Throughout chapter 1, we encountere

Throughout chapter 1, we encountered a persistent setback for green Buddhism, namely,
that only nirvana seems to be intrinsically valued on the Buddhist worldview. It is true
that, to the extent that living beings are loved and shown compassion, one could say that
they are valued in this way. Yet, even so, it is not clear that tigers, for instance, are valued
for what they are, or that their welfare is desired for its own sake, and conservation of the
tiger species cannot be regarded as a final aim. The ultimate and only legitimate goal in
Buddhism, it seems, and the only type of well-being worth seeking, has to include
liberation from saṃsāra. Until we have a clearer picture of what this involves, and until
we can say with certainty that it is not antithetical to ordinary existence, it seems that the
issue of the environment can only be regarded as peripheral to Buddhism, at best (Habito
2007, 133).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตลอดทั้งบทที่ 1 เราพบพิจารณาแบบในศาสนาพุทธสีเขียว ได้แก่นิพพานเท่านั้นที่ดูเหมือนว่าจะมีมูลค่าภายในโลกทัศน์ของชาวพุทธ มันเป็นความจริงว่า ที่อยู่อาศัยสิ่งมีชีวิตจะรัก และแสดงความเมตตา หนึ่งสามารถพูดพวกเขากำลังมูลค่าในลักษณะนี้ ยัง มาก ไม่ล้างเสือ เช่น ที่บริษัทคืออะไร หรือที่ สวัสดิการของพวกเขาคือต้องการตนสาเก อนุรักษ์การพันธุ์เสือไม่ถือเป็นเป้าหมายสุดท้าย เป้าหมายที่ดีที่สุด และถูกต้องตามกฎหมายเท่านั้นพระพุทธศาสนา เหมือน และพิมพ์ของที่มูลค่าไม่ มีการรวมปลดปล่อยจากวัฏสงสาร จนกว่าเรามีภาพรวมชัดเจน ของสิ่งนี้เกี่ยวข้อง และจนถึงเราสามารถพูด ด้วยความแน่นอนว่าไม่ antithetical เพื่อดำรงอยู่ธรรมดา เหมือนที่ปัญหาของสิ่งแวดล้อมสามารถเท่านั้นถือเป็นอุปกรณ์ต่อพ่วงกับพุทธศาสนา ที่ดีที่สุด (Habito2007, 133)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตลอดบทที่ 1 ที่เราพบความปราชัยถาวรสำหรับพุทธศาสนาสีเขียวคือ
ว่านิพพานเท่านั้นดูเหมือนว่าจะมีมูลค่ายิ่งในมุมมองของพุทธศาสนา มันเป็นความจริง
ว่าในขอบเขตที่สิ่งมีชีวิตมีความรักและความเมตตาแสดงให้เห็นอย่างใดอย่างหนึ่งอาจกล่าวได้ว่า
พวกเขามีมูลค่าในทางนี้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้เป็นที่ชัดเจนว่าเสือตัวอย่างเช่นมีมูลค่า
สำหรับสิ่งที่พวกเขาหรือว่าสวัสดิการของพวกเขาเป็นที่ต้องการเพื่อประโยชน์ของตัวเองและการอนุรักษ์
สายพันธุ์เสือไม่สามารถถือได้ว่าเป็นจุดมุ่งหมายสุดท้าย เป้าหมายที่ดีที่สุดและถูกต้องตามกฎหมายเฉพาะใน
พระพุทธศาสนาก็ดูเหมือนและเพียงประเภทเดียวที่เป็นอยู่ที่ดีคุ้มค่าแสวงหามีการรวม
การปลดปล่อยจากSaṃsāra จนกว่าเราจะได้ภาพที่ชัดเจนของสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับการและจนกระทั่ง
เราสามารถพูดด้วยความมั่นใจว่าจะไม่ถือเพื่อการดำรงอยู่ธรรมดาก็ดูเหมือนว่า
ปัญหาของสภาพแวดล้อมที่สามารถถือได้ว่าเป็นอุปกรณ์ต่อพ่วงกับพระพุทธศาสนาที่ดีที่สุด (Habito
2007 133)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 1 ตลอด เราพบกับความพ่ายแพ้แบบถาวรเพื่อพระพุทธศาสนา สีเขียวคือ
ที่นิพพาน น่าจะภายในมูลค่าในพุทธโลกทัศน์ . มันเป็นจริง
ที่ เท่าที่มนุษย์จะรัก และแสดงความเห็นใจ หนึ่งสามารถพูดได้ว่าพวกเขามีมูลค่า
ในลักษณะนี้ และ อีกอย่าง มันไม่ได้ชัดเจนว่าเสือ , ตัวอย่างเช่นมีมูลค่า
สำหรับสิ่งที่พวกเขามีหรือสวัสดิการของพวกเขาเป็นที่ต้องการเพื่อประโยชน์ของตนเองและการอนุรักษ์
เสือชนิดไม่สามารถถือว่าเป็นเป้าหมายสุดท้าย ที่ดีที่สุดและถูกต้องตามกฎหมายเท่านั้น เป้าหมายใน
พระพุทธศาสนา ดูเหมือน และชนิดเดียวของความน่าค้นหาได้รวม
ปลดปล่อยจากกฎอัยการศึก . จนกว่าเราจะได้ภาพที่ชัดเจนของสิ่งที่เกี่ยวข้องและจนถึง
เราสามารถพูดด้วยความมั่นใจว่า มันไม่ antithetical เพื่อการดำรงอยู่สามัญดูเหมือนว่า
เรื่องของสิ่งแวดล้อมก็จะถือว่าเป็นอุปกรณ์ต่อพ่วงกับพระพุทธศาสนาที่ดีที่สุด ( habito
( 133 )