Sweet potato is one of the five mos

Sweet potato is one of the five most important food crops in developing countries. It is one of the most
efficient food crops in terms of caloric value per cultivated area, being relatively easy to grow even on poor and
dried soil.
The dry matter production potential of certain varieties of sweet potato vines may be as high as 4.3–6.0 tons
per hectare. The value of sweet potato is attributed to high yield, palatability and crude protein content. Sweet
potato, which is one of the most important tubers, is largely distributed in the tropical area. It plays a basic role
in the people’s diet of tropical countries. Tropical tubers are either home processed or industrially processed at
various scales. Nowadays, industrial processes must be improved in order to enhance tuber uses and to satisfy
consumption requirements (Cnph.Embrapa, 2005).
Osmotic dehydration is widely used for the partial removal of water from plant tissues by immersion in a
hypertonic (osmotic) solution. The driving force for the diffusion of water from the tissue into the solution is
provided by the high osmotic pressure of the hypertonic solution. The diffusion of water is accompanied by the
simultaneous counter diffusion of solute from the osmotic solution into the tissue. Since the membrane
responsible for osmotic transport is not perfectly selective, other solutes present in the cells can also be leached
into the osmotic solution (Kowalska et al., 2001; Park et al., 2002). The rate of diffusion of water from any
material made up of such tissues depends upon factors such as: temperature and concentration of the osmotic
solution, size and geometry of the material, the mass ratio between solution and material, and the solution
agitation. A number of publications have described the influence of these variables on mass transfer rates during
osmotic dehydration (Torregginni, 1993; Raoult-Wack et al., 1994; Telis et al., 2004; Rastogi et al., 2004;
Azoubel et al., 2004).
Osmotic dehydration is used as a pretreatment in many processes to improve nutritional, sensorial and
functional properties of food without changing its integrity (Torregginni, 1993). Osmotic dehydration is
generally used as an upstream treatment before further processing such as freezing, freeze drying, vacuum
drying and air drying. It also increases sugar to acid ratio, improves texture and stability of the pigment and
increase storage (Raoult-Wack et al., 1994). It is effective even at ambient temperature, so heat damage to
texture, colour and flavour of food are minimized (Torregginni et al., 2001; Rastogi et al., 2004).
The objectives of the present work were to study the osmotic dehydration of sweet potato and to evaluate the
fitting of the Azuara equation to experimental data. Water loss and solids gain were calculated as functions of
the solution concentration and temperature.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Sweet potato is one of the five most important food crops in developing countries. It is one of the mostefficient food crops in terms of caloric value per cultivated area, being relatively easy to grow even on poor anddried soil.The dry matter production potential of certain varieties of sweet potato vines may be as high as 4.3–6.0 tonsper hectare. The value of sweet potato is attributed to high yield, palatability and crude protein content. Sweetpotato, which is one of the most important tubers, is largely distributed in the tropical area. It plays a basic rolein the people’s diet of tropical countries. Tropical tubers are either home processed or industrially processed atvarious scales. Nowadays, industrial processes must be improved in order to enhance tuber uses and to satisfyconsumption requirements (Cnph.Embrapa, 2005).Osmotic dehydration is widely used for the partial removal of water from plant tissues by immersion in ahypertonic (osmotic) solution. The driving force for the diffusion of water from the tissue into the solution isprovided by the high osmotic pressure of the hypertonic solution. The