- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Chapter Four The shot that was hear
Chapter Four
The shot that was heard around the world
In October 1774, in London, King George decided not to read the letter that First Congress had written. Then King wanted to show the world that the ‘mother country’ could control her trouble- making children. This just made the colonists angrier. War was in the air.
General Gage, who was the commander-in-chief of the British army in America, still wanted peace. In fact, he liked Americans. He had lived and worked with the army in the colonies for eighteen years, and he had an American wife. He was sure that he could clam thing down.
But the American rebels were becoming braver. One year after the Boston Tea Party General Gage became worried. He had only 1500 British soldiers. ‘Send more soldiers!’ he wrote to King George in December 1774.
The colonists were busy preparing for war. They were secretly collecting medicine and weapons, and hiding them in buildings in Concord and Lexington, small town near Boston. Farmers were also hiding guns and axes on their farms. They put them in the middle of their fields, under dried grass, or they dug deep holes to put them in, and covered everything with leaves.
Spies informed General Gage about these secret weapons. Gage also learned that two leaders of the Boston Tea Party Samuel Adams and John Hancock – were hiding in a house in Lexington. The King had ordered Gage to arrest these two men, and send them to London as soon as possible.
Gage planned to attack. ‘After I find the weapons and arrest the two rebel leaders,’ he thought, ‘things will calm down.’ He was sure that he could succeed, and do it peacefully. The rebels were just simple farmers, after all; they couldn’t possibly give the great British army any real trouble!
On April 19, 1755, General Gage sent about eight hundred redcoats from Boston across the Charles River in boats. From there, wet and cold, the King’s army began to march down the dark road to Lexington, about thirty-two kilometers away, to find the weapons and the two rebel leaders.
The Americans were waiting for them in the town square. They had found the attack. (They had spies, too!) A rebel, Paul Revere, had carried the message across the Charles River just before the British. Then he had jumped on a horse and hurried down the road to Lexington. ‘The redcoats are coming!’ he warned every farmhouse along the way. Church bells began ringing, telling Minute Men everywhere to get their guns ready. The Minute Men were a group of American farmers, teachers, and traders who were ready to fight the British in a very short time; a ‘minute’.
In Lexington, Revere rode straight to the house where his friends Samuel Adams and John Hancock were staying. ‘Save yourselves!’ he cried, and both men made a successful escape just before the redcoats arrived.
When the 800 British soldiers arrived in Lexington in the early morning, about seventy American Minute Men stood ready to fight them. There were teenagers, fathers and grandfathers who held guns, axes, and other weapons. They wore old farm clothes and did not look anything like an army. Both sides were worried. ‘Put down your weapons, you rebels, or you are all dead men!’ cried a British officer.
Suddenly, there was a shot. Did it come from a rebel or did it come from a redcoat? Was it an accident? To this day no one is sure, but the shot started a war. Today people call it ‘the shot that was heard around the world’ because it changed America’s place in the world.
Now the British soldiers fired their guns at the rebels. The rebels fired back. When the smoke cleared, eight Americans were dead and ten were bleeding. The rest ran away. No British soldiers were wounded.
The redcoats then marched on towards Concord, ten kilometers away, where they searched every house for hidden weapons. By this time, about four hundred Minute Men had arrived in Concord. They lay in the hills above the town and silently watched what was happening below them.
Suddenly, they saw a cloud of black some. ‘The redcoats are burning our town!’ they cried. This was not true. The British soldiers had simply made a big fire in the street to burn the weapons that they had found in people’s homes. But the Minute Men were running down the hills towards the British soldiers. ‘Stop!’ a British officer shouted, but the Americans continued to come towards them. The redcoats fired. One American was shot in the head, another through the heart. When the Americans fired back, twelve British soldiers fell to the ground began to run for their lives. The Minute Men went back to the hills. Only one rebel farmer stayed in town. He took his axe and killed a wounded redcoat with it.
