Newt’s muscles burned, but he didn’

Newt’s muscles burned, but he didn’t stop running. His bad leg, that damned one he once broke, felt lit on fire right down to the bone. But the pain in his body and lungs was marginal compared to the sickly black ache in his heart. The Runners were coming back, trickling in from all directions, but there was no sign of Alby and Minho. Newt ran from Door to Door, pausing at each one and barking out the same desperate question at the arriving Runners.

“Have you seen Minho and Alby?”

The boys simply shook their heads, their faces passing from puzzled to worried rapidly as they took in Newt's face, which had probably turned a lifeless, pale color. His eyes prickled with the promise of tears, but Newt refused to let them surface. Alby never cried in front of the Gladers.

Newt mustered up the strength of voice to send the Runners to dinner, refusing to wonder whether they obeyed him out of true deference to his authority or just out of pity for how stricken he looked. He didn’t eat dinner because he couldn’t. The thought of his best friends lying, bodies broken, somewhere in the Maze flushed any appetite away from his gut.

His heart pounded to the beat of the dreaded words.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กล้ามเนื้อของ newt เขียน แต่เขาไม่ได้หยุดการทำงาน ขาของเขาไม่ดี ที่ damned หนึ่งเขาเคยยากจน รู้สึกไฟไฟไหม้ด้านขวาลงไปที่กระดูก แต่ความเจ็บปวดในร่างกายและปอดของเขากำไรเปรียบเทียบกับปวดดำ sickly ใจ รอบชิงชนะเลิศที่ได้กลับมา trickling ในจากทุกทิศ แต่มีไม่มีเครื่องหมาย Alby และ Minho Newt วิ่งจากประตูไปที่ประตู หยุดชั่วคราวในแต่ละหนึ่ง และเก้งออกคำถามเดียวกันหมดหวังในรอบชิงชนะเลิศเดินทางเข้ามา"มีคุณเห็น Minho และ Alby"เด็กผู้ชายก็จับศีรษะของพวกเขา ใบหน้าของพวกเขาผ่านจากพิศวงห่วงอย่างรวดเร็ว ตามที่พวกเขาเอาหน้าของ Newt ซึ่งอาจจะมีเปิด lifeless อ่อนสี ตา prickled กับน้ำตา แต่ Newt ปฏิเสธที่จะให้ผิว Alby ไม่เคยร้องหน้าที่ GladersNewt mustered ค่าความแข็งแรงของเสียงเพื่อส่งในรอบชิงชนะเลิศค่ำ ปฏิเสธที่จะสงสัยว่า พวกเขาเชื่อฟังพระองค์ จากนั้นได้ยอมตามจริงเพื่ออำนาจ หรือแค่สงสารเขาว่าจงดู ไม่กินอาหารเนื่องจากเขาไม่ คิดว่าเพื่อนของเขาดีอยู่ เสีย ร่างกายอยู่ในเขาวงกตล้างใด ๆ อาหารจากลำไส้ของเขาหัวใจของเขาลบหลู่ต้องเอาชนะคำหวั่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิวท์ของกล้ามเนื้อเผา แต่เขาไม่ได้หยุดทำงาน ขาที่ไม่ดีของเขาว่าไอ้ที่เขาเคยยากจนรู้สึกว่าไฟบนไฟขวาลงไปที่กระดูก แต่ความเจ็บปวดในร่างกายและปอดของเขาถูกเล็กน้อยเมื่อเทียบกับปวดดำอ่อนแอในหัวใจของเขา รองชนะเลิศที่ได้รับกลับมาไหลเข้ามาจากทุกทิศทุกทาง แต่ไม่มีวี่แววของ Alby และมินโฮ นิวท์วิ่งออกจากประตูไปหยุดที่แต่ละคนและเห่าออกคำถามที่หมดหวังเดียวที่วิ่งมาถึง. "คุณจะได้เห็นมินโฮและ Alby?" เด็กชายเพียงแค่ส่ายหัวของพวกเขาใบหน้าของพวกเขาผ่านจากงงงวยไปกังวลอย่างรวดเร็วขณะที่พวกเขาเอา ในการเผชิญกับนิวท์ซึ่งได้หันตายอาจจะเป็นสีอ่อน ดวงตาของเขา prickled กับสัญญาของน้ำตา แต่นิวท์ปฏิเสธที่จะให้พวกเขาพื้นผิว Alby ไม่เคยร้องไห้ในด้านหน้าของ Gladers. นิวท์รวบรวมความแข็งแรงของเสียงที่จะส่งรองชนะเลิศที่จะรับประทานอาหารค่ำปฏิเสธที่จะสงสัยว่าพวกเขาเชื่อฟังเขาออกมาจากความจริงที่จะแสดงความเคารพอำนาจของเขาหรือเพียงแค่ออกจากสงสารกลัวว่าเขามอง เขาไม่ได้กินอาหารเย็นเพราะเขาไม่สามารถ ความคิดของเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาโกหกร่างกายเสียที่ไหนสักแห่งในเขาวงกตล้างความอยากอาหารใด ๆ ออกจากลำไส้ของเขา. หัวใจของเขาโขลกให้เข้ากับจังหวะของคำหวั่นที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของ Newt กล้ามเนื้อเผา แต่เขาไม่ยอมหยุดวิ่ง ขาไม่ดี ไอ้ที่เขาเคยแอบรู้สึกว่าเผาลงไปถึงกระดูก แต่ความเจ็บปวดในร่างกายของเขาและปอดเล็กน้อยเมื่อเทียบกับอาการปวดสีดำอ่อนแอในจิตใจของเขา วิ่งจะกลับมา trickling ในจากทุกทิศทาง แต่ไม่มีวี่แววของอัลบี้ และมินโฮ . นิวต์ วิ่งจากประตูไปที่ประตูหยุดที่แต่ละคนและเห่าออกมาคำถามสิ้นคิดเหมือนกันที่เข้ามาวิ่ง

" คุณเห็นมินโฮและอัลบี้ ? "

เด็กเพียงสั่นศีรษะของพวกเขาผ่านจากหน้าสงสัยกังวลอย่างรวดเร็วเช่นที่พวกเขาเอาในหน้าของ Newt ซึ่งน่าจะทำให้ตาย อ่อนสี ตาหนามกับสัญญาของน้ำตา แต่นิวต์ ปฏิเสธที่จะให้พวกเขาพื้นผิวอัลบี้ ไม่เคยร้องไห้ต่อหน้า gladers

Newt รวบรวมพลังเสียงเพื่อส่งนักวิ่งเย็น ปฏิเสธที่จะสงสัยว่าพวกเขาออกจากความเคารพเชื่อฟังเขาเป็นจริงอำนาจหรือแค่ความสงสารที่เขาถูกมอง เขายังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย เพราะเขาไม่คิดว่าเพื่อนสนิทนอน ร่างกายเสียอยู่ในเขาวงกตแล้ว อาหารจากกระเพาะของเขา

หัวใจของเขาหวั่นโขลกให้เข้ากับจังหวะของคำ