Industrialized countries have devel

Industrialized countries have developed their economies and their populations, by emitting far more than their fair share of greenhouse gases. Now, having created this problem in large part, they also have the greatest resources available to tackle it.

Rich countries have accumulated a "climate debt" and have a historical responsibility to repay it. This means transferring adequate public finance and technology to developing countries so they can tackle climate change, and also building low-carbon economies while addressing the urgent need for development. This “climate finance” is a matter of justice and it will help to ensure a safer climate, more secure livelihoods, and clean affordable energy for everyone.

Developing countries shouldn’t be forced to address climate change without more money from countries that contributed the most to the crisis.
Unfortunately, developed countries have refused to commit to any clear path to fulfill their 2009 commitment to giving $100 billion a year in additional climate finance by 2020. Developed nations have pledged very little new funding in recent years, leaving developing nations -- where millions still have no access to energy -- with insufficient resources.

Developing countries cannot and shouldn’t be forced to address the climate crisis without money from the countries that historically contributed the most to the climate change-causing carbon pollution in the atmosphere.

Many developed countries are trying to avoid their responsibilities by asserting that the majority of the money somehow will come from the private sector. But climate finance, including for the Green Climate Fund, must come from public sources. Unreliable carbon markets should play no role in providing this finance. Nor should aid money or humanitarian assistance be repackaged or diverted from other urgent causes.

Many innovative sources of public funding are available, for instance redirecting subsidies currently going to the dirty fossil fuels industry, which reached $500 billion globally in 2011, or different kinds of Financial Transactions Taxes. These taxes alone could deliver hundreds of billions of dollars per year from a minuscule tax on global financial transactions -such as the trading of stocks, etc- with negligible impact on average people.

While rich-country governments remain shamefully inert on the climate crisis, a global 'climate justice' movement grows bigger and stronger everyday, bringing together people from developed and developing countries: communities and activists are resisting fossil fuels, building small-scale, decentralized community power solutions, transforming our food systems, and demanding ambitious action from governments.