British soldiers found the dead soldier with the axe in his head later that day. Tired and frightened, they began to march back to Boston. They thought that their troubles were finished. But suddenly, out of nowhere, bullets began to fly through the air. Behind every tree and every rock there were Minute Men with guns. One after another, British bodies fell to the ground; bleeding, crying, and dying. The battle continued almost all the way to Boston. Many American were killed on the awful afternoon, but many more British soldiers died. The ‘simple farmers’ had chased the great British army all the way back to Boston. General Gage began to look at the rebels with new eyes.
Worried by the battles of Lexington and Concord, the colonists sent their leaders to another meeting in Philadelphia in May 1775. This was the beginning of the Second Congress, a meeting that went on for several years.
‘Let’s try once more to make peace with Britain,’ some of the men argued. So they sent the King one last letter, known as the ‘Olive Branch letter’ because they hope that it would bring peace between Britain and America.
But after these first battles, Americans realized that they needed a real army. The Second Congress voted to make George Washington the commander-in-chief. Washington was a rich 43-year-old farmer from Virginia who had been an officer with the British army in the French and Indian War. His adventures during that war had made him famous. A strong and good looking man, Washington was tall and as straight as tree, and a quiet man, and not very talkative, perhaps because he had very bad teeth. Everyone liked him.
Although he did not think he was the best man for this difficult job, Washington agreed to accept it. He refused to de paid for this work. He only took the job, he said, because it was the right thing to do.
The shot that was heard around the world
In October 1774, in London, King George decided not to read the letter that First Congress had written. Then King wanted to show the world that the ‘mother country’ could control her trouble- making children. This just made the colonists angrier. War was in the air.
General Gage, who was the commander-in-chief of the British army in America, still wanted peace. In fact, he liked Americans. He had lived and worked with the army in the colonies for eighteen years, and he had an American wife. He was sure that he could clam thing down.
But the American rebels were becoming braver. One year after the Boston Tea Party General Gage became worried. He had only 1500 British soldiers. ‘Send more soldiers!’ he wrote to King George in December 1774.
The colonists were busy preparing for war. They were secretly collecting medicine and weapons, and hiding them in buildings in Concord and Lexington, small town near Boston. Farmers were also hiding guns and axes on their farms. They put them in the middle of their fields, under dried grass, or they dug deep holes to put them in, and covered everything with leaves.
Spies informed General Gage about these secret weapons. Gage also learned that two leaders of the Boston Tea Party Samuel Adams and John Hancock – were hiding in a house in Lexington. The King had ordered Gage to arrest these two men, and send them to London as soon as possible.
Gage planned to attack. ‘After I find the weapons and arrest the two rebel leaders,’ he thought, ‘things will calm down.’ He was sure that he could succeed, and do it peacefully. The rebels were just simple farmers, after all; they couldn’t possibly give the great British army any real trouble!
On April 19, 1755, General Gage sent about eight hundred redcoats from Boston across the Charles River in boats. From there, wet and cold, the King’s army began to march down the dark road to Lexington, about thirty-two kilometers away, to find the weapons and the two rebel leaders.
The Americans were waiting for them in the town square. They had found the attack. (They had spies, too!) A rebel, Paul Revere, had carried the message across the Charles River just before the British. Then he had jumped on a horse and hurried down the road to Lexington. ‘The redcoats are coming!’ he warned every farmhouse along the way. Church bells began ringing, telling Minute Men everywhere to get their guns ready. The Minute Men were a group of American farmers, teachers, and traders who were ready to fight the British in a very short time; a ‘minute’.
In Lexington, Revere rode straight to the house where his friends Samuel Adams and John Hancock were staying. ‘Save yourselves!’ he cried, and both men made a successful escape just before the redcoats arrived.
