3. Flexibility is integral to a dynamic, living language.The boundarie การแปล - 3. Flexibility is integral to a dynamic, living language.The boundarie ไทย วิธีการพูด

3. Flexibility is integral to a dyn

3. Flexibility is integral to a dynamic, living language.

The boundaries of the norm are obviously quite broad - encompassing all forms of comprehensible English. But they do nevertheless exist. The fact that English remains fluid and flexible within the norm is a healthy sign of a living, dynamic language. This is necessary for survival for no rigid language would, nor could, be grasped and accepted by such a variety of peoples with differences in heritage, culture, attitude, social environment, etc. "The rhythmic transitions from synthesis to analysis and from analysis to synthesis," Potter states, "are the systole and diastole of the human heart in language . . . In the resuscitation of old affixes and in the creation of new ones English is showing these synthetic powers. Without growth and change there is neither life nor vigour in language." (p.87). Although there are many causes for this "English language imperialism" (as some would call it), one definitive factor is that the English language is pliable and easily adaptable to the needs and demands of all, allowing it to so quickly become an international language.
It should be noted here that the purpose of this paper is not to examine the philosophical issues as to whether or not the inherently desirable qualities (if any do exist) of English are in the process of being destroyed by this internationalization. Neither will it examine whether steps should be taken to ensure its survival in its present form or whether preventive measures should be taken against any "corruption" of the language - such as the French and Germans are doing in the attempt to preserve the "purity" of their language and culture by stemming the influx of English into their own tongues (creating a type of language xenophobia). However, this desire to designate or perhaps to create an officially recognized standard form and then to encourage its use is both impractical and unnecessary, if not impossible. In all things, change is the key to healthy growth and development, and language is no exception. It would be virtually impossible to keep up with the changes that are constantly occurring in language and harder still to limit and control them. Fortunately this is unnecessary for, as previously noted, any vernacular will naturally conform to present-day usage (that which is perceived as acceptable in that context) while still retaining the flexibility to easily change and adapt to new demands as they arise within the norm (which is naturally governed by communicability and efficiency). We must appreciate that the English language itself is merely a product of the older languages and herein lies its advantage: it has its roots in a tradition of change.3 Even as other people adapt the English language to their needs, the native English speaker finds himself embracing new English terms and phrases that are products of other countries. "Our language," says Potter, "is ever adapting itself to changing circumstances. It is slowly shifting from day to day . . . As in the past, so in the future, it will adapt itself unceasingly to meet new needs, and in that incessant reshaping and adaptation every speaker and writer, consciously or unconsciously, will play some part." (pp.178 & 181). This is not the language's weakness, but its strength.

