I don’t know how long I sat against

I don’t know how long I sat against a tree trunk, my face pressed against the barrel of the rifle. I only know the tears that ran down the barrel to the chamber of the assault rifle glistened in the dark and seemed like they would never end.
Near dawn, I found myself in the hut, gazing mournfully at the fire we had built to protect ourselves from the cold. The flames were blurred as if the fire stood behind a sheet of clear water. When I blinked, they heaved along with the folds of the water curtain. My soul mate was stroking my arm as if to let me know that no matter what, we still had each other and I wasn’t alone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันไม่รู้ว่าเวลาผมนั่งกับลำ กดใบหน้าของฉันกับกระบอกของปืน เท่าทราบน้ำตาที่วิ่งลงกระบอกกับหอการค้าของการโจมตี ปืน glistened ในมืด และดูเหมือนพวกเขาจะไม่สิ้นสุดใกล้รุ่ง พบตัวเองในฮัท พร้อม mournfully ที่ไฟเราได้สร้างขึ้นเพื่อปกป้องตัวเองจากความหนาว เปลวไฟถูกเบลอว่าไฟยืนหลังแผ่นของน้ำ เมื่อฉันคันนั้นกะพริบ พวกเขา heaved กับพับของม่านน้ำ คู่ของฉันถูกตบแขนของฉันว่าให้ฉันรู้ว่าไม่ว่าอะไร เรายังมีกัน และฉันไม่ได้คนเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมไม่ทราบว่าระยะเวลาที่ฉันนั่งอยู่กับลำต้นของต้นไม้, ใบหน้าของฉันกดกับบาร์เรลของปืนไรเฟิล ฉันเพียงรู้น้ำตาที่วิ่งลงไปในถังไปยังห้องของปืนไรเฟิลประกายในความมืดและดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่จบ.
ใกล้รุ่งสางผมพบว่าตัวเองอยู่ในกระท่อมจ้องอย่างโศกเศร้าที่เกิดไฟไหม้ที่เราได้สร้างขึ้นมาเพื่อป้องกันตัวเอง จากความหนาวเย็น เปลวไฟถูกเบลอเช่นถ้าไฟยืนอยู่ข้างหลังแผ่นน้ำใส เมื่อฉันกระพริบตาพวกเขา heaved พร้อมกับรอยพับของม่านน้ำ คู่จิตวิญญาณของฉันถูกลูบแขนของฉันเช่นถ้าจะให้ฉันรู้ว่าไม่ว่าสิ่งที่เรายังมีกันและกันและฉันก็ไม่ได้คนเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่ฉันนั่งกับลำต้นของต้นไม้ , หน้ากดต่อบาร์เรลของปืน ผมรู้แค่ว่าน้ำตาที่วิ่งลงถังเพื่อห้องของปืนไรเฟิล glistened ในที่มืด และดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่มีวันจบ
ใกล้รุ่ง , ฉันพบตัวเองในกระท่อม , จ้องเศร้าสร้อยที่ยิงเราได้สร้างขึ้นเพื่อปกป้องตัวเองจากความหนาวเปลวไฟเบลอเหมือนไฟยืนอยู่ข้างหลังแผ่นใส . เมื่อฉันกระพริบตา เขาทั้งตัวพร้อมกับเท่าของน้ำ ผ้าม่าน เนื้อคู่ของฉันคือลูบแขนฉันราวกับจะบอกให้ฉันรู้ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เรายังคงมีกันและฉันก็ไม่ได้อยู่คนเดียว