When the 800 British soldiers arrived in Lexington in the early morning, about seventy American Minute Men stood ready to fight them. There were teenagers, fathers and grandfathers who held guns, axes, and other weapons. They wore old farm clothes and did not look anything like an army. Both sides were worried. ‘Put down your weapons, you rebels, or you are all dead men!’ cried a British officer.
Suddenly, there was a shot. Did it come from a rebel or did it come from a redcoat? Was it an accident? To this day no one is sure, but the shot started a war. Today people call it ‘the shot that was heard around the world’ because it changed America’s place in the world.
Now the British soldiers fired their guns at the rebels. The rebels fired back. When the smoke cleared, eight Americans were dead and ten were bleeding. The rest ran away. No British soldiers were wounded.
The redcoats then marched on towards Concord, ten kilometers away, where they searched every house for hidden weapons. By this time, about four hundred Minute Men had arrived in Concord. They lay in the hills above the town and silently watched what was happening below them.
Suddenly, they saw a cloud of black some. ‘The redcoats are burning our town!’ they cried. This was not true. The British soldiers had simply made a big fire in the street to burn the weapons that they had found in people’s homes. But the Minute Men were running down the hills towards the British soldiers. ‘Stop!’ a British officer shouted, but the Americans continued to come towards them. The redcoats fired. One American was shot in the head, another through the heart. When the Americans fired back, twelve British soldiers fell to the ground began to run for their lives. The Minute Men went back to the hills. Only one rebel farmer stayed in town. He took his axe and killed a wounded redcoat with it.
British soldiers found the dead soldier with the axe in his head later that day. Tired and frightened, they began to march back to Boston. They thought that their troubles were finished. But suddenly, out of nowhere, bullets began to fly through the air. Behind every tree and every rock there were Minute Men with guns. One after another, British bodies fell to the ground; bleeding, crying, and dying. The battle continued almost all the way to Boston. Many American were killed on the awful afternoon, but many more British soldiers died. The ‘simple farmers’ had chased the great British army all the way back to Boston. General Gage began to look at the rebels with new eyes.
Worried by the battles of Lexington and Concord, the colonists sent their leaders to another meeting in Philadelphia in May 1775. This was the beginning of the Second Congress, a meeting that went on for several years.
‘Let’s try once more to make peace with Britain,’ some of the men argued. So they sent the King one last letter, known as the ‘Olive Branch letter’ because they hope that it would bring peace between Britain and America.
But after these first battles, Americans realized that they needed a real army. The Second Congress voted to make George Washington the commander-in-chief. Washington was a rich 43-year-old farmer from Virginia who had been an officer with the British army in the French and Indian War. His adventures during that war had made him famous. A strong and good looking man, Washington was tall and as straight as tree, and a quiet man, and not very talkative, perhaps because he had very bad teeth. Everyone liked him.
Although he did not think he was the best man for this difficult job, Washington agreed to accept it. He refused to de paid for this work. He only took the job, he said, because it was the right thing to do.
