Members of the genus can be deciduo

Members of the genus can be deciduous orevergreen. A few species have spiny stems. The leaves are simple, alternate, usuallylanceolate, unlobed, and often with nectarieson the leaf stalk. The flowers are usually white to pink, sometimes red, with five petals and five sepals. There are numerous stamens. Flowers are borne singly, or in umbels of two to six or sometimes more on racemes. The fruit is a fleshy drupe (a "prune") with a single relatively large, hard-coated seed (a "stone").[2]

Within the rose family Rosaceae, it was traditionally placed as a subfamily, theAmygdaloideae (incorrectly "Prunoideae"), but was sometimes placed in its own family, thePrunaceae (or Amygdalaceae). More recently, it has become apparent that Prunus evolved from within a much larger clade now called subfamily Amygdaloideae (incorrectly "Spiraeoideae").[1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมาชิกประเภทที่สามารถ orevergreen ผลัดใบ สามชนิดมีลำต้นหนาม ใบมีความเรียบง่ายสลับ usuallylanceolate, unlobed และมักจะมี nectarieson ก้านใบ เป็นดอกไม้ที่มีสีขาวมักจะเป็นสีชมพู, สีแดงบางครั้งมีห้ากลีบดอกกลีบเลี้ยงและห้า มีเกสรตัวผู้จำนวนมาก ดอกไม้ถูกพัดพาโดยลำพังหรือใน umbels ของ 2-6 หรือบางครั้งเพิ่มเติมเกี่ยวกับช่อ ผลไม้เป็น drupe อ้วน (เป็น "ลูกพรุน") มีเพียงหนึ่งเดียวขนาดใหญ่ค่อนข้างเมล็ดแข็งเคลือบ (เป็น "หิน"). [2] ภายในครอบครัวกุหลาบ Rosaceae มันถูกวางไว้เป็นประเพณีอนุวงศ์, theAmygdaloideae (ไม่ถูกต้อง " Prunoideae ") แต่ถูกนำมาวางในบางครั้งครอบครัวของตัวเอง thePrunaceae (หรือ Amygdalaceae) เมื่อเร็ว ๆ นี้มันได้กลายเป็นที่ชัดเจนว่า Prunus วิวัฒนาการมาจากภายในที่เรียกว่า clade ขนาดใหญ่มากในขณะนี้อนุวงศ์ Amygdaloideae (ไม่ถูกต้อง "Spiraeoideae"). [1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Through and through.Through and through.Through and through.