As those words fell upon Fen Jueche

As those words fell upon Fen Juechen’s ears, he felt himself awash with immense humiliation. No matter the reasons as to why Yun Che had spared his life, it all seemed to him like a form of sympathy… sympathy from a person who set out to kill his kinsmen and annihilate his entire clan.

“Yun Che… kill me if you have the guts! I don’t need mercy and sympathy from a fiend like you!” Fen Juechen gasped rudely, his fingers dug deeply into the ground, as streaks of blood flowed freely between them. His eyes, stared daggers with deep killing intent, desiring to tear Yun Che to pieces with his gaze.

“I shall repeat myself, the reason as to why I am not killing you, is not because I pity you, nor is it sympathy, but is due to my Little Aunt’s plea to spare you… however, this will be the only time I’m showing you such leniency! If one day you do dare to plot against me nefariously, I will personally kill you! So, if you do intend to seek revenge, look for me once you have cultivated the sufficient strength, do not waste this rare opportunity at life you have been given!”

Without giving Fen Juechen another look, Yun Che turned his body, and silently departed.

Looking at Yun Che’s departing figure, Fen Juechen’s eyes bulged wildly, as his heavily weakened body struggled violently. He yelled out with a voice as coarse as sandpaper: “Yun Che… you’re not allowed to leave! You’re not allowed to leave… I have not taken your life… I want to kill you! I want to break your body into a thousand pieces, and grind your bones into ashes! I want to let you experience all the suffering in the world… you’re not allowed to leave… get back here… AHHH!!!!”

Despite Fen Juechen’s hysterical cries, Yun Che’s departing steps were undeterred, and in a short amount of time, Yun Che disappeared from Fen Juechen’s line of sight. He threw himself onto the ground, grasping the charred ashes that littered the ground with his blood stained hands, and began to weep with the utmost despair.

More than ten years have passed since he started cultivating profound energy to now, yet he had never shed a single tear.

But today, he wept deeply with heart-rending pain.

His parents, his paternal grandfather, all his kinfolk, clansmen, and his home, were all gone! His life as the offspring of the clan master, disappeared in a the span of a day, leaving him with nothing. All that he was left with was a vast and limitless hatred which coursed through his very heart, blood, marrow and soul.

The entirety of his consciousness had the imprint of Yun Che’s figure deeply branded into it.

“I want to take revenge… I want to take revenge… I want to take revenge… Yun Che… I will… kill you!!!!”

“Even if I am hacked to pieces, and suffer through the nine levels of hell, I will kill you!!!!”

The sounds of his rage filled vow were carried to great distances by the desolate wind, and as the sky became more gloomy, the howling wind became hurried, as though the boundless sky was quaking in fear from the intense hatred carried in his voice.

“The reason as to why I am not killing you… is because of my Little Aunt’s plea to spare your life…”

It was her…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามคำเหล่านั้นอยู่กับหู Fen Juechen เขารู้สึกตัวเอง awash ด้วยความอัปยศอดสูยิ่งใหญ่ขึ้น ไม่ว่าเหตุผลว่าทำไมยุน Che มี spared ชีวิต ทั้งหมดเหมือนเขาแบบเห็นใจ...เห็นอกเห็นใจผู้การฆ่าของเขาอีก และทำลายกองทัพของเขาทั้งหมด"ยุน Che...ฆ่าฉันถ้าคุณมีกึ๋น ฉันไม่ต้องการความเมตตาและความสงสารจากมารเช่นคุณ" Fen Juechen gasped หยาบคาย นิ้วมือของเขาขุดลึกลงในดิน เส้นเลือดไหลได้อย่างอิสระระหว่าง ตาดู จ้องมองมีดเหน็บ มีเจตนาฆ่าลึก ปรารถนาที่จะฉีก Che ยุนให้ชิ้นส่วนสายตาของเขา"ฉันจะทำซ้ำตัวเอง เหตุผลที่ว่าทำไมฉัน:ฆ่าคุณ ไม่ได้เพราะผมสงสารคุณ หรือจะเห็นอกเห็นใจ แต่เนื่องจากแม่น้อยวอนให้อะไหล่คุณ...อย่างไรก็ตาม นี้จะเป็นเวลาที่ฉันปรากฏคุณผุ้ดังกล่าว ถ้าวันหนึ่งคุณกล้าที่จะร้ายฉัน nefariously ฉันจะตัวฆ่าคุณ ดังนั้น ถ้าคุณต้องการค้นหาการแก้แค้น มองหาฉันเมื่อคุณสะสมความแข็งแรงเพียงพอ ไม่ต้องเสียโอกาสนี้หายากที่คุณได้รับชีวิต"โดยไม่ให้ Fen Juechen อีก ยุน Che เปิดร่างกายของเขา และเบื้องหลังออกกำลังดูรูปเดินยุน Che, Fen Juechen ตา bulged อย่างดุเดือด ตามร่างกายของเขาอ่อนแอมากต่อสู้อย่างรุนแรง เขาตะโกนออกเสียงหยาบเป็นกระดาษทราย: "Che ยุน...คุณจะไม่อนุญาตให้ นอกจากนี้คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจาก... ผมยังไม่ได้เอาชีวิตของคุณ... ต้องฆ่าคุณ ต้องการแบ่งร่างกายเป็นพันชิ้น และบดของกระดูกเป็นเถ้าถ่าน อยากให้คุณสัมผัสความทุกข์ทั้งหมดในโลกจะไม่สามารถรับปล่อยกลับมาที่นี่... AHHH !!!"แม้ มีเสียงร้อง hysterical Fen Juechen ยุน Che ขั้นตอนออกได้ undeterred และในปริมาณที่สั้นของเวลา Che ยุนหายไปจากสายตา Fen Juechen เขาโยนตัวเองลงบนพื้นดิน โลภขี้เถ้าย่างที่ทิ้งเกลื่อนกลาดพื้น ด้วยเลือดของเขาย้อมมือ และเริ่มร้อง ด้วยความสิ้นหวังที่สุดกว่าสิบปีแล้วตั้งแต่เขาเริ่มพัฒนาพลังงานลึกซึ้งขณะนี้ แต่เขาไม่ได้หลั่งน้ำตาเดียวแต่วันนี้ เขาร้องไห้อย่างลึกซึ้งกับสยบความเจ็บปวดพ่อแม่ของเขา เขาปู่ มิตรสหายของเขา clansmen และ บ้าน ได้หายไปทั้งหมด ชีวิตของเขาเป็นลูกหลานของต้นตระกูล หายเป็นช่วงวัน ออกจากเขากับอะไร ทั้งหมดที่เขาฝากกับถูกโกรธแค้นที่กว้าง และไร้ขีดจำกัดที่ coursed ผ่านใจกลางของเขา เลือด ไข และจิตวิญญาณทั้งหมดของจิตสำนึกของเขามีสำนักพิมพ์ของรูปยุน Che ตราลึกลงไป"ฉันต้องการจะแก้แค้น... ฉันต้องการจะแก้แค้น... ฉันต้องการจะแก้แค้น... ยุนเจ๊ ...จะฆ่าคุณ!!! ""ถ้าฉัน:แฮ็กให้ชิ้น และประสบผ่านของนรก ฉันจะฆ่าคุณ!!!"เสียงของเขาสาบานเดือดเต็มไปดำเนินการห่างไกลไปกับสายลมที่อ้างว้าง และขณะที่ท้องฟ้ากลายเป็นมืดมนมากขึ้น เป็นลม howling กลายเป็น hurried ว่าท้องฟ้าไร้ขีดจำกัดถูก quaking ในความกลัวจากความเกลียดชังรุนแรงในเสียงของเขา"เหตุผลว่าทำไมฉัน:ไม่ฆ่าคุณ...เนื่องจากแม่น้อยวอนให้อะไหล่ชีวิต..."มันเป็นของเธอ...