4. The role of the norm in the classroom.

The implication of this in the English language classroom is that the teacher of English (as a representative of the norm) needs to be sensitive to the students' needs and goals which they have set for themselves in learning a foreign language and, accordingly, teach the appropriate style(s). Of course, the future "need" or use of English is often difficult to determine (particularly among beginners or young students). Furthermore, the purpose of learning a foreign language will most likely vary from student to student. It would be best, ideally, to expose the students to a variety of forms and ensure that they are aware of the different situations and settings in which each is appropriate. In many foreign language classes, the students are forced to learn a single greeting or conversational pattern which they are expected to use at all times, regardless of the situation. Obviously it is virtually impossible to teach, or at least to expect, the student of English to memorize and to use multiple forms of English, especially in the beginning stage. The student, then, must be allowed to develop naturally, as even native speakers do, in first acquiring a broken and "childish" form which is at least communicable (quick results being a crucial factor in motivation and provide a strong basis for the perseverance necessary to attain a higher level of proficiency). From this initial stage, students can advance to a more mature form and should be allowed the freedom to eventually create their own style to which they can relate which has been adapted and developed to fit the uses to which they plan to put the language. "The real reason," says Stevick "why people use a language is not to produce right answers, or even to increase their competence in it, but simply to say things to one another." ("Teaching and Learning Languages" p.98).
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
3. ความยืดหยุ่นเป็นไปนั่งเล่นภาษาไดนามิกขอบเขตของมาตรฐานกว้างชัดค่อนข้าง - ครอบคลุมทุกรูปแบบของภาษาอังกฤษ comprehensible ได้ แต่พวกเขายังคงมีอยู่ ความจริงที่ว่า อังกฤษยังคงเป็นของเหลว และมีความยืดหยุ่นภายในปกติเป็นสัญญาณสุขภาพของภาษาไดนามิก ห้องนั่งเล่น จำเป็นสำหรับการอยู่รอดสำหรับภาษาไม่แข็งจะ ไม่ สามารถ ได้ grasped และยอมรับได้เช่นหลายคนมีความแตกต่างในเฮอริเทจ วัฒนธรรม ทัศนคติ สภาพแวดล้อมทางสังคม ฯลฯ "จังหวะช่วงจากการสังเคราะห์การวิเคราะห์ และการสังเคราะห์" พอตเตอร์อเมริกา "เป็น systole และ diastole ของหัวใจมนุษย์ในภาษา... ในการ resuscitation ส่วนผนวกเก่า และสร้างใหม่ภาษาอังกฤษจะแสดงอำนาจเหล่านี้สังเคราะห์ โดยไม่มีเจริญเติบโตและเปลี่ยนแปลง ได้ไม่มีชีวิตหรือเฟะในภาษา" (p.87) แม้ว่ามีหลายสาเหตุนี้ "ภาษาอังกฤษลัทธิจักรวรรดินิยม" (เป็นบางคนจะเรียก) ปัจจัยทั่วไปหนึ่งคือภาษาอังกฤษ pliable และปรับให้เข้าและความต้องการทั้งหมด ให้มันอย่างรวดเร็วกลายเป็น ภาษาต่างประเทศมันควรจดบันทึกต่อว่า วัตถุประสงค์ของเอกสารนี้จะไม่ตรวจสอบปัญหาปรัชญาเป็นหรือไม่คุณภาพต้องมีความ (ถ้ามีอยู่) ภาษาอังกฤษจะในระหว่างการถูกทำลายโดยนานานี้ ไม่จะได้ตรวจสอบว่าควรดำเนินการตามขั้นตอนเพื่อความอยู่รอดในรูปแบบปัจจุบัน หรือว่าควรดำเนินมาตรการกับความ "เสียหาย" ของภาษา - ฝรั่งเศสและชาวเยอรมันทำในความพยายามที่จะรักษา "ความบริสุทธิ์" ของภาษาและวัฒนธรรมของพวกเขา ด้วยกำลังหลั่งไหลของภาษาอังกฤษเป็นลิ้นของตนเอง (สร้างชนิดของภาษา xenophobia) อย่างไรก็ตาม นี้ต้องกำหนด หรืออาจจะสร้างฟอร์มมาตรฐานรู้จักอย่างเป็นทางการ และส่งเสริมการใช้โดยไม่จำ เป็น ถ้าไม่ไปไม่ได้ และไม่สามารถทำ ในทุกสิ่ง เปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งสำคัญในการเจริญเติบโตสุขภาพและการพัฒนา และภาษาก็ มันจะจริงไปให้ทันกับการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องในภาษา และต้องจำกัด และควบคุมได้ยาก โชคดีนี้มีความจำเป็นสำหรับ ก่อนหน้านี้ที่ ระบุ ไว้ vernacular ใด ๆ จะเป็นธรรมชาติสอดคล้องกับการใช้เหตุการณ์ (ที่ซึ่งถือว่าเป็นที่ยอมรับในบริบทที่) ในขณะที่ยังคง รักษาความยืดหยุ่นในการเปลี่ยนแปลงได้ง่าย และปรับให้เข้ากับความต้องการใหม่จะเกิดขึ้นภายในปกติ (ที่อยู่ตามธรรมชาติภายใต้ communicability และประสิทธิภาพ) เราต้องชื่นชมว่า ภาษาอังกฤษตัวเองเป็นเพียงผลิตภัณฑ์ของภาษาเก่า และนี้คือประโยชน์: มีรากของมันในประเพณีของ change.3 แม้ในขณะที่คนอื่น ๆ ปรับภาษาอังกฤษความ พูดภาษาอังกฤษพื้นเมืองหาตัวเองในบรรดาเงื่อนไขใหม่ภาษาอังกฤษและวลีที่เป็นผลิตภัณฑ์ของประเทศอื่น ๆ "ภาษา กล่าวว่า พอตเตอร์ "จะเคยดัดแปลงตัวเองเพื่อเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ ช้ามันจะขยับวัน... ขณะที่ในอดีต ดังนั้นในอนาคต มันจะปรับตัวเองมีเพื่อตอบสนองความต้องการใหม่ และที่ฉีดเพื่อ incessant และปรับทุกลำโพงและนักเขียน รับ หรือสติจะเล่นบางส่วน" (pp.178 & 181) นี่ไม่ใช่จุดอ่อนของภาษา แต่ความแข็งแรง4. บทบาทของปกติในห้องเรียนปริยายนี้ในห้องเรียนภาษาอังกฤษที่ครูภาษาอังกฤษ (เป็นตัวแทนของปกติ) ต้องมีความไวต่อความต้องการของนักเรียนและเป้าหมายซึ่งพวกเขาตั้งค่าด้วยตนเองในการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ และ ตาม สอน style(s) ที่เหมาะสม แน่นอน ในอนาคต "ต้อง" หรือการใช้ภาษาอังกฤษมักจะเป็นเรื่องยากที่จะกำหนด (โดยเฉพาะในเด็กหรือผู้เริ่มต้น) นอกจากนี้ วัตถุประสงค์ของการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศจะจะแตกต่างจากนักเรียนเพื่อนักเรียน มันจะดีที่สุด ดาว การแสดงนักเรียนไปยังฟอร์ม และแน่ใจว่า พวกเขาตระหนักถึงสถานการณ์ต่าง ๆ และการตั้งค่าที่แต่ละเหมาะสม ในชั้นเรียนหลายภาษาต่างประเทศ นักเรียนถูกบังคับให้เรียนอวยพรเดียวหรือรูปแบบการสนทนาที่พวกเขาคาดว่าจะใช้ตลอดเวลา ไม่ว่าสถานการณ์ แน่นอนมันเป็นไปไม่ได้จริงสอน หรือน้อยคาด ว่า เรียนภาษาอังกฤษท่องจำ และ การใช้ภาษาอังกฤษ หลายรูปแบบโดยเฉพาะอย่างยิ่งในระยะเริ่มต้น นักเรียน แล้ว ต้องสามารถพัฒนาตามธรรมชาติ ได้แม้ภาษา ในครั้งแรกแบบเสีย และ "พูดแบบเด็ก" ซึ่งเป็นน้อย communicable (ด่วนผลเป็นปัจจัยสำคัญในแรงจูงใจ และให้พื้นฐานแข็งแกร่งสำหรับความเพียรพยายามที่จำเป็นเพื่อบรรลุความชำนาญในระดับที่สูงขึ้น) จากขั้นตอนเริ่มต้น นักเรียนสามารถเลื่อนไปแบบเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น และควรอนุญาตให้อิสระในการสร้างสไตล์ของตัวเองในที่สุดเพื่อที่ สามารถเกี่ยวข้องซึ่งมีการดัดแปลง และพัฒนาให้เหมาะสมกับการที่พวกเขาวางแผนที่จะนำภาษาใช้ Stevick กล่าวว่า "สาเหตุแท้จริง "ทำไมคนใช้ ภาษาเป็นคำตอบที่ถูก การจัดทำ หรือแม้แต่เพิ่มความสามารถของพวกเขาใน แต่เพียงพูดสิ่งหนึ่ง" ("การสอนและการเรียนรู้ภาษา" p.98)
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
3. Flexibility is integral to a dynamic, living language.

