- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
After turning professional, Rose st
After turning professional, Rose struggled badly in his early career. He missed the cut in his first 21 consecutive events. He earned his first European Tour card in 1999 when he finished 4th at the qualifying school. The following season he failed to retain his card, and had to revisit the qualifying school, where he finished 9th.
Despite his early career struggles, Rose's career soon began to take off and he became established on the European Tour. In 2001 he opened the season with consecutive second place finishes in the country of his birth, South Africa. He went on to finish the year in top-40 on the Order of Merit. He won his first professional event, the Dunhill Championship in South Africa, in 2002, and followed this up with three further victories in that year. They included another win in South Africa at the Nashua Masters, a win on the Japanese Golf Tour at the Crowns Tournament, and then he won his second European Tour title at the Victor Chandler British Masters, edging out Ian Poulter in the final round.
In 2003, Rose reached number 33 in the Official World Golf Ranking. He earned enough money to claim his PGA Tour card as a non-member for 2004 after finishing with more money than the 125th ranked player on the money list. In 2004, he played mostly in America on the PGA Tour, while also maintaining his membership on the European Tour. He did not have a great year and slipped out of the top 50 in the world rankings, however he kept his tour card after earning in excess of a million dollars.
His ranking continued to fall in early 2005, and in March he announced that he was quitting the European Tour and concentrating on playing on the PGA Tour. This had no apparent effect on his poor form, and by the middle of the year he had fallen out of the World's top 100. In August of that year he made an about face by announcing his intention to return to the European Tour. Later the same week he had his best result of the year, leading the Buick Championship after three rounds before slipping to a third place finish. A couple of further good results followed late in the 2005 season, and he maintained his status on the PGA Tour after all.
In September 2006 at the Canadian Open, Rose led a PGA Tour tournament going into the final round for the first time. But he slipped up with a final round 74 which moved him down the field. He went on to finish 2nd at the Valero Texas Open and finished 47th on the money list with US$1.629 million in prize money. In November 2006 he won the Australian Masters, to claim his first title for four years. His renewed consistency, including a top 5 finish at the 2007 Masters which had seen him surpass his previous best world ranking, by reaching number 26 on 8 April 2007.[5]
Rose lost in a playoff at the 2007 BMW PGA Championship, but moved into the top twenty of the World Rankings for the first time, and by October had reached a new career high of 12 and became the top-ranked British golfer. Rose won the European Tour Order of Merit title for 2007 in a thrilling climax to the season at the Volvo Masters, which he won in a playoff on 4 November. His new world ranking of number 7 made him the top-ranked European golfer for the first time,[6] and he subsequently moved up to sixth in the rankings.[7] He has spent over 35 weeks in the top-10 since 2007.[8] Since the end of 2009, Canadian golf instructor Sean Foley coaches Rose.[9][10]
In 2010, Rose had a third place at the Honda Classic, and then he broke through with a victory at the Memorial Tournament with a final round 66 to win by three strokes over Rickie Fowler. This was his first win on American soil.[11] The next day, Rose had to try to qualify for the U.S. Open, along with runner up Rickie Fowler. Neither qualified which raised questions about the qualifications of the U.S. Open.[12] In his first tournament start since his win, at the Travelers Championship two weeks later, Rose led by three shots entering the final round, but fell away to a tie for ninth. His good form continued in the following week's tournament however, where he led by four shots after three rounds, and shot a final-round even par 70 to win his second PGA Tour event – the AT&T National.
In March 2011, Rose had a chance to add to his two PGA Tour titles won in 2010, when he entered the final round at the Transitions Championship with a one stroke lead. However he shot a three-over-par 74, which included four consecutive bogeys in the middle of the round, to finish five shots behind the champion Gary Woodland. In September 2011, Rose won the BMW Championship, the third of the four FedEx Cup playoff events at Cog Hill Golf & Country Club. This was his first title of the year and third career PGA Tour win. Rose entered the week on the playoff bubble at 34th in the standings, knowing that he needed a good finish to make the final event at East Lake Golf Club. The win elevated him to 3rd in the standings and the position of knowing that if he won the Tour Championship he would be the FedEx champion. A flawless round of 63 on the opening day helped Rose to build a four stroke advantage going into the final round, and even though there was a late wobble with a bogey at the par five 15th, Rose recovered and won by two strokes from John Senden.[13] Rose did not enjoy the same success at the Tour Championship though, when a second round 75 ended his chances of winning. He finished the tournament in a tie for 20th place and 5th on the overall FedEx Cup Standings.
Despite his early career struggles, Rose's career soon began to take off and he became established on the European Tour. In 2001 he opened the season with consecutive second place finishes in the country of his birth, South Africa. He went on to finish the year in top-40 on the Order of Merit. He won his first professional event, the Dunhill Championship in South Africa, in 2002, and followed this up with three further victories in that year. They included another win in South Africa at the Nashua Masters, a win on the Japanese Golf Tour at the Crowns Tournament, and then he won his second European Tour title at the Victor Chandler British Masters, edging out Ian Poulter in the final round.
In 2003, Rose reached number 33 in the Official World Golf Ranking. He earned enough money to claim his PGA Tour card as a non-member for 2004 after finishing with more money than the 125th ranked player on the money list. In 2004, he played mostly in America on the PGA Tour, while also maintaining his membership on the European Tour. He did not have a great year and slipped out of the top 50 in the world rankings, however he kept his tour card after earning in excess of a million dollars.
His ranking continued to fall in early 2005, and in March he announced that he was quitting the European Tour and concentrating on playing on the PGA Tour. This had no apparent effect on his poor form, and by the middle of the year he had fallen out of the World's top 100. In August of that year he made an about face by announcing his intention to return to the European Tour. Later the same week he had his best result of the year, leading the Buick Championship after three rounds before slipping to a third place finish. A couple of further good results followed late in the 2005 season, and he maintained his status on the PGA Tour after all.
