโกจะชอบของ Exxon และเชฟรอนจะลงทุนในน้ำมันและก๊าซของเป็นอีกก้าวในการเดินทางของบรรจบกันข้ามริโอแกรนด์ ในที่สุดชาวอเมริกันเหนือจะต้องรู้ว่า ของเม็กซิโกเพิ่มขึ้นความสำคัญทางเศรษฐกิจกับสหรัฐมีผลกระทบทางการเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่เคยมีผู้นำละตินอเมริกาพูดคุยกันมากเกี่ยวกับการรวมกลุ่มในระดับภูมิภาคเช่นในทศวรรษที่ผ่านมา พวกเขาได้ปรุงขึ้นซุปตัวอักษรขององค์กรที่มีพ่อครัวถือไม่หยุดแม้ในขณะที่ยอดการค้าในหมู่พวกเขาเติบโตขึ้นเพียงอย่างช้าๆ แต่ทั้งสามประเทศในทวีปอเมริกามีประสบการณ์บูรณาการในขณะที่ละทิ้งมากประโคม. ภายใต้อเมริกาเหนือข้อตกลงการค้าเสรี (NAFTA) ซึ่งมีผลบังคับใช้ในเดือนมกราคมปี 1994 เศรษฐกิจของเม็กซิโกและแคนาดาได้กลายเป็นมากกว่าที่เคยโอบแล้วอย่างใกล้ชิดกับที่ ของประเทศสหรัฐอเมริกา การค้าระหว่างทั้งสามได้มากกว่าสามเท่าเพื่อ 1100000000000 $ ในปี 2013 และการลงทุนข้ามพรมแดนได้เพิ่มขึ้นสี่เท่า หลาย บริษัท ตอนนี้ทำงานบนพื้นฐานอเมริกาเหนือ. ยังนี้พัวพันทางเศรษฐกิจมีการแข่งขันในทางการเมืองและไม่มีนโยบาย ความมั่นคงและความเจริญรุ่งเรืองความร่วมมือของทวีปอเมริกาเหนือที่ตั้งขึ้นโดยจอร์จดับเบิลยูบุชในปี 2005 จะลึกมากขึ้น NAFTA ถูกปรับลดลงอย่างเงียบ ๆ สี่ปีต่อมาในการประชุมปกติของผู้นำประเทศที่สาม ' ประกอบภาคเอกชน "ในการแข่งขันสภา" ถูกยกเลิก. เพราะ NAFTA เป็นโทษเท็จในสหรัฐอเมริกามีผลขาดทุนสุทธิของงานการผลิตมันเป็นเรื่องที่บารักโอบาไม่ชอบพูดถึง สตีเฟนฮาร์เปอร์ของแคนาดาหัวโบราณนายกรัฐมนตรี hews กับความสัมพันธ์ทวิภาคีใกล้ประเทศของเขากับสหรัฐอเมริกา ปัญหาของเม็กซิโกกับการก่ออาชญากรรมชื่อเสียงในฐานะแหล่งที่มาของแรงงานข้ามชาติ (แม้ว่าไม่กี่ตอนนี้ข้ามพรมแดน) และกลัวว่ามันอาจจะให้เส้นทางการเข้าถึงสำหรับผู้ก่อการร้าย (แม้ว่ามันจะไม่ได้) ทำให้ความสัมพันธ์ไตรภาคีใกล้ชิดที่เป็นพิษทางการเมืองในอีกสอง ประเทศ. ละเลยนี่คือโอกาสที่พลาดตามที่รายงานใหม่ * โดยสภาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ, นิวยอร์กคิดว่าถัง วาดขึ้นโดยกลุ่มที่นำโดยโรเบิร์ตเซลลิคเป็นสมาชิกคณะรัฐมนตรีอดีตรีพับลิกันและนายพลเดวิด Petraeus เป็นอดีตผู้บัญชาการของกองกำลังอเมริกันในอิรักและอัฟกานิสถานรายงานทำให้เป็นกรณีที่หลงใหลในทวีปอเมริกาเหนือที่จะเปลี่ยนจาก "ภายหลัง" เป็น " มีความสำคัญกลางสำหรับนโยบายของสหรัฐ ". จะระบุหลายโอกาสที่จะยึด ก๊าซจากชั้นหินและน้ำมันในประเทศสหรัฐอเมริกา, แคนาดาทรายน้ำมันและการเปิดประวัติศาสตร์ของเม็กซิโกขึ้นจากน้ำมันก๊าซและอุตสาหกรรมไฟฟ้าให้กับการลงทุนภาคเอกชนถือเอาโอกาสของพลังงานอเมริกาเหนือตนเองพอเพียง นั่นหมายถึงการเชื่อมต่อสายส่งและท่อเช่นเดียวกับมาตรฐานด้านสิ่งแวดล้อมที่ใช้ร่วมกัน. ประการที่สองโครงสร้างพื้นฐานชายแดนยังไม่ได้เก็บไว้ทันกับความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจที่ใกล้ชิด รถประจำรอเวลาที่จะข้ามจุดที่คึกคักที่สุดในชายแดนเม็กซิกัน แรงงานข้ามชาติ-ความหวาดกลัวได้เห็นสภาคองเกรสกองทุนสองเท่าของจำนวนของตัวแทนตระเวนชายแดนที่ชายแดนเม็กซิกันที่ตั้งแต่ปี 2000 (เพื่อ 18611) แต่มีความขาดแคลนของชาติ 3800 เจ้าหน้าที่ศุลกากร โครงสร้างพื้นฐานชายแดนอัพเกรดจะเสียค่าใช้จ่ายเพียง $ 6000000000. นอกจากนี้รายงานยังเรียกร้องให้ "ชุมชนในอเมริกาเหนือ" ที่จะเกี่ยวข้องกับการปฏิรูปการอพยพขั้นตอนเพื่อความสะดวกในการจ้างงานข้ามพรมแดนและกลยุทธ์การรักษาความปลอดภัยที่ทำให้ความเครียดน้อยลงบนกำลังใจชายแดนและเพิ่มเติมเกี่ยวกับการทำงานร่วมกันหน่วยสืบราชการลับและความพยายามร่วมกันที่จะแก้ไขปัญหาการก่ออาชญากรรมในอเมริกากลาง. กับสหรัฐอเมริกาใน nativist อารมณ์มากขึ้นและฟุ้งซ่านโดยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่อื่น ๆ เหล่านี้ดูเหมือนความคิดที่เหมาะสมยูโทเปีย ทั้งนายโอบามาหรือจอห์นเคอร์รีเลขานุการของเขาของรัฐได้แสดงความสนใจมากในเม็กซิโก ในภาคเอกชนเจ้าหน้าที่เม็กซิกันบ่นเกี่ยวกับเรื่องนี้; พวกเขาตอบสนองโดยเน้นหนักที่ความสัมพันธ์ของพวกเขาเติบโตกับอเมริกาใต้และเอเชีย. แต่บางทีการเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง ราฟาเอลเดอคาสโตFernández, วิชาการเม็กซิกัน, กล่าวว่าการปฏิรูปเศรษฐกิจของประธานาธิบดีเอ็นริเกPeñaเนียได้ตื่นขึ้นมาความสนใจของผู้นำธุรกิจในประเทศสหรัฐอเมริกา และที่ในที่สุดจะกรองผ่านไปยังนักการเมือง ในการเดินทางของเขาไปยังประเทศสหรัฐอเมริกานายPeñaพูดเกี่ยวกับเศรษฐกิจและธุรกิจมากกว่ายาเสพติดหรือแรงงานข้ามชาติ. สำหรับส่วนมากของศตวรรษที่ 20 ผู้นำของเม็กซิโกอยู่ในทาสรักชาติและกำหนดตัวเองโดยความขัดแย้งทางการเมืองของพวกเขากับเพื่อนบ้านทางตอนเหนือของ เมื่อคาร์ลอซาลินาส, เม็กซิโกประธานจึงขอ NAFTA เขารู้สึกว่าจำเป็นต้องได้รับการยกเว้นการผูกขาดของรัฐของพลังงานจากขอบเขตของตน ประเทศสหรัฐอเมริกาได้รับการยกเว้นการเคลื่อนไหวของแรงงาน คำเชิญของเม็กซิโกจะชอบของเอ็กซอนและ บริษัท เชฟรอนที่จะลงทุนในน้ำมันและก๊าซของมันคืออีกขั้นในการเดินทางของการบรรจบกันทั่ว Rio Grande นอร์ทอเมริกันในที่สุดก็จะมีการรับรู้ที่สำคัญทางเศรษฐกิจที่เพิ่มขึ้นของเม็กซิโกไปยังประเทศสหรัฐอเมริกามีผลกระทบทางการเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่เคยมีผู้นำละตินอเมริกาพูดคุยมากเกี่ยวกับการรวมกลุ่มในภูมิภาค เช่น ในทศวรรษที่ผ่านมา พวกเขามีต้มเป็นซุปตัวอักษรขององค์กร ซึ่งถือเป็นสุดยอดเชฟไม่หยุดแม้ค้าของพวกเขาเติบโตขึ้นเพียงช้าๆ แต่ทั้งสามประเทศในทวีปอเมริกาได้ฝึกบูรณาการในขณะที่หลบเลี่ยงมากของ . . . .

ภายใต้ข้อตกลงการค้าเสรีอเมริกาเหนือ ( นาฟตา )ซึ่งมีผลบังคับใช้ในเดือนมกราคมปี 1994 เศรษฐกิจของเม็กซิโกและแคนาดาได้กลายเป็นมากกว่าที่เคยใกล้ชิดพัวพันกับที่ของประเทศสหรัฐอเมริกา การค้าระหว่างสามมีมากกว่าสามเท่า , $ 1.1 ล้านล้านบาท และการลงทุนข้ามพรมแดนได้เพิ่มขึ้นสี่เท่า " หลาย บริษัท ขณะนี้ ทํางานบนพื้นฐานของอเมริกาเหนือ


ยังพัวพันทางเศรษฐกิจนี้ไม่มีราคาในการเมืองและนโยบายความมั่นคงและความรุ่งเรืองห้างหุ้นส่วนของอเมริกาเหนือ ที่ตั้งขึ้นโดย จอร์จ ดับเบิลยู บุชในปี 2005 ซึ่งทำให้ NAFTA คือค่อยๆลดสี่ปีต่อมาในการประชุมปกติของทั้งสามประเทศผู้นำ การประกอบภาคเอกชน " การแข่งขันสภา " ถูกยุบ

เพราะนาฟตาเป็นเท็จโทษในสหรัฐอเมริกาสำหรับการขาดทุนสุทธิของงานผลิตมันเป็นเรื่องที่ บารัค โอบามา ชอบไม่ต้องพูดถึง สตีเฟน ฮาร์เปอร์ของแคนาดาอนุรักษ์ นายกรัฐมนตรี ฮิวส์ให้ประเทศของเขาปิดทวิภาคีความสัมพันธ์กับสหรัฐ ปัญหาของเม็กซิโกกับอาชญากรรม ,ชื่อเสียงของ บริษัท เป็นแหล่งที่มาของแรงงานข้ามชาติ ( แม้ว่าไม่กี่ตอนนี้ข้ามชายแดน ) และกลัวว่ามันอาจจะให้บริการเส้นทางสำหรับผู้ก่อการร้าย ( แต่ไม่ได้ ) ให้ใกล้ชิดด้านความสัมพันธ์ทางการเมืองที่เป็นพิษในประเทศ

ละเลยนี้เป็นโอกาสที่พลาด ตามแบบ * * * * รายงานใหม่โดยสภาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ , นิวยอร์กคิดว่ารถถัง .