The contributions to this volume an

The contributions to this volume and the literature overall reveal simila-
rities as well as differences between the concepts of diaspora and transnationalism. A crucial similarity is that both are extremely elastic terms and, in one way or another, usually concern sustained cross-border ties including regions of origin, destination and lateral ties to other regions in which migrants reside. Both diaspora and transnationalism deal with homeland ties and the incorporation of persons living ‘abroad’ into the regions of destination. Diaspora approaches usually focus on the relationship between homelands (‘referent-origin’) and dispersed people (Dufoix 2008), but also on destination countries. For example, according to Safran, diasporas exist in a triangular socio-cultural relationship with the host society and the homeland (1991: 372). In postmodern approaches, it is above all the ties among dispersed people with each other that have significance. Empirical research in a transnational vein places somewhat more emphasis than does the diaspora literature on issues of incorporation and integration in immigration countries (e.g. Morawska 2003b on assimilation and transnationalism). The diaspora literature usually emphasises the cultural distinctiveness of diaspora groups, while parts of the transnational literature have started to look more extensively into migrant incorporation and transnational practices. This is perhaps related to the fact that most scholars following a transnational approach are situated in immigration countries and frequently also take their cues from public policy debates characterised by keywords such as ‘integration’ and ‘social cohesion’. Overall, the link between integration and cross-border engagement has been pried open by transnational studies. Similarly, diaspora studies have posed questions about the link between the cultural autonomy of minority groups and integration. The jury is still out on what the operative social mechanisms are. Both set of approaches need to take seriously ‘community without propinquity’, that is, the genesis of sociality not tied to geographical but mainly rooted in social proximity (see Faist 2009b).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การจัดสรรการไดรฟ์ข้อมูลนี้ประกอบการโดยรวมเหมาะ simila-
rities และความแตกต่างระหว่างแนวคิดของการพลัดถิ่น transnationalism ความคล้ายกันที่สำคัญคือ ทั้งเงื่อนไขที่ยืดหยุ่นมาก และ ในหนึ่งวิธีหรืออื่น มักจะเกี่ยวกับความสัมพันธ์ข้ามแดน sustained รวมถึงขอบเขตของจุดเริ่มต้น ปลายทาง และความสัมพันธ์ด้านข้างไปยังภูมิภาคอื่น ๆ อพยพอยู่ พลัดถิ่นและ transnationalism จัดการกับความสัมพันธ์ของโฮมแลนด์และประสานคนที่อยู่ในภูมิภาคปลายทาง 'ต่างประเทศ' พลัดถิ่นใกล้มักจะโฟกัส ในความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนที่กระจัดกระจาย (Dufoix 2008) และ homelands ('ใช้ต้นกำเนิด') แต่ยังอยู่ ในประเทศปลายทาง ตัวอย่างเช่น ตาม Safran