In September 2006 at the Canadian Open, Rose led a PGA Tour tournament going into the final round for the first time. But he slipped up with a final round 74 which moved him down the field. He went on to finish 2nd at the Valero Texas Open and finished 47th on the money list with US$1.629 million in prize money. In November 2006 he won the Australian Masters, to claim his first title for four years. His renewed consistency, including a top 5 finish at the 2007 Masters which had seen him surpass his previous best world ranking, by reaching number 26 on 8 April 2007.[5]
Rose lost in a playoff at the 2007 BMW PGA Championship, but moved into the top twenty of the World Rankings for the first time, and by October had reached a new career high of 12 and became the top-ranked British golfer. Rose won the European Tour Order of Merit title for 2007 in a thrilling climax to the season at the Volvo Masters, which he won in a playoff on 4 November. His new world ranking of number 7 made him the top-ranked European golfer for the first time,[6] and he subsequently moved up to sixth in the rankings.[7] He has spent over 35 weeks in the top-10 since 2007.[8] Since the end of 2009, Canadian golf instructor Sean Foley coaches Rose.[9][10]
In 2010, Rose had a third place at the Honda Classic, and then he broke through with a victory at the Memorial Tournament with a final round 66 to win by three strokes over Rickie Fowler. This was his first win on American soil.[11] The next day, Rose had to try to qualify for the U.S. Open, along with runner up Rickie Fowler. Neither qualified which raised questions about the qualifications of the U.S. Open.[12] In his first tournament start since his win, at the Travelers Championship two weeks later, Rose led by three shots entering the final round, but fell away to a tie for ninth. His good form continued in the following week's tournament however, where he led by four shots after three rounds, and shot a final-round even par 70 to win his second PGA Tour event – the AT&T National.
In March 2011, Rose had a chance to add to his two PGA Tour titles won in 2010, when he entered the final round at the Transitions Championship with a one stroke lead. However he shot a three-over-par 74, which included four consecutive bogeys in the middle of the round, to finish five shots behind the champion Gary Woodland. In September 2011, Rose won the BMW Championship, the third of the four FedEx Cup playoff events at Cog Hill Golf & Country Club. This was his first title of the year and third career PGA Tour win. Rose entered the week on the playoff bubble at 34th in the standings, knowing that he needed a good finish to make the final event at East Lake Golf Club. The win elevated him to 3rd in the standings and the position of knowing that if he won the Tour Championship he would be the FedEx champion. A flawless round of 63 on the opening day helped Rose to build a four stroke advantage going into the final round, and even though there was a late wobble with a bogey at the par five 15th, Rose recovered and won by two strokes from John Senden.[13] Rose did not enjoy the same success at the Tour Championship though, when a second round 75 ended his chances of winning. He finished the tournament in a tie for 20th place and 5th on the overall FedEx Cup Standings.
0/5000
