The present research tested the nov

The present research tested the novel hypothesis that bitter taste increases hostility. Theoretical background formed the intimate link of the taste-sensory system to the visceral system, with bitter intake typically eliciting a strong aversion response. Three experiments using differential bitter and control stimuli showed that hostile affect and behavior is increased by bitter taste experiences. Specifically, participants who consumed a bitter (vs. control) drink showed an increase in self-reported current hostility (Experiment 1), in hypothetical aggressive affect and hypothetical aggressive behavior (Experiment 2) and in actual hostile behavior assessed using a well-established method for non-physical laboratory aggression (Experiment 3). Furthermore, the effect occurred not only when participants were previously provoked (Experiments 2 and 3) but also when no provocation preceded (Experiment 1 and 3). Importantly, stimulus aversiveness and intensity did not influence the effects observed, ruling them out as explanations. Alternative interpretative frameworks and limitations are discussed.
bitter taste hostility aggressive affect taste–affect nexus provocation

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The นำเสนอวิจัยทดสอบสมมติฐานนวนิยายที่ให้รสขมเพิ่มศัตรู เบื้องหลังทฤษฎีเกิดการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดของระบบอวัยวะภายใน ระบบทางประสาทสัมผัสรสชาติกับบริโภคขม eliciting aversion แข็งแกร่งตอบสนองโดยทั่วไป 3 ทดลองใช้ขมแตกต่าง และการควบคุมสิ่งเร้าแสดงให้เห็นว่า ได้เพิ่มขึ้นมีผลต่อศัตรูและพฤติกรรมตามประสบการณ์รสขม โดยเฉพาะ คนที่ใช้เครื่องดื่มขม (เทียบกับตัวควบคุม) พบเพิ่มในรายงานด้วยตนเองในปัจจุบันศัตรู (ทดลอง 1), ก้าวร้าวผลสมมุติและสมมุติพฤติกรรมก้าวร้าว (ทดสอบ 2) และ ในการทำงานที่เป็นจริงประเมินโดยใช้วิธีการดีขึ้นสำหรับห้องปฏิบัติการไม่รุกราน (ทดลอง 3) นอกจากนี้ ผลเกิดขึ้นไม่เพียงแต่ เมื่อผู้เข้าร่วมถูกท่านก่อนหน้านี้ (การทดลองที่ 2 และ 3) แต่เมื่อ provocation ไม่หน้า (การทดลองที่ 1 และ 3) สำคัญ กระตุ้น aversiveness และความเข้มได้มีผลต่อผลการสังเกต หุออกเป็นคำอธิบาย กล่าว interpretative กรอบอื่นและข้อจำกัดรสขมศัตรูก้าวร้าวมีผลต่อรสชาติ – ผล nexus provocation

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิจัยในปัจจุบันการทดสอบสมมติฐานใหม่ที่รสขมเพิ่มความเกลียดชัง พื้นหลังทฤษฎีที่เกิดขึ้นเชื่อมโยงใกล้ชิดของระบบประสาทสัมผัสรสชาติกับระบบอวัยวะภายในมีปริมาณขมมักจะทึ่งตอบสนองความเกลียดชังที่แข็งแกร่ง สามการทดลองใช้ที่แตกต่างกันสิ่งเร้าขมและการควบคุมการแสดงให้เห็นว่ามีผลต่อการที่เป็นมิตรและพฤติกรรมที่จะเพิ่มขึ้นตามประสบการณ์รสขม โดยเฉพาะผู้เข้าร่วมที่บริโภคขม (เทียบกับการควบคุม) เครื่องดื่มที่แสดงให้เห็นการเพิ่มขึ้นของตนเองรายงานความเป็นปรปักษ์ปัจจุบัน (การทดลองที่ 1) ในการส่งผลกระทบต่อสมมุติก้าวร้าวและพฤติกรรมก้าวร้าวสมมุติ (การทดลองที่ 2) และพฤติกรรมที่เป็นมิตรที่เกิดขึ้นจริงโดยใช้การประเมินที่ดีขึ้น วิธีการรุกรานทางห้องปฏิบัติการที่ไม่ใช่ทางกายภาพ (การทดลองที่ 3) นอกจากนี้ผลกระทบที่เกิดขึ้นไม่เพียง แต่เมื่อผู้เข้าร่วมถูกยั่วยุก่อนหน้านี้ (การทดลองที่ 2 และ 3) แต่ยังไม่มีการยั่วยุเมื่อก่อน (การทดลองที่ 1 และ 3) ที่สำคัญ aversiveness กระตุ้นเศรษฐกิจและความรุนแรงไม่ได้มีอิทธิพลต่อผลกระทบที่สังเกตปกครองพวกเขาออกมาเป็นคำอธิบาย กรอบการแปลความหมายทางเลือกและข้อ จำกัด ที่จะกล่าวถึง.
เป็นศัตรูรสขมก้าวร้าวผลต่อรสชาติส่งผลกระทบต่อสิ่งเร้าที่เชื่อมต่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานวิจัยเรื่อง N การทดสอบสมมติฐานที่ขมเพิ่มอริ ทฤษฎีพื้นฐานรูปแบบการเชื่อมโยงใกล้ชิดของรสชาติและระบบระบบจากที่มีการบริโภคโดยทั่วไป eliciting ขมการรังเกียจที่แข็งแกร่ง3 การทดลองโดยวิธีดิฟเฟอเรนเชียลขมและการควบคุมสิ่งเร้าที่มีผลต่อพฤติกรรมและมีศัตรูเพิ่มขึ้น รสชาติขม ประสบการณ์ โดยเฉพาะ ผู้ที่บริโภคเครื่องดื่มขม ( vs . ควบคุม ) พบเพิ่มขึ้นใน self-reported ปรปักษ์ปัจจุบัน ( การทดลองที่ 1 )ในสมมติฐานก้าวร้าวต่อพฤติกรรมก้าวร้าวสมมุติ ( การทดลองที่ 2 ) และพฤติกรรมที่เป็นศัตรูจริงการประเมินโดยใช้วิธีปฏิบัติทางกาย ไม่ก้าวร้าว รู้จัก ( การทดลองที่ 2 ) นอกจากนี้ ผลกระทบที่เกิดขึ้นไม่เพียง แต่เมื่อผู้เข้าร่วมก่อนหน้านี้เคือง ( การทดลองที่ 2 และ 3 ) แต่เมื่อไม่มีการยั่วยุนำหน้า ( การทดลองที่ 1 และ 3 ) ที่สำคัญaversiveness กระตุ้นและความเข้มไม่มีผลต่อผลสังเกตว่าพวกเขาเป็นคำอธิบาย กรอบการตีความทางเลือกและข้อ จำกัด ว่า รสชาติขม ก้าวร้าว มีผลต่อรสชาติ
ญและมีผลต่อ Nexus ยั่ว