The boundaries of the norm are obviously quite broad - encompassing all forms of comprehensible English. But they do nevertheless exist. The fact that English remains fluid and flexible within the norm is a healthy sign of a living, dynamic language. This is necessary for survival for no rigid language would, nor could, be grasped and accepted by such a variety of peoples with differences in heritage, culture, attitude, social environment, etc. "The rhythmic transitions from synthesis to analysis and from analysis to synthesis," Potter states, "are the systole and diastole of the human heart in language . . . In the resuscitation of old affixes and in the creation of new ones English is showing these synthetic powers. Without growth and change there is neither life nor vigour in language." (p.87). Although there are many causes for this "English language imperialism" (as some would call it), one definitive factor is that the English language is pliable and easily adaptable to the needs and demands of all, allowing it to so quickly become an international language.
It should be noted here that the purpose of this paper is not to examine the philosophical issues as to whether or not the inherently desirable qualities (if any do exist) of English are in the process of being destroyed by this internationalization. Neither will it examine whether steps should be taken to ensure its survival in its present form or whether preventive measures should be taken against any "corruption" of the language - such as the French and Germans are doing in the attempt to preserve the "purity" of their language and culture by stemming the influx of English into their own tongues (creating a type of language xenophobia). However, this desire to designate or perhaps to create an officially recognized standard form and then to encourage its use is both impractical and unnecessary, if not impossible. In all things, change is the key to healthy growth and development, and language is no exception. It would be virtually impossible to keep up with the changes that are constantly occurring in language and harder still to limit and control them. Fortunately this is unnecessary for, as previously noted, any vernacular will naturally conform to present-day usage (that which is perceived as acceptable in that context) while still retaining the flexibility to easily change and adapt to new demands as they arise within the norm (which is naturally governed by communicability and efficiency). We must appreciate that the English language itself is merely a product of the older languages and herein lies its advantage: it has its roots in a tradition of change.3 Even as other people adapt the English language to their needs, the native English speaker finds himself embracing new English terms and phrases that are products of other countries. "Our language," says Potter, "is ever adapting itself to changing circumstances. It is slowly shifting from day to day . . . As in the past, so in the future, it will adapt itself unceasingly to meet new needs, and in that incessant reshaping and adaptation every speaker and writer, consciously or unconsciously, will play some part." (pp.178 & 181). This is not the language's weakness, but its strength.