หลังจากเปลี่ยนมืออาชีพ โรสต่อสู้ไม่ดีในอาชีพของเขาเริ่มต้น เขาโดดตัดในกิจกรรมต่อเนื่องของเขาครั้งแรก 21 เขาได้รับบัตรของเขาทัวร์ยุโรปครั้งแรกในปี 1999 เมื่อเขาจบ 4 โรงเรียนคัดเลือก ฤดูต่อไปนี้เขาล้มเหลวในการรักษาบัตรของเขา และมีการคัดเลือกโรงเรียน ที่เขาจบ 9 มาทบทวนแม้ของเขาเริ่มต้นอาชีพต่อสู้ เร็ว ๆ นี้เริ่มอาชีพของกุหลาบจะออก และเขาก็ก่อตั้งทัวร์ยุโรป ในปีค.ศ. 2001 เขาเปิดฤดูกาลกับที่สองติดต่อกัน เสร็จสิ้นในประเทศของเขาเกิด แอฟริกาใต้ เขาก็จะเสร็จสิ้นปีในด้าน-40 ขั้นบุญ เขาชนะเหตุการณ์มืออาชีพเขาแรก แชมป์ Dunhill ประเทศแอฟริกาใต้ ในปี 2002 และติดตามนี้ ด้วยชัยชนะต่อสามในปีนั้น พวกเขารวมชนะอีกในสาธารณรัฐแอฟริกาใต้ในแบบ Nashua ชนะทัวร์กอล์ฟญี่ปุ่นที่แข่งขันครอบฟัน และจากนั้น เขาได้รับรางวัลของเขาชื่อทัวร์ยุโรปที่สองที่ Victor Chandler อังกฤษแบบ edging ออก Poulter เอียนในรอบสุดท้ายใน 2003 กุหลาบถึงจำนวน 33 ในที่ทางโลกกอล์ฟจัดอันดับ เขาได้รับเงินที่อ้างว่า บัตร PGA ทัวร์ของเขาเป็นไม่ใช่สมาชิกในปี 2547 หลังจากเสร็จสิ้นกับเงินให้มากกว่า player อันดับ 125th รายการเงิน ในปี 2004 เล่นส่วนใหญ่ในอเมริกา PGA ทัวร์ ในขณะที่ยัง รักษาของเขาสมาชิกทัวร์ยุโรป เขาไม่มีปีที่ดี และเล็ดรอดออกจากด้านบน 50 ในการจัดอันดับโลก แต่เขาเก็บบัตรทัวร์ของเขาหลังจากที่รายได้เกินกว่าล้านดอลลาร์การจัดอันดับของเขายังคงอยู่ในช่วงต้นปี 2005 และในเดือนมีนาคม เขาประกาศว่า เขาได้ออกจากโปรแกรมทัวร์ยุโรป และ concentrating บนเล่นใน PGA ทัวร์ นี้ไม่มีผลชัดเจน ในแบบฟอร์มที่ไม่ดีของเขา และกลางปีเขาได้ตกลงมาจาก 100 อันดับแรกของโลกได้ ในเดือนสิงหาคมของปีนั้น เขาทำเป็นลำโดยประกาศเจตนาเพื่อกลับไปทัวร์ยุโรป สัปดาห์เดียวหลังจากเขาได้ผลของเขาดีที่สุดของปี นำแชมป์ Buick หลังสามรอบก่อนที่จะลื่นไถลไปที่สามทำเสร็จสิ้น ตามคู่ของผลลัพธ์ที่ดีต่อไปในฤดูกาล 2005 และเขารักษาสถานะของเขาใน PGA ทัวร์หลังจากทั้งหมดในเดือน 2006 กันยายนที่แคนาดาเปิด กุหลาบนำการแข่งขัน PGA ทัวร์ไปรอบสุดท้ายครั้งแรก แต่เขาเล็ดรอดขึ้นกับ 74 รอบสุดท้ายซึ่งเขาย้ายลง เขาก็จะเสร็จ 2 ที่เท็กซัสวาเลโรเปิดและ 47th เสร็จรายการเงินกับสหรัฐฯ 1.629 ล้านดอลลาร์เงินรางวัล ในเดือนพฤศจิกายนปี 2006 เขาได้รับรางวัลปริญญาโทออสเตรเลีย อ้างชื่อแรกของเขาในสี่ปี เขาต่ออายุความสอดคล้อง รวมถึงชั้น 5 เสร็จในต้นปี 2007 ซึ่งได้เห็นเขาเกินโลกดีที่สุดของเขาก่อนหน้านี้จัดอันดับ โดยเข้าถึงหมายเลข 26 วันที่ 8 2550 เมษายน[5]โรสหายไปแข่งที่ 2007 BMW PGA แชมป์ แต่ย้ายไปด้านบนประมาณ 20 อันดับโลกเป็นครั้งแรก และตุลาคมมีถึงใหม่สมัครงานสูง 12 และกลายเป็นที่อันดับอังกฤษกอล์ฟ กุหลาบชนะเรื่องสั่งของยุโรปทัวร์บุญในจุดสุดยอดที่น่าตื่นเต้นกับฤดูที่ต้นแบบวอลโว่ ซึ่งเขาชนะในการแข่ง 4 พฤศจิกายน 2550 เขาจัดอันดับโลกใหม่ของเลข 7 ทำให้เขาที่อันดับยุโรปกอล์ฟครั้งแรก, [6] และในเวลาต่อมาเขาได้ย้ายไปถึงหกในการจัดอันดับ[7] เขาได้ใช้เวลากว่า 35 สัปดาห์ใน 10 อันดับแรกตั้งแต่ปี 2007[8] ตั้งแต่ปลายปี 2552 สอนกอล์ฟแคนาดา Sean Foley โค้ชโร[9][10]ใน 2010 โรสมีสามสถานที่คลาสสิคฮอนด้า และจากนั้น เขายากจนถึงกับเป็นชัยชนะในการแข่งขันเมโมเรียลกับ 66 เป็นรอบสุดท้ายชนะ โดยจังหวะสาม Rickie ฟาวเลอร์ นี้เขาชนะครั้งแรกบนดินอเมริกันได้[11] ในวันถัดไป โรสได้ลองวันสหรัฐอเมริกาเปิด พร้อมวิ่งขึ้น Rickie ฟาวเลอร์ ไม่มีคุณสมบัติที่ยกคำถามเกี่ยวกับคุณสมบัติของสหรัฐอเมริกาเปิด[12] ในการแข่งขันของเขาแรกเริ่มตั้งแต่ชนะของเขา ที่แชมป์นักท่องเที่ยวสองสัปดาห์หลังจาก กุหลาบนำ โดยสามภาพที่เข้ารอบสุดท้าย แต่ตกไปผูกสำหรับไนน์ พระฟอร์มดีอย่างต่อเนื่องในการแข่งขันของสัปดาห์ต่อไปนี้อย่างไรก็ตาม ที่เขานำ โดย 4 ภาพหลังจากรอบที่สาม และยิงรอบสุดท้ายแม้แต่พาร์ 70 จะชนะเหตุการณ์ PGA ทัวร์ของเขาที่สอง – AT & T แห่งชาติในเดือนมีนาคม 2554 พ.ศ. กุหลาบมีโอกาสที่จะเพิ่มชื่อ PGA ทัวร์สองเขาชนะใน 2010 เมื่อท่านได้เข้ารอบสุดท้ายที่แชมป์เปลี่ยนกับรอจังหวะหนึ่ง อย่างไรก็ตาม เขายิง 74 ตราไว้มากกว่า 3 ซึ่งรวมกีย์ติดต่อกันสี่กลางกลม วายภาพห้าหลังแชมป์ Gary ป่า กันยายน 2554 กุหลาบชนะเลิศ BMW สามสี่ถ้วย FedEx เถื่อนเหตุการณ์ Cog ฮิลล์กอล์ฟแอนด์คันทรีคลับ นี้เป็นเรื่องของเขาครั้งแรกของปีและสามอาชีพชนะ PGA ทัวร์ โรสป้อนสัปดาห์บนฟองเถื่อนที่ 34th ใน standings รู้ว่า เขาต้องการให้เสร็จสิ้นที่ดีจะทำให้เหตุการณ์สุดท้ายที่อีสต์เลคกอล์ฟคลับ ชนะยกเขาให้ 3 standings ที่และตำแหน่งของการรู้ว่า ถ้าเขาได้รับรางวัลแชมป์ทัวร์ เขาจะเป็นแชมป์ FedEx 63 ในวันเปิดรอบติช่วยโรสสร้างประโยชน์สี่จังหวะที่จะเข้ารอบสุดท้าย และแม้ มีความล่าช้ากระเด้งกับ bogey ราคาพาร์ 5 15 โรสกู้ และชนะจากจอห์น Senden จังหวะสอง[13] กุหลาบได้ไม่สนุกกับความสำเร็จเหมือนกับที่แชมป์ทัวร์แม้ เมื่อสองรอบ 75 สิ้นสุดโอกาสของเขาชนะ เขาจบการแข่งขันในผูก 20 และ 5 บนถ้วย Standings โดยรวมของ FedEx
การแปล กรุณารอสักครู่..