diffusion of water is accompanied by thesimultaneous counter diffusion of solute from the osmotic solution into the tissue. Since the membraneresponsible for osmotic transport is not perfectly selective, other solutes present in the cells can also be leachedinto the osmotic solution (Kowalska et al., 2001; Park et al., 2002). The rate of diffusion of water from anyวัสดุที่ประกอบด้วยเนื้อเยื่อดังกล่าวขึ้นอยู่กับปัจจัยเช่น: อุณหภูมิและความเข้มข้นของการการออสโมติกโซลูชั่น ขนาด และรูปทรงเรขาคณิตของวัสดุ อัตราส่วนโดยรวมระหว่างโซลูชั่นและวัสดุ และการแก้ไขอาการกังวลต่อการ จำนวนสิ่งพิมพ์ได้กล่าวถึงอิทธิพลของตัวแปรเหล่านี้อัตราการถ่ายโอนมวลระหว่างคายน้ำการออสโมติก (Torregginni, 1993 แขน Raoult et al., 1994 Telis et al., 2004 Rastogi et al., 2004Azoubel et al., 2004)คายน้ำการออสโมติกใช้เป็น pretreatment ในกระบวนการในการปรับปรุงโภชนาการ sensorial และสมบัติเชิงหน้าที่ของอาหารไม่เปลี่ยนแปลง (Torregginni, 1993) ความสมบูรณ์ของ คายน้ำการออสโมติกเป็นโดยทั่วไปใช้เป็นการรักษาขั้นต้นน้ำก่อนที่จะประมวลผลต่อไป เช่นการแช่แข็ง ตรึงแห้ง เครื่องดูดฝุ่นแห้งและอากาศแห้ง นอกจากนี้ยังเพิ่มน้ำตาลอัตราส่วนกรด ปรับปรุงพื้นผิวและความเสถียรของเม็ดสี และเพิ่มเก็บ (Raoult Wack et al., 1994) มีประสิทธิภาพได้ที่อุณหภูมิ ความร้อนเสียไปพื้นผิว สี และรสชาติของอาหารจะย่อเล็กสุด (Torregginni และ al., 2001 Rastogi et al., 2004)วัตถุประสงค์ของการทำงานปัจจุบันได้ศึกษาการคายน้ำการออสโมติกของเทศ และประเมินเหมาะสมของสมการ Azuara ข้อมูลทดลอง มีคำนวณกำไรขาดทุนและของแข็งน้ำเป็นหน้าที่ของโซลูชันความเข้มข้นและอุณหภูมิ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเทศเป็นหนึ่งในห้าของพืชอาหารที่สำคัญที่สุดในการพัฒนาประเทศ มันเป็นหนึ่งในที่สุดพืชอาหารที่มีประสิทธิภาพในแง่ของมูลค่าแคลอรี่ต่อพื้นที่เพาะปลูกเป็นค่อนข้างง่ายที่จะเติบโตได้แม้ในที่ยากจนและดินแห้ง. การผลิตวัตถุแห้งที่มีศักยภาพของสายพันธุ์หนึ่งของเถามันเทศอาจจะสูงถึง 4.3-6.0 ตันต่อเฮกตาร์ ค่าของมันเทศจะประกอบกับผลผลิตสูงอร่อยและโปรตีน หวานมันฝรั่งซึ่งเป็นหนึ่งในหัวที่สำคัญที่สุดมีการกระจายส่วนใหญ่อยู่ในพื้นที่เขตร้อน มันมีบทบาทพื้นฐานในอาหารของผู้คนของประเทศในเขตร้อนชื้น หัวทรอปิคอลมีทั้งการประมวลผลการประมวลผลที่บ้านหรืออุตสาหกรรมที่ชั่งน้ำหนักต่างๆ ปัจจุบันกระบวนการทางอุตสาหกรรมจะต้องมีการปรับปรุงเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการใช้งานหัวและเพื่อตอบสนองความต้องการการบริโภค (Cnph.Embrapa 2005). การคายน้ำ Osmotic ใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับการกำจัดบางส่วนของน้ำจากเนื้อเยื่อพืชโดยการแช่ในhypertonic (ออสโมติก) วิธีการแก้ปัญหา แรงผลักดันสำหรับการแพร่กระจายของน้ำจากเนื้อเยื่อลงในสารละลายที่มีการจัดไว้ให้โดยแรงดันสูงของการแก้ปัญหา hypertonic การแพร่กระจายของน้ำจะมาพร้อมกับการแพร่กระจายเคาน์เตอร์พร้อมกันของตัวถูกละลายจากการแก้ปัญหาการออสโมติกเข้าไปในเนื้อเยื่อ ตั้งแต่เมมเบรนมีความรับผิดชอบสำหรับการขนส่งออสโมติกไม่เลือกที่ดีที่สุดที่สารอื่น ๆ ที่มีอยู่ในเซลล์ยังสามารถชะล้างลงไปในการแก้ปัญหาการออสโมติก(Kowalska et al, 2001;.. พาร์ค, et al, 2002) อัตราการแพร่กระจายของน้ำจากใด ๆวัสดุที่สร้างขึ้นจากเนื้อเยื่อดังกล่าวขึ้นอยู่กับปัจจัยต่างๆเช่นอุณหภูมิและความเข้มข้นของออสโมติกแก้ปัญหาขนาดและรูปทรงเรขาคณิตของวัสดุที่อัตราส่วนระหว่างมวลและวัสดุการแก้ปัญหาและการแก้ปัญหาความปั่นป่วน จำนวนของสิ่งพิมพ์ได้อธิบายอิทธิพลของตัวแปรเหล่านี้ด้วยอัตราการถ่ายโอนมวลในระหว่างการคายน้ำออสโมติก (Torregginni 1993; Raoult-เลว et al, 1994;. Telis et al, 2004;. Rastogi et al, 2004;. Azoubel et al, , 2004). การคายน้ำ Osmotic ใช้เป็นการปรับสภาพในกระบวนการต่างๆในการปรับปรุงโภชนาการประสาทสัมผัสและคุณสมบัติการทำงานของอาหารโดยไม่ต้องเปลี่ยนความสมบูรณ์ของ(Torregginni, 1993) การคายน้ำออสโมติกถูกใช้โดยทั่วไปการรักษาต้นน้ำก่อนที่จะดำเนินการต่อไปเช่นการแช่แข็งแช่แข็งอบแห้งสูญญากาศการอบแห้งและอากาศแห้ง นอกจากนี้ยังเพิ่มน้ำตาลต่อกรดช่วยเพิ่มเนื้อและความมั่นคงของเม็ดสีและการจัดเก็บข้อมูลเพิ่มขึ้น (Raoult-เลว et al., 1994) จะมีประสิทธิภาพแม้ในอุณหภูมิโดยรอบเพื่อให้เกิดความเสียหายความร้อนให้เนื้อสีและรสชาติของอาหารจะลดลง (Torregginni et al, 2001;. Rastogi et al, 2004).. โดยมีวัตถุประสงค์ของการทำงานในปัจจุบันเพื่อศึกษาการคายน้ำออสโมติกของ มันฝรั่งหวานและการประเมินที่เหมาะสมของสมAzuara ข้อมูลการทดลอง การสูญเสียน้ำและได้รับของแข็งถูกคำนวณเป็นฟังก์ชั่นของความเข้มข้นของการแก้ปัญหาและอุณหภูมิ