UOE – Chapter Forty-TwoChapter Fort

UOE – Chapter Forty-Two

Chapter Forty-Two

Gu Jing’s dad went to work and her mum took Dou Dou on an outing.

Gu Jing quickly put some of her belongings into her suitcase and she fled.

Gu Jing’s life motto was flea first and explain later. After she returned to the city she would think of a good excuse to tell her parents why she suddenly left their home.

Outside Gu Jing’s parents’ home the sun shone brightly. Her phone alerted her that she received a text message. She took out her phone from her pants pocket. She read the text, narrowed her eyes and she gripped her phone – ‘Wife, where are you? From your loving husband.’

Gu Jing fumed because Zhen Lang dared to customize her phone and changed his caller ID to a despicable name!

Gu Jing gritted her teeth and she tucked her phone inside her pants pocket. She pretended she never received that text message. She reasoned it was Zhen Lang’s fault she had no one to lean on for support, why she worried her parents would find out too soon that she fled their home and why she worried she couldn’t survive another dangerous day.

After her mum nearly caught her in bed with Zhen Lang, she feared she would eventually be caught each time she closed her eyes. Then she would be forced to live with Zhen Lang for the rest of her life. Zhen Lang would imprison her, bully her and force her to do housework like an ox and mule combined until death. It was her worst fear, which made her stay awake last night with a cold sweat.

Gu Jing dismissed Zhen Lang’s text message because she wanted to run far away as possible from him. She checked that her surroundings were clear then she ran to the front gate of her parents’ home.

The moment Gu Jing stepped outside of the front gate she heard a familiar laugh.

‘Wife, it’s almost time to eat dinner. Where are you going?’ Zhen Lang said.

Gu Jing saw a neighbour walked passed them and she covered Zhen Lang’s mouth with her free hand as fast as lightning. ‘I told you that you can’t call me by that name!’

Zhen Lang wrapped his arms around his wife’s waist and he kissed her hand. Her hand let go of his mouth and she shook her hand like couldn’t bear his touch.

Zhen Lang looked at the suitcase his wife carried. ‘My love, where do you want to go?’

Gu Jing panicked. ‘I… I’m going for a stroll.’

Zhen Lang smiled. ‘Isn’t it tiring to go for a stroll carrying a suitcase? Do you want me to carry your suitcase for you?’

Gu Jing hugged her suitcase and she frantically looked for an escape route. ‘You don’t need to.’

‘Since you’re going for a stroll and I need to buy a few items, why don’t we take a stroll together?’ Zhen Lang asked.

‘I don’t want to!’ Gu Jing said.

Gu Jing only wanted to return to her life of freedom. She didn’t want to stay anxiously at her parents’ home and most of all she didn’t want any association with Zhen Lang.

Zhen Lang held his wife’s hand and she tried to pull her hand out of his hold.

‘I’m not going with you. I have something I need to do,’ Gu Jing said.

‘Do you want to dawdle here until my mum and my mum-in-law return home? Before my mum and my mum-in-law left they said they’ll be home at five in the afternoon. In another five minutes it’ll be five. Are you coming with me or not?’ Zhen Lang said.

Gu Jing feared her mum and aunty Zhen would see her and they would detain her.

Gu Jing smiled sweetly. ‘Where are we going? Master Zhen, what do you want to buy? How can your maid serve you?’

Zhen Lang smiled helplessly and he led his wife to the taxi. ‘Let’s hurry up and go.’

On the way to the taxi Gu Jing realised he carried a suitcase in his free hand. She wanted to ask him why he carried a suitcase too, but he dragged her into the taxi and put their suitcases in the taxi’s boot.

Inside the taxi Zhen Lang sat next to his wife and he calmly instructed the taxi driver. ‘Airport.’

Zhen Lang saw the surprise look in his wife’s eyes and he stroked her short hair. ‘Little girl, is it because you can’t stand it anymore and you want to run away?’

‘Why would I run away? I’m going back to the city to work because the studio needs me,’ Gu Jing denied.

‘Oh? Then it’s good you need to go back to the city too. In the morning I received a phone call from the hospital. The hospital asked me to come back for a new scheduled surgery,’ Zhen Lang said.