4. The role of the norm in the classroom.

The implication of this in the English language classroom is that the teacher of English (as a representative of the norm) needs to be sensitive to the students' needs and goals which they have set for themselves in learning a foreign language and, accordingly, teach the appropriate style(s). Of course, the future "need" or use of English is often difficult to determine (particularly among beginners or young students). Furthermore, the purpose of learning a foreign language will most likely vary from student to student. It would be best, ideally, to expose the students to a variety of forms and ensure that they are aware of the different situations and settings in which each is appropriate. In many foreign language classes, the students are forced to learn a single greeting or conversational pattern which they are expected to use at all times, regardless of the situation. Obviously it is virtually impossible to teach, or at least to expect, the student of English to memorize and to use multiple forms of English, especially in the beginning stage. The student, then, must be allowed to develop naturally, as even native speakers do, in first acquiring a broken and "childish" form which is at least communicable (quick results being a crucial factor in motivation and provide a strong basis for the perseverance necessary to attain a higher level of proficiency). From this initial stage, students can advance to a more mature form and should be allowed the freedom to eventually create their own style to which they can relate which has been adapted and developed to fit the uses to which they plan to put the language. "The real reason," says Stevick "why people use a language is not to produce right answers, or even to increase their competence in it, but simply to say things to one another." ("Teaching and Learning Languages" p.98).
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
3 . ความยืดหยุ่นเป็นส่วนหนึ่งที่เปลี่ยนแปลง มีชีวิตภาษา