After turning professional, Rose struggled badly in his early career. He missed the cut in his first 21 consecutive events. He earned his first European Tour card in 1999 when he finished 4th at the qualifying school. The following season he failed to retain his card, and had to revisit the qualifying school, where he finished 9th.
Despite his early career struggles, Rose's career soon began to take off and he became established on the European Tour. In 2001 he opened the season with consecutive second place finishes in the country of his birth, South Africa. He went on to finish the year in top-40 on the Order of Merit. He won his first professional event, the Dunhill Championship in South Africa, in 2002, and followed this up with three further victories in that year. They included another win in South Africa at the Nashua Masters, a win on the Japanese Golf Tour at the Crowns Tournament, and then he won his second European Tour title at the Victor Chandler British Masters, edging out Ian Poulter in the final round.
In 2003, Rose reached number 33 in the Official World Golf Ranking. He earned enough money to claim his PGA Tour card as a non-member for 2004 after finishing with more money than the 125th ranked player on the money list. In 2004, he played mostly in America on the PGA Tour, while also maintaining his membership on the European Tour. He did not have a great year and slipped out of the top 50 in the world rankings, however he kept his tour card after earning in excess of a million dollars.
His ranking continued to fall in early 2005, and in March he announced that he was quitting the European Tour and concentrating on playing on the PGA Tour. This had no apparent effect on his poor form, and by the middle of the year he had fallen out of the World's top 100. In August of that year he made an about face by announcing his intention to return to the European Tour. Later the same week he had his best result of the year, leading the Buick Championship after three rounds before slipping to a third place finish. A couple of further good results followed late in the 2005 season, and he maintained his status on the PGA Tour after all.
In September 2006 at the Canadian Open, Rose led a PGA Tour tournament going into the final round for the first time. But he slipped up with a final round 74 which moved him down the field. He went on to finish 2nd at the Valero Texas Open and finished 47th on the money list with US$1.629 million in prize money. In November 2006 he won the Australian Masters, to claim his first title for four years. His renewed consistency, including a top 5 finish at the 2007 Masters which had seen him surpass his previous best world ranking, by reaching number 26 on 8 April 2007.[5]
Rose lost in a playoff at the 2007 BMW PGA Championship, but moved into the top twenty of the World Rankings for the first time, and by October had reached a new career high of 12 and became the top-ranked British golfer. Rose won the European Tour Order of Merit title for 2007 in a thrilling climax to the season at the Volvo Masters, which he won in a playoff on 4 November. His new world ranking of number 7 made him the top-ranked European golfer for the first time,[6] and he subsequently moved up to sixth in the rankings.[7] He has spent over 35 weeks in the top-10 since 2007.[8] Since the end of 2009, Canadian golf instructor Sean Foley coaches Rose.[9][10]
In 2010, Rose had a third place at the Honda Classic, and then he broke through with a victory at the Memorial Tournament with a final round 66 to win by three strokes over Rickie Fowler. This was his first win on American soil.[11] The next day, Rose had to try to qualify for the U.S. Open, along with runner up Rickie Fowler. Neither qualified which raised questions about the qualifications of the U.S. Open.[12] In his first tournament start since his win, at the Travelers Championship two weeks later, Rose led by three shots entering the final round, but fell away to a tie for ninth. His good form continued in the following week's tournament however, where he led by four shots after three rounds, and shot a final-round even par 70 to win his second PGA Tour event – the AT&T National.
In March 2011, Rose had a chance to add to his two PGA Tour titles won in 2010, when he entered the final round at the Transitions Championship with a one stroke lead. However he shot a three-over-par 74, which included four consecutive bogeys in the middle of the round, to finish five shots behind the champion Gary Woodland. In September 2011, Rose won the BMW Championship, the third of the four FedEx Cup playoff events at Cog Hill Golf & Country Club. This was his first title of the year and third career PGA Tour win. Rose entered the week on the playoff bubble at 34th in the standings, knowing that he needed a good finish to make the final event at East Lake Golf Club. The win elevated him to 3rd in the standings and the position of knowing that if he won the Tour Championship he would be the FedEx champion. A flawless round of 63 on the opening day helped Rose to build a four stroke advantage going into the final round, and even though there was a late wobble with a bogey at the par five 15th, Rose recovered and won by two strokes from John Senden.[13] Rose did not enjoy the same success at the Tour Championship though, when a second round 75 ended his chances of winning. He finished the tournament in a tie for 20th place and 5th on the overall FedEx Cup Standings.
Despite his early career struggles, Rose's career soon began to take off and he became established on the European Tour. In 2001 he opened the season with consecutive second place finishes in the country of his birth, South Africa. He went on to finish the year in top-40 on the Order of Merit. He won his first professional event, the Dunhill Championship in South Africa, in 2002, and followed this up with three further victories in that year. They included another win in South Africa at the Nashua Masters, a win on the Japanese Golf Tour at the Crowns Tournament, and then he won his second European Tour title at the Victor Chandler British Masters, edging out Ian Poulter in the final round.
In 2003, Rose reached number 33 in the Official World Golf Ranking. He earned enough money to claim his PGA Tour card as a non-member for 2004 after finishing with more money than the 125th ranked player on the money list. In 2004, he played mostly in America on the PGA Tour, while also maintaining his membership on the European Tour. He did not have a great year and slipped out of the top 50 in the world rankings, however he kept his tour card after earning in excess of a million dollars.