Gu Jing didn’t believe Zhen Lang’s excuse. She looked out the window and on the inside she cursed Zhen Lang.

The taxi driver parked the car in front of the airport. Gu Jing grabbed her suitcase and she ran toward the service desk. She wanted to ask an airport clerk if there was an available plane ticket to the city, but Zhen Lang wrapped an arm around her neck.

‘What are you doing?’ Gu Jing asked.

Gu Jing wanted to give Zhen Lang a beating, but her loud voice attracted suspicious stares from the airport security guards.

‘Let’s go over there…’ Zhen Lang said. He waved a document in front of his wife. ‘And give this a try.’

‘Hey! I didn’t buy a ticket yet. What did you s

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

UOE – บทที่สี่สิบสองบทที่สี่สิบสองพ่อกูจิงก็เข้าทำงาน และแม่ของเธอเอา Dou Dou บนออกกูจิงอย่างรวดเร็วใส่บางส่วนของลักลงในกระเป๋าเดินทางของเธอ และเธอหนีคำขวัญชีวิตกูจิงเป็นนัดครั้งแรก และอธิบายในภายหลัง หลังจากที่เธอกลับเข้าเมือง เธอจะคิดว่า ของพลังจะบอกพ่อแม่ของเธอทำไมเธอก็ทิ้งบ้านของตนนอกบ้านพ่อแม่กูจิง แดดส่องสดใส โทรศัพท์ของเธอเตือนเธอว่า เธอได้รับข้อความ เธอเอาโทรศัพท์ของเธอออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเธอ เธออ่านข้อความ narrowed ดวงตาของเธอและเธอพิพากษาโทรศัพท์ของเธอ ' ภรรยา คุณอยู่ที่ไหน จากคุณสามีที่รักกัน 'จิงกู fumed เนื่องจาก Lang เจินกล้าเพื่อปรับแต่งโทรศัพท์ของเธอ และเปลี่ยนแปลง ID ผู้โทรของเขาเป็นชื่อที่น่ารังเกียจจิงกู gritted ฟันของเธอ และเธอซุกโทรศัพท์ของเธอภายในกระเป๋ากางเกงของเธอ เธอหลอกลวงว่า เธอไม่เคยได้รับข้อความข้อความนั้น เธอจึงให้เหตุผลก็ข้อบกพร่องเจิน Lang เธอมีการพึ่งพาการสนับสนุน ทำไมเธอเป็นห่วงพ่อแม่ของเธอจะหาเร็วเกินไปที่เธอหนีไปบ้านของพวกเขา และเหตุผลที่เธอเป็นห่วง เธอไม่สามารถอยู่รอดวันอันตรายอื่นหลังจากที่แม่ของเธอเกือบจับเธอนอนกับลังเจิน เธอกลัวเธอจะในที่สุดก็ถูกจับแต่ละครั้งที่เธอปิดดวงตาของเธอ จากนั้น เธอจะถูกบังคับให้อาศัยอยู่กับ Zhen ลังที่เหลือของชีวิตของเธอ Lang เจินจะกักขังเธอ กลั่นแกล้งเธอ และบังคับให้เธอทำงานบ้านเช่นวัว และล่อรวมจนถึงตาย ก็กลัวเธอเลวร้ายที่สุด ซึ่งทำให้เธอตื่นเมื่อคืนกับกาฬจิงกูไล่เจินทองหลางข้อเนื่องจากเธออยากห่างไปจากเขา เธอตรวจสอบว่า สภาพแวดล้อมของเธอได้ชัดเจน แล้วเธอวิ่งไปประตูบ้านของพ่อขณะที่จิงกูก้าวนอกประตูเธอได้ยินเสียงหัวเราะคุ้นเคย' ภรรยา มันเป็นเวลาเกือบค่ำ ไป?' เจินทองหลางกล่าวว่าจิงกูเห็นเพื่อนบ้านที่เดินผ่านไปพวกเขา และเธอคลุมเจินลังปาก ด้วยมือของเธอฟรีรวดเร็วประดุจสายฟ้า 'ผมบอกคุณว่า คุณไม่สามารถเรียกฉันชื่อนั้น'เจินลังห่อแขนรอบเอวของภรรยาของเขา และเขาจูบมือของเธอ มือของเธอปล่อยปากของเขา และเธอที่รักมือของเธอชอบไม่หมีสัมผัสของเขาเจินลังมองไปที่กระเป๋าเดินทางภรรยาดำเนิน 'รักของฉัน คุณต้องไป'พอพวกกูจิง ' ฉัน... สำหรับการเดินเล่นจะ 'Lang เจินยิ้ม ' ไม่ได้เป็นทางเดินสำหรับเดินถือกระเป๋าเดินทางหรือไม่ คุณต้องเสร็จสิ้นการกระเป๋าสำหรับคุณ?'