Salt Cod Bountiful cod was one reso

Salt Cod Bountiful cod was one resource that attracted Europeans to the New World, where the standard treatment was to split and salt the fish, and lay them out on rocks or racks to dry for several weeks. Nowadays cod may be hard-cured for 15 days to saturate the flesh with salt (25%), then held without drying for months. During that time, Micrococcus bacteria generate flavor by producing free amino acids and TMA; and oxygen breaks up to half the very small amount of fatty substances into free fatty acids and then into a range of smaller molecules that also contribute to aroma. The final artificial drying takes less than three days.
Salt cod remains a popular food around the Mediterranean as well as in the Caribbean and Africa, where it was introduced during the slave trade. Scandinavia and Canada are still the largest producers. White pieces are preferred to yellowish or reddish ones, the colors being indicators of oxidized or microbial off-flavors. Cooks first reconstitute and desalt it by soaking it for hours to days in several changes of water. Perhaps the best-known preparation is the Provençal brandade, a paste made by pounding the shredded poached fish along with olive oil, milk, garlic, and sometimes potato.
Salt Herring Herring and their relatives may be up to 20% fat by weight, and are therefore susceptible to becoming rancid when exposed to the air. Medieval fishermen solved this problem by barreling the fish in brine, where they would keep for as much as a year. Then sometime around 1300, the Dutch and northern Germans developed a quick gutting technique that left in place a portion of the intestine rich in digestive enzymes (the pyloric caecum). During one to four months of curing in a moderate brine (16–20% salt), these enzymes circulate and supplement the activity of both muscle and skin enzymes, breaking down proteins to create a tender, luscious texture and a wonderfully complex flavor, at once fishy, meaty, and cheesy. Such herring are eaten as is, without desalting or cooking.
Two particularly prized types of cured herring are the lightly salted Dutch groen and maatjes, or “green” and “maiden” herring, which traditionally broke the win-ter-long diet of hard-cured beef and fish. Because all lightly cured fish must now be prefrozen to rid them of parasites (p. 186), these formerly seasonal delicacies are now made and enjoyed year-round.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกลือ Cod Bountiful cod เป็นทรัพยากรหนึ่งที่ดึงดูดชาวยุโรปเพื่อโลกใหม่ ซึ่งการรักษามาตรฐานคือการ แยกเกลือปลา และวางพวกเขาบนหินหรือชั้นแห้งหลายสัปดาห์ ปัจจุบัน cod อาจจะยากรักษา 15 วันเพื่อทำเนื้อกับเกลือ (25%), นั้นจัดขึ้น โดยอบเดือน ในช่วงเวลานั้น รำแบคทีเรียสร้างรสผลิตกรดอะมิโนอิสระและ TMA และออกซิเจนแบ่งปริมาณที่น้อยมากถึงครึ่งหนึ่งของสารไขมัน เป็นกรดไขมันอิสระ และ ในช่วงของโมเลกุลขนาดเล็กที่ยัง ช่วยให้กลิ่นหอม สุดท้ายเทียมให้แห้งใช้เวลาน้อยกว่าสามวันCod เกลือยังคง นิยมอาหารทั่วเมดิเตอร์เรเนียนเช่นในคาริเบียนและแอฟริกา ที่ได้ถูกนำมาใช้ในการค้าทาส สแกนดิเนเวียและแคนาดาได้ยังคงผลิตที่ใหญ่ที่สุด ชิ้นสีขาวเหมาะกับคนสีเหลือง หรือน้ำตาล สีที่เป็นตัวบ่งชี้ของตกแต่ง หรือจุลินทรีย์ปิดรสชาติ พ่อครัวก่อนสร้างขื้นใหม่ และ desalt โดยแช่ชั่วโมงวันเปลี่ยนแปลงหลายอย่างของน้ำ บางทีการรู้จักเตรียมเป็น Provençal brandade วางทำ โดยห้ำหั่นปลาเสฉวนหยอง ด้วยน้ำมันมะกอก น้ำนม กระเทียม และบางครั้งมันฝรั่งปลาดาบลาวปลาเกลือและญาติอาจขึ้นกับไขมัน 20% โดยน้ำหนัก และดังนั้นไวต่อการเป็น rancid เมื่อสัมผัสกับอากาศ ชาวประมงยุคกลางแก้ปัญหานี้ โดย barreling ปลาในน้ำเกลือ ที่พวกเขาจะทำให้ถึงหนึ่งปี แล้ว บางครั้งรอบ 1300 เยอรมันดัตช์ และเหนือพัฒนาเทคนิค gutting ด่วนที่ด้านซ้ายในส่วนของลำไส้อุดมไปด้วยเอนไซม์ย่อยอาหาร (pyloric caecum) ระหว่าง 1-4 เดือนของการแข็งตัวในน้ำเกลือปานกลาง (16-20% เกลือ), เอนไซม์เหล่านี้ไหลเวียน และเสริมกิจกรรมของเอนไซม์ทั้งกล้ามเนื้อและผิวหนัง แบ่งโปรตีนไปสร้างเนื้อเงิน ฉ่ำและรสเยี่ยมยอดซับซ้อน ครั้งคาว meaty และชีส ปลาดังกล่าวจะกินเหมือนไม่ desalting หรือทำอาหารปลาแดดเดียวสองชนิดโดยเฉพาะอย่างยิ่ง prized จะเบาเค็มดัตช์ groen และ maatjes หรือ "สีเขียว" และ "ครั้งแรก" ปลาดาบ ลาว ที่ซึ่งยากจนอาหารชนะเธอลองรักษายากเนื้อและปลา เนื่องจากปลาทั้งหมดหายเบาต้อง prefrozen ได้ในการกำจัดปรสิต (p. 186) พวกเขาขณะนี้ อาหารตามฤดูกาลเดิมเหล่านี้จะทำตอนนี้ และน่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปลาคอดเกลืออุดมเป็นทรัพยากรที่ดึงดูดชาวยุโรปไปยังโลกใหม่ที่รักษามาตรฐานในการแยกและเกลือปลาและวางพวกเขาออกบนโขดหินหรือชั้นวางให้แห้งเป็นเวลาหลายสัปดาห์ ปลาในปัจจุบันอาจจะยากหายเป็นเวลา 15 วันที่จะเปียกโชกเนื้อด้วยเกลือ (25%) ที่จัดขึ้นแล้วโดยไม่ต้องอบแห้งเป็นเวลาหลายเดือน ในช่วงเวลาที่แบคทีเรีย Micrococcus สร้างรสชาติโดยการผลิตกรดอะมิโนฟรีและ TMA; และออกซิเจนแบ่งได้ถึงครึ่งหนึ่งของปริมาณที่น้อยมากของสารไขมันเป็นกรดไขมันอิสระและจากนั้นเข้าสู่ช่วงของโมเลกุลขนาดเล็กที่ยังนำไปสู่กลิ่นหอม อบแห้งเทียมสุดท้ายใช้เวลาน้อยกว่าสามวัน.
เกลือปลาอาหารยังคงเป็นที่นิยมทั่วทะเลเมดิเตอร์เรเนียนเช่นเดียวกับในทะเลแคริบเบียนและแอฟริกาที่ได้รับการแนะนำในช่วงการค้าทาส สแกนดิเนเวีและแคนาดายังคงผลิตที่ใหญ่ที่สุด ชิ้นส่วนสีขาวเป็นที่ต้องการให้คนสีเหลืองหรือสีแดง, สีเป็นตัวชี้วัดของออกซิไดซ์หรือจุลินทรีย์ปิดรสชาติ พ่อครัวแรกสร้างขื้นใหม่และ desalt มันโดยการแช่มันสำหรับชั่วโมงวันในการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างน้ำ บางทีการเตรียมการที่ดีที่สุดที่รู้จักกันเป็น brandade Provençalวางที่ทำโดยตำปลาตุ๋นหั่นพร้อมกับน้ำมันมะกอก, นม, กระเทียมและบางครั้งมันฝรั่ง.
เกลือแฮร์ริ่งแฮร์ริ่งและญาติของพวกเขาอาจจะขึ้นอยู่กับไขมัน 20% โดยน้ำหนักและ จึงกลายเป็นความเสี่ยงที่จะหืนเมื่อสัมผัสกับอากาศ ชาวประมงในยุคกลางแก้ไขปัญหานี้โดยการ barreling ปลาในน้ำเกลือที่พวกเขาจะเก็บไว้ให้มากที่สุดเท่าปี จากนั้นราว 1300 ชาวดัตช์และภาคเหนือของเยอรมันพัฒนาเทคนิคคว้านรวดเร็วที่เหลืออยู่ในสถานที่ที่เป็นส่วนหนึ่งของลำไส้ที่อุดมไปด้วยเอนไซม์ย่อยอาหาร (คน caecum pyloric) ในช่วง 1-4 เดือนของการบ่มในน้ำเกลือในระดับปานกลาง (เกลือ 16-20%) เอนไซม์เหล่านี้ไหลเวียนและเสริมการทำงานของทั้งกล้ามเนื้อและเอ็นไซม์ผิวทำลายลงโปรตีนเพื่อสร้างซื้อเนื้อฉ่ำและรสชาติที่ซับซ้อนอย่างน่าพิศวงที่ คาวครั้งเดียวเนื้อและชีส ปลาชนิดดังกล่าวจะกินเป็นเป็นโดยไม่ต้อง desalting หรือการปรุงอาหาร.
ทั้งสองประเภทมีค่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งปลาเฮอริ่งหายเป็นเบา ๆ เค็มดัตช์ Groen และ maatjes หรือ "สีเขียว" และ "หญิงสาว" แฮร์ริ่งซึ่งเป็นประเพณียากจนอาหารชนะเธอนานยาก เนื้อวัวและปลา -cured เพราะปลาทั้งหมดหายเบา ๆ ในขณะนี้จะต้องได้รับการ prefrozen จะกำจัดพวกปรสิต (พี. 186) เหล่านี้อาหารตามฤดูกาลก่อนจะทำในขณะนี้และมีความสุขตลอดทั้งปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซีโอดีคือเกลืออุดมทรัพยากรหนึ่งที่ดึงดูดชาวยุโรปในโลกใหม่ ซึ่งมาตรฐานการรักษาและเพื่อแยกเกลือปลาและวางไว้บนก้อนหิน หรือชั้นวางให้แห้งเป็นเวลาหลายสัปดาห์ ปัจจุบันปลาอาจจะยากรักษา เป็นเวลา 15 วัน เพื่อแช่เนื้อด้วยเกลือ ( 25% ) แล้วขึ้นไม่แห้งมาเป็นเดือนแล้ว ในช่วงเวลานั้นแบคทีเรีย Micrococcus สร้างรสโดยการผลิตกรดอะมิโนฟรีและ TMA และออกซิเจน แบ่งครึ่งในปริมาณน้อยมาก สารไขมันเป็นกรดไขมันอิสระ และเข้าสู่ช่วงของโมเลกุลขนาดเล็กที่ยังช่วยให้กลิ่นหอม สุดท้ายเทียมแห้งใช้เวลาน้อยกว่า 3 วัน ซีโอดียังคงเป็นอาหารยอดนิยม
เกลือรอบทะเลเมดิเตอร์เรเนียนรวมทั้งในแคริบเบียน และ แอฟริกาที่เป็นที่รู้จักในการค้าทาส สแกนดิเนเวีและแคนาดายังคงเป็นผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุด ชิ้น สีขาว เหลือง หรือแดง ที่ต้องการตัว สี เป็นตัวชี้วัดของออกซิไดซ์ หรือจุลินทรีย์ออกรสชาติ พ่อครัวปรุงโดยการแช่ desalt ครั้งแรกและสำหรับชั่วโมง วัน หลายการเปลี่ยนแปลงของน้ำ บางทีการเตรียมความพร้อมเข้าเป็น brandade พิสูจน์ 5 ล ,วางทำโดยหั่นต้มตำปลาพร้อมกับน้ำมันมะกอก , นม , กระเทียม , และบางครั้ง มันฝรั่ง เกลือ ปลาแฮร์ริ่ง
และญาติอาจจะอ้วนขึ้นถึง 20 เปอร์เซ็นต์โดยน้ำหนัก และดังนั้นจึงเสี่ยงที่จะกลายเป็นหืนเมื่อสัมผัสกับอากาศ ชาวประมงกลางแก้ไขปัญหานี้โดย barreling ปลาในน้ำเกลือ ซึ่งพวกเขาจะเก็บเท่าที่ปี แล้วบางครั้งรอบ 1300