“L-Lyle-sama!”“Wait! What’s wrong!?

“L-Lyle-sama!”

“Wait! What’s wrong!?”

As I heard Novem and Zelphy-san’s voices call out to me, I fell to my knees on the spot. I was out of breath, and I screamed out inside of my head.

(You guys should be have more self awarenessss! I just used magic, so I’m quite tired, you know! I beg of you, please shut up!)

With a simpler magic, three times.

With one of a little higher difficulty, once was my limit.

That was my current ability pertaining to magic. If I raise the level just a little bit more, I understood from this case that I wouldn’t be able to activate it.

(Is it just me, or is this Jewel dragging me down quite a bit?)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"L-ไลล์-sama!" "รอ! มีอะไรผิดปกติ !? "ขณะที่ผมได้ยินNovem และเสียง Zelphy ซังเรียกออกมาให้ฉันฉันล้มลงกับหัวเข่าของฉันในจุดที่ ผมออกจากลมหายใจและฉันกรีดร้องออกมาจากด้านในของหัวของฉัน. (พวกคุณควรจะมี awarenessss ตัวเองมากขึ้น! ฉันเพียงแค่ใช้เวทมนตร์ดังนั้นฉันเหนื่อยมากคุณรู้ว่าฉันขอท่านโปรดหุบปาก!) ด้วยความมหัศจรรย์ที่เรียบง่ายสามครั้ง. กับหนึ่งในความยากลำบากที่สูงขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เคยเป็นขีด จำกัด ของฉัน. ที่ถูกความสามารถในปัจจุบันของฉันเกี่ยวกับความมหัศจรรย์ ถ้าผมยกระดับเพียงแค่นิด ๆ หน่อย ๆ ผมเข้าใจจากกรณีนี้ว่าผมจะไม่สามารถที่จะเปิดใช้งานได้. (มันเป็นเพียงฉันหรือ Jewel ลากฉันลงไม่น้อยนี้คืออะไร)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" l-lyle-sama ! "

" เดี๋ยว ! เกิดอะไรขึ้น ! "

ฉันได้ยินโนเว็มและ zelphy ซานเสียงตะโกนเรียกผม ผมก้มไปที่หัวเข่าของฉันในจุดที่ ฉันเหนื่อย ฉันกรีดร้องออกมาในหัวของฉัน . . . . . .

( ที่ทุกคนควรมี awarenessss ตนเองมากขึ้น ! ฉันใช้เวทมนต์ ฉันเหนื่อยแล้วนะ ! ผมขอร้องคุณ ได้โปรด หุบปาก !

กับเวทมนตร์ ง่ายกว่า

สามครั้งกับหนึ่งเล็ก ๆน้อย ๆที่สูงขึ้นยาก เมื่อถูก จำกัด ของฉัน . . . . . .

ที่ปัจจุบันของฉันความสามารถเกี่ยวกับมายากล ถ้าผมเพิ่มระดับมากขึ้นอีกนิดนึง ผมเข้าใจแล้ว จากกรณีนี้ ที่ผมไม่สามารถเปิดใช้งานได้

( มันเป็นเพียงฉันหรือนี้เป็นอัญมณีที่ต้องลากผมลงมานิดหน่อย ? )