จิงกูทุกกอดกระเป๋าเดินทางของเธอ และเธอดูเมามันเป็นเส้นทางหลบหนี 'ไม่ได้''เพราะคุณกำลังจะเดินเล่น และต้องซื้อกี่รายการ ทำไมไม่เราเดินเล่นด้วยกัน' ขอเจินทองหลาง'ฉันไม่ต้องการ' จิงกูบอกว่ากูจิงเท่านั้นต้องการกลับไปชีวิตของเธอเป็นอิสระ เธอไม่ต้องการจะอยู่เฝ้าบ้านของพ่อ และทุกเธอไม่ต้องการความสัมพันธ์ใด ๆ กับลังเจินZhen Lang held his wife’s hand and she tried to pull her hand out of his hold.‘I’m not going with you. I have something I need to do,’ Gu Jing said.‘Do you want to dawdle here until my mum and my mum-in-law return home? Before my mum and my mum-in-law left they said they’ll be home at five in the afternoon. In another five minutes it’ll be five. Are you coming with me or not?’ Zhen Lang said.Gu Jing feared her mum and aunty Zhen would see her and they would detain her.Gu Jing smiled sweetly. ‘Where are we going? Master Zhen, what do you want to buy? How can your maid serve you?’Zhen Lang smiled helplessly and he led his wife to the taxi. ‘Let’s hurry up and go.’On the way to the taxi Gu Jing realised he carried a suitcase in his free hand. She wanted to ask him why he carried a suitcase too, but he dragged her into the taxi and put their suitcases in the taxi’s boot.Inside the taxi Zhen Lang sat next to his wife and he calmly instructed the taxi driver. ‘Airport.’Zhen Lang saw the surprise look in his wife’s eyes and he stroked her short hair. ‘Little girl, is it because you can’t stand it anymore and you want to run away?’‘Why would I run away? I’m going back to the city to work because the studio needs me,’ Gu Jing denied.‘Oh? Then it’s good you need to go back to the city too. In the morning I received a phone call from the hospital. The hospital asked me to come back for a new scheduled surgery,’ Zhen Lang said.Gu Jing didn’t believe Zhen Lang’s excuse. She looked out the window and on the inside she cursed Zhen Lang.The taxi driver parked the car in front of the airport. Gu Jing grabbed her suitcase and she ran toward the service desk. She wanted to ask an airport clerk if there was an available plane ticket to the city, but Zhen Lang wrapped an arm around her neck.‘What are you doing?’ Gu Jing asked.Gu Jing wanted to give Zhen Lang a beating, but her loud voice attracted suspicious stares from the airport security guards.‘Let’s go over there…’ Zhen Lang said. He waved a document in front of his wife. ‘And give this a try.’‘Hey! I didn’t buy a ticket yet. What did you s

