In the last two decades tourism has

In the last two decades tourism has been confronted with a significant increase in different types of
serious crises that affected tourism more than ever before in its entire history. Not only natural disasters such as
earthquakes and tsunamis (Southeast Asia, 2004; Haiti, Chile, 2010; Japan, 2011), floods (Australia –
Queensland, Brisbane 2010; Thailand, Bangkok 2011), forest fires (Australia – East Coast including Sydney,
2002, 2003, Victoria, 2006), hurricanes (Katrina, 2005) volcanic eruptions (Iceland, 2010), but also epidemic
diseases such as (SARS, 2003; Avian Flu Scare, 2005; Pandemic H1N1 – swine flu in 2009 started in Mexico)
affected tourism severely. The sadness fact is that human-caused disasters and catastrophes such as wars (Iraq,
2003; Libya, 2011), terrorist attacks (New York and Pentagon, 2001; Jerba and Bali, 2002; Madrid, 2004;
London, 2005; Mumbai, 2008; Moscow, 2011), political instability, riots and civil unrests (North Africa, 2011),
nuclear pollutions (Fukushima, Japan, 2011), oil spills (Golf of Mexico, 2010; The Rena in New Zealand, 2011)
made an even greater negative impact on tourism. Although theory makes a clear distinction between disaster
and crisis depending on the scale of origin (Faulkner, 2001; Ritchie, 2004; Laws and Prideaux, 2005), for the
purpose of this analysis the term crisis will be used in its widest sense since crises and disasters share many
features and sometimes crises even evolve into disasters for organisations. In both cases it is up to the
companies to respond by taking extraordinary measures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสองทศวรรษ การท่องเที่ยวมีการเผชิญกับเพิ่มประเภทต่าง ๆวิกฤตร้ายแรงที่กระทบการท่องเที่ยวมากกว่าเคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์ทั้งหมด ไม่เฉพาะภัยพิบัติเช่นแผ่นดินไหวและสึนามิ (เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 2004 เฮติ ชิลี 2010 ญี่ปุ่น 2011), น้ำท่วม (ออสเตรเลีย –ควีนสแลนด์ บริสเบน 2010 ประเทศไทย กรุงเทพฯ 2554), ป่าไฟ (ออสเตรเลีย – ชายฝั่งตะวันออกรวมทั้งซิดนีย์2002, 2003 วิคตอเรีย 2006), พายุเฮอริเคน (คารีน่า 2005) ภูเขาไฟระเบิด (ไอซ์แลนด์ 2010), แต่ยังระบาดโรคเช่น (SARS, 2003 ความหวาดกลัวไข้หวัดนก 2005 ไข้หวัดหมู 2009 H1N1 ระบาด – เริ่มในเม็กซิโก)ผลกระทบการท่องเที่ยวอย่างรุนแรง ความจริงความเศร้าเป็นที่เกิดจากมนุษย์ภัยและชวนเช่นสงคราม (อิรัก2003 ลิเบีย 2011) ผู้ก่อการร้ายโจมตี (นิวยอร์กและเพนตากอน 2001 Jerba และบาหลี 2002 มาดริด 2004ลอนดอน 2005 มุมไบ 2008 มอสโก 2011) การเมือง การจลาจล และ unrests โยธา (แอฟริกาเหนือ 2011),มลภาวะนิวเคลียร์ (ฟุกุชิมะ ญี่ปุ่น 2011), น้ำมันรั่วไหล (กอล์ฟของเม็กซิโก 2010 เรในนิวซีแลนด์ 2011)ทำผลกระทบเชิงลบมากขึ้นในการท่องเที่ยว แม้ว่าทฤษฎีทำให้แตกต่างชัดเจนระหว่างภัยพิบัติและวิกฤตขึ้นอยู่กับขนาดของแหล่งกำเนิดสินค้า (Faulkner, 2001 ริตชี 2004 กฎหมายและ Prideaux, 2005), สำหรับการวัตถุประสงค์ของการวิเคราะห์นี้วิกฤตระยะจะใช้ในความรู้สึกกว้างที่สุดตั้งแต่วิกฤต และภัยร่วมกันหลายคุณสมบัติและบางครั้งวิกฤตแม้กระทั่งพัฒนาเป็นภัยสำหรับองค์กร ในทั้งสองกรณี จึงขึ้นอยู่กับการบริษัทตอบสนอง โดยการใช้มาตรการพิเศษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาการท่องเที่ยวได้รับการเผชิญหน้ากับการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในรูปแบบที่แตกต่างกันของ
วิกฤตการณ์ร้ายแรงที่ส่งผลกระทบต่อการท่องเที่ยวมากขึ้นกว่าที่เคยเป็นมาก่อนในประวัติศาสตร์ทั้งหมด ไม่เพียง แต่ภัยธรรมชาติเช่น
แผ่นดินไหวและคลื่นสึนามิ (เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ปี 2004 เฮติ, ชิลี, 2010 ญี่ปุ่น 2011), น้ำท่วม (ออสเตรเลีย -
รัฐควีนส์แลนด์, บริสเบน 2010 Thailand, Bangkok 2011) ไฟไหม้ป่า (ออสเตรเลีย - ชายฝั่งตะวันออกรวมทั้งซิดนีย์ ,
2002 2003 วิกตอเรีย 2006) พายุเฮอริเคน (แคทรีนา, 2005) การปะทุของภูเขาไฟ (ไอซ์แลนด์, 2010) แต่ยังแพร่ระบาดของ
โรคเช่นโรค (โรคซาร์ส 2003 ไข้หวัดนกตกใจ 2005 ระบาด H1N1 - ไข้หวัดหมูในปี 2009 เริ่มต้นใน เม็กซิโก)
ได้รับผลกระทบการท่องเที่ยวอย่างรุนแรง ความจริงความโศกเศร้าก็คือว่าภัยพิบัติที่เกิดจากมนุษย์และภัยพิบัติเช่นสงคราม (อิรัก
2003 ลิเบีย 2011) การโจมตีของผู้ก่อการร้าย (นิวยอร์กและเพนตากอน 2001 Jerba และบาหลี 2002; มาดริด 2004;
ลอนดอน 2005 ที่เมืองมุมไบ 2008 มอสโก, 2011), ความไม่มั่นคงทางการเมืองการจลาจลและสถานการณ์ความไม่สงบทางแพ่ง (แอฟริกาเหนือ 2011),
มลภาวะนิวเคลียร์ (ฟูกูชิม่า, ญี่ปุ่น, 2011), น้ำมันรั่วไหล (อ่าวเม็กซิโก, 2010, The Rena ในนิวซีแลนด์ 2011)
ทำ ผลกระทบเชิงลบมากยิ่งขึ้นในการท่องเที่ยว แม้ว่าทฤษฎีทำให้ความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างภัยพิบัติ
และวิกฤติขึ้นอยู่กับขนาดของต้นกำเนิด (Faulkner 2001; Ritchie 2004; กฎหมายและ Prideaux 2005) สำหรับ
วัตถุประสงค์ของการวิเคราะห์นี้วิกฤตระยะจะถูกใช้ในความหมายที่กว้างที่สุดนับตั้งแต่วิกฤต และภัยพิบัติร่วมกันหลาย
คุณสมบัติและบางครั้งวิกฤตการณ์แม้วิวัฒนาการในภัยพิบัติสำหรับองค์กร ในทั้งสองกรณีก็ขึ้นอยู่กับ
บริษัท ที่จะตอบสนองโดยการใช้มาตรการพิเศษ