His ranking continued to fall in early 2005, and in March he announced that he was quitting the European Tour and concentrating on playing on the PGA Tour. This had no apparent effect on his poor form, and by the middle of the year he had fallen out of the World's top 100. In August of that year he made an about face by announcing his intention to return to the European Tour. Later the same week he had his best result of the year, leading the Buick Championship after three rounds before slipping to a third place finish. A couple of further good results followed late in the 2005 season, and he maintained his status on the PGA Tour after all.
In September 2006 at the Canadian Open, Rose led a PGA Tour tournament going into the final round for the first time. But he slipped up with a final round 74 which moved him down the field. He went on to finish 2nd at the Valero Texas Open and finished 47th on the money list with US$1.629 million in prize money. In November 2006 he won the Australian Masters, to claim his first title for four years. His renewed consistency, including a top 5 finish at the 2007 Masters which had seen him surpass his previous best world ranking, by reaching number 26 on 8 April 2007.[5]
Rose lost in a playoff at the 2007 BMW PGA Championship, but moved into the top twenty of the World Rankings for the first time, and by October had reached a new career high of 12 and became the top-ranked British golfer. Rose won the European Tour Order of Merit title for 2007 in a thrilling climax to the season at the Volvo Masters, which he won in a playoff on 4 November. His new world ranking of number 7 made him the top-ranked European golfer for the first time,[6] and he subsequently moved up to sixth in the rankings.[7] He has spent over 35 weeks in the top-10 since 2007.[8] Since the end of 2009, Canadian golf instructor Sean Foley coaches Rose.[9][10]
In 2010, Rose had a third place at the Honda Classic, and then he broke through with a victory at the Memorial Tournament with a final round 66 to win by three strokes over Rickie Fowler. This was his first win on American soil.[11] The next day, Rose had to try to qualify for the U.S. Open, along with runner up Rickie Fowler. Neither qualified which raised questions about the qualifications of the U.S. Open.[12] In his first tournament start since his win, at the Travelers Championship two weeks later, Rose led by three shots entering the final round, but fell away to a tie for ninth. His good form continued in the following week's tournament however, where he led by four shots after three rounds, and shot a final-round even par 70 to win his second PGA Tour event – the AT&T National.
In March 2011, Rose had a chance to add to his two PGA Tour titles won in 2010, when he entered the final round at the Transitions Championship with a one stroke lead. However he shot a three-over-par 74, which included four consecutive bogeys in the middle of the round, to finish five shots behind the champion Gary Woodland. In September 2011, Rose won the BMW Championship, the third of the four FedEx Cup playoff events at Cog Hill Golf & Country Club. This was his first title of the year and third career PGA Tour win. Rose entered the week on the playoff bubble at 34th in the standings, knowing that he needed a good finish to make the final event at East Lake Golf Club. The win elevated him to 3rd in the standings and the position of knowing that if he won the Tour Championship he would be the FedEx champion. A flawless round of 63 on the opening day helped Rose to build a four stroke advantage going into the final round, and even though there was a late wobble with a bogey at the par five 15th, Rose recovered and won by two strokes from John Senden.[13] Rose did not enjoy the same success at the Tour Championship though, when a second round 75 ended his chances of winning. He finished the tournament in a tie for 20th place and 5th on the overall FedEx Cup Standings.
การแปล กรุณารอสักครู่..
หลังจากเปลี่ยนอาชีพ โรสพยายามมากในอาชีพของเขา เขาพลาดตัดแรกของเขาที่ 21 ติดต่อกัน เหตุการณ์ ทัวร์ยุโรปที่เขาได้รับบัตรแรกของเขาในปี 1999 เมื่อเขาเสร็จสี่ที่คัดเลือกโรงเรียน ต่อไปนี้ฤดูกาลที่เขาล้มเหลวในการรักษาบัตรของเขา และต้องทบทวนคัดเลือกโรงเรียนที่เขาเสร็จ 9 .
แม้จะต่อสู้อาชีพของเขาอาชีพของโรส แล้วเริ่มถอดเสื้อ และเขาได้ก่อตั้งขึ้นในทัวร์ยุโรป ในปี 2001 เขาเปิดฤดูกาลกับสถานที่ที่สองเสร็จสิ้นติดต่อกันในประเทศต้นกำเนิดของเขา , แอฟริกาใต้ เขาก็จะจบปี top-40 ในการสั่งซื้อของบุญ เขาชนะการแข่งขันระดับมืออาชีพครั้งแรกของเขา , Dunhill แชมป์ในแอฟริกาใต้ ในปี 2002และตามนี้กับสามชัยชนะต่อไปในปีนั้น พวกเขารวมอีกชนะในแอฟริกาใต้ในแนชัวต้นแบบ ชนะบนทัวร์กอล์ฟภาษาญี่ปุ่นที่ครอบฟันการแข่งขันแล้วเขาชนะสองทัวร์ยุโรปของเขาชื่อเรื่องที่วิกเตอร์แชนด์เลอร์ บริติช มาสเตอร์ ขอบออกเอียน Poulter ในรอบสุดท้าย
ในปี 2003 เพิ่มขึ้นถึงอันดับ 33 ในการจัดอันดับกอล์ฟโลกอย่างเป็นทางการ .เขาได้รับเงินเพียงพอที่จะเรียกร้องบัตรพีจีเอทัวร์ของเขาที่ไม่ใช่สมาชิกสำหรับปี 2004 หลังจากจบด้วยเงินมากกว่า 125 อันดับผู้เล่นในรายการเงิน ในปี 2004 เขาเล่นส่วนใหญ่ในอเมริกาในพีจีเอทัวร์ ในขณะที่ยัง รักษาสมาชิกภาพของเขาในทัวร์ยุโรป เขาไม่ได้มีปีที่ยอดเยี่ยมและหลุดจาก 50 อันดับแรกในชั้นโลกแต่เขาเก็บบัตรทัวร์ของเขาหลังจากที่รายได้เกินล้านดอลลาร์
อันดับของเขายังคงตกอยู่ในช่วงต้นปี 2005 และในวันที่เขาประกาศออกทัวร์ยุโรปและตั้งใจเล่นในพีจีเอทัวร์ นี้ไม่มีผลชัดเจนในแบบฟอร์มที่ไม่ดีของเขา โดยกลางปีเขาตกลงมาจากโลกด้านบน 100ในเดือนสิงหาคมของปีนั้นเขาทำหน้าโดยการประกาศความตั้งใจของเขาที่จะกลับไปทัวร์ยุโรป ต่อมาเขาได้ผลที่ดีที่สุดของเขาในสัปดาห์เดียวกันของปี , าแชมป์ Buick หลังจากสามรอบก่อนลื่นไถลไปเสร็จสิ้นในสถานที่ที่สาม คู่ของผลลัพธ์ที่ดีต่อไปตามสายในฤดูกาล 2005 และเขายังคงสถานะของเขาในพีจีเอ ทัวร์ หลังจากทั้งหมด .
