Regional trade agreements imply bot

Regional trade agreements imply both trade liberalisation and trade discrimination. While there is a near-consensus among economists that trade liberalisation is desirable, the same cannot be said of trade discrimination. Such discriminatory trade liberalisation is beneficial when it promotes a shift of resources from inefficient domestic suppliers to more efficient producers within the region, i.e. when there is so-called “trade creation”. In contrast, a trading bloc is likely to be harmful if it generates a shift of resources from efficient external producers to inefficient producers within the region, i.e. when there is so-called “trade diversion”.

There are theoretical arguments that support the primacy of trade creation and trade diversion under similar circumstances. Thus, which effect dominates is an empirical matter. Unfortunately, estimating trade creation and trade diversion is no easy task – it requires knowledge of the counterfactual, i.e. what would have happened to trade if there were no trade agreement. As this is unknown, assumptions must be made.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อตกลงการค้าภูมิภาคเป็นสิทธิ์แบบทั้งค้าเปิดเสรีและการค้าอย่าง ในขณะที่มี ใกล้ฉันทามติในหมู่นักเศรษฐศาสตร์ที่เปิดเสรีทางค้าถูกต้อง เหมือนไม่สามารถกล่าวว่า การเลือกปฏิบัติทางการค้า เปิดเสรีการค้าประมงทะเลดังกล่าวจะเป็นประโยชน์เมื่อมันส่งเสริมกะทรัพยากรจากต่ำ ภายในประเทศผู้ผลิตที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในภูมิภาค เช่นเมื่อมีการเรียกว่า "ค้าสร้าง" ในทางตรงกันข้าม ค่ายค้ามีแนวโน้มที่จะเป็นอันตรายหากมันสร้างกะทรัพยากรจากประสิทธิภาพ ผู้ผลิตภายนอกการผลิตต่ำในภูมิภาค เช่นเมื่อมีการเรียกว่า "ค้าผัน"มีอาร์กิวเมนต์ทฤษฎีที่สนับสนุน primacy ค้าสร้างและเปลี่ยนเส้นทางการค้าภายใต้สถานการณ์ที่คล้ายกัน ผลที่กุมอำนาจจึงเป็นเรื่องที่ประจักษ์ อับ ประเมินค้าหยุดสร้างและการค้าเป็นงานไม่ง่าย – ต้องรู้ counterfactual เช่นอะไรจะเกิดขึ้นเพื่อค้าถ้ามีไม่มีข้อตกลงทางการค้า เช่นนี้เป็นที่รู้จัก สมมติฐานต้องสามารถทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อตกลงการค้าในภูมิภาคบ่งบอกทั้งเปิดเสรีการค้าและการเลือกปฏิบัติทางการค้า ในขณะที่มีใกล้มติในหมู่นักเศรษฐศาสตร์ที่เปิดเสรีการค้าเป็นที่พึงปรารถนาเช่นเดียวไม่สามารถกล่าวว่าการเลือกปฏิบัติทางการค้า เปิดเสรีการค้าการเลือกปฏิบัติดังกล่าวจะเป็นประโยชน์เมื่อมันส่งเสริมการเปลี่ยนแปลงของทรัพยากรจากซัพพลายเออร์ในประเทศไม่มีประสิทธิภาพในการผลิตที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในภูมิภาคเช่นเมื่อมีสิ่งที่เรียกว่า "การสร้างการค้า" ในทางตรงกันข้ามกลุ่มซื้อขายมีแนวโน้มที่จะเป็นอันตรายหากจะสร้างการเปลี่ยนแปลงของทรัพยากรจากผู้ผลิตภายนอกมีประสิทธิภาพในการผลิตที่ไม่มีประสิทธิภาพในภูมิภาคเช่นเมื่อมีสิ่งที่เรียกว่า "การเบี่ยงเบนทางการค้า". มีข้อโต้แย้งทางทฤษฎีที่สนับสนุนการเป็นอันดับหนึ่งของที่มี การสร้างการค้าและการเบี่ยงเบนทางการค้าภายใต้สถานการณ์ที่คล้ายกัน ดังนั้นผลที่กุมอำนาจเป็นเรื่องที่ประจักษ์ แต่น่าเสียดายที่การประเมินการสร้างการค้าและการผันค้าไม่ง่าย - มันต้องมีความรู้ของ counterfactual คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับการค้าถ้ามีข้อตกลงการค้าไม่มี เช่นนี้เป็นที่รู้จักสมมติฐานจะต้องทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อตกลงการค้าระดับภูมิภาคเป็นทั้งการเปิดเสรีการค้าและการค้าการเลือกปฏิบัติ ในขณะที่มีใกล้ฉันทามติในหมู่นักเศรษฐศาสตร์ว่า การเปิดเสรีทางการค้าคือที่พึงประสงค์ , เดียวกันไม่สามารถกล่าวว่า การค้า การเลือกปฏิบัติ การเปิดเสรีการค้าดังกล่าวจะเป็นประโยชน์เมื่อมันส่งเสริมการเปลี่ยนแปลงของทรัพยากรจากซัพพลายเออร์ในประเทศ ส่งผลให้ผู้ผลิตที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นภายในภูมิภาคเช่น เมื่อมีการเรียกว่า " การค้าการสร้าง " ในทางตรงกันข้าม , กลุ่มการค้ามีแนวโน้มที่จะเป็นอันตราย ถ้ามันสร้างการเปลี่ยนแปลงของทรัพยากรจากผู้ผลิตภายนอกที่มีประสิทธิภาพ ผู้ผลิตไม่ได้ผลภายในภูมิภาค คือ เมื่อมีการเรียกว่า " การเบี่ยงเบนทางการค้า " .

มีอาร์กิวเมนต์ที่สนับสนุนทฤษฎีเอกการสร้างการค้าและการเบี่ยงเบนทางการค้า ภายใต้สถานการณ์เดียวกัน ดังนั้นซึ่งผลการควบคุมเป็นเรื่องเชิงประจักษ์ แต่น่าเสียดายที่การสร้างการค้าและการเบี่ยงเบนทางการค้าไม่มีงานง่ายและมันต้องใช้ความรู้ของ counterfactual คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับการค้าถ้าไม่มีการค้า ข้อตกลง นี่มันไม่รู้จัก สมมติฐานจะต้องทำ