ขอบเขตของกฎเกณฑ์ที่เห็นได้ชัดค่อนข้างกว้างครอบคลุมทุกรูปแบบของภาษาอังกฤษที่เข้าใจได้ แต่พวกเขายังคงมีอยู่ ความจริงที่อังกฤษยังคงของเหลวและความยืดหยุ่นในเกณฑ์เป็นสัญญาณของสุขภาพของชีวิตแบบไดนามิก , ภาษา นี้เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อความอยู่รอดไม่แข็งภาษาได้ หรือสามารถต้องยึดถือและยอมรับความหลากหลายดังกล่าวของประชาชนที่มีความแตกต่างในประเพณี วัฒนธรรม สิ่งแวดล้อม สังคม เจตคติ เป็นต้น " จังหวะการเปลี่ยนจากการสังเคราะห์ การวิเคราะห์ และจากการวิเคราะห์การสังเคราะห์ " พอตเตอร์รัฐ " มีการบีบตัวของหัวใจ และ diastole ของหัวใจมนุษย์ในภาษา . . . . . . .ในการช่วยชีวิตของเหล่านี้เก่าและสร้างใหม่เป็นภาษาอังกฤษ แสดงพลังสังเคราะห์เหล่านี้ โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงและไม่มีชีวิตและความแข็งแรงในภาษา " ( p.87 ) แม้ว่าจะมีหลายสาเหตุนี้ " ลัทธิจักรวรรดินิยมภาษาอังกฤษ " ( บางคนจะเรียกมัน )ปัจจัยหนึ่งที่ชัดเจนคือว่าภาษาอังกฤษเป็นยืดหยุ่นและสามารถปรับตัวเพื่อตอบสนองความต้องการและความต้องการของทั้งหมด ให้มันอย่างรวดเร็วกลายเป็นภาษาสากล .
มันควรจะสังเกตว่าจุดประสงค์ของบทความนี้ไม่ได้ที่จะตรวจสอบปัญหาปรัชญาเป็นหรือไม่คุณภาพที่พึงประสงค์โดยเนื้อแท้ ( ถ้ามีอยู่ ) ภาษาอังกฤษอยู่ในกระบวนการของการถูกทำลายจาก website นี้ก็จะตรวจสอบว่าขั้นตอนควรจะได้รับเพื่อให้อยู่รอดในรูปแบบปัจจุบันหรือมาตรการในการป้องกัน ควรถ่ายกับ " คอร์รัปชั่น " ของภาษาเช่นฝรั่งเศสและเยอรมันทำในความพยายามที่จะรักษา " ความบริสุทธิ์ " ของภาษาและวัฒนธรรม โดยกั้นการหลั่งไหลของภาษาอังกฤษเป็นภาษาของพวกเขา เอง ( สร้างชนิด xenophobia ภาษา )แต่ความปรารถนาที่จะกำหนดหรืออาจจะสร้างการยอมรับอย่างเป็นทางการมาตรฐานรูปแบบและจากนั้นให้ใช้ทั้งใช้งานไม่ได้ และ ไม่จำเป็น ถ้าไม่เป็นไปไม่ได้ ในทุกสิ่งที่เปลี่ยนคือ คีย์เพื่อการเติบโตและการพัฒนา และภาษาก็ไม่มีข้อยกเว้นมันเป็นไปไม่ได้เกือบเพื่อให้ทันกับการเปลี่ยนแปลงที่กำลังเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องในภาษาและอีกเพื่อจำกัดและควบคุมพวกเขา โชคดีนี้ไม่จำเป็นสำหรับ ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ใด ๆตามธรรมชาติจะสอดคล้องกับการใช้ภาษาท้องถิ่นในปัจจุบัน ( ซึ่งเป็นที่รับรู้เป็นที่ยอมรับในบริบท ) ในขณะที่ยังคงรักษาความยืดหยุ่นสามารถเปลี่ยนแปลงและปรับให้เข้ากับความต้องการใหม่ตามที่พวกเขาเกิดขึ้นภายในมาตรฐาน ( ซึ่งย่อมเป็นไปตามการติดโรคและประสิทธิภาพ )เราต้องชื่นชมว่าภาษาอังกฤษตัวเองเป็นเพียงผลิตภัณฑ์ของภาษาเก่าและในที่นี้ตั้งอยู่ความได้เปรียบ : มันมีรากในประเพณีของการเปลี่ยนแปลง 3 แม้ในขณะที่คนอื่นปรับภาษาเพื่อความต้องการของพวกเขา จากเจ้าของภาษาพบว่าตัวเองกอดใหม่ภาษาอังกฤษคำและวลีที่เป็นผลิตภัณฑ์ของประเทศอื่น ๆ " ภาษาของเรา " กล่าวว่า พอตเตอร์" เคยมีการปรับตัวเองเพื่อเปลี่ยนสถานการณ์ มันค่อยๆ เปลี่ยนจากวันต่อวัน . . . . . . . เหมือนในอดีต ดังนั้น ในอนาคต มันจะปรับตัวเองอย่างไม่หยุดยั้งเพื่อตอบสนองความต้องการใหม่ และในการเรียนรู้และการปรับตัวที่ไม่เสื่อมคลายทุกลำโพงและนักเขียน จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ จะเล่นได้บ้าง " ( pp.178 & 181 ) นี้ไม่ได้เป็นจุดอ่อนของภาษา แต่แรง

