1. IntroductionThe sea urchin Parac

1. Introduction
The sea urchin Paracentrotus lividus (Lamarck 1816) is a large regular
sea urchin widely distributed throughout the Mediterranean Sea and
European Atlantic coast. This species is exploited in some European
countries for its highly valued gonads (Boudouresque and Verlaque,
2001). The regions with more active P. lividus fisheries in Europe are
in Ireland, Scotland, Italy and Spain (Andrew et al., 2002; Kelly and
Chamberlain, 2010; Norman et al., 2010).
Sea urchin fishery has flourished in many areas along the last decades
due to the increasing value of sea urchin roe, which has led to
overfishing of many natural populations (Andrew et al., 2002). In addition,
production remains very traditional, relying on the natural environment
supply of juveniles with capture numbers at the mercy of
climatic conditions and natural or human-provoked disasters. Due to
the concern about the collapse of natural populations (Andrew et al.,
2002) there has been active research into: land-based culture (James,
2006), larval and juvenile feeding (George et al., 2001, 2004), artificial
feed (Fernandez, 1997), larval rearing systems (Christiansen and
Siikavuopio, 2007), gonad enhancement (Akiyama et al., 2001;
Fernandez and Boudouresque, 2000; Shpigel et al., 2005), and wild
stock enhancement (Gonzalez-Henriquez et al., 2009).
Cryopreservation can be a very powerful biotechnological tool for
aquaculture production, i.e. for fisheries conservation and wild stock enhancement
(Zhang, 2004), for the production of all year-round spat
supply without the need to condition broodstock (Adams et al.,
2011a) and for the improvement of selective breeding program management
(Adams et al., 2011a; Zhang, 2004).
Although cryopreservation protocols have been successfully developed
for aquaculture of many valuable species as sturgeons (Mims
et al., 2011), salmonid fishes (Lahnsteiner, 2011), or marine invertebrates
as oysters, mussels or abalone (Adams et al., 2011a; Lin and Chao, 2011;
Paniagua-Chavez et al., 2011), few research has been carried out
regarding sea urchin cryopreservation (gametes, embryos or larvae).
Fragmentary information was published on the species Hemicentrotus
pulcherrimus, Strongylocentrotus nudus and Stongilocentrotus intermedius
by Asahina and Takahashi (1978, 1979), Naidenko et al. (1991) and
Naidenko and Koltsova (1998), Tetrapigus niger by Barros et al. (1996,
1997), or Evechinus Chloroticus by Adams and Hessian (2004) and
Adams et al. (2006), and long term development studies from embryo
to metamorphosis and settlement have only been reported in one study
(Naidenko et al., 1991). Recently, we have developed a cryopreservation
protocol (Bellas and Paredes, 2011) producing high survival and healthy
larvae for P. lividus, but a complete larval rearing of cryopreserved andthawed early embryos to settlement has never been carried out before for
this species.
The aim of this work was to test the viability of cryopreserved sea urchin
embryos and examine their ability to survive and develop from