ในเดือนกันยายน 2006 ในแคนาดาเปิด โรสนำพีจีเอทัวร์การแข่งขันเข้าไปในรอบสุดท้ายเป็นครั้งแรก แต่เขาพลาดกับรอบสุดท้าย 74 ซึ่งย้ายเขาลงสนาม เขาก็จะเสร็จ 2 ที่ Valero เท็กซัสเปิดและเสร็จสิ้นพิธีในรายการเงินกับเรา $ 1.629 ล้านในเงินรางวัล ในเดือนพฤศจิกายน 2006 เขาได้รับปริญญาโทในออสเตรเลียอ้างชื่อแรกของเขาสำหรับสี่ปี เขาสร้างความสอดคล้องรวมถึงด้านบน 5 จบที่ 2007 Masters ซึ่งได้เห็นเขาล้มของเขาก่อนหน้านี้ที่ดีที่สุดในโลกอันดับ โดยเข้าถึงหมายเลข 26 ในวันที่ 8 เมษายน พ.ศ. 2550 [ 5 ]
กุหลาบหายไปในรอบรองชนะเลิศที่ 2007 BMW พีจีเอแชมเปี้ยน แต่ย้ายลงในด้านบน 20 ของการจัดอันดับโลกเป็นครั้งแรก ,และเมื่อถึงอาชีพใหม่สูง 12 และกลายเป็นอันดับนักกอล์ฟชาวอังกฤษ โรสชนะทัวร์ยุโรปเพื่อชื่อบุญ ( ในตอนจบของฤดูกาลที่น่าตื่นเต้นที่วอลโว่ มาสเตอร์ ที่เขาชนะในรอบเพลย์ออฟ เมื่อวันที่ 4 พฤศจิกายน . การจัดอันดับโลกใหม่หมายเลข 7 ของเขาทำให้เขาติดอันดับนักกอล์ฟเป็นครั้งแรกในยุโรป[ 6 ] และต่อมาเขาย้ายมาอยู่ในอันดับ 6 [ 7 ] เขาได้ใช้เวลากว่า 3 สัปดาห์ใน 10 ตั้งแต่ปี 2007 [ 8 ] ตั้งแต่ปลายปี 2552 ผู้สอนกอล์ฟแคนาดาฌอนโฟลีย์โค้ชกุหลาบ [ 9 ] [ 10 ]
ใน 2010 , กุหลาบมีสถานที่ที่สามที่ ฮอนด้า คลาสสิก และเขาก็ยากจนผ่านด้วยชัยชนะที่อนุสรณ์การแข่งขันด้วยรอบสุดท้าย 66 ที่จะชนะสามจังหวะมากกว่า ริคกี้ ฟาวเลอร์นี้เป็นชัยชนะครั้งแรกของเขาบนแผ่นดินอเมริกา [ 11 ] ในวันถัดไป โรสก็พยายามที่จะมีคุณสมบัติสำหรับสหรัฐอเมริกาเปิด พร้อมกับวิ่งขึ้น ริคกี้ ฟาวเลอร์ และมีคุณสมบัติที่ยกคำถามเกี่ยวกับคุณสมบัติของสหรัฐอเมริกาเปิด . [ 12 ] ในเริ่มการแข่งขันครั้งแรกของเขาตั้งแต่เขาชนะที่นักท่องเที่ยวแชมป์สองสัปดาห์ต่อมา กุหลาบ นำโดยสามนัด เข้าสู่รอบสุดท้ายแต่ล้มไปเสมอ 9 ฟอร์มดีต่อเนื่องในสัปดาห์ของการแข่งขัน แต่ต่อไปนี้ ที่เขานำโดยสี่นัดหลัง 3 นัด และยิงรอบสุดท้ายแม้แต่พาร์ 70 ชนะพีจีเอทัวร์เหตุการณ์ที่สองของเขาและที่& T แห่งชาติ .
ในเดือนมีนาคม 2554 เพิ่มขึ้นมีโอกาสที่จะเพิ่มสองของเขาในพีจีเอทัวร์ชื่อ วอน 2553เมื่อเขาเข้ารอบสุดท้ายในการเปลี่ยนแชมป์กับนำหนึ่งสโตรค อย่างไรก็ตาม เขายิง 3 โอเวอร์พาร์ 74 ซึ่งรวมถึงการติดต่อกันสี่โบกี้ ในช่วงกลางของรอบ จบ 5 นัดหลังแชมป์ แกรี่ วู้ดแลนด์ . ในเดือนกันยายน 2011 , กุหลาบชนะ BMW แชมป์ เฟดเอ็กซ์ คัพ เพลย์ออฟ สามสี่ที่เหตุการณ์&ฟันเฟือง ฮิลล์ กอล์ฟคลับนี้เป็นชื่อแรกของปีและพีจีเอทัวร์อาชีพที่สามชนะ โรส เข้าสัปดาห์ที่ 34 ฟองที่เถื่อนใน standings , รู้ว่าเขาต้องการจบดีเพื่อให้เหตุการณ์สุดท้ายที่อีสต์ เลค กอล์ฟ คลับ ชนะขึ้นเขาไป 3 ในตำแหน่งและตำแหน่งของการรู้ว่าถ้าเขาชนะแชมป์เฟดเอ็กซ์ทัวร์เขาจะเป็นแชมป์ไร้ที่ติในรอบ 63 ในวันเปิดตัวช่วยสร้างประโยชน์เพิ่มขึ้นสี่จังหวะ จะเข้าสู่รอบสุดท้าย และแม้ว่าจะมีสายสั่นกับโบกี้ที่พาร์ 5 15 , กุหลาบหายและจะโดยสองจังหวะจาก จอห์น เซนเดน [ 13 ] กุหลาบไม่ได้เพลิดเพลินกับความสำเร็จเดียวกันที่ทัวร์ แชมป์ แต่เมื่อรอบที่ 75 จบโอกาสที่เขาจะชนะเขาจบการแข่งขันในผูกสำหรับสถานที่ที่ 20 และ 5 โดยภาพรวม เฟดเอ็กซ์ คัพ อันดับ
แม้จะต่อสู้อาชีพของเขาอาชีพของโรส แล้วเริ่มถอดเสื้อ และเขาได้ก่อตั้งขึ้นในทัวร์ยุโรป ในปี 2001 เขาเปิดฤดูกาลกับสถานที่ที่สองเสร็จสิ้นติดต่อกันในประเทศต้นกำเนิดของเขา , แอฟริกาใต้ เขาก็จะจบปี top-40 ในการสั่งซื้อของบุญ เขาชนะการแข่งขันระดับมืออาชีพครั้งแรกของเขา , Dunhill แชมป์ในแอฟริกาใต้ ในปี 2002และตามนี้กับสามชัยชนะต่อไปในปีนั้น พวกเขารวมอีกชนะในแอฟริกาใต้ในแนชัวต้นแบบ ชนะบนทัวร์กอล์ฟภาษาญี่ปุ่นที่ครอบฟันการแข่งขันแล้วเขาชนะสองทัวร์ยุโรปของเขาชื่อเรื่องที่วิกเตอร์แชนด์เลอร์ บริติช มาสเตอร์ ขอบออกเอียน Poulter ในรอบสุดท้าย
ในปี 2003 เพิ่มขึ้นถึงอันดับ 33 ในการจัดอันดับกอล์ฟโลกอย่างเป็นทางการ .เขาได้รับเงินเพียงพอที่จะเรียกร้องบัตรพีจีเอทัวร์ของเขาที่ไม่ใช่สมาชิกสำหรับปี 2004 หลังจากจบด้วยเงินมากกว่า 125 อันดับผู้เล่นในรายการเงิน ในปี 2004 เขาเล่นส่วนใหญ่ในอเมริกาในพีจีเอทัวร์ ในขณะที่ยัง รักษาสมาชิกภาพของเขาในทัวร์ยุโรป เขาไม่ได้มีปีที่ยอดเยี่ยมและหลุดจาก 50 อันดับแรกในชั้นโลกแต่เขาเก็บบัตรทัวร์ของเขาหลังจากที่รายได้เกินล้านดอลลาร์
อันดับของเขายังคงตกอยู่ในช่วงต้นปี 2005 และในวันที่เขาประกาศออกทัวร์ยุโรปและตั้งใจเล่นในพีจีเอทัวร์ นี้ไม่มีผลชัดเจนในแบบฟอร์มที่ไม่ดีของเขา โดยกลางปีเขาตกลงมาจากโลกด้านบน 100ในเดือนสิงหาคมของปีนั้นเขาทำหน้าโดยการประกาศความตั้งใจของเขาที่จะกลับไปทัวร์ยุโรป ต่อมาเขาได้ผลที่ดีที่สุดของเขาในสัปดาห์เดียวกันของปี , าแชมป์ Buick หลังจากสามรอบก่อนลื่นไถลไปเสร็จสิ้นในสถานที่ที่สาม คู่ของผลลัพธ์ที่ดีต่อไปตามสายในฤดูกาล 2005 และเขายังคงสถานะของเขาในพีจีเอ ทัวร์ หลังจากทั้งหมด .
