Despite all the talk, Zhang Ye touc

Despite all the talk, Zhang Ye touched the microphone and took in a light breath, “When will the moon be clear and bright? With a cup of wine in my hand, I ask the clear sky. In the heavens on this night, I wonder what season it would be?”

Everyone was stunned when he said those lines!

He wasn’t using the modern poems that he was good at? And he chose a melody poem? Zhang Ye could also write melody poems?

And why was this melody poem.. able to make people have goose bumps? This…

Zhang Ye closed his eyes as he looked up at the ceiling. He was completely in a recitation mood, “I’d like to ride the wind to return home. Yet, I fear the crystal and jade mansions are much too high and cold for me. Dancing with my moonlit shadow, it does not seem like the human world. The moon rounds the red mansion, stoops to silk-padded doors, shines upon the sleepless. Bearing no grudge, why does the moon tend to be full when people are apart? People experience sorrow, joy, separation and reunion. The moon may be dim or bright, round or crescent shaped. This imperfection has been going on since the beginning of time.” After pausing for two seconds, Zhang Ye opened his eyes. With his gaze soft, he slowly read the last sentence, “May we all be blessed with longevity; though thousands of miles apart, we are still able to share.. the beauty of the moon together.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ มีการพูดคุย จางเยสัมผัสไมโครโฟน และในลมหายใจเบา "เมื่อดวงจันทร์จะสว่าง และชัดเจนหรือไม่ พร้อมจิบไวน์ในมือของฉัน ฉันถามท้องฟ้า บนท้องฟ้าในคืนนี้ ฉันสงสัยว่า จะฤดูกาลใด"ทุกคนอึ้งเมื่อเขากล่าวว่า บรรทัดเหล่านั้นเขาไม่ได้ใช้บทกวีสมัยใหม่ที่ดีที่สุด และเขาเลือกบทกวีทำนอง จางเย่ยังสามารถเขียนบทกวีทำนองและทำไมกลอนทำนองนี้... สามารถที่จะทำให้คนที่มีขนลุก นี้...จางเย่ปิดตาของเขาขณะที่เขามองขึ้นเพดาน เขาก็หมดอารมณ์อ่าน "อยากจะขี่ลมจะกลับบ้าน ยัง กลัวการคริสตัล และคฤหาสน์หยกมีมากเกินไปที่สูง และเย็น เต้นรำกับเงาแสงจันทร์ของฉัน มันไม่เหมือนโลกมนุษย์ ดวงจันทร์รอบคฤหาสน์แดง stoops ประตูเบาะผ้าไหม ส่องตามที่โรส แบริ่งไม่เสียใจ ว่าทำไมดวงจันทร์มักจะเต็มเมื่อท่านออกจากกัน คนพบความเศร้าโศก ความสุข แยก และเรอูนียง ดวงจันทร์อาจจะมืด หรือ สว่าง กลมหรือรูปพระจันทร์เสี้ยว ไม่สมบูรณ์นี้เกิดขึ้นตั้งแต่เวลาเริ่มต้น" หลังจากหยุดสองวินาที จางเย่เปิดตาของเขา ด้วยสายตาของเขานุ่ม เขาค่อย ๆ อ่านประโยคที่สุดท้าย "อาจเราทั้งหมดมีความสุขกับอายุยืน แม้ว่า พันห่างกัน เราจะยังสามารถแบ่งปัน... ความงามของดวงจันทร์โดด"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้จะมีการพูดคุยจางเยสัมผัสไมโครโฟนและเอาในลมหายใจเบา ๆ "เมื่อดวงจันทร์จะมีความชัดเจนและสดใส? กับถ้วยไวน์ในมือของฉันฉันขอให้ฟ้าใส ในชั้นฟ้าทั้งหลายในคืนนี้ผมสงสัยว่าฤดูกาลมันจะเป็นอย่างไร "

ทุกคนต่างก็ตะลึงเมื่อเขากล่าวว่าเส้นเหล่านั้น

เขาก็ไม่ได้ใช้บทกวีที่ทันสมัยที่เขาเป็นคนดีที่? และเขาก็เลือกบทกวีทำนองดนตรี? จางเจ้ายังสามารถเขียนบทกวีทำนอง?