embryo through larval rearing to juvenile stage.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำปลิงทะเล Paracentrotus lividus (Lamarck 1816) เป็นปกติขนาดใหญ่ปลิงทะเลที่นำไปเผยแพร่ทั่วทะเลเมดิเตอร์เรเนียน และชายฝั่งแอตแลนติกยุโรป นกชนิดนี้คือสามารถในยุโรปบางต่อมบ่งเพศของคุณค่า (Boudouresque และ Verlaque ประเทศ2001) . เป็นภูมิภาคที่ มีอยู่ P. lividus ประมงในยุโรปในไอร์แลนด์ สกอตแลนด์ อิตาลี และสเปน (แอนดรูว์และ al., 2002 เคลลี่ และแชมเบอร์เลน 2010 นอร์แมน et al., 2010)การประมงปลิงทะเลมีความเจริญรุ่งเรืองในหลายพื้นที่ตลอดทศวรรษที่ผ่านมาล่าสุดเนื่องจากปลิงทะเลโร ที่มีค่าเพิ่มขึ้นoverfishing ของประชากรในธรรมชาติ (แอนดรูว์และ al., 2002) นอกจากนี้ผลิตยังคงดั้งเดิมมาก อาศัยสิ่งแวดล้อมธรรมชาติอุปทานของ juveniles มีการจับภาพที่ความเมตตาของเงื่อนไข climatic และภัยธรรมชาติ หรือมนุษย์ท่าน เนื่องความกังวลเกี่ยวกับการล่มสลายของธรรมชาติประชากร (แอนดรูว์ et al.,2002) มีงานวิจัยเป็น: ที่ดินตามวัฒนธรรม (James2006), อาหาร (จอร์จและ al., 2001, 2004), เยาวชน และ larval ประดิษฐ์อาหาร (เฟอร์นานเด 1997), ระบบการเพาะเลี้ยง larval (Christiansen และSiikavuopio, 2007) เพิ่มประสิทธิภาพ gonad (Akiyama และ al., 2001เฟอร์นานเดและ Boudouresque, 2000 Shpigel et al., 2005), และป่าหุ้นเพิ่มประสิทธิภาพ (Gonzalez Henriquez et al., 2009)Cryopreservation สามารถเครื่องมือ biotechnological มีประสิทธิภาพมากในการการผลิตสัตว์น้ำ เช่นการประมงการอนุรักษ์และปรับปรุงสินค้าคงคลังที่ป่า(เตียว 2004) สำหรับการผลิต spat ทั้งหมดตลอดทั้งปีซัพพลายไม่ต้องสูตรเงื่อนไข (Adams et al.,2011a) และปรับปรุงพันธุ์การจัดการโปรแกรม(Adams et al., 2011a เตียว 2004)แม้ว่า cryopreservation โพรโทคอลมีการพัฒนาเรียบร้อยแล้วสำหรับสัตว์น้ำหลายชนิดที่มีคุณค่าเป็น sturgeons (Mimsร้อยเอ็ด al., 2011), ปลา salmonid (Lahnsteiner, 2011), หรือ marine invertebratesหอยนางรม ภู่ หรือหอยเป๋าฮื้อ (Adams et al., 2011a หลินและเจ้า 2011Paniagua-Chavez et al., 2011), วิจัยไม่มีการดำเนินการเกี่ยวกับ cryopreservation ปลิงทะเล (gametes โคลน หรือตัวอ่อน)Fragmentary ข้อมูลถูกเผยแพร่บนสายพันธุ์ Hemicentrotuspulcherrimus, Strongylocentrotus nudus และ Stongilocentrotus อินเทอร์มีเดียทโดย Asahina และทะกะฮะชิ (1978 แชมป์ร่วม 1979), Naidenko และ al. (1991) และNaidenko และ Koltsova (1998), ไนเจอร์ Tetrapigus โดย Barros et al. (19961997), หรือ Evechinus Chloroticus Adams และกระสอบ (2004) และAdams et al. (2006), และระยะยาวการศึกษาพัฒนาจากตัวอ่อนการเปลี่ยนแปลงและการชำระเงินเฉพาะรายงานในหนึ่งการศึกษา(Naidenko et al., 1991) เมื่อเร็ว ๆ นี้ เราได้พัฒนาเป็น cryopreservationโพรโทคอล (สอาและ Paredes, 2011) ผลิตรอดตายสูง และมีสุขภาพดีตัวอ่อนใน P. lividus แต่การสมบูรณ์ larval แม่ cryopreserved andthawed โคลนต้นกับจ่ายเงินไม่มีการดำเนินการก่อนสำหรับสายพันธ์นี้จุดมุ่งหมายของงานนี้คือการ ทดสอบชีวิตของปลิงทะเล cryopreservedโคลน และตรวจสอบความสามารถในการอยู่รอด และพัฒนาจากตัวอ่อนผ่านแม่ไปเยาวชนระยะ larval

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำทะเลUrchin Paracentrotus lividus (Lamarck 1816) เป็นปกติขนาดใหญ่เม่นทะเลกระจายอย่างกว้างขวางไปทั่วทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและยุโรปชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติก สายพันธุ์นี้เป็นประโยชน์ในยุโรปบางประเทศสำหรับอวัยวะเพศที่มีมูลค่าสูง (Boudouresque และ Verlaque, 2001) ภูมิภาคที่มีการใช้งานมากขึ้นพี lividus ประมงในยุโรปในไอร์แลนด์สกอตแลนด์อิตาลีและสเปน(แอนดรู, et al., 2002; เคลลี่และ. แชมเบอร์เลน, 2010. นอร์แมน, et al, 