With all the inspiring organizing I've witnessed, I'm optimistic that we can make the positive changes we so urgently need.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเทศอุตสาหกรรมมีพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศและประชากรของพวกเขา โดยเปล่งไกลกว่าการใช้ก๊าซเรือนกระจก ตอนนี้ สร้างปัญหานี้ส่วนใหญ่ มีทรัพยากรยิ่งใหญ่ที่สุดมีการต่อสู้ได้ประเทศรวยได้สะสม "หนี้สภาพภูมิอากาศ" และมีความรับผิดชอบประวัติศาสตร์คืนเงินให้ ซึ่งหมายความว่า โอนเงินสาธารณะที่เพียงพอและเทคโนโลยีกับประเทศกำลังพัฒนาเพื่อให้พวกเขาสามารถจัดการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศ และสร้างเศรษฐกิจคาร์บอนต่ำขณะพิจารณาความจำเป็นเร่งด่วนสำหรับการพัฒนา นี้ "สภาพภูมิอากาศการเงิน" เป็นเรื่องของความยุติธรรม และมันจะช่วยให้สภาพภูมิอากาศความปลอดภัย เพิ่มเติมความปลอดภัยวิถีชีวิต และพลังงานที่สะอาดราคาไม่แพงสำหรับทุกคนประเทศกำลังพัฒนาไม่ควรถูกบังคับให้เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่อยู่โดยเงินจากประเทศที่มีมากสุดในภาวะวิกฤตอับ ประเทศพัฒนาได้ปฏิเสธที่จะยอมรับการเส้นทางที่ชัดเจนใด ๆ เพื่อตอบสนองความมุ่งมั่นที่ 2009 เพื่อให้ $100 พันล้านปีในสภาพอากาศเพิ่มเติมเงิน 2563 ประเทศที่พัฒนามีประกันเงินทุนใหม่น้อยมากในปีที่ผ่านมา ออก -ที่ล้านยังมีพลังงานไม่ถึง - ประเทศกำลังพัฒนา มีทรัพยากรไม่เพียงพอประเทศกำลังพัฒนาไม่สามารถ และไม่ควรถูกบังคับให้อยู่วิกฤตสภาพภูมิอากาศ โดยไม่มีเงินจากประเทศที่ในอดีตมีสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงที่ทำให้เกิดคาร์บอนมลพิษในบรรยากาศมากที่สุดประเทศพัฒนาแล้วพยายามหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบ โดยยืนยันที่ส่วนใหญ่ของเงินอย่างใดจะมาจากภาคเอกชน แต่ภูมิอากาศทางการเงิน รวมทั้งกองทุนภูมิอากาศสีเขียว ต้องมาจากแหล่งสาธารณะ ตลาดคาร์บอนน่าจะเล่นไม่มีบทบาทในการให้บริการทางการเงินนี้ ไม่ควรขอความช่วยเหลือช่วยเงินหรือ humanitarian แพคเกจใหม่ หรือจากสาเหตุอื่น ๆ ที่เร่งด่วนหลายนวัตกรรมแหล่งของเงินทุนสาธารณะมี เช่น เปลี่ยนเส้นทางไปอุตสาหกรรมเชื้อเพลิงฟอสซิลสกปรก ซึ่งเข้าถึง 500 ล้านเหรียญสหรัฐทั่วโลกใน 2011 ในขณะนี้เงินอุดหนุนหรือชนิดภาษีธุรกรรมการเงิน ภาษีเหล่านี้เพียงอย่างเดียวสามารถส่งมอบหลายร้อยพันล้านดอลลาร์ต่อปีภาษีจิ๋วบนธุรกรรมการเงินระดับโลก -เช่นการซื้อขายหุ้น ฯลฯ - มีผลกระทบต่อคนโดยเฉลี่ยเล็กน้อยขณะที่รัฐบาลประเทศรวยยังคงอยู่ shamefully เฉื่อยในวิกฤตสภาพภูมิอากาศ โลกที่เคลื่อนที่ 'ความยุติธรรมสภาพภูมิอากาศ' เติบโตใหญ่ และแข็งแกร่งกล้า ร่วมกันนำคนจากประเทศที่พัฒนา และการพัฒนา: ชุมชนและนักเคลื่อนไหวจะต่อต้านเชื้อเพลิงฟอสซิล อาคารขนาดเล็ก แบบกระจายศูนย์โซลูชั่นพลังงานชุมชน การแปลงระบบอาหารของเรา และปฏิบัติการทะเยอทะยานจากรัฐบาลพร้อมทั้งสร้างแรงบันดาลใจจัดผมเคยเห็น ผมเชื่อว่า เราสามารถเปลี่ยนแปลงบวกที่เราต้องการอย่างเร่งด่วนดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเทศอุตสาหกรรมที่มีการพัฒนาเศรษฐกิจและประชากรของพวกเขาโดยการเปล่งมากกว่าหุ้นยุติธรรมของก๊าซเรือนกระจก ตอนนี้การสร้างปัญหานี้ส่วนใหญ่พวกเขายังมีทรัพยากรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่มีอยู่ในการรับมือกับมัน. ประเทศร่ำรวยได้สะสม "หนี้สภาพภูมิอากาศ" และมีความรับผิดชอบทางประวัติศาสตร์ในการชำระคืนมัน ซึ่งหมายความว่าการถ่ายโอนการคลังเพียงพอและเทคโนโลยีเพื่อการพัฒนาประเทศเพื่อให้พวกเขาสามารถรับมือกับการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศและยังสร้างเศรษฐกิจคาร์บอนต่ำในขณะที่ความจำเป็นเร่งด่วนในการพัฒนา นี้ "สภาพภูมิอากาศทางการเงิน" เป็นเรื่องของความยุติธรรมและมันจะช่วยให้สภาพภูมิอากาศที่ปลอดภัยวิถีชีวิตความปลอดภัยมากขึ้นและพลังงานสะอาดราคาไม่แพงสำหรับทุกคน. ประเทศกำลังพัฒนาไม่ควรถูกบังคับให้เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโดยไม่ต้องใช้เงินมากขึ้นจากประเทศที่มีส่วน ส่วนใหญ่จะเกิดวิกฤตเศรษฐกิจ. แต่น่าเสียดายที่ประเทศที่พัฒนาแล้วได้ปฏิเสธที่จะมอบให้เส้นทางที่ชัดเจนใด ๆ เพื่อตอบสนองความมุ่งมั่นที่ 2009 ของพวกเขาเพื่อให้ $ 100 พันล้านปีในด้านการเงินสภาพภูมิอากาศเพิ่มเติมในปี 2020 ประเทศที่พัฒนาแล้วได้ให้คำมั่นสัญญาในการระดมทุนใหม่น้อยมากในปีที่ผ่านมาออกจากประเทศกำลังพัฒนา - ที่ล้านยังคงสามารถเข้าถึงพลังงาน - มีทรัพยากรไม่เพียงพอ. ประเทศกำลังพัฒนาไม่สามารถและไม่ควรถูกบังคับให้อยู่วิกฤตสภาพภูมิอากาศโดยไม่ได้เงินจากประเทศที่ในอดีตมีส่วนร่วมมากที่สุดกับสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงที่ก่อให้เกิดมลพิษคาร์บอนใน บรรยากาศ. ประเทศที่พัฒนาแล้วหลายคนพยายามที่จะหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบของตนโดยอ้างว่าส่วนใหญ่ของเงินอย่างใดจะมาจากภาคเอกชน แต่ทางการเงินสภาพภูมิอากาศรวมทั้งกองทุนสภาพภูมิอากาศกรีนจะต้องมาจากแหล่งข้อมูลสาธารณะ ตลาดคาร์บอนที่ไม่น่าเชื่อถือควรมีบทบาทในการให้บริการทางการเงินนี้ ไม่ควรช่วยเงินหรือความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมได้รับการบรรจุใหม่หรือเบี่ยงเบนไปจากสาเหตุที่เร่งด่วนอื่น ๆ . แหล่งที่มาของนวัตกรรมใหม่ ๆ ของการระดมทุนของประชาชนที่มีอยู่เช่นการเปลี่ยนเส้นทางเงินอุดหนุนในปัจจุบันจะสกปรกอุตสาหกรรมเชื้อเพลิงฟอสซิลซึ่งถึง $ 500 พันล้านทั่วโลกในปี 2011 หรือแตกต่างกันของ ภาษีธุรกรรมทางการเงิน ภาษีเหล่านี้เพียงอย่างเดียวสามารถส่งหลายร้อยพันล้านดอลลาร์ต่อปีจากภาษีเอียดในการทำธุรกรรมทางการเงินทั่วโลกเป็น -such การซื้อขายของหุ้นที่ etc- ที่มีผลกระทบเล็กน้อยต่อคนเฉลี่ย. ในขณะที่รัฐบาลที่อุดมไปด้วยประเทศยังคงอยู่ประเจิดประเจ้อเฉื่อยในวิกฤตสภาพภูมิอากาศ ทั่วโลก 'ความยุติธรรมสภาพภูมิอากาศเคลื่อนไหวเติบโตใหญ่และแข็งแรงในชีวิตประจำวันร่วมกันนำผู้คนจากการพัฒนาและการพัฒนาประเทศ: ชุมชนและเรียกร้องให้มีการต่อต้านเชื้อเพลิงฟอสซิลอาคารขนาดเล็กการแก้ปัญหาพลังงานชุมชนกระจายอำนาจเปลี่ยนระบบอาหารของเราและเรียกร้องการกระทำที่มีความทะเยอทะยานจาก รัฐบาล. กับทุกการจัดสร้างแรงบันดาลใจที่ผมเคยเห็นฉันในแง่ดีว่าเราสามารถทำให้การเปลี่ยนแปลงเชิงบวกเราจึงจำเป็นเร่งด่วน