เป็นอยู่ในความสัมพันธ์สามสังคมวัฒนธรรมกับสังคมโฮสต์และโฮมแลนด์ (1991:372) ในแนวหลังสมัยใหม่ ได้เหนือสิ่งอื่นใดความสัมพันธ์ระหว่างคนที่กระจัดกระจายกันที่มีความสำคัญ ผลวิจัยในหลอดเลือดดำข้ามชาติเน้นค่อนข้างมากขึ้นกว่าไม่พลัดถิ่นวรรณคดีในเรื่องของการประสานและรวมประเทศตรวจคนเข้าเมือง (เช่น Morawska 2003b ผสมกลมกลืนและ transnationalism) วรรณคดีพลัดถิ่นมักจะเน้น distinctiveness วัฒนธรรมพลัดถิ่นกลุ่ม ในขณะที่ส่วนของเอกสารประกอบการข้ามชาติได้เริ่มต้นให้ดูอย่างกว้างขวางมากขึ้นในการจดทะเบียนข้ามชาติและข้ามชาติปฏิบัติ นี้อาจจะเกี่ยวข้องกับความจริงที่ว่า นักวิชาการส่วนมากต่อวิธีการข้ามชาติอยู่ในการตรวจคนเข้าเมืองประเทศและมักใช้สัญลักษณ์ของพวกเขาจากการดำเนินนโยบายสาธารณะดำเนิน โดยคำสำคัญ 'รวม' และ 'สามัคคีสังคม' โดยรวม เชื่อมโยงระหว่างรวมหมั้นข้ามแดนได้ถูก pried เปิด โดยศึกษาข้ามชาติ ในทำนองเดียวกัน ศึกษาพลัดถิ่นมีเกิดคำถามเกี่ยวกับการเชื่อมโยงระหว่างอิสระทางวัฒนธรรมของชนกลุ่มน้อยกลุ่มและรวม คณะลูกขุนจะยังคงออกบนกลไกสังคมวิธีปฏิบัติตนภายในคืออะไร ทั้งชุดของแนวทางที่จำเป็นต้องใช้อย่างจริงจัง 'ชุมชน โดย propinquity' คือ ปฐมกาลของ sociality ไม่เกี่ยวพันกับทางภูมิศาสตร์แต่ส่วนใหญ่ในสังคมใกล้ (ดู Faist 2009b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลงานในเล่มนี้และวรรณกรรมโดยรวมเปิดเผย simila -
rities ตลอดจนความแตกต่างระหว่างแนวคิดของพลัดถิ่น และ ‘ข้ามชาติ’ . ความเหมือนที่สำคัญคือทั้งสองเป็นเงื่อนไขที่ยืดหยุ่นมาก และในหนึ่งวิธีหรืออื่น มักจะกังวลยั่งยืนความสัมพันธ์ข้ามพรมแดนรวมถึงภูมิภาคต้นทาง ปลายทาง และความสัมพันธ์ด้านอื่น ๆในภูมิภาค ซึ่งแรงงานข้ามชาติอาศัยอยู่และจัดการกับความสัมพันธ์ทั้ง ‘ข้ามชาติ’พลัดถิ่นบ้านเกิดเมืองนอน และการรวมตัวกันของผู้ที่อาศัยอยู่ต่างประเทศในภูมิภาคปลายทาง พลัดถิ่นวิธีมักจะเน้นความสัมพันธ์ระหว่างชนชาติ ( 'referent-origin ' ) และกระจายคน ( dufoix 2008 ) แต่ยังอยู่ในประเทศปลายทาง ตัวอย่างเช่นตามที่ซาฟรานอยู่ในความสัมพันธ์ทางสังคมและ diasporas สามเหลี่ยมกับโฮสต์สังคมและบ้านเกิด ( 2534 : 172 ) ในยุคหลังสมัยใหม่วิธีมันทั้งหมดข้างต้นความสัมพันธ์ในหมู่กระจายคน กับแต่ละอื่น ๆที่มีความสำคัญการวิจัยเชิงประจักษ์ในหลอดเลือดดำที่ค่อนข้างเน้นข้ามชาติมากกว่าพลัดถิ่นวรรณกรรมในประเด็นของการประสานและบูรณาการในประเทศตรวจคนเข้าเมือง ( เช่น morawska 2003b ในการดูดซึมและ ‘ข้ามชาติ’ ) พลัดถิ่นวรรณกรรมมักจะเน้นความเป็นลักษณะเฉพาะทางวัฒนธรรมของกลุ่ม Diaspora ,ในขณะที่ส่วนของวรรณคดีข้ามชาติได้เริ่มมองอย่างกว้างขวางมากขึ้นในการประสานและแรงงานข้ามชาติ )นี้อาจจะเกี่ยวข้องกับความจริงที่ว่า นักวิชาการส่วนใหญ่ดังต่อไปนี้เป็นแนวทางข้ามชาติจะตั้งอยู่ในประเทศ ตรวจคนเข้าเมือง และบ่อยก็เอาคิวของพวกเขาจากนโยบายการอภิปรายสาธารณะลักษณะโดยคำหลักเช่น ' บูรณาการ ' และ ' สังคมสามัคคี " โดยรวม , การเชื่อมโยงระหว่างการบูรณาการและข้ามพรมแดนหมั้นถูกงัดเปิดโดยการศึกษาข้ามชาติ ในทํานองเดียวกันการพลัดถิ่นวิทยาได้ถูกวางคำถามเกี่ยวกับการเชื่อมโยงระหว่างความเป็นอิสระทางวัฒนธรรมของชนกลุ่มน้อย และการบูรณาการ คณะลูกขุนยังคงออกบนอะไรและมีกลไกทางสังคม . ทั้งชุดของวิธีการที่ต้องจัดการอย่างจริงจัง ' ชุมชนโดยไม่ปัจจุสมัย ' ที่เป็นแหล่งกำเนิดของสังคมไม่โยงกับทางภูมิศาสตร์แต่รากส่วนใหญ่ในความใกล้ชิดทางสังคม ( ดู faist 2009b )