2010) ทะเลประมงเร่ร่อนมีความเจริญรุ่งเรืองในหลายพื้นที่ พร้อมทศวรรษที่ผ่านมาเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของค่าไข่ปลาเม่นทะเลซึ่งได้นำไปสู่การoverfishing ของประชากรตามธรรมชาติจำนวนมาก (แอนดรู et al., 2002) นอกจากนี้การผลิตยังคงเป็นแบบดั้งเดิมมากอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติอุปทานของหนุ่มสาวที่มีตัวเลขการจับภาพที่ความเมตตาของสภาพภูมิอากาศและภัยพิบัติทางธรรมชาติหรือมนุษย์เจ็บใจ เนื่องจากความกังวลเกี่ยวกับการล่มสลายของประชากรธรรมชาติ (แอนดรู, et al,. the 2002) ได้มีการใช้งานวิจัยเป็น: วัฒนธรรมที่ดินตาม (เจมส์, 2006) ตัวอ่อนและการให้อาหารเด็กและเยาวชน (. จอร์จ et al, 2001, 2004), เทียมฟีด(เฟอร์นันเด 1997) ระบบการเลี้ยงตัวอ่อน (คริสเตียนและSiikavuopio 2007), การเพิ่มประสิทธิภาพของอวัยวะสืบพันธุ์ (อากิยามะ et al, 2001;. และป่าและเฟอร์นันเด Boudouresque 2000 Shpigel et al, 2005). การเพิ่มประสิทธิภาพของหุ้น (Gonzalez- Henriquez et al., 2009). Cryopreservation สามารถเป็นเครื่องมือทางเทคโนโลยีชีวภาพที่มีประสิทธิภาพมากในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเช่นการอนุรักษ์การประมงและการเพิ่มประสิทธิภาพของหุ้นป่า(Zhang, 2004) สำหรับการผลิตของทุกทะเลาะวิวาทกันตลอดทั้งปีอุปทานโดยไม่จำเป็นต้องบำรุงพ่อแม่พันธุ์(. อดัมส์, et al, 2011a) และสำหรับการปรับปรุงการบริหารจัดการโครงการปรับปรุงพันธุ์คัดเลือก(อดัมส์, et al, 2011a. Zhang, 2004). แม้ว่าโปรโตคอลเก็บรักษาได้รับการพัฒนาที่ประสบความสำเร็จในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำสายพันธุ์ที่มีคุณค่ามากที่สุดเท่าที่ sturgeons (มิมส์ et al, 2011) ปลา salmonid (Lahnsteiner 2011) หรือสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในทะเลหอยนางรมหอยแมลงภู่หอยเป๋าฮื้อหรือ(อดัมส์, et al, 2011a. หลินและเจ้าปี 2011. Paniagua-ชาเวซ et al, 2011) การวิจัยไม่กี่ได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับการเม่นทะเลเก็บรักษา(gametes ตัวอ่อนหรือตัวอ่อน). ข้อมูลวิ่นถูกตีพิมพ์ในสายพันธุ์ Hemicentrotus pulcherrimus, nudus Strongylocentrotus และ Stongilocentrotus intermedius โดย อาซาฮินะและทากาฮาชิ (1978, 1979), Naidenko et al, (1991) และNaidenko และ Koltsova (1998), Tetrapigus ไนเจอร์โดย Barros et al, (1996, 1997) หรือ Evechinus Chloroticus โดยอดัมส์และรัฐ (2004) และอดัมส์และอัล (2006) และการศึกษาการพัฒนาระยะยาวจากตัวอ่อนที่จะเปลี่ยนแปลงและการตั้งถิ่นฐานได้รับเพียงรายงานในการศึกษาหนึ่ง(Naidenko et al., 1991) เมื่อเร็ว ๆ นี้เราได้พัฒนาเก็บรักษาโปรโตคอล(วิจิตรและ Paredes 2011) การผลิตการรอดตายสูงและมีสุขภาพดีตัวอ่อนสำหรับlividus พี แต่อนุบาลสมบูรณ์ของตัวอ่อนแช่แข็ง andthawed ก่อนที่จะตั้งถิ่นฐานไม่เคยได้รับก่อนที่จะดำเนินการสำหรับสายพันธุ์นี้. จุดมุ่งหมาย ของงานนี้คือการทดสอบศักยภาพของทะเลแช่แข็งซนตัวอ่อนและตรวจสอบความสามารถในการอยู่รอดและการพัฒนาจากตัวอ่อนที่ผ่านการอนุบาลไปยังเวทีเด็กและเยาวชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
หอยเม่น paracentrotus lividus ( Lamarck 1816 ) มีขนาดใหญ่ปกติ
เม่นทะเลกระจายอย่างกว้างขวางทั่วทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและ
ชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกยุโรป ชนิดนี้ถูกใช้ในบางประเทศในยุโรป
สำหรับพัฒนามูลค่าสูงของ ( boudouresque และ verlaque
, 2001 ) ภูมิภาคที่มีการใช้งานมากขึ้น หน้า lividus ประมงในยุโรป
ในไอร์แลนด์ , สกอตแลนด์อิตาลีและสเปน ( แอนดรู et al . , 2002 ; เคลลี่และ
แชมเบอร์เลน , 2010 ; นอร์แมน et al . , 2010 ) .