0/5000
บทที่ 4 ยิงที่ได้ยินทั่วโลกใน 1774 ตุลาคม ลอนดอน คิงจอร์จตัดสินใจไม่อ่านตัวอักษรที่รัฐสภาแรกได้เขียน แล้ว คิงต้องการแสดงให้โลกว่า "ประเทศแม่" สามารถควบคุมปัญหาทำลูก นี้เพียงได้ที่ colonists angrier สงครามในอากาศได้ เกจทั่วไป ผู้เป็นจอมทัพของกองทัพอังกฤษในอเมริกา ยังคงต้องการความสงบ ในความเป็นจริง เขาชอบอเมริกัน เขาอาศัยอยู่ และทำงานร่วมกับกองทัพในอาณานิคมสิบแปดปี และเขามีภรรยาเป็นอเมริกัน เขาไม่แน่ใจว่า เขาสามารถมีระดับสิ่งลง แต่กบฏอเมริกันได้เป็น braver ปีหนึ่งหลังจากเกจบอสตันชาบุคคลทั่วไปเป็นห่วง เขามีทหารอังกฤษ 1500 เท่านั้น 'ส่งทหารเพิ่มเติม ' เขาเขียนกษัตริย์จอร์จใน 1774 ธันวาคม Colonists ที่กำลังเตรียมความพร้อมสำหรับสงครามได้ พวกแอบสะสมยา และอาวุธ และซ่อนตัวอยู่ในอาคารในเมืองเล็ก ๆ ใกล้กับบอสตัน เล็กซิงตันและคอนคอร์ด เกษตรกรยังได้ซ่อนปืนและแกนในฟาร์มของตน พวกเขาวางระหว่างเขตข้อมูล ภายใต้หญ้าแห้ง หรือพวกเขาขุดหลุมลึกเพื่อวางรายการลงใน และครอบคลุมทุกอย่างกับใบไม้ สายลับทราบเกจทั่วไปเกี่ยวกับอาวุธลับเหล่านี้ เกจยังได้เรียนรู้ว่า ผู้นำทั้งสองของบอสตันชาของ Samuel Adams และจอห์นแฮนค็อค – ถูกซ่อนอยู่ในบ้านในเล็กซิงตัน พระมหากษัตริย์ได้สั่งเกจจับกุมทั้งสองคน และส่งไปยังลอนดอนโดยเร็วที่สุด เกจวางแผนโจมตี 'หลังจากค้นหาอาวุธ และจับกุมผู้นำกบฏสอง เขาคิดว่า 'สิ่งที่จะสงบลง ' เขาไม่แน่ใจว่า เขาสามารถประสบความสำเร็จ และสงบ กบฏได้ง่าย ๆ เพียงแค่เกษตรกร หลังจากทั้งหมด พวกเขาไม่อาจจะให้กองทัพอังกฤษดีปัญหาใด ๆ จริง บน 19 เมษายน 1755 เกจทั่วไปส่งประมาณแปดร้อย redcoats จากบอสตันข้ามแม่น้ำชาร์ลส์ในเรือ จาก เปียก และเย็น กองทัพของพระมหากษัตริย์เริ่มมีนาคมลงเข้มถนนเล็กซิงตัน สามสิบสองกิโลเมตร หาอาวุธ และทั้งสองต่อผู้นำ ชาวอเมริกันรอสำหรับพวกเขาในสองเมือง พวกเขาได้พบการโจมตี (มีสายลับ เกินไป) กบฏ Paul ชัน ได้ดำเนินการข้อความข้ามแม่น้ำชาร์ลส์ก่อนอังกฤษ จากนั้น เขาได้ไปบนม้า และรีบลงถนนเล็กซิงตัน 'Redcoats กำลังมา ' เขาเตือนทุกคุณภาพตามวิธีการ ระฆังโบสถ์เริ่ม ringing บอกนาทีคนทุกจะปืนของพวกเขา คนนาทีกลุ่มของเกษตรกรชาวอเมริกัน ครู และผู้ค้าที่พร้อมที่จะต่อสู้กับอังกฤษในเวลาสั้น ๆ 'นาที' ในเล็กซิงตัน ชันขี่ตรงไปยังบ้านที่ซึ่งเพื่อนของเขาจอห์นแฮนค็อคและ Samuel Adams ได้พัก 'บันทึกเอง ' เขาก็ร้อง และทั้งสองคนทำหลบหนีสำเร็จก่อนถึง redcoats เมื่อทหารอังกฤษ 800 ถึงในเล็กซิงตันในตอนเช้า เซเว่นตี้เกี่ยวกับอเมริกันนาทีคนยืนพร้อมที่จะต่อสู้กับพวกเขา มีวัยรุ่น บิดา และคนที่ถือปืน แกน และอาวุธอื่น ๆ พวกเขาสวมเสื้อผ้าเก่าฟาร์ม และไม่ได้มองอะไรเช่นกองทัพ ทั้งสองด้านมีห่วง 'วางอาวุธของคุณ คุณกบฏ หรือคุณเป็นคนตายทั้งหมด ' ร้องเจ้าหน้าที่อังกฤษทันใดนั้น ถูกยิง ไม่ได้มาจากการกบฏ หรือมันมาจากไหน redcoat มันเป็นอุบัติเหตุ นี้ไม่มี แต่ยิงเริ่มต้นสงคราม วันนี้คนเรียกว่า 'ยิงที่ได้ยินทั่วโลก' เพราะมันเปลี่ยนสถานที่ของอเมริกาในโลกตอนนี้ทหารอังกฤษยิงปืนของพวกเขาที่กบฏ กบฏยิงกลับ เมื่อควันล้าง แปดชาวอเมริกันตาย และสิบมีเลือดออก ส่วนเหลือวิ่งหนีไป ทหารอังกฤษไม่ได้รับบาดเจ็บRedcoats แล้วเดินบนต่อคอนคอร์ด ชั้นเยี่ยม ที่พวกเขาค้นหาทุกบ้านซ่อนอาวุธ โดยเวลานี้ นาทีประมาณสี่ร้อยคนมาถึงปรองดอง พวกเขาวางเนินเขาเหนือตัวเมือง และอยู่เบื้องหลังดูเกิดอะไรขึ้นด้านล่างพวกเขาทันใดนั้น พวกเขาเห็นเมฆสีดำบาง 'Redcoats จะเผาเมืองของเรา ' พวกเขาร้องเรียก นี่ไม่ใช่ความจริง ทหารอังกฤษได้เพียงแค่ทำไฟใหญ่ในถนนการอาวุธที่พวกเขาได้พบในบ้านของผู้เขียน แต่ผู้ชายนาทีถูกวิ่งลงเนินเขาไปทางทหารอังกฤษ "หยุด ' เจ้าหน้าที่อังกฤษที่ตะโกน แต่ชาวอเมริกันต่อมาต่อพวกเขา Redcoats ที่ยิง หนึ่งอเมริกันถูกยิงหัว อื่นผ่านใจกลาง เมื่อชาวอเมริกันยิงกลับ 12 ลดลงมือทหารอังกฤษไปพื้นดินเริ่มเรียกใช้สำหรับชีวิตของพวกเขา ผู้ชายนาทีก็กลับไปภูเขา เดียวกบฏชาวนาที่อยู่ในเมือง เขาเอาขวานของเขา และฆ่า redcoat ได้รับบาดเจ็บด้วยทหารอังกฤษพบทหารตาย ด้วยขวานที่ในหัวของเขาในภายหลังวันที่ เหนื่อย และกลัว พวกเขาเริ่มจะเดินขบวนไปบอสตัน พวกเขาคิดว่า พวกเขาได้เสร็จสิ้น แต่ทันใดนั้น ความไม่มีที่ไหน สัญลักษณ์เริ่มบินผ่านอากาศ หลังทุกต้นไม้และหินทุก มีนาทีผู้ชาย มีปืน หนึ่ง ร่างกายอังกฤษตกพื้น เลือด ร้องไห้ และตาย การต่อสู้อย่างต่อเนื่องเกือบทุกทางไปบอสตัน อเมริกันจำนวนมากถูกฆ่าตายในตอนบ่ายแวะ แต่เสียชีวิตทหารอังกฤษอย่างมาก 'เกษตรกรเชื่อ' มีคนนั้นได้ไล่กองทัพอังกฤษดีทั้งหมดทางกลับไปเมืองบอสตัน เกจทั่วไปเริ่มมอง ด้วยสายตาใหม่กบฏห่วง โดยการต่อสู้ของเล็กซิงตันและคอนคอร์ด colonists การส่งผู้นำการประชุมอื่นในฟิลาเดลเฟียใน 1775 แอดเดพฤษภาคม นี่คือจุดเริ่มต้นของสองสภา ประชุมที่ไปