วันหนึ่งชาวนาเดินออกจากบ้านในตอนเช้าในช่วงฤดูหนาว
ระหว่างทางไปพบงูเห่าเข้าตัวหนึ่ง งูเห่าตัวนั้นนอนตัวเเข็งใกล้ตายอยู่บนคันนา ด้วยความเหน็บหนาว
ชาวนาบังเกิดความเวทนายิ่งนักจึงก้มลงประคองมันขึ้นมาอุ้มไว้ในอ้อมเเขน เพื่อให้มันคลายหนาว
เมื่องูเห่าได้รับความอบอุ่นก็เริ่มมีกำลังขึ้น มันจึงกัดชาวนาก่อนที่จะเลื้อยจากไป
ชาวนาทนพิษของงูเห่าไม่ไหวจึงสิ้นใจตายในไม่ช้า
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ข้องแวะกับคนชั่ว อาจนำภัยมาให้ (นิทานเรื่องนี้ตรงกับมงคลชีวิตข้อที่ 1 คือไม่คบคนพาล)