It was still quite light out of doo

It was still quite light out of doors, but inside with the curtains drawn and the smouldering fire sending out a dim, uncertain glow, the room was full of deep shadows.

Brantain sat in one of these shadows; it had overtaken him and he did not mind. The obscurity lent him courage to keep his eyes fastened as ardently as he liked upon the girl who sat in the firelight.

She was very handsome, with a certain fine, rich coloring that belongs to the healthy brune type. She was quite composed, as she idly stroked the satiny coat of the cat that lay curled in her lap, and she occasionally sent a slow glance into the shadow where her companion sat. They were talking low, of indifferent things which plainly were not the things that occupied their thoughts. She knew that he loved her—a frank, blustering fellow without guile enough to conceal his feelings, and no desire to do so. For two weeks past he had sought her society eagerly and persistently. She was confidently waiting for him to declare himself and she meant to accept him. The rather insignificant and unattractive Brantain was enormously rich; and she liked and required the entourage which wealth could give her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก็ยังค่อนข้างแสงจากประตู แต่ภายใน ด้วยผ้าม่านออกและส่งออกไม่แน่นอน มิติเรืองแสง ห้องก็เต็มไป ด้วยเงาลึกไฟ smouldering Brantain นั่งในเงาเหล่านี้ มันมี overtaken เขา และไม่ได้รังเกียจ Obscurity ที่ยืมเขากล้าให้ดวงตาของเขายึดเป็น ardently ตามที่เขาชอบเมื่อหญิงสาวที่นั่งอยู่ใน firelight เธอหล่อมาก มีการบางดี อุดมไปด้วยสีที่เป็นของชนิด brune สุขภาพ เธอค่อนข้างประกอบด้วย เป็นเธอเปล่า ๆ แบบขีดลงตราแมวที่วาง curled ในตักของเธอ satiny และเธอส่งรวดเร็วช้าเป็นเงาที่นั่งเพื่อนของเธอบางครั้ง พวกเขากำลังพูดต่ำ สิ่งที่สนใจซึ่งได้อุปมาสิ่งที่ครอบครองความคิดของพวกเขา เธอรู้ว่า รักเธอ – แฟรงค์ เพื่อน blustering ไม่ มีไกล์พอปกปิดความรู้สึกของเขา และไม่ปรารถนาที่จะทำ สำหรับสองสัปดาห์ที่ผ่านมา เขาได้ค้นหาสังคมของเธอวัน และสามารถ เธอมีความรอเขาประกาศตัวเอง และเธอหมายถึง การยอมรับเขา Brantain ค่อนข้างสำคัญ และว่าขี้เหร่ได้มหาศาลรวย และเธอชอบ และต้องการสิ่งใดให้เลือกมากมายไม่ให้เธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นยังค่อนข้างแสงออกมาจากประตู แต่ภายในด้วยผ้าม่านวาดและไฟระอุส่งออกสลัวเรืองแสงที่ไม่แน่นอนในห้องที่เต็มไปด้วยเงาลึก. Brantain นั่งอยู่ในหนึ่งของเงาเหล่านี้ มันได้ทันเขาและเขาก็ไม่ทราบ ความสับสนยืมเขากล้าหาญที่จะให้ดวงตาของเขายึดเป็นร้อนแรงในขณะที่เขาชอบอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในแสงไฟ. เธอเป็นคนที่หล่อมากด้วยดีบางสีที่อุดมไปด้วยที่อยู่ในประเภท Brune มีสุขภาพดี เธอเป็นคนที่ใจเย็นมากขณะที่เธอเฉยลูบเสื้อ satiny ของแมวที่วางขดอยู่บนตักของเธอและเธอบางครั้งส่งอย่างรวดเร็วช้าเป็นเงาที่สหายของเธอนั่ง พวกเขาได้รับการพูดคุยในระดับต่ำของสิ่งที่ไม่แยแสที่ชัดถ้อยชัดคำไม่ได้สิ่งที่ครอบครองความคิดของพวกเขา เธอรู้ว่าเขารักเธอ-ตรงไปตรงมาเพื่อนพูดวางโตโดยไม่หลอกลวงพอที่จะปกปิดความรู้สึกของเขาและความปรารถนาที่จะทำเช่นนั้นไม่ สองสัปดาห์ที่ผ่านมาเขาได้ขอสังคมของเธอกระหายและเสมอต้นเสมอปลาย เธอเป็นคนที่มีความมั่นใจรอให้เขาประกาศตัวเองและเธอหมายถึงการยอมรับในตัวเขา Brantain ค่อนข้างไม่มีนัยสำคัญและไม่สวยรวยมหาศาล; และเธอชอบและสิ่งแวดล้อมที่จำเป็นซึ่งจะให้ความมั่งคั่งของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันยังค่อนข้างสว่างออกมาจากประตู แต่ข้างในกับผ้าม่านที่วาดและส่ง smouldering ไฟสลัว ไม่แน่ใจ เรืองแสง ห้องที่เต็มไปด้วยเงาลึก

บรานเทนนั่งในหนึ่งของเงาเหล่านี้ มันก็แพ้เขา และเขาก็ไม่ได้รังเกียจ ความมืดให้เค้ากล้าที่จะเก็บตาเพ่งอย่างร้อนแรง ในขณะที่เขาชอบเมื่อหญิงสาวซึ่งนั่งอยู่ในแสงไฟจากในห้อง

เธอหล่อมากมีบางอย่างดี , รวยสี ที่เป็นของประเภทบรูนสุขภาพ เธอค่อนข้างประกอบด้วย ขณะที่เธอเล่นลูบเสื้อผ้าแพรของแมวที่ขดตัวอยู่บนตักของเธอ และเธอก็ส่งได้อย่างช้าในเงาที่เพื่อนของเธอนั่ง พวกเขาคุยกันเบาๆ ในเรื่องสัพเพเหระซึ่งไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในความคิดของตนเองเธอรู้ว่าเขารัก her-a แฟรงค์ blustering เพื่อนไม่มีเล่ห์เหลี่ยมมากพอที่จะปิดบังความรู้สึกของเขา และไม่ปรารถนาที่จะทำ สองอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาปรารถนาสังคมของเธออย่างกระตือรือร้นและความพยายาม . เธอมั่นใจรอเขาประกาศเอง และเธอตั้งใจที่จะยอมรับเขา ค่อนข้างน้อย และขี้เหร่บรานเทนรวยมหาศาลเธอชอบเป็นสิ่งแวดล้อมความมั่งคั่งซึ่งจะให้เธอ