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

UOE - บทที่สี่สิบสองบทที่สี่สิบสองพ่อ Gu จิงไปทำงานและแม่ของเธอเอา Dou Dou ในการออกนอกบ้าน. Gu จิงได้อย่างรวดเร็วนำบางส่วนของทรัพย์สินของเธอเข้าไปในกระเป๋าเดินทางของเธอและเธอหนีไป. คำขวัญชีวิต Gu จิงเป็นหมัดแรกและอธิบาย ต่อมา หลังจากที่เธอกลับไปยังเมืองที่เธอจะคิดว่าเป็นข้อแก้ตัวที่ดีที่จะบอกพ่อแม่ของเธอว่าทำไมจู่ ๆ เธอก็ออกจากบ้านของพวกเขา. นอกบ้าน Gu Jing พ่อแม่ 'ดวงอาทิตย์ส่องแสงสดใส โทรศัพท์ของเธอแจ้งเตือนเธอว่าเธอได้รับข้อความ เธอหยิบเอาโทรศัพท์ของเธอออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเธอ เธออ่านข้อความหรี่ตาของเธอและเธอจับโทรศัพท์ของเธอ - ภรรยาของคุณอยู่ที่ไหน? จากสามีที่รักของคุณ. ' Gu Jing fumed เพราะ Zhen Lang กล้าที่จะปรับแต่งโทรศัพท์ของเธอและเปลี่ยนหมายเลขโทรเข้าของเขาที่จะเป็นชื่อที่น่ารังเกียจ! Gu Jing gritted ฟันของเธอและเธอซุกโทรศัพท์ของเธอภายในกระเป๋ากางเกงของเธอ เธอแกล้งทำเป็นว่าเธอไม่เคยได้รับข้อความว่า เธอให้เหตุผลว่ามันเป็นความผิดของ Zhen Lang ของเธอได้ไม่มีใครที่จะพึ่งพาให้การสนับสนุนว่าทำไมเธอถึงเป็นห่วงพ่อแม่ของเธอจะพบออกเร็วเกินไปว่าเธอหนีออกจากบ้านของพวกเขาและทำไมเธอห่วงเธอไม่สามารถอยู่รอดได้ในวันที่เป็นอันตรายอื่น. หลังจากที่แม่ของเธอจับได้เกือบ เธออยู่บนเตียงกับ Zhen หรั่งเธอกลัวว่าเธอจะได้รับการจับแต่ละครั้งที่เธอปิดตาของเธอ จากนั้นเธอก็จะถูกบังคับให้อาศัยอยู่กับ Zhen Lang สำหรับส่วนที่เหลือในชีวิตของเธอ Zhen หรั่งจะขังเธอพาลเธอและบังคับให้เธอทำงานบ้านเช่นวัวและล่อรวมกันจนตาย มันเป็นความกลัวที่เลวร้ายที่สุดของเธอซึ่งทำให้เธอตื่นนอนคืนที่ผ่านมากับเหงื่อเย็น. Gu Jing ไล่ออกข้อความ Zhen หลังสวนเพราะเธออยากจะวิ่งหนีไปไกลที่สุดเท่าที่เป็นไปได้จากเขา เธอตรวจสอบว่าสภาพแวดล้อมของเธอได้ชัดเจนแล้วเธอก็วิ่งไปที่ประตูด้านหน้าของพ่อแม่ของเธอที่บ้าน. ขณะที่จิง Gu ก้าวด้านนอกของประตูด้านหน้าเธอได้ยินเสียงหัวเราะที่คุ้นเคย. ภรรยาก็เกือบจะถึงเวลาที่จะกินอาหารเย็น คุณกำลังจะไปไหน?' Zhen หรั่งกล่าวว่า. Gu Jing เห็นเพื่อนบ้านเดินผ่านพวกเขาและเธอปกคลุมปาก Zhen แลงด้วยมือข้างที่ว่างของเธอให้เร็วที่สุดเท่าฟ้าผ่า 'ฉันบอกคุณว่าคุณไม่สามารถโทรหาฉันด้วยชื่อที่!' Zhen Lang ห่อแขนของเขารอบเอวของภรรยาของเขาและเขาจูบมือของเธอ มือของเธอปล่อยให้ไปจากปากของเขาและเธอจับมือของเธอเหมือนไม่สามารถแบกสัมผัสของเขา. Zhen แลงมองไปที่กระเป๋าเดินทางภรรยาของเขาดำเนินการ 'ความรักของฉันที่คุณต้องการจะไป?' Gu Jing ตื่นตระหนก "ฉัน ... ฉันจะสำหรับการเดินเล่น. Zhen แลงยิ้ม 'มันจะไม่น่าเบื่อหน่ายที่จะไปสำหรับการเดินเล่นแบกกระเป๋าเดินทาง? คุณต้องการให้ฉันไปดำเนินการกระเป๋าเดินทางของคุณสำหรับคุณ? ' Gu Jing กอดกระเป๋าเดินทางของเธอและเธอเมามันมองหาเส้นทางหลบหนี 'คุณไม่จำเป็นต้อง.' 