The GIS results indicate marked cha

The GIS results indicate marked changes in the extent of the
Somone ecosystem morphological units from 1946 to 2006 (Fig. 4).
This study focuses mainly on the mangrove morphological unit, as
it has undergone the most striking spatial and temporal changes
(Fig. 5). Three key periods were identified for changes in the
mangrove forest surface area: (1) decrease from 1946 to 1978, (2)
stabilization from 1978 to 1992, and (3) an increase from 1992 to
2006 (Fig. 5). From 1946 to 1978 (32 years), the mangrove area
decreased by 1.4 km2 in two phases: a loss of 0.4 km2 from 1946 to
1970, followed by an accelerated loss of 1 km2 from 1970 to 1978. In
the estuarine area, the mangrove forests first disappeared from the
lagoon, where they were replaced by mudflats, which increased in
area from 0.7 km2 in 1974 to 1.2 km2 in 1978 (Fig. 4). The area
covered by the mangrove ecosystem and the mudflats thus was
inversely proportional during this period. From 1978 to 1992, the
area occupied by mangrove forest remained relatively stable with
only a small decrease, from 0.17 km2 in 1978 to 0.12 km2 in 1989
(0.05 km2 in 11 years; Fig. 5). Following this, a large increase in
mangrove area was recorded from 1992 (0.15 km2), through 1999
(0.6 km2) and continuing to 2006 (>1 km2) (an increase of about
0.9 km2; Fig. 5). The area occupied by the devegetated mudflats
decreased proportionately during this period from 1.2 km2 in 1978
to 0.3 km2 in 2006, as the mangroves recolonized those mudflat
areas previously occupied by mangrove forest (Fig. 4).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผล GIS ระบุเครื่องหมายการเปลี่ยนแปลงในขอบเขตของการSomone ระบบนิเวศของห้องจาก 1946 2006 (Fig. 4)การศึกษานี้เน้นหลักในหน่วยของป่าชายเลน เป็นมันมีเปลี่ยนแปลงชั่วคราว และพื้นที่ที่โดดเด่นที่สุด(Fig. 5) ระบุการเปลี่ยนแปลงในสามรอบระยะเวลาที่สำคัญพื้นที่ป่าชายเลนป่า: (1) ลดลงจาก 1946 ถึง 1978, (2)เสถียรภาพจาก 1978 ถึง 1992 และ (3) เพิ่มขึ้นจากปี 1992 ถึง2006 (fig. 5) จาก 1946 ถึง 1978 (32 ปี), บริเวณป่าชายเลนลด 1.4 km2 ในระยะที่สอง: km2 0.4 จาก 1946 การสูญเสีย1970 ตาม ด้วยการสูญเสีย 1 km2 เร่งจาก 1970 ถึง 1978 ในบริเวณปากแม่น้ำ ป่าชายเลนก่อนหายไปจากการลากูน ที่พวกเขาถูกแทนที่ โดยการอนุบาลสัตว์น้ำ ซึ่งเพิ่มขึ้นในตั้งจาก 0.7 km2 ใน 1974-1.2 km2 ในปี 1978 (Fig. 4) บริเวณครอบคลุมระบบนิเวศป่าชายเลนและอนุบาลสัตว์น้ำจึง มีinversely เป็นสัดส่วนในช่วงเวลานี้ จาก 1978 ถึง 1992 การพื้นที่ครอบครอง โดยป่าชายเลนยังคงค่อนข้างมีเสถียรภาพด้วยเฉพาะขนาดเล็กลดลง จาก 0.17 km2 ในปี 1978-0.12 km2 ในปี 1989(0.05 km2 ในปี 11 Fig. 5) ต่อนี้ เพิ่มขนาดใหญ่ในพื้นที่ป่าชายเลนถูกบันทึกจาก 1992 (0.15 km2), ผ่าน 1999(0.6 km2) และต่อไปปี 2006 (> 1 km2) (เพิ่มขึ้นประมาณ0.9 km2 Fig. 5) พื้นที่ว่าง โดยการอนุบาลสัตว์น้ำ devegetatedลดลงตามสัดส่วนในช่วงเวลานี้จาก 1.2 km2 ในปี 1978ไป 0.3 km2 ในปี 2006 เป็นย่าง recolonized mudflat เหล่านั้นพื้นที่ครอบครองก่อนหน้านี้ โดยป่าชายเลน (Fig. 4)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผล GIS ระบุการทำเครื่องหมายการเปลี่ยนแปลงในขอบเขตของ
ระบบนิเวศ Somone หน่วยก้าน 1946-2006 (รูปที่. 4).
การศึกษาครั้งนี้เน้นหลักในป่าชายเลนหน่วยก้านเป็น
มันมีระดับการเปลี่ยนแปลงของพื้นที่และเวลาที่โดดเด่นที่สุด
(รูปที่ 5. ) สามช่วงเวลาที่สำคัญมีการระบุการเปลี่ยนแปลงใน
พื้นที่ผิวป่าชายเลน (1) ลดลง 1946-1978 (2)
เสถียรภาพ 1978-1992 และ (3) เพิ่มขึ้นจากปี 1992 เพื่อ
2006 (Fig. 5) จาก 1946-1978 (32 ปี) พื้นที่ป่าชายเลน
ลดลง 1.4 กิโลเมตร 2 ในสองขั้นตอนคือการสูญเสีย 0.4 กิโลเมตร 2 จากปี 1946 ที่จะ
ปี 1970 ตามด้วยการสูญเสียเร่ง 1 กิโลเมตร 2 1970 1978 ใน
พื้นที่น้ำเค็มโกงกาง ป่าครั้งแรกที่หายไปจาก
ทะเลสาบที่พวกเขาถูกแทนที่ด้วยโคลนที่เพิ่มขึ้นใน
พื้นที่จาก 0.7 กิโลเมตร 2 ใน 1974-1.2 กิโลเมตร 2 ในปี 1978 (รูปที่ 4). พื้นที่
ปกคลุมด้วยระบบนิเวศป่าชายเลนและโคลนจึงเป็น
สัดส่วนผกผันในช่วงเวลานี้ จาก 1978-1992,
พื้นที่ครอบครองโดยป่าชายเลนยังค่อนข้างมั่นคงที่มี
เพียงลดลงขนาดเล็กจาก 0.17 กิโลเมตร 2 ใน 1978-.12 กิโลเมตร 2 ในปี 1989
(0.05 กิโลเมตร 2 ในรอบ 11 ปีรูปที่ 5.) ต่อไปนี้เพิ่มขึ้นมากใน
พื้นที่ป่าชายเลนที่ถูกบันทึกไว้จาก 1,992 (0.15 กิโลเมตร 2) ผ่าน 1999
(0.6 กิโลเมตร 2) และต่อเนื่องถึงปี 2006 (> 1 กิโลเมตร 2) (เพิ่มขึ้นจากประมาณ
0.9 กิโลเมตร 2; รูปที่ 5.) พื้นที่ที่ถูกครอบครองโดยพง devegetated
ลดลงตามสัดส่วนในช่วงเวลานี้จาก 1.2 กิโลเมตร 2 ในปี 1978
0.3 กิโลเมตร 2 ในปี 2006 เป็นป่าชายเลน recolonized หาดโคลนเหล่านั้น
พื้นที่ที่ถูกครอบครองโดยก่อนหน้านี้ป่าชายเลน (รูปที่ 4).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