เม่นทะเลการประมงที่มีความเจริญรุ่งเรืองในหลายพื้นที่ตลอดทศวรรษที่ผ่านมา
เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของไข่หอยเม่น ทำให้เกิด
overfishing ของประชากรธรรมชาติมากมาย ( แอนดรู et al , . , 2002 ) นอกจากนี้ การผลิตยังคงเป็นแบบดั้งเดิมมาก

โดยอาศัยธรรมชาติอุปทานของเยาวชนกับตัวเลขจับภาพที่ความเมตตาของสภาพอากาศและธรรมชาติหรือมนุษย์
ให้ภัยพิบัติ เนื่องจาก
กังวลเกี่ยวกับการล่มสลายของประชากรธรรมชาติ ( แอนดรู et al . ,
2002 ) มีงานวิจัยที่ใช้วัฒนธรรม ( เจมส์
2006 ) , และให้อาหารตัวอ่อนและจอร์จ et al . , 2544 , 2547 ) , อาหารเทียม
( Fernandez , 1997 )ระบบการเลี้ยงหนอน ( Christiansen และ
siikavuopio , 2007 ) , การเทศน์มหาชาติ ( อากิยาม่า et al . , 2001 ;
Fernandez และ boudouresque , 2000 ; shpigel et al . , 2005 ) และป่า
หุ้นเพิ่ม ( กอนซาเลซ henriquez et al . , 2009 ) .
เนื่องจากสามารถเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพมากสำหรับ
การผลิตระบบ การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ เช่น การอนุรักษ์และส่งเสริมการประมงป่าหุ้น
( Zhang , 2004 )สำหรับการผลิตของอุปทานกัน
ตลอดทั้งปีโดยไม่ต้องภาพพ่อแม่ ( Adams et al . ,
2011a ) และการปรับปรุงการจัดการโปรแกรมคัดเลือกพันธุ์ ( Adams et al . , 2011a ; Zhang , 2004 ) .
แต่เนื่องจากโปรโตคอลมีการพัฒนาเรียบร้อยแล้ว
สำหรับการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำชนิดที่มีคุณค่ามาก เป็นปลาขนาดใหญ่จำพวก Acipenseridae ( มนุษย์
et al . , 2011 ) , salmonid ปลา ( lahnsteiner , 2011 )หรือสัตว์ทะเลไม่มีกระดูกสันหลัง
เป็นหอยนางรม หอยแมลงภู่ หรือหอยเป๋าฮื้อ ( Adams et al . , 2011a ; หลิน และเจ้าพระยา , 2011 ;
paniagua ชาเวซ et al . , 2011 ) , การวิจัยน้อยได้ใช้
เกี่ยวกับหอยเม่นก่อน ( gametes เอ็มบริโอหรือตัวอ่อน , ) .
ข้อมูลครบถูกตีพิมพ์ใน hemicentrotus
pulcherrimus ชนิด strongylocentrotus nudus stongilocentrotus หิน
, และโดยอาซาฮินะและทาคาฮาชิ ( 1978 , 1979 ) , naidenko et al . ( 1991 ) และ
naidenko koltsova ( 1998 ) , tetrapigus โดยไนเจอร์ บารอส et al . ( 1996 , 1997 ,
) หรือ evechinus chloroticus โดยอดัม Hessian ( 2004 ) และ
Adams et al . ( 2006 ) , และการศึกษาการพัฒนาระยะยาวจากตัวอ่อน
เพื่อเปลี่ยนแปลงและการตั้งถิ่นฐานมีเพียงได้รับการรายงานในการศึกษา
( naidenko et al . , 1991 ) เมื่อเร็วๆ นี้เราได้พัฒนาเครือข่ายและการเก็บรักษา
Bellas Paredes , 2011 ) ผลิตรอดสูงและตัวอ่อนมีสุขภาพดี
สำหรับหน้า lividus แต่ให้เลี้ยงหนอนตัวอ่อน andthawed ตรวจสอบคุณภาพก่อนเพื่อที่ไม่เคยดำเนินการมาก่อน

ชนิดนี้ งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อทดสอบความมีชีวิตของเม่นทะเล
ตรวจสอบคุณภาพเอ็มบริโอและตรวจสอบความสามารถของพวกเขาที่จะอยู่รอดและพัฒนาจากการเลี้ยงหนอนตัวอ่อนผ่าน
เวทีเยาวชน