In most bargaining situations, ther

In most bargaining situations, there is usually a preliminary discussion, called negotiation. The word negotiation is derived from Latin and in civil law means “trading on deliberations leading to an agreement.”
The modeling approach to bargaining is to determine what contract, that is, agree joint strategy, might or should be reached. The bargaining model offers an agreement (solution) (Rubin & Brown, 1975).
However, have felt the similarities of definition are so strong that the terms bargaining and negotiation can be used interchangeably, even though occasional distinction is made between the terms.

The minimum necessary variables for a model of the overall bargaining process include both the decision maker’s and the opponent’s initial offers, desired outcomes, maximum level of concession (zero profit level), and rate of concession.
Two parties can bargain over price; the seller usually wants the price to be high, while the buyer wants the price to be low. The seller is often working under a profit-maximization strategy and the buyer is more interested in minimizing cost.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสถานการณ์ที่มีการต่อรองมากที่สุด มีอยู่มักจะสนทนาเบื้องต้น เรียกเจรจา เจรจาคำมาจากภาษาละติน และในกฎหมายแพ่งหมายถึง "เทรดบนอย่างรอบคอบยิ่งขึ้นนำไปสู่ข้อตกลง" วิธีสร้างโมเดลต้องต่อรองราคาจะกำหนดว่าสัญญา คือ กลยุทธ์ร่วม อาจ หรือควรถึง แบบต่อรองมีข้อตกลง (แก้ปัญหา) (Rubin และน้ำตาล 1975) อย่างไรก็ตาม รู้สึกว่า ความเหมือนของคำจำกัดความแข็งแรงว่า เงื่อนไขต่อรองราคาและเจรจาต่อรองสามารถใช้สลับกัน แม้ว่าจะทำเป็นครั้งคราวความแตกต่างระหว่างเงื่อนไข ตัวแปรจำเป็นขั้นต่ำสำหรับแบบจำลองของการต่อรองโดยรวมรวมทั้งการตัดสินใจของ และเริ่มต้นของฝ่ายตรงข้าม มี ผลต้อง ระดับสูงสุดของสัมปทาน (ศูนย์กำไรระดับ), และอัตราของสัมปทาน สองฝ่ายสามารถต่อผ่านราคา ผู้ขายมักจะต้องการราคาจะสูง ในขณะที่ผู้ซื้อต้องการราคาจะต่ำ ผู้ขายมักจะทำงานภายใต้กลยุทธ์ maximization กำไร และผู้ซื้อมีความสนใจในการลดต้นทุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในส่วนสถานการณ์การเจรจาต่อรองมักจะมีการสนทนาเบื้องต้นที่เรียกว่าการเจรจาต่อรอง การเจรจาต่อรองเป็นคำที่มาจากภาษาละตินและกฎหมายแพ่งหมายถึง "การซื้อขายเมื่อพิจารณานำไปสู่ข้อตกลง."
วิธีการสร้างแบบจำลองในการเจรจาต่อรองคือการกำหนดสิ่งที่ทำสัญญาที่เป็นกลยุทธ์ตกลงร่วมกันหรืออาจจะถึงควร รูปแบบการเจรจาต่อรองมีข้อตกลง (สารละลาย) (รูบิน & Brown, 1975).
แต่มีความรู้สึกคล้ายคลึงกันของความหมายที่มีให้ดีว่าการเจรจาต่อรองข้อตกลงและการเจรจาต่อรองที่สามารถใช้แทนกันได้แม้ว่าความแตกต่างบางครั้งทำขึ้นระหว่างคำว่า. ตัวแปรที่จำเป็นขั้นต่ำสำหรับรูปแบบของกระบวนการการเจรจาต่อรองโดยรวมทั้งผู้ตัดสินใจและข้อเสนอเริ่มต้นของฝ่ายตรงข้ามที่เป็นผลลัพธ์ที่ต้องการระดับสูงสุดของสัมปทาน (ศูนย์ระดับกำไร) และอัตราการสัมปทาน. สองฝ่ายสามารถต่อรองราคามากกว่า; ผู้ขายมักจะต้องการที่ราคาจะสูงในขณะที่ผู้ซื้อต้องการราคาที่อยู่ในระดับต่ำ ผู้ขายมักจะทำงานภายใต้กลยุทธ์การทำกำไรสูงสุดและผู้ซื้อมีความสนใจมากขึ้นในการลดค่าใช้จ่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในสถานการณ์ที่สำคัญส่วนใหญ่ มักจะมีการอภิปราย เบื้องต้น เรียกว่า การเจรจาต่อรอง คำที่มาจากภาษาละตินและการเจรจาอยู่ในกฎหมายหมายถึงการซื้อขายในกรรมาธิการที่นำไปสู่ข้อตกลง "
แบบจำลองเพื่อการตรวจสอบสัญญา นั่นคือยอมรับกลยุทธ์ร่วมกัน อาจจะ หรือ ควรจะถึงการต่อรองแบบมีข้อตกลง ( แก้ไข ) ( รูบิน&สีน้ำตาล , 1975 ) .
แต่รู้สึกเหมือนนิยามนั้นแรงมาก เงื่อนไขการเจรจาต่อรองและการเจรจาต่อรอง สามารถใช้แทนกันได้ แม้ว่าจะทำให้ความแตกต่างเป็นครั้งคราวระหว่างข้อตกลง

ตัวแปรที่จำเป็นขั้นต่ำสำหรับแบบจำลองของกระบวนการต่อรองโดยรวมรวมทั้งผู้ตัดสินและฝ่ายตรงข้ามได้เริ่มต้นเสนอผลลัพธ์ที่ต้องการในระดับสูงสุดของสัมปทาน ( ระดับกำไรศูนย์ ) , และอัตราสัมปทาน .
2 ฝ่ายสามารถต่อรองราคาราคา ผู้ขายมักจะต้องการ ราคาจะสูง ในขณะที่ผู้ซื้อ อยากให้ราคาต่ำลงครับผู้ขายมักจะทำงานภายใต้กลยุทธ์กำไรสูงสุด และผู้ซื้อมีความสนใจในการลดต้นทุน