GIS พบเครื่องหมายการเปลี่ยนแปลงขอบเขตของระบบนิเวศวิทยา
บุคคลหน่วยจาก 2489 ถึงปี 2006 ( ภาพที่ 4 ) .
การศึกษานี้เน้นหลักในป่าชายเลนของหน่วย ,
มันได้รับตื่นตาตื่นใจพื้นที่และเวลาการเปลี่ยนแปลง
( ภาพที่ 5 ) สามคาบกุญแจถูกระบุสำหรับการเปลี่ยนแปลงใน
พื้นที่ป่าชายเลน ( 1 ) ลดจาก 2489 ถึง 1978 ( 2 )
เสถียรภาพตั้งแต่ปี 1992 และ ( 3 ) เพิ่มขึ้นจากปี 2549

( รูปที่ 5 ) จาก 2489 ถึง 1978 ( 32 ปี ) พื้นที่ป่าชายเลน
ลดลง 1.4 กิโลเมตรในสองขั้นตอน : การสูญเสีย 0.4 ตารางกิโลเมตร จาก 2489 ถึง
1970 ตามด้วยการเร่งการสูญเสีย 1 กิโลเมตรจาก 1970 1978 ใน
พื้นที่น้ำเค็ม , ป่าชายเลน ก่อนหายไปจาก
ทะเลสาบที่พวกเขาถูกแทนที่ด้วยโคลน ซึ่งเพิ่มขึ้นใน
พื้นที่จาก 0.7 ตารางกิโลเมตร ในปี 1974 ที่ 1.2 ตารางกิโลเมตร ในปี 1978 ( รูปที่ 4 ) พื้นที่
ครอบคลุมระบบนิเวศป่าชายเลนและโคลนจึงถูก
ไม่สมส่วนในระหว่างรอบระยะเวลานี้ จากปี 1978 ถึง 1992
พื้นที่ครอบครองโดยป่าชายเลนค่อนข้างคงที่กับ
เพียงลดลงเล็กน้อย จาก 0.17 ตารางกิโลเมตร ในปี 1978 กับ 0.12 ตารางกิโลเมตร ในปี 1989
( 0.05 กิโลเมตรใน 11 ปี ภาพที่ 5 ) ต่อไปนี้ การเพิ่มขนาดใหญ่ใน
พื้นที่ป่าชายเลนที่ถูกบันทึกไว้จาก 1992 ( 0.15 กิโลเมตร ) ผ่าน 1999
( 0.6 ตารางกิโลเมตร ) และต่อเนื่องถึงปี 2006 ( 1 กิโลเมตร ) ( เพิ่มขึ้นประมาณ
0.9 กม. 2 ; ภาพที่ 5 ) พื้นที่ที่ถูกครอบครองโดย devegetated โคลน
ลดลงอย่างเป็นสัดส่วน ในระหว่างรอบระยะเวลานี้ จาก 1.2 ตารางกิโลเมตรในปี 1978
ถึง 0.3 ตารางกิโลเมตร ในปี 2006 เป็นป่าชายเลนที่ recolonized ใต้ทะเล
พื้นที่ก่อนหน้านี้ถูกครอบครองโดยป่าชายเลน ( รูปที่ 4 )