'เมื่อคุณกำลังจะไปเดินเล่นและฉันต้องการที่จะซื้อกี่รายการ, ทำไมเราไม่เดินเล่นด้วยกันไหม?' Zhen Lang ถาม. 'ฉันไม่ต้องการ! Gu จิงกล่าวว่า. Gu Jing แค่อยากจะกลับไปใช้ชีวิตของเธอของเสรีภาพ เธอไม่ได้ต้องการที่จะอยู่อย่างใจจดใจจ่อที่พ่อแม่ของเธอที่บ้านและส่วนใหญ่ของทั้งหมดที่เธอไม่ต้องการการเชื่อมโยงใด ๆ กับ Zhen Lang. Zhen หรั่งจับมือภรรยาของเขาและเธอพยายามที่จะดึงมือเธอออกจากเขาไว้. 'ฉัน ไม่ได้ไปกับคุณ ฉันมีสิ่งที่ฉันต้องทำ 'Gu จิงกล่าวว่า. ' คุณต้องการที่จะอืดอาดที่นี่จนกว่า MUM และกลับบ้านของฉันแม่ในกฎหมายของฉันได้อย่างไร ก่อนที่แม่และแม่ในกฎหมายของฉันที่เหลือพวกเขากล่าวว่าพวกเขาจะเป็นบ้านที่ห้าในช่วงบ่าย ในอีกห้านาทีมันจะห้า คุณจะมากับฉันหรือไม่? Zhen หรั่งกล่าวว่า. Gu Jing กลัวแม่และป้าของเธอ Zhen จะเห็นเธอและพวกเขาจะกักตัวเธอ. Gu Jing ยิ้มหวาน 'เราจะไปที่ไหน? โท Zhen ทำในสิ่งที่คุณต้องการที่จะซื้อ? วิธีแม่บ้านของคุณสามารถให้บริการคุณ? Zhen แลงยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และเขาพาภรรยาของเขาไปรถแท็กซี่ 'ขอให้รีบขึ้นไป. เกี่ยวกับวิธีการรถแท็กซี่ Gu Jing ตระหนักว่าเขาดำเนินการกระเป๋าเดินทางในมือของเขาฟรี เธออยากจะถามเขาว่าทำไมเขาดำเนินกระเป๋าเดินทางเกินไป แต่เขาลากเธอเข้าไปในรถแท็กซี่และใส่กระเป๋าเดินทางของพวกเขาในการบูตของรถแท็กซี่. ภายในรถแท็กซี่ Zhen แลงนั่งถัดจากภรรยาของเขาและเขาใจเย็นสั่งให้คนขับรถแท็กซี่ 'สนามบิน. Zhen Lang เห็นรูปลักษณ์แปลกใจในสายตาของภรรยาของเขาและเขาลูบผมสั้นของเธอ 'สาวน้อยก็เป็นเพราะคุณไม่สามารถยืนได้อีกต่อไปและคุณต้องการที่จะวิ่งหนีไป?' 'ทำไมฉันจะวิ่งหนีไป? ฉันจะกลับไปที่เมืองที่จะทำงานเพราะสตูดิโอต้องการฉัน 'Gu Jing denied. ' โอ้? จากนั้นก็จะเป็นเรื่องดีที่คุณจะต้องกลับไปที่เมืองไปมากเกินไป ในตอนเช้าผมได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาล โรงพยาบาลขอให้ผมกลับมาผ่าตัดกำหนดเวลาใหม่ 'Zhen หรั่งกล่าวว่า. Gu จิงไม่เชื่อข้ออ้าง Zhen หลังสวน เธอมองออกไปนอกหน้าต่างและภายในที่เธอสาปแช่ง Zhen หรั่ง. คนขับรถแท็กซี่ที่จอดรถในด้านหน้าของสนามบิน Gu Jing คว้ากระเป๋าเดินทางของเธอและเธอวิ่งไปยังแผนกบริการ เธออยากจะขอให้พนักงานสนามบินถ้ามีตั๋วเครื่องบินไปยังเมืองที่มีอยู่ แต่ Zhen Lang ห่อแขนรอบคอของเธอ. 'คุณกำลังทำอะไร? Gu Jing ถาม. Gu จิงอยากจะให้ Zhen Lang เต้น แต่เสียงดังของเธอดึงดูดจ้องที่น่าสงสัยจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสนามบิน. 'Let' s ไปที่นั่น ... 'Zhen หรั่งกล่าวว่า เขาโบกมือเอกสารในด้านหน้าของภรรยาของเขา 'และให้นี้ลอง.' 'สวัสดี! ผมไม่ได้ซื้อตั๋วเลย สิ่งที่คุณ s

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

uoe –บทที่สี่สิบสองบทที่สี่สิบสองพ่อกูจิงไปทำงานและแม่ของเธอเอาเตาเตาต่อครั้งกูจิงรีบเอาข้าวของของเธอเข้าไปในกระเป๋าของเธอ และที่เธอหนีไปกูจิงชีวิตคติเป็นหมัดแรก และอธิบายให้ฟังทีหลัง หลังจากที่เธอกลับมาที่เมืองที่เธอจะคิดว่ามันเป็นข้ออ้างที่ดีที่จะบอกพ่อแม่ทำไม อยู่ๆ ก็ออกจากบ้านของพวกเขาภายนอกบ้านพ่อแม่ของกูจิง ดวงอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้า โทรศัพท์ของเธอเตือนเธอว่า เธอได้รับข้อความ เธอเอาโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงของเธอ . เธออ่านข้อความคอดตาเธอ gripped ภรรยา– " โทรศัพท์ของเธออยู่ที่ไหน จากสามีที่น่ารักของคุณ . . .เพราะจินกูจิง fumed แลงกล้าที่จะปรับแต่งโทรศัพท์ของเธอและเปลี่ยน Caller ID ของเขาเป็นชื่อที่น่ารังเกียจ !กูจิงเธอนอนกัดฟัน เธอซุกโทรศัพท์ของเธออยู่ภายในกางเกงกระเป๋า เธอทำเป็นว่าเธอเคยได้รับข้อความ เธอให้เหตุผลมันคือจินหลางผิดเธอไม่มีใครให้พึ่งพาสนับสนุน เหตุผลที่เธอห่วงพ่อแม่ของเธอจะดูเร็วเกินไปที่เธอหนีออกจากบ้าน และเหตุผลที่เธอกังวล เธอไม่รอดอีก อันตราย วันหลังจากที่แม่ของเธอเกือบจะจับเธอขึ้นเตียงกับจินหลาง เธอกลัวว่าเธอจะถูกจับได้ในที่สุด แต่ละครั้งที่เธอปิดตาของเธอ แล้วเธอจะต้องอยู่กับจินหลางสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของเธอ จินหลางจะขังเธอ แกล้งเธอและบังคับให้เธอทำงานบ้าน เช่น วัวและม้ารวมจนถึงตาย มันเป็นความกลัวที่เลวร้ายที่สุดของเธอซึ่งทำให้เธอตื่น เมื่อคืนมีเหงื่อเย็นกูจิงออกของจินหลางข้อความเพราะอยากจะหนีไปให้ไกลที่สุดจากเขา เธอตรวจดูสภาพแวดล้อมของเธออย่างชัดเจน จากนั้นเธอก็วิ่งไปที่ประตูด้านหน้าของบ้านพ่อแม่ของเธอตอนนี้กูจิงก้าวนอกประตูด้านหน้า เธอได้ยินเสียงหัวเราะที่คุ้นเคย" ภรรยา เกือบถึงเวลากินข้าวเย็น คุณกำลังจะไปไหน ? " จินหลางกล่าวกูจิง เห็นเพื่อนบ้านเดินผ่าน พวกเขาและเธอคลุมปากจินหลางกับมือของเธอฟรีเร็วปานสายฟ้าแลบ " ผมบอกคุณว่าคุณไม่สามารถเรียกฉันด้วยชื่อนั้น "จินหลางห่อแขนของเขารอบเอวของภรรยาของเขาและเขาก็จูบมือเธอ มือของเธอออกไปจากปากของเขาและเธอส่ายมือของเธออย่างทนไม่ได้ สัมผัสของเขาจินหลางมองกระเป๋าเดินทางที่ภรรยาของเขาดำเนินการ " ฉันรัก คุณต้องการจะไปไหน ? "กูจิงตกใจ " ฉัน . . . ฉันไปเดินเล่น .จินหลางยิ้ม " ไม่เหนื่อยที่จะไปเดินถือกระเป๋าเดินทาง คุณต้องการให้ฉันยกกระเป๋าของคุณสำหรับคุณ "กูจิงกอดกระเป๋าเสื้อผ้าของเธอ เธอลนลานมองหาทางหนี คุณไม่ต้อง ." ตั้งแต่ที่คุณกำลังเดินเล่นและฉันต้องการที่จะซื้อกี่รายการ ทำไมเราไม่ไปเดินเล่นด้วยกัน " จินหลางถาม" ผมไม่อยากไป ! " กูจิงกล่าวว่ากูจิงอยากจะกลับไปที่ชีวิตของเสรีภาพ เธอไม่อยากอยู่ อย่างใจจดใจจ่อ ที่บ้านพ่อแม่ของเธอ และส่วนใหญ่ของทั้งหมด เธอไม่ได้อยากให้ความสัมพันธ์กับเจินแลงจินหลางจับมือภรรยาของเขา มือเธอพยายามที่จะดึงมือเธอออกมาถือของเขา" ผมไม่ไปกับคุณ ฉันมีบางอย่างต้องทำ กูจิ่งกล่าวว่า" คุณต้องการมาอยู่ที่นี่ จนกว่าแม่ของฉันและแม่ของฉันในกฎหมายกลับมา ? ก่อนที่แม่ของฉัน แม่ของฉันในกฎหมายแล้วเขาบอกว่าเขาจะกลับบ้านที่ห้าในช่วงบ่าย ในอีกห้านาทีจะเป็นห้า คุณจะไปกับผมหรือเปล่า " จินหลางกล่าวกูจิง กลัวแม่และป้าจินจะเจอเธอและพวกเขาจะกักตัวไว้กูจิง ยิ้มหวาน " เรากำลังจะไปที่ไหน ? นายเจิน อะไรที่คุณต้องการจะซื้อ ? ทำไมแม่บ้านรับใช้คุณ "จินหลางยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาพาภรรยาไปแท็กซี่ " รีบไปกันเถอะ "ระหว่างทางไปแท็กซี่กูจิง ตระหนัก เขาถือกระเป๋าในมือฟรีของเขา เธออยากถามเขาว่าทำไมเขาแบกกระเป๋าด้วย แต่เขาลากเธอเข้าไปในรถ และใส่กระเป๋าเดินทางในรถแท็กซี่ของการบูตในรถแท็กซี่ จิ้นหลางนั่งข้างๆ ภรรยาของเขา และ เขาค่อยๆ สั่งให้คนขับรถแท็กซี่ " " สนามบินจินหลางเห็นแปลกตาดูในภรรยาของเขาและเขาลูบผมสั้นของเธอ " สาวน้อย มันเป็นเพราะว่าเธอไม่สามารถยืนได้อีกต่อไป และคุณต้องการจะหนี "" ทำไมฉันต้องหนี ผมจะกลับไปที่เมืองเพื่อทำงาน เพราะสตูดิโอต้องการฉัน " กูจิง ปฏิเสธ" โอ้ ดีเลย เธอต้องกลับเมืองด้วย ในตอนเช้า ฉันได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาล โรงพยาบาลบอกให้ฉันกลับมาใหม่การผ่าตัด " จิ้นหลางกล่าวกูจิงไม่เชื่อก็จิ้นหลาง ข้ออ้าง เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง และภายในแม่ด่าจิน แลงค์คนขับรถแท็กซี่ที่จอดรถในด้านหน้าของสนามบิน กูจิงคว้ากระเป๋าเดินทางของเธอ และเธอก็วิ่งไปยังเคาน์เตอร์บริการ เธอต้องการจะถามพนักงานว่ามีสนามบินพร้อมตั๋วเครื่องบินไปเมือง แต่จินหลางห่อแขนรอบคอของเธอ" คุณกำลังทำอะไร ? " กู จิง ขอกูจิงอยากให้จินหลางตี แต่เสียงเธอดังดึงดูดสายตาสงสัยจากสนามบินรักษาความปลอดภัยยาม" ให้