และทำไมเป็นบทกวีทำนองนี้ .. สามารถที่จะทำให้คนมีขนลุก? นี้ ...

จางเยปิดตาของเขาในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมองเพดาน เขาเป็นคนที่สมบูรณ์อยู่ในอารมณ์สวดว่า "ผมต้องการที่จะนั่งลมที่จะกลับบ้าน แต่ผมกลัวคริสตัลและหยกคฤหาสน์มีมากสูงเกินไปและเย็นสำหรับฉัน เต้นรำกับเงาเดือนหงายของฉันมันไม่ได้ดูเหมือนโลกมนุษย์ ดวงจันทร์รอบคฤหาสน์แดงก้มประตูไหมเบาะส่องเมื่อนอนไม่หลับ แบริ่งไม่เสียใจทำไมดวงจันทร์มีแนวโน้มที่จะเต็มเมื่อมีคนจะห่างกัน? คนมีประสบการณ์ความเศร้าโศก, ความสุข, การแยกและการชุมนุม ดวงจันทร์อาจจะสลัวหรือสว่างกลมหรือรูปจันทร์เสี้ยว ความไม่สมบูรณ์นี้ได้รับไปในตั้งแต่จุดเริ่มต้นของเวลา. "หลังจากหยุดสองวินาทีจางเจ้าเปิดตาของเขา ด้วยสายตาของเขานุ่มเขาค่อย ๆ อ่านประโยคสุดท้าย "เราทุกคนอาจจะมีความสุขกับการมีอายุยืนยาว; แม้ว่าหลายพันไมล์ห่างกันเรายังคงสามารถที่จะแบ่งปัน .. ความงามของดวงจันทร์ด้วยกัน. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้จะมีทั้งหมดพูดคุย , จางเจ้าแตะต้องไมโครโฟน และใช้เวลาในลมหายใจเบา " เมื่อดวงจันทร์ได้ชัดเจน และสดใส พร้อมแก้วไวน์ในมือของฉัน ฉันขอให้ฟ้าใส ในท้องฟ้าในคืนนี้ ผมสงสัยว่า ฤดูกาลก็จะเป็น ? "ทุกคนต้องตะลึงเมื่อเขาบอกว่าเส้นนั้นเขาไม่ได้ใช้บทกวีสมัยใหม่ ว่าเขาเก่งอะไร และเขาเลือกเพลงบทกวี จาง ท่านยังสามารถเขียนบทกวีไพเราะ ?ทำไมเพลงนี้กลอน . . . . . . . สามารถทำให้คนขนลุก ? . . . . . .จางจงหลับตาลง เขาเงยหน้ามองเพดาน เขาสมบูรณ์ในการบรรยายอารมณ์ " ฉันต้องการที่จะนั่งกลับบ้าน แต่ผมกลัวคริสตัลและคฤหาสน์หยกเป็นมากเกินไปสูงและหนาวสำหรับฉัน เต้นรำกับเงาแสงจันทร์ของฉัน มันไม่เหมือนโลกของมนุษย์ ดวงจันทร์รอบคฤหาสน์แดง , stoops ผ้าเบาะ ประตู ส่องบนที่นอนไม่หลับ แบริ่ง ไม่แค้น ทำไมดวงจันทร์มีแนวโน้มที่จะเต็มรูปแบบเมื่อมีคนออกจากกัน คนได้สัมผัสกับความทุกข์ , ความสุข , การแยกและการรวมตัวอีกครั้ง ดวงจันทร์อาจจะมืดหรือสว่าง กลม หรือรูปพระจันทร์เสี้ยว . ความไม่สมบูรณ์นี้มีมาตั้งแต่เริ่มต้นของเวลา . " หลังจากหยุด 2 วินาที จาง ท่านก็ลืมตาขึ้นมา กับสายตาอ่อนโยนของเขา เขาก็ค่อยๆ อ่านประโยคสุดท้าย " เราอาจจะได้รับพรที่มีอายุยืน ถึงพันไมล์ เรายังสามารถที่จะแชร์ . . . . . . . ความงามของดวงจันทร์ด้วยกัน "