4 .บทบาทของบรรทัดฐานในชั้นเรียน

ความหมายของนี้ในชั้นเรียนภาษาอังกฤษที่อาจารย์สอนภาษาอังกฤษ ( เป็นผู้แทนของบรรทัดฐาน ) ต้องมีความไวต่อความต้องการของนักศึกษา และเป้าหมายที่พวกเขาตั้งไว้สำหรับตนเองในการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศและตาม สอนแบบเหมาะสม ( s ) แน่นอนอนาคต " ต้องการ " หรือใช้ภาษาอังกฤษมักจะเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบ ( โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้เริ่มต้นหรือเด็กนักเรียน ) นอกจากนี้ วัตถุประสงค์ของการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศมักจะแตกต่างจากนักเรียนนักศึกษา มันน่าจะดีที่สุด ซึ่งจะเปิดเผยนักเรียนเพื่อความหลากหลายของรูปแบบและให้แน่ใจว่าพวกเขามีความตระหนักในสถานการณ์ที่แตกต่างกันและการตั้งค่า ซึ่งในแต่ละเหมาะสมในภาษาต่างประเทศหลายชั้นเรียน นักเรียนจะต้องเรียนรู้การทักทายเดียวหรือสนทนาแบบที่พวกเขาคาดว่าจะใช้ตลอดเวลา ไม่ว่าสถานการณ์ แน่นอนมันเป็นไปไม่ได้ที่จะสอน หรืออย่างน้อย ก็เพื่อให้ นักเรียนอังกฤษ จดจำและใช้หลายรูปแบบของภาษาอังกฤษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเริ่มต้นขั้นตอน นักเรียนแล้วจะต้องได้รับอนุญาตให้พัฒนาตามธรรมชาติ เช่น แม้แต่เจ้าของภาษา ในแรกรับที่เสียและ " หน่อมแน้ม " ที่ฟอร์มอย่างน้อยโรคติดต่อ ( ผลลัพธ์ที่รวดเร็วเป็นปัจจัยสำคัญในแรงจูงใจและให้พื้นฐานที่แข็งแกร่งสำหรับความพยายามที่จำเป็นเพื่อให้บรรลุระดับที่สูงขึ้นของความสามารถ ) จากขั้นตอนแรกนี้นักเรียนสามารถก้าวไปเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นรูปแบบและควรได้รับอนุญาตเสรีภาพในที่สุดสร้างสไตล์ของตัวเองที่พวกเขาสามารถที่เกี่ยวข้องซึ่งได้รับการดัดแปลงและพัฒนาให้เหมาะสมกับการใช้งาน ซึ่งพวกเขาวางแผนที่จะนำภาษา” เหตุผลที่แท้จริงว่า stevick " ทำไมคนถึงใช้ภาษาไม่ผลิตตอบถูก หรือเพื่อเพิ่มความสามารถของพวกเขาในแต่ก็พูดกัน " ( " สอนภาษา " p.98 )
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: