3 days later, ----- The snow stoppe

3 days later, ----- The snow stopped, the weather was fine, the grandest scale of southern inspection procession since Jing ascended the throne set off from Tongan.

This tremendous procession consisted of 500 glorious flags that stretched for than one li long. Wherever they went, numerous people and government officials kneeled before the Emperor in welcoming greeting. ---—However, the southern procession was a bit strange. Although it was said the procession was to inspect the southern, Jing went straight to the south without inspection. Passed through big prefectures without ever stopping on the way to rest nor to experience and observe the condition of his people. Instead, they advanced all the way as if in a hurry to enter the capital of Hangzhou.


The day, exactly at the dusk time. With a party of his brothers, Lu Cang was situated in the middle and having the game of chess at the backyard. He caught sight of Ge Qing, hastened to enter the backyard with a face looked like his ass was burnt.

"Big Brother…Big Brother…Not good!" He panted for breath, talking in a broken sentences.

"Brother Qing, don’t be impatient, say the matter slowly?." Lu Cang smiled gently.

Ever since he came back to Hangzhou, the comfortable life had made him a bit fatter. Lu Cang felt as if his whole-self had become gentler.

"The Emperor…the Emperor, he…" The more Ge Qing wanted to speak, the more he gasped for air. Ge Qing had been suffocated for quite sometimes, yet couldn’t tell the reason.

Hearing this two words, Lu Cang blanked on the spot. The chess piece he held in his hand dropped to the board, produced a loud noise, but he didn’t even notice.

"What? What? The Dog Emperor is what?" Just by simply hearing Jing’s name, From Cao Xin’s top of the head, smoke was rising, he got angry. He still couldn’t forget that time in Tonghua House, when he was wickedly done by the celestial flowers.

"The Emperor is…The Emperor is in Hangzhou!"

"What?!"

Suddenly, the backyard was loud with the shouting in terror noise. After all, they grew accustomed to this city peaceful, happy life and the arrival of Jing brought the possibility to disrupt their happiness and everything.

"Everyone don’t panic! Ge Qing, I ask you, do you know Jing…the Emperor, why on earth is he here?" To be the first to calm down was Lu Cang.
Ge Qing scratched his head. “looks like it is something about a southern inspection…”

Lu Cang raised his head. His facial color became bright and clear. : “The Emperor’s inspection, it is just performing a necessary government affairs. There is no need for us to be panicked. We’ll continue accordingly with what we originally plan to do. Do not pay any attention to other people’s business.”

"So tonight are we going to Gao Zhuang Zhu’s Wulin (Martial Artists) feast ?” Cao Xin was a little bit hesitant to believe Lu Cang was as calm as he seemed, but after staring at him for a long time, he was still unable to find any indications of flaw nor weak points.

This Gao Zhuang Zhu was Hangzhou’s city renown Wulin’s Godfather figure. He was Lu Cang acquaintance from Mt. Lu Cang. This Wulin’s feast was his grand ceremony to wash his hands in a gold basin ( to abandon the life of an outlaw ). He invited all the Wulin’s figures who had their names and reputations well known.

"Of course we’re going! Gao Zhuang Zhu has promised to introduce beautiful women to me." Lu Cang waggled his eyebrows flirtatiously, causing Ge Qing and the rest to laugh.

Lu Cang’s abnormal behavior made Cao Xin even more worried. ---- Big Brother has never been fond of women, but after he heard that Jing is in the city of Hangzhou, he suddenly is fascinated by them. This is all the more proving that Jing’s person influence on him.

Despite being worry, Cao Xin didn’t have the heart to saying out loud what’s on his mind for afraid of making everyone spirits dampened.

The night in Hangzhou city, its lively and excitement degree was not to be inferior in any aspects compare to the imperial capital.

With his band of brothers, they walked through the hubbub voices of the street. Looking at the both side of the road decorated with exquisite festive lanterns, under those lanterns, a row of young man and woman walking by in a fashionable clothing and make up. Lu Cang and the party’s mood to enjoy the night had been elated.

Gao Zhuang Zhu held his Wulin’s feast in the Hangzhou’s most extravagant Wine house (restaurant) --- - Tianxiang house.

Arrived at Tianxiang House’s entrance, the noise and excitement from the inside could be heard all the way to the outside. Obviously the majority of the guest had arrived. ---- This Gao Zhuang Zhu had reserved the whole building of this Tianxiang house, made him deserved the name of the head of the wealthiest family in Hangzhou.

Seeing that Lu Cang and the party had arrived, Gao Zhuang Zhu greeted them from still a far away distant. : “Sir Lu.. (Lu Da Xia, basically mean Lu Hero.) Welcome, My honored guests. Why come so late? Please, go upstairs.”

Upstairs was the seated for honored guests, the VIP. Being welcomed in such a way by the host, everybody felt like an important figure, happily and elated went upstairs.

They didn’t see the downstairs behind the screen : Gao Zhuang Zhu after made sure that Lu Cang and the party had gone upstairs, he secretly pulled a young servant to the side, whispered to him : “Quick, Go to Hangzhou’s government office and find the prefect. Tell him that the honored guest has arrived.”

Like a streak of smoke, that young page boy ran very quickly. Gao Zhuang Zhu upon seeing his back’s figure helplessly made a wry laugh. : Really! A commoner shouldn’t fight the officials. ---- His grand ceremony to wash his hands in a gold basin unexpectedly became someone else earthen jar to keep a turtle. Somewhat ended up being used to cover someone’s else deed…..

Really! Too late to preserve, it’s too late to preserve! (basically he’s saying this in regard of his honor and status. He is referring to be the laughing stock for a long time and it’s too late for him to preserve his pride. He can’t fight the higher official after all.)(and it must be Ding Peng who arranged this.)(but again, I am not so sure about how to translate this line.)

On the upstairs, Lu Cang and his brothers picked the seat by the window. Looked around to all four sides, the room was filled with familiar faces of Wulin skilled artist.---- Nodding their head to show their respect. They poured the tea that was prepared on the table and drank it.

"Big Brother, Really doesn’t matter?" Still concerned, Cao Xin asked Lu Cang in a lowered voice.

"What kind of matter?" Lu Cang’s eyebrow knotted in a frown. "He, himself, allowed me to leave, why would he ask me to come back? Even if he is going to, I won’t agree…"

Lu Cang said that, but in his heart he knew for certain. : Given Jing’s arrogant nature, he wouldn’t agree to revoke his command. Lu Cang was afraid the both of them would never have the chance to meet again in this lifetime.

To think that the person he yearned for day and night was in the same city with him now, despite already having a peace of mind, he still had the thoughts of countless regret and sorrow.

He lifted his head and gazing out the window, ---- Tonight, the moon was round. Shining brightly, Coldly illuminating the whole street, with its beautiful light. ---- The moon, even sometimes lack its roundness, but eventually would be able to reunite and became round again. For human to be separated from one another, to see each other again in this life time, was a difficult thing…..

In the middle of this excitement and lively burst, Lu Cang felt that in the depth of his heart, a solitary gradually enveloping him. The smile on his face also slowly disappeared.

"Honorable guest arrived!!" From downstairs the hailing greeting for guests resounded. Followed by the the loud noise of footsteps on the stairs. Everyone was fixing their line of vision on the direction of the ladders entrance. All were curious to see what kind of important figure that had arrived.

Those were not a small party. Approximately about ten people gathered around a person in white who was ascending the stairs.

“Ah…..” Lu Cang was annoyed because his train of thoughts was interrupted by Cao Xin. Cao Xin violently pulled his sleeve.

Turning his head, his eyes directly aimed at that person in white. ----

Though it was only for a moment, it seemed as if a thousand years had passed…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3 วันต่อมา, -หิมะหยุด สภาพอากาศได้ดี มาตราส่วนบรรยากาศของขบวนตรวจภาคใต้เนื่องจากจิงแถมยังบัลลังก์ตั้งปิดจากตองกา

ขบวนนี้มหาศาลประกอบด้วยธงประเสริฐ 500 ที่ท้าทายสำหรับกว่า li ยาวหนึ่ง เดิน เจ้าหน้าที่บุคคลและรัฐบาลมากมาย kneeled ก่อนจักรพรรดิในการต้อนรับทักทาย ----อย่างไรก็ตาม ขบวนภาคใต้เป็นเรื่องแปลก แต่มันก็บอกขบวนมีการ ตรวจสอบภาค จิงไปถึงภาคใต้โดยไม่ตรวจสอบ ผ่านจังหวัดใหญ่โดยไม่เคยหยุดพักผ่อน หรือให้ประสบการณ์ และสังเกตสภาพของคนของเขา แทน พวกเขาขั้นสูงทางเหมือนในรีบป้อนทุนของหางโจว


วัน แน่นอนในเวลาค่ำ กับพรรคพี่น้องของเขา ตั้งลูคางตรงกลาง และมีเกมหมากรุกที่สวนหลังบ้าน เขาจับสายตาของ Ge ชิง hastened ใส่สวนหลังบ้าน ด้วยใบหน้าที่ดูเหมือนตูดของเขาถูกเผา

"บรา...พี่ใหญ่...ไม่ดี" เขา panted กระหอบ พูดในประโยคเสีย

"พี่ชิง ไม่รัก พูดเรื่องช้าหรือไม่"ลูคางเบา ๆ ยิ้ม

นับตั้งแต่เขากลับมาสู่ฮางโจว ชีวิตสะดวกสบายมีเขา fatter บิต ลูคางรู้สึกว่าของเขาเองทั้งหมดได้กลายเป็นเบา

"...จักรพรรดิจักรพรรดิ เขา..." ชิง Ge เพิ่มเติมอยากพูด ยิ่งเขา gasped ในอากาศ Ge ชิงได้รับอึดอัดสำหรับค่อนข้างบางครั้ง แต่ไม่สามารถบอกเหตุผล

ได้ยินสองคำนี้ ลูคางให้ในจุดนั้น หมากที่เขาจัดขึ้นในมือของเขาลดลงให้คณะกรรมการ ผลิตเสียงดัง แต่ยังไม่ได้สังเกต

"อะไร อะไรนะ จักรพรรดิสุนัขคืออะไร โดยเพียงแค่ได้ยินชื่อของจิง จาก Cao ซินของด้านบนของหัว ควันเพิ่มขึ้น เขามีความโกรธ เขายังไม่ลืมเวลาที่ปลอดบ้าน เมื่อเขาร้ายกาจทำ ด้วยดอกไม้คน

"จักรพรรดิเป็น...จักรพรรดิอยู่ในหางโจว"

"อะไร!"

ก็ สวนหลังบ้านมีเสียงกับ shouting ในความหวาดกลัวเสียง หลังจากที่ทุก ก็เติบโตคุ้นเคยกับเมืองเงียบสงบ มีความสุขชีวิต และการมาถึงของจิงมาสามารถรบกวนความสุขของพวกเขาและทุกสิ่งทุกอย่าง

"ทุกคนอย่าตื่น Ge ชิง ขอให้คุณ คุณรู้จิง...จักรพรรดิ ทำไมในโลกคือที่นี่"เป็น ครั้งแรกสงบได้ลูคาง
Ge ชิงหัวที่มีรอยขีดข่วน"ดูเหมือนเป็นเรื่องตรวจสอบใต้... "

Lu คางยกศีรษะ สีหน้าของเขากลายเป็นสว่างใส : "การตรวจสอบของจักรพรรดิ มันเป็นเพียงดำเนินกิจการรัฐบาลจำเป็น ไม่จำเป็นที่เราจะพอได้ เราจะดำเนินต่อตาม ด้วยอะไรเราตอนแรกจะทำ ไม่สนใจใด ๆ กับธุรกิจของคนอื่น"

"ดังนั้นคืนนี้เราจะฉลองเกาจ้วงซูโฮ (ศิลปิน) " Cao ซินถูกรี ๆ รอ ๆ หน่อยเชื่อลูคางถูกใจ ตามดู แต่หลังจากจ้องเขาเป็นเวลานาน เขาก็ยังไม่พบใด ๆ บ่งชี้จุดปัญหาหรืออ่อนแอ

นี้เกาจ้วง Zhu ได้รูปชอบชวนหาเรื่องของหางโจวเมืองกิตติคุณโฮของ เขามีความใกล้ชิดคางลูจากคางจ้าวภูเขา งานเลี้ยงนี้โฮถูกเขาพิธีแกรนด์เขาล้างมือในอ่างทอง (สละชีวิตของตัวนอกกฎหมาย) เขาเชิญตัวเลขทั้งหมดของโฮที่มีชื่อของพวกเขาและย่อมรู้จักกันดี

"ของหลักสูตรที่เรากำลัง Zhu จ้วงเกามีสัญญาแนะนำผู้หญิงที่สวยงามให้ฉัน" คางลู waggled คิ้วของเขา flirtatiously เกิดชิง Ge และส่วนเหลือให้หัวเราะ

Lu คางลักษณะการทำงานผิดปกติทำ Cao Xin แม้มากกว่าห่วง -พี่บิ๊กไม่เคยชอบผู้หญิง แต่หลังจากที่เขาได้ยินว่า จิงอยู่ในเมืองหังโจว เขาก็จะหลง โดยพวกเขา ซึ่งทั้งหมดถือเป็นอิทธิพลของจิงที่คนบนเขา

ถึงแม้ว่าจะกังวล Cao ซิไม่มีหัวใจเพื่อบอกดัง ๆ มีอะไรในใจของเขาสำหรับชุบทำเหล้าทุกคนกลัว

คืนในเมืองหางโจว ระดับความมีชีวิตชีวาและความตื่นเต้นไม่จะ เป็นน้อยในการเปรียบเทียบด้านการอิมพีเรียลทุน

กับวงของเขาพี่น้อง, พวกเขาเดินผ่านเสียงสวรรค์ของถนน มองทั้งสองด้านของถนนตกแต่งสวยงามเทศกาลโคมไฟ โคมไฟ ใต้แถวของชายหนุ่มและหญิงที่เดินโดยเสื้อผ้าแฟชั่น และทำขึ้น คางลูและอารมณ์ของบุคคลกับคืนได้ร่าเริง

Zhu จ้วงเกาจัดงานเลี้ยงของเขาโฮของหางสุดหรูเฮ้าส์ไวน์ (ร้านอาหาร)----บ้าน Tianxiang ได้

ถึงเข้าบ้าน Tianxiang เสียงรบกวนและความตื่นเต้นจากภายในอาจได้ยินไปทางด้านนอกได้ แน่นอนส่วนใหญ่แขกจะมาถึง ---นี้เกาจ้วง Zhu มีจองทั้งอาคารของ Tianxiang เขาสมควรได้รับชื่อของหัวหน้าครอบครัวร่ำรวยที่สุดในหางโจวทำ

เห็นว่าคางลูและพรรคมาถึง Zhu จ้วงเการับการต้อนรับพวกเขาจากยังห่างไกล : "รักลู... (เซียะดา Lu, Lu โดยทั่วไปหมายถึงพระเอก) ยินดีต้อนรับ แขกของฉันอีก ทำไมมาสายให้หรือไม่ กรุณา ประกอบไปด้วย"

ชั้นบนมีที่นั่งสำหรับแขกอีก นับ การยินดีในลักษณะของโฮสต์ ทุกคนรู้สึกเหมือนเป็นตัวเลขที่สำคัญ อย่างมีความสุข และร่าเริงไปชั้นบน

ก็ไม่เห็นชั้นล่างด้านหลังหน้าจอ: Zhu จ้วงเกากระซิบหลังจากทำใจว่า คางลูและพรรคได้ไปชั้นบน เขาแอบดึงข้าราชการหนุ่มด้าน เขา: "ด่วน ไปราชการของหังโจว และค้นหาผู้นำ บอกเขาว่า มาถึงห้องประชุม"

เช่นอับควัน หนุ่มหน้าเด็กที่วิ่งอย่างรวดเร็ว Zhu จ้วงเกาเมื่อเห็นรูปของเขาซม wry หัวเราะได้ : จริง ๆ ผันไม่ควรต่อสู้เจ้าหน้าที่ ---เขาพิธีแกรนด์ล้างมือในอ่างทองอย่างไม่คาดคิดกลายเป็นคนอื่นคอขวดเพื่อให้เต่า ค่อนข้างสิ้นสุดถูกใช้ครอบคลุมหนังสือคนอื่น...

จริง ๆ สายเกินไปเพื่อรักษา มันจะสายเกินไปการรักษา (โดยทั่วไปเขาบอกว่า นี้ในสัมมาคารวะของเกียรติและสถานะของเขา เขาจะอ้างอิงเป็น หุ้น laughing มานาน และมันจะสายเกินไปสำหรับเขาที่จะรักษาความภาคภูมิใจของเขา เขาไม่สามารถต่อสู้อย่างสูงหลังจากทั้งหมด)(และต้องเป็งดิงที่จัดนี้)(แต่อีก ฉันไม่แน่ใจดังนั้นการแปลบรรทัดนี้)

บนชั้นบน คางลูและพี่น้องของเขาเลือกนั่ง โดยหน้าต่าง มองรอบ ๆ ทั้งสี่ด้าน ห้องถูกเติม ด้วยใบหน้าคุ้นเคยของโฮฝีมือศิลปิน-Nodding หัวหน้าของพวกเขาเพื่อแสดงความเคารพของพวกเขา พวกเขา poured ชาที่ได้เตรียมไว้บนโต๊ะ และดื่มมัน

"พี่ใหญ่ ไม่ได้เรื่องจริง ๆ หรือ" ยังกังวล Cao ซิถามลูคางเสียงต่ำลง

"ไหนของเรื่อง"ลูคางคิ้วผูกปมในหน้างอ"เขา ตัวเอง อนุญาตให้ฉันไป ทำไมต้องเขาถามกลับมา แม้ว่าเขากำลังจะ ฉันจะไม่ยอมรับ... "

คางลูกล่าวว่า แต่เขาทั้ง เขารู้ว่าหา : ให้ของจิงนายธรรมชาติ เขาจะไม่ตกลงที่จะยกเลิกคำสั่งของเขา คางลูกลัวทั้งสองของพวกเขาจะไม่มีโอกาสที่จะพบอีกในชีวิตนี้

คิดว่า คนที่เขา yearned สำหรับกลางวันและกลางคืนคือในเมืองเดียวกับเขาตอนนี้ แม้จะมีความสงบสุขของจิตใจ แล้วยังมีความคิดมากมายริเกร็ตและความเสียใจ

เขายกเขาใหญ่ และจ้องหน้าต่าง,---คืนนี้ ดวงจันทร์กลม ส่องสดใส Coldly พร่างถนนทั้งหมด มีแสงสวยงาม ---ดวงจันทร์ แม้บางครั้งขาดความ roundness แต่ในที่สุดจะสามารถรวมตัว และกลายเป็นกลมอีก สำหรับมนุษย์แยกออกจากกัน ไปดูกันอีกครั้งในเวลานี้ชีวิต เป็นสิ่งยาก...

ระหว่างนี้ความตื่นเต้นและมีชีวิตชีวาระเบิด ลูคางรู้สึกที่ลึกของหัวใจ เป็นปัจเจกค่อย ๆ ห่อหุ้มเขาไว้ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาหายไปอย่างช้า ๆ ยัง

"แขกเกียรติยศมาถึง!!"จากล่าง ทักทาย hailing สำหรับ resounded ตามกึกก้องของรอยเท้าบนบันได ทุกคนถูกแก้ไขบรรทัดความเห็นในทิศทางของทางเข้าบันได ทั้งหมดอยากรู้อยากเห็นเพื่อดูชนิดของตัวเลขที่สำคัญที่มาถึง

ผู้ที่ไม่ได้มีปาร์ตี้เล็ก ๆ ประมาณประมาณ 10 คนรวบรวมรอบตัวสีขาวที่ถูกเรียงบันได

"...แอมป์" คางลูถูกรำคาญเนื่องจากกระแสความคิดของเขาถูกขัดจังหวะ โดยเกาซิน ซิน Cao โหงดึงแขนของเขา

เปิดศีรษะ ตาของเขาโดยตรงมุ่งที่คนขาว ---

แต่ก็เฉพาะสำหรับครู่ มันดูเหมือนว่า พันปีได้ผ่าน...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 วันต่อมา . . . หิมะหยุด อากาศก็ดี ยิ่งใหญ่ขนาดของขบวนการตรวจสอบภาคใต้ตั้งแต่ จิง ขึ้นครองราชย์ ออกเดินทางจากตองกา .

ขบวนอันยิ่งใหญ่นี้ จำนวน 500 อันรุ่งโรจน์ธงที่ยืดสำหรับมากกว่าหนึ่งลี้ยาว ที่ใดก็ตามที่พวกเขาไปมากมาย ประชาชนและข้าราชการคุกเข่าต่อหน้าจักรพรรดิต้อนรับทักทาย ---- แต่ขบวนภาคใต้แปลกนิดหน่อย แม้ว่ามันบอกว่าขบวนเพื่อตรวจสอบภาคใต้ เจ้งไปใต้ โดยไม่มีการตรวจสอบ ผ่านจังหวัดใหญ่ โดยไม่เคยหยุดไปพักผ่อน หรือประสบการณ์ และสังเกตอาการของคนของเขา แทน พวกเขาสูงตลอดทาง ถ้ารีบเข้าเมืองหลวงของหางโจว


วันเหมือนที่มืดนะครับ กับงานเลี้ยงของพี่น้อง ลู่ ชาง ตั้งอยู่ตรงกลาง และมีเกมหมากรุกที่สวนหลังบ้าน เขาเห็นพี่ชิง รีบเข้าสวนหลังบ้านที่มีใบหน้าเหมือนก้นไหม้

" พี่ชาย . . . พี่ชาย . . . . . . . ไม่นะ ! " เขาออกมาสั่นแฮกๆ หอบ พูดในประโยคเสีย

" พี่ชิง อย่าใจร้อน กล่าวขึ้นอย่างช้าๆ ." ลู่ชางยิ้มเบา ๆ .

ตั้งแต่เขากลับมาที่หางโจว ชีวิตสะดวกสบาย ทำเค้าอ้วนกว่านี้นะ . ลู่ ชางรู้สึกราวกับว่าตนเองทั้งหมดของเขาได้กลายเป็นเบา

" ฮ่องเต้ ฮ่องเต้ เขา . . . . . . . " ยิ่งพี่ชิง อยากพูด เขาอ้าปากค้างสำหรับอากาศ พี่ชิงได้รับอึดอัดสำหรับค่อนข้างบางครั้ง แต่ไม่ได้บอกเหตุผล

ได้ยินคำ 2 คำ ลู่ชางงในจุดที่หมากรุกชิ้นที่เขาถืออยู่ในมือหล่นลงในบอร์ด ผลิต เสียงดัง แต่เขาไม่ได้แจ้งให้ทราบ

" อะไร ? อะไร ? จักรพรรดิ สุนัขมีอะไร " แค่เพียงได้ยินชื่อ จิง ของ จาก เคาซินยอดหัวสูบเพิ่มขึ้น เขาโกรธ เขายังไม่สามารถลืมช่วงเวลา tonghua บ้านเมื่อเขาชั่วทำจากดอกไม้สวรรค์

" จักรพรรดิ์ . . . . . . . ฮ่องเต้ในหางโจว !

" อะไร ? ! ! ! "

ก็หลังบ้านดังกับเสียงตะโกนในความหวาดกลัว หลังจากที่ทั้งหมดที่พวกเขาเติบโตคุ้นเคยกับเมืองนี้สงบ ชีวิตมีความสุข และการมาถึงของจิงเอาความเป็นไปได้ที่จะขัดขวางความสุขของพวกเขาและทุกอย่าง

" ทุกคนไม่ต้องตกใจ ! พี่ชิง ผมถามคุณ คุณรู้จิง . . . . . . . พระราชา เขามาอยู่ที่นี่ทำไม" เป็นครั้งแรกที่จะใจเย็นคือลู่ชาง .
GE ชิงเกาหัว " ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่เกี่ยวกับภาคใต้ ตรวจสอบ . . . . . . . "

ลู่ชางยกหัว สีใบหน้าของเขาก็สดใสและชัดเจน " การตรวจสอบของจักรพรรดิ มันเป็นแค่การแสดงรัฐบาลจำเป็น ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องหวาดกลัว เราจะดำเนินการตามสิ่งที่เดิมเราวางแผนที่จะทำไม่ได้สนใจเรื่องของคนอื่น "

" งั้นคืนนี้เราจะไปเกาจวงจื้อย่าน ( ศิลปินศิลปะ ) งานเลี้ยง " เคาซินถูกเล็กน้อยลังเลที่จะเชื่อลู่ชางก็สงบ ดูเขา แต่หลังจากจ้องเขาอยู่นาน เขาก็ยังไม่พบข้อบ่งชี้ใด ๆข้อบกพร่องหรือจุดอ่อน .

นี้เกาจวงจูเป็นเมืองหางโจวที่มีชื่อเสียงย่านเป็นเจ้าพ่อของรูป เขาเป็นคนรู้จัก จากที่ลู่ลู่ กางกาง . นี้เป็นพิธีงานเลี้ยงย่านแกรนด์ของเขาไปล้างมือในอ่างทอง ( ทิ้งชีวิตของผู้ร้าย ) เขาเชิญทุกย่านของตัวเลขที่มีชื่อและชื่อเสียงที่รู้จักกันดี

" แน่นอน พวกเรากำลังจะไปเกาจวงจูได้สัญญาว่าจะแนะนำสาวสวยให้ฉัน . " Lu กาง waggled คิ้วของเขา flirtatiously ก่อให้เกิด GE ชิงที่เหลือหัวเราะ

ลู่ชางไม่ปกติพฤติกรรมทำเคาซินยิ่งกังวล ---- พี่เคยรักผู้หญิง แต่หลังจากเขาได้ยินว่า จิง ตั้งอยู่ในเมืองหางโจว อยู่ดีๆเขาก็หลงใหลมันทั้งหมดนี้คือยิ่งพิสูจน์ว่าจิงคนที่มีอิทธิพลต่อเขา

แม้จะเป็นกังวล เคาซินยังไม่กล้าที่จะพูดออกมาดัง ๆว่าในใจของเขากลัวทำให้ทุกคนสปิริตแรง

คืนในเมืองหางโจว มันมีชีวิตชีวาและความตื่นเต้นระดับนั้นไม่อาจด้อยกว่าในด้าน ใด ๆเมื่อเทียบกับเมืองหลวงของจักรวรรดิ

กับวงดนตรีของพี่น้องพวกเขาเดินตาม เสียงเอะอะของถนน มองทั้งสองด้านของถนนที่ประดับด้วยโคมไฟเทศกาลโคมไฟที่สวยงาม , ภายใต้ , แถวของชายหนุ่มหญิงสาวที่เดินในเสื้อผ้าแฟชั่นและการแต่งหน้า ลู่ ชาง และของพรรคอารมณ์เพลิดเพลินไปกับคืนได้ . .

เกาจวงจูจัดขึ้นของเขาย่านคือการเลี้ยงในหางโจวเป็นไวน์ฟุ่มเฟือยมากที่สุด ( ร้านอาหาร ) --- - บ้านเทียนเสียง

มาถึงเทียนเสียงบ้านทางเข้า เสียงดังและความตื่นเต้นจากภายในอาจจะได้ยินทุกทางไปข้างนอก เห็นได้ชัดว่าส่วนใหญ่ของแขกมาถึงแล้ว ---- นี่เกาจวงจูได้จองทั้งหลังของบ้านหลังนี้ เทียนเสียง ,ทำให้เขาได้รับชื่อของหัวหน้าของตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในหางโจว

เห็นลู่ ชาง และพรรคได้เดินทางมาถึง , เกาจวงจูทักทายพวกเขายังห่างไกล " ค่ะ ลู . . . . . . . ( Lu Da Xia , โดยทั่วไปหมายถึงลู่พระเอก ) ยินดีต้อนรับแขกผู้มีเกียรติของข้า . ทำไมมาช้าจัง ได้โปรดขึ้นไปข้างบน "

ข้างบน คือ นั่ง แขกผู้มีเกียรติ ใน วีไอพี การยินดีในลักษณะดังกล่าว โดยเจ้าภาพทุกคนรู้สึกเหมือนเป็นคนสำคัญ อย่างมีความสุขและมีความสุขมากไปข้างบน

มันไม่เห็นข้างล่างหลังจอ : เกาจวงจื้อ หลังจากแน่ใจแล้วว่าลู่ชางและพรรคได้ไปอยู่ข้างบน เขาแอบดึงคนใช้หนุ่มข้างๆ กระซิบบอกเขาว่า : " ด่วน ไปที่สำนักงานของรัฐบาลหางโจว และพบท่านเจ้าเมือง บอกเค้าว่าให้เกียรติแขกมาถึงแล้ว

"ชอบแนวของควันที่หนุ่มหน้าเด็กวิ่งอย่างรวดเร็ว เกาจวงจูเมื่อเห็นเขากลับมาหาหนทางทำให้หัวเราะเหย . : จริงๆ คนธรรมดาไม่ควรต่อสู้กับเจ้าหน้าที่ ---- ของเขายิ่งใหญ่พิธีล้างมือในอ่างทองก็กลายเป็นคนอื่นไหให้เต่า ค่อนข้างสิ้นสุดถูกใช้เพื่อปกปิดคนอื่นได้ . . . . .

จริงๆ !สายเกินไปที่จะรักษา มันสายเกินไปที่จะรักษา ! ( โดยทั่วไปเขาพูดในเรื่องของศักดิ์ศรีและสถานะ เขาหมายถึงเป็นหุ้นหัวเราะเป็นเวลานานและมันก็สายเกินไปสำหรับเขาที่จะรักษาศักดิ์ศรีของเขา เขาไม่สามารถต่อสู้สูงกว่าอย่างเป็นทางการหลังจากทั้งหมด ) ( และก็ต้องติงเปงใครจัดการเรื่องนี้ ) ( แต่อีก ผมไม่แน่ใจว่าเกี่ยวกับวิธีการแปลบรรทัด นี้ )

ตามข้างบนลู่ ชางและพี่น้องของเขาเลือกที่นั่งริมหน้าต่าง มองไปรอบ ๆ ทั้งสี่ด้าน ภายในห้องเต็มไปด้วยใบหน้าที่คุ้นเคยของย่านที่มีฝีมือศิลปิน ---- พยักหน้าของพวกเขาไปแสดงความเคารพของพวกเขา พวกเขาเทน้ำชาที่เตรียมไว้บนโต๊ะ และก็ดื่มมัน

" พี่ใหญ่ ไม่สำคัญ ? ยังกังวล เคาซินถามลู่ชางในเสียงเบา

" เรื่องอะไร ?" ของลู่ชางคิ้วเป็นปมที่ขมวด” เขาอนุญาตให้ฉันไป ทำไมเขาถามผมกลับมา แม้ว่าเขาจะไป ผมไม่ตกลง . . . . . . . "

ลู่ชางพูดอย่างนั้น แต่ในใจของเขา เขารู้แน่นอน : ให้จิ้งหยิ่งธรรมชาติ เขาไม่ยอมยกเลิกคำสั่ง ลู่ ชาง คือกลัวว่าทั้งสองจะไม่มีโอกาสได้พบกันอีกในชีวิตนี้ .

คิดว่า คนที่เขาถวิลหาสำหรับกลางวันและกลางคืนในเมืองเดียวกันกับเขา แม้จะต้องประสบกับความสงบของจิตใจ เขายังคงมีความคิดของความเศร้าโศกเสียใจที่นับไม่ถ้วนและ

เขายกศีรษะของเขาและมองออกไปนอกหน้าต่าง ---- คืนนี้ พระจันทร์กลม ดวงดาวที่ส่องแสงสว่าง อย่างพร่างทั้งถนน กับแสงที่สวยงาม ---- ที่ดวงจันทร์แม้บางครั้งขาดความกลมของมัน ,แต่ในที่สุดก็สามารถรวมตัวและกลายเป็นรอบอีกครั้ง สำหรับมนุษย์ที่ต้องแยกจากกัน เจอกันอีกในชาตินี้ เป็นสิ่งที่ยาก . . . . .

ตรงกลางของความตื่นเต้นนี้มีชีวิตชีวา ระเบิด ลู่ชางรู้สึกว่าในความลึกของหัวใจ โดดเดี่ยว ค่อยๆห่อหุ้มตัวเขา รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ค่อยๆหายไป . .

" คุณชายมาถึงแล้ว ! !" จากข้างล่าง การโบกทักทายแขกทั้ง . ตามด้วยเสียงฝีเท้าดังบนบันได ทุกคนกำลังซ่อมสายของวิสัยทัศน์เกี่ยวกับทิศทางของบันไดทางเข้า ทั้งหมดถูกสงสัยว่าสิ่งที่ชนิดของตัวเลขที่สำคัญมาถึงแล้ว

แต่สิ่งเหล่านั้นก็ไม่ได้เป็นพรรคขนาดเล็กประมาณ 10 คน ไปรวมกันเป็นคนขาวที่ขึ้นบันได

" เอ่อ . . . . " Lu กางก็รำคาญ เพราะรถไฟของความคิดของเขาถูกขัดจังหวะโดย เคาซิน เคาซินแรงดึงแขนเสื้อของเขา

เปลี่ยนหัวของเขา ดวงตาของเขาโดยตรง มุ่งที่คนขาว ----

แม้ว่าจะเป็นเพียงชั่วขณะ เหมือนพันปีที่ผ่านมา . . . . . . .