ome of my best memories were visiti

ome of my best memories were visiting my grandparents in the Bronx. They lived at 1192Nelson Avenue in Highbridge.

My mother had a large family: four sisters and one brother, so when it came to holidays the whole family (aunts, uncles, and at that time seventeen cousins) went to Grandma and Grandpa's house for dinner. I can still remember how big their apartment was and all the fun we had running around. Of course the people below didn't think so.

My grandfather had a closet in the hallway where he stored all his junk. Don't ask me how half of us could be in that closet snooping around and checking out all of his belongings, but we did.

My sister, cousin and I would take off for a few hours to visit all the relatives in the neighborhood. It's terrible to say, but we knew we would come home with some money in our pockets. First, we would go to my grandmother's sister's house around the corner. Their name was Spillane. They always had a full house and lived on Shakespeare Avenue. Then we would come back to Nelson Avenue and go down a couple of blocks to visit some more relatives. I remember there was a little park across the street from them and we would play there first.

I also remember across the street from my grandparents' apartment there was a huge parking lot where people would park their cars. Spaces were limited around there and I can't believe that people would just double park their cars and leave. You certainly wouldn't do that today.

I also remember a funny story when we went to visit them one day. My brothers, sister and I were fascinated about my grandparents' apartment, probably because we lived in a house. My older brother was always throwing things out the window. The super used to sit outside and my brother would always throw water balloons on his head. I don't remember his name, but he had a son named Leslie. My Uncle Billy was single and still living at home with my grandparents. He was coming home from work one day (he was a policeman) and he thought he had hit a jackpot. He kept picking up money as it was dropping to the street. He looked up and saw more money falling down. He was running all around picking it up when he looked up again and saw my brother. He didn't know whether to run up to the apartment to stop him or just stay there until he stopped. He kept screaming at my brother, who had gone into his drawer and taken out my uncle's money. Don't ask me why he ever did that. I think he just liked to throw things out the window.

We used to always go the candy store on the corner across the street from Sacred Heart School. The bakery a few stores down had the best rolls and jelly donuts. When my cousin moved to Sayville, Long Island, he went to the local deli and innocently asked for Highbridge rolls. He thought you could get them anywhere. They were the best.

The one thing I did not like about Highbridge was in the winter when it snowed. It was really scary driving. The hills were so unbelievable. I remember my mother once coming down on Ogden Avenue heading towards Yankee Stadium. She couldn't stop. It was icy and when we got to the bottom we went into a spin and ended up facing the wrong way.

We used to like running up and down the stairs in the hallway, visiting Mrs. Reardon on the fourth floor, going to the movies on Ogden Avenue, and playing in this empty lot down a few blocks by the park. They had such big dirt hills. We would always climb to the top. l remember being on top of the hill one day when my brother asked me to ask this little guy if he was a midget. I kept saying, "I will not." He said, "Go ahead, he won't do anything." Like an ass, I went over to him and asked him if he was a midget. He gave me the biggest punch in my face and sent me flying down the hill. I went home crying. I wanted to kill my brother.

I have so many happy memories of Highbridge and my grandparents' apartment. It was a sad day when she decided to move.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สายความทรงจำของฉันดีที่สุดได้เยี่ยมปู่ย่าตายายของฉันในเดอะบร็องซ์ พวกเขาอาศัยอยู่ที่ถนน 1192Nelson ใน Highbridgeแม่มีครอบครัวขนาดใหญ่: 4 สาวพี่น้องและพี่ชายหนึ่ง ดังนั้นเมื่อมันมาถึงวันหยุดครอบครัว (ป้า ลุง และในที่เวลาญาติ 17) ไปบ้านคุณยายและคุณปู่ของอาหาร ผมยังจำได้คืออพาร์ทเมนท์ของพวกเขาขนาดใหญ่ และความสนุกเรามีวิ่ง แน่นอนคนด้านล่างไม่ได้คิดอย่างนั้นปู่ของฉันมีมีตู้เสื้อผ้าในห้องโถงที่เขาเก็บขยะทั้งหมดของเขา อย่าถามฉันวิธีของเราอาจเป็นที่สอดแนมรอบของตู้เสื้อผ้าและตรวจสอบทรัพย์สินของเขาทั้งหมด แต่เราไม่ได้น้อง ลูกพี่ลูกน้องจะใช้ปิดเวลาไปเยี่ยมญาติทั้งหมดในย่านนี้ มันกลัวที่จะพูด แต่เรารู้ว่า เราจะมากับเงินในกระเป๋าของเรา ครั้งแรก เราจะไปบ้านน้องสาวของยายรอบมุม ชื่อถูก Spillane พวกเขามักจะมีบ้านเต็ม และอาศัยอยู่บนเช็คสเปียร์ แล้ว เราจะกลับมาถนนเนลสัน และไปลงคู่ของบล็อกเที่ยวญาติเพิ่มเติม ฉันจำมีเป็นจากพวกเขา และเราจะเล่นก่อนฉันยังจำข้ามถนนจากอพาร์ทเมนท์ของปู่ย่าตายายของฉัน มีจอดรถจำนวนมากที่ผู้คนจะจอดรถ ข้อจำกัดพื้นที่รอบ ๆ และผมไม่เชื่อว่า คนจะเพียงคู่จอดรถ และปล่อยให้ คุณแน่นอนจะไม่ทำวันนี้ฉันยังจำเรื่องราวตลกเมื่อเราไปเยี่ยมชมพวกเขาหนึ่งวัน พี่ น้อง และฉันได้หลงเกี่ยวกับอพาร์ทเมนท์ของปู่ย่าตายายของฉัน คงเนื่องจากเราอาศัยอยู่ในบ้าน พี่เสมอถูกขว้างปาสิ่งต่าง ซุปเปอร์ที่ใช้นั่งนอกและพี่เสมอจะโยนลูกโป่งน้ำบนศีรษะของเขา ผมจำชื่อของเขา แต่เขามีลูกชายชื่อเลสลี่ Billy ลุงของฉันถูกเดียว และยังคงอาศัยอยู่ที่บ้านกับปู่ย่าตายายของฉัน เขากำลังหลักจากการทำงานหนึ่งวัน (ถูกตำรวจ) และเขาคิดว่า เขาได้ตีคพ็อต เขาเก็บไว้รับเงิน ตามที่มันถูกปล่อยไปยังถนน เขามองขึ้น และเห็นเงินล้มลง เขาทำงานรอบรับขึ้นเมื่อเขามองขึ้นอีก และเห็นพี่ชายอยู่ เขาไม่รู้ว่าจะวิ่งขึ้นตำแหน่งหยุดเขา หรือเพียงแค่อยู่ที่นั่นจนกว่าเขาหยุด เขาเก็บไว้กรีดร้องที่พี่ชายของฉัน ลงลิ้นชักของเขา และนำออกของเงิน อย่าถามฉันทำไมเขาเคยได้ที่ ผมคิดว่า เขาแค่ชอบโยนสิ่งต่างเราใช้ไปขนมร้านมุมตรงข้ามโรงเรียนหัวใจศักดิ์สิทธิ์ เบเกอรี่บางร้านค้าลงมีการม้วนที่ดีที่สุด และเยลลี่โดนัท เมื่อลูกพี่ลูกน้องของฉันย้ายไป Sayville ลองไอส์แลนด์ เขาก็ไปเดลี่ท้องถิ่น และ innocently ขอม้วน Highbridge เขาคิดว่า คุณสามารถได้รับพวกเขาทุก พวกเขาเป็นดีที่สุดสิ่งหนึ่งที่ฉันไม่ชอบเกี่ยวกับ Highbridge คือในฤดูหนาวเมื่อมันดั้งเดิม มันก็น่ากลัวจริง ๆ ขับรถ เขาถูกไม่น่าเชื่อดังนั้น ฉันจำคุณแม่เมื่อมาลงใน Ogden ถนนมุ่งหน้าไปทางสนามกีฬาแยงกี้ เธอไม่สามารถหยุด มันเป็นน้ำแข็ง และเมื่อเราได้ไปด้านล่าง เราไปหมุน และสิ้นสุดที่หันทางผิดเราใช้ใจทำงานขึ้นลงบันไดในห้องโถง ชมนาง Reardon บนชั้น 4 ไปภาพยนตร์บน Ogden และเล่นในล็อตนี้ว่างลงกี่บล็อกโดยสวน พวกเขามีเนินดินใหญ่ดังกล่าว นอกจากนี้เราเสมอจะปีนขึ้นไปด้านบน l จำเป็นอยู่บนเนินเขาวันหนึ่งเมื่อพี่ชายของฉันถามฉันถามผู้ชายนี้เล็กน้อยถ้า เขาเป็นคนแคระ ผมเก็บไว้บอกว่า "ฉันจะไม่" เขากล่าวว่า "ไปข้างหน้า เขาจะไม่ทำอะไร" เช่นตูด ผมเดินไปที่เขา และถามเขาว่าถ้า เขาเป็นคนแคระ เขาให้ผมชกที่ใหญ่ที่สุดในใบหน้าของฉัน และส่งฉันเดินทางลงเขา ฉันกลับบ้านร้องไห้ อยากจะฆ่าพี่ชายความทรงจำที่มีความสุขมาก Highbridge และอพาร์ทเมนท์ของปู่ย่าตายายของฉันได้ มันเป็นวันเศร้าเมื่อเธอตัดสินใจย้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โอมความทรงจำที่ดีที่สุดของฉันไปเยี่ยมปู่ย่าตายายของฉันในบรองซ์ พวกเขาอาศัยอยู่ที่ 1192Nelson อเวนิวใน Highbridge. แม่ของฉันมีครอบครัวขนาดใหญ่: น้องสาวทั้งสี่และพี่ชายหนึ่งดังนั้นเมื่อมันมาถึงวันหยุดทั้งครอบครัว (ป้าลุงและในเวลาที่สิบเจ็ดญาติ) ไปที่บ้านของคุณยายและคุณปู่สำหรับอาหารค่ำ . ผมยังจำได้ว่าใหญ่พาร์ทเมนท์ของพวกเขาและความสนุกที่เราได้วิ่งไปรอบ ๆ แน่นอนคนดังต่อไปนี้ไม่คิดอย่างนั้น. คุณปู่ของฉันมีตู้เสื้อผ้าในห้องโถงที่เขาเก็บไว้ขยะของเขาทั้งหมด อย่าถามฉันว่าครึ่งหนึ่งของเราอาจจะอยู่ในตู้เสื้อผ้าที่สอดแนมรอบและการตรวจสอบออกทั้งหมดของข้าวของของเขา แต่เราทำ. น้องสาวของฉันญาติและฉันอยากจะใช้เวลาปิดไม่กี่ชั่วโมงไปเยี่ยมญาติทั้งหมดที่อยู่ในพื้นที่ใกล้เคียง มันเป็นเรื่องที่น่ากลัวที่จะพูด แต่เรารู้ว่าเราจะมาบ้านพร้อมกับเงินในกระเป๋าของเรา ครั้งแรกที่เราจะไปบ้านน้องสาวของคุณยายของฉันของรอบมุม ชื่อของพวกเขาคือ Spillane พวกเขามักจะมีบ้านเต็มรูปแบบและอาศัยอยู่บนเช็คสเปียร์อเวนิว แล้วเราจะกลับมาที่เนลสันอเวนิวและลงไปไม่กี่ช่วงตึกไปเยี่ยมญาติบางมากขึ้น ผมจำได้ว่ามีสวนเล็ก ๆ น้อย ๆ ข้ามถนนจากพวกเขาและเราจะเล่นที่นั่นเป็นครั้งแรก. ฉันยังจำข้ามถนนจากอพาร์ทเม้นปู่ย่าตายายของฉันมีเป็นจำนวนมากจอดรถขนาดใหญ่ที่ผู้คนจะจอดรถของพวกเขา ช่องว่างที่ถูก จำกัด รอบที่นั่นและผมไม่สามารถเชื่อว่าจะมีคนเพียงแค่ดับเบิลจอดรถของพวกเขาและปล่อย แน่นอนคุณจะไม่ทำในวันนี้ว่า. ฉันยังจำเรื่องตลกเมื่อเราไปเยี่ยมพวกเขาในวันหนึ่ง พี่ชายพี่สาวและผมก็หลงใหลเกี่ยวกับอพาร์ทเม้นปู่ย่าตายายของฉันอาจจะเป็นเพราะเราอาศัยอยู่ในบ้าน พี่ชายของฉันก็มักจะขว้างปาสิ่งที่ออกไปนอกหน้าต่าง ซูเปอร์ใช้ในการนั่งข้างนอกและพี่ชายของฉันมักจะโยนลูกโป่งน้ำบนศีรษะของเขา ผมจำไม่ได้ชื่อของเขา แต่เขาก็มีลูกชายคนหนึ่งชื่อเลสลี่ ลุงบิลลี่เป็นคนเดียวและยังคงอาศัยอยู่ที่บ้านกับปู่ย่าตายาย เขาเป็นคนที่มาจากการทำงานบ้านวันหนึ่ง (เขาเป็นตำรวจ) และเขาคิดว่าเขาได้ตีคพ็อต เขาเก็บเงินหยิบขึ้นมาขณะที่มันกำลังลดลงไปที่ถนน เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นเงินมากขึ้นล้มลง เขากำลังวิ่งทั่วหยิบมันขึ้นมาเมื่อเขามองขึ้นมาอีกครั้งและเห็นพี่ชายของฉัน เขาไม่ทราบว่าจะวิ่งขึ้นไปอพาร์ทเม้นที่จะหยุดเขาหรือเพียงแค่อยู่ที่นั่นจนกว่าเขาจะหยุด เขายังคงกรีดร้องที่พี่ชายของฉันที่ได้เข้าไปในลิ้นชักของเขาและนำออกมาจากเงินของลุง อย่าถามฉันว่าทำไมเขาไม่เคยทำอย่างนั้น ผมคิดว่าเขาก็ชอบที่จะโยนสิ่งออกไปนอกหน้าต่าง. เราเคยเสมอไปร้านขนมในมุมตรงข้ามถนนจากโรงเรียนศาสนาหัวใจ เบเกอรี่ร้านค้าไม่กี่ลงมีม้วนที่ดีที่สุดและโดนัทเยลลี่ เมื่อลูกพี่ลูกน้องของฉันย้ายไป Sayville ลองไอส์แลนด์เขาไปเดลี่ท้องถิ่นและบริสุทธิ์ใจถามสำหรับม้วน Highbridge เขาคิดว่าคุณจะได้รับพวกเขาทุกที่ เขาเป็นคนที่ดีที่สุด. สิ่งหนึ่งที่ฉันไม่ชอบเกี่ยวกับ Highbridge อยู่ในช่วงฤดูหนาวเมื่อหิมะ มันเป็นขับรถน่ากลัวจริงๆ ภูเขาที่ไม่น่าเชื่อเช่นนั้น ผมจำได้ว่าแม่ของฉันเมื่อลงมาบนถนนอ็อกเดนมุ่งหน้าไปทางสนามกีฬาแยงกี เธอไม่สามารถหยุด มันเป็นน้ำแข็งและเมื่อเราได้ไปที่ด้านล่างเราเดินเข้าไปในสปินและจบลงด้วยการหันหน้าไปทางที่ผิด. เราเคยชอบวิ่งขึ้นวิ่งลงบันไดในห้องโถงเยี่ยมนางเรียดบนชั้นสี่ที่จะไปดูหนัง บนถนนอ็อกเดนและการเล่นในจำนวนมากว่างลงนี้ไม่กี่ช่วงตึกจากสวนสาธารณะ พวกเขามีสิ่งสกปรกเนินเขาขนาดใหญ่เช่น เรามักจะปีนขึ้นไปด้านบน L จำได้ว่าอยู่ด้านบนของเนินเขาวันหนึ่งเมื่อพี่ชายของฉันถามฉันจะถามผู้ชายคนนี้เล็ก ๆ น้อย ๆ ว่าเขาเป็นคนแคระ ผมเก็บไว้พูดว่า "ฉันจะไม่." เขากล่าวว่า "ไปข้างหน้าเขาจะไม่ทำอะไร." เช่นเดียวกับลาตัวหนึ่งผมไปกับเขาและถามเขาว่าเขาเป็นคนแคระ เขาให้ฉันหมัดที่ใหญ่ที่สุดในใบหน้าของฉันและส่งฉันบินไปลงเนินเขา ฉันกลับบ้านร้องไห้ ฉันอยากจะฆ่าพี่ชายของฉัน. ฉันมีความทรงจำที่มีความสุขมากมาย Highbridge และอพาร์ทเม้นปู่ย่าตายายของฉัน ' มันเป็นวันที่น่าเศร้าเมื่อเธอตัดสินใจที่จะย้าย