ในเดือนกันยายน 2006 ในแคนาดาเปิด โรสนำพีจีเอทัวร์การแข่งขันเข้าไปในรอบสุดท้ายเป็นครั้งแรก แต่เขาพลาดกับรอบสุดท้าย 74 ซึ่งย้ายเขาลงสนาม เขาก็จะเสร็จ 2 ที่ Valero เท็กซัสเปิดและเสร็จสิ้นพิธีในรายการเงินกับเรา $ 1.629 ล้านในเงินรางวัล ในเดือนพฤศจิกายน 2006 เขาได้รับปริญญาโทในออสเตรเลียอ้างชื่อแรกของเขาสำหรับสี่ปี เขาสร้างความสอดคล้องรวมถึงด้านบน 5 จบที่ 2007 Masters ซึ่งได้เห็นเขาล้มของเขาก่อนหน้านี้ที่ดีที่สุดในโลกอันดับ โดยเข้าถึงหมายเลข 26 ในวันที่ 8 เมษายน พ.ศ. 2550 [ 5 ]
กุหลาบหายไปในรอบรองชนะเลิศที่ 2007 BMW พีจีเอแชมเปี้ยน แต่ย้ายลงในด้านบน 20 ของการจัดอันดับโลกเป็นครั้งแรก ,และเมื่อถึงอาชีพใหม่สูง 12 และกลายเป็นอันดับนักกอล์ฟชาวอังกฤษ โรสชนะทัวร์ยุโรปเพื่อชื่อบุญ ( ในตอนจบของฤดูกาลที่น่าตื่นเต้นที่วอลโว่ มาสเตอร์ ที่เขาชนะในรอบเพลย์ออฟ เมื่อวันที่ 4 พฤศจิกายน . การจัดอันดับโลกใหม่หมายเลข 7 ของเขาทำให้เขาติดอันดับนักกอล์ฟเป็นครั้งแรกในยุโรป[ 6 ] และต่อมาเขาย้ายมาอยู่ในอันดับ 6 [ 7 ] เขาได้ใช้เวลากว่า 3 สัปดาห์ใน 10 ตั้งแต่ปี 2007 [ 8 ] ตั้งแต่ปลายปี 2552 ผู้สอนกอล์ฟแคนาดาฌอนโฟลีย์โค้ชกุหลาบ [ 9 ] [ 10 ]
ใน 2010 , กุหลาบมีสถานที่ที่สามที่ ฮอนด้า คลาสสิก และเขาก็ยากจนผ่านด้วยชัยชนะที่อนุสรณ์การแข่งขันด้วยรอบสุดท้าย 66 ที่จะชนะสามจังหวะมากกว่า ริคกี้ ฟาวเลอร์นี้เป็นชัยชนะครั้งแรกของเขาบนแผ่นดินอเมริกา [ 11 ] ในวันถัดไป โรสก็พยายามที่จะมีคุณสมบัติสำหรับสหรัฐอเมริกาเปิด พร้อมกับวิ่งขึ้น ริคกี้ ฟาวเลอร์ และมีคุณสมบัติที่ยกคำถามเกี่ยวกับคุณสมบัติของสหรัฐอเมริกาเปิด . [ 12 ] ในเริ่มการแข่งขันครั้งแรกของเขาตั้งแต่เขาชนะที่นักท่องเที่ยวแชมป์สองสัปดาห์ต่อมา กุหลาบ นำโดยสามนัด เข้าสู่รอบสุดท้ายแต่ล้มไปเสมอ 9 ฟอร์มดีต่อเนื่องในสัปดาห์ของการแข่งขัน แต่ต่อไปนี้ ที่เขานำโดยสี่นัดหลัง 3 นัด และยิงรอบสุดท้ายแม้แต่พาร์ 70 ชนะพีจีเอทัวร์เหตุการณ์ที่สองของเขาและที่& T แห่งชาติ .
ในเดือนมีนาคม 2554 เพิ่มขึ้นมีโอกาสที่จะเพิ่มสองของเขาในพีจีเอทัวร์ชื่อ วอน 2553เมื่อเขาเข้ารอบสุดท้ายในการเปลี่ยนแชมป์กับนำหนึ่งสโตรค อย่างไรก็ตาม เขายิง 3 โอเวอร์พาร์ 74 ซึ่งรวมถึงการติดต่อกันสี่โบกี้ ในช่วงกลางของรอบ จบ 5 นัดหลังแชมป์ แกรี่ วู้ดแลนด์ . ในเดือนกันยายน 2011 , กุหลาบชนะ BMW แชมป์ เฟดเอ็กซ์ คัพ เพลย์ออฟ สามสี่ที่เหตุการณ์&ฟันเฟือง ฮิลล์ กอล์ฟคลับนี้เป็นชื่อแรกของปีและพีจีเอทัวร์อาชีพที่สามชนะ โรส เข้าสัปดาห์ที่ 34 ฟองที่เถื่อนใน standings , รู้ว่าเขาต้องการจบดีเพื่อให้เหตุการณ์สุดท้ายที่อีสต์ เลค กอล์ฟ คลับ ชนะขึ้นเขาไป 3 ในตำแหน่งและตำแหน่งของการรู้ว่าถ้าเขาชนะแชมป์เฟดเอ็กซ์ทัวร์เขาจะเป็นแชมป์ไร้ที่ติในรอบ 63 ในวันเปิดตัวช่วยสร้างประโยชน์เพิ่มขึ้นสี่จังหวะ จะเข้าสู่รอบสุดท้าย และแม้ว่าจะมีสายสั่นกับโบกี้ที่พาร์ 5 15 , กุหลาบหายและจะโดยสองจังหวะจาก จอห์น เซนเดน [ 13 ] กุหลาบไม่ได้เพลิดเพลินกับความสำเร็จเดียวกันที่ทัวร์ แชมป์ แต่เมื่อรอบที่ 75 จบโอกาสที่เขาจะชนะเขาจบการแข่งขันในผูกสำหรับสถานที่ที่ 20 และ 5 โดยภาพรวม เฟดเอ็กซ์ คัพ อันดับ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- This paper contributes to this emerging
- ติดตั้งหลังคากันฝน
- such a solution was
- Most common risk factors for stillbirths
- ท่วมเนื้อไก่
- established by sieving, and these are so
- Mineral Carbonation International (MCi)
- ฉันเกรงใจ
- พักผ่อนเพื่อเริ่มงานใหม่ในเร็วๆนี้
- ผมขอนำรูปใน facebook ของคุณไปใส่หน้าปก f
- ฉันไม่กล้าทำแบบนั้นหรอก
- สาขา
- คุณสบายๆนะเนี่ย
- Nationality
- bath
- Spectrometers commonly output data in th
- ก็ได้
- ฉันคนหนึ่งที่ไม่ชอบกินผัก มันทำให้ระบบขั
- Wish you luck and happiness!
- another
- เกิดอะไรขึ้น
- Artice
- The decrease in respiration has been mod
- พวกเรามีนัดคุยเรื่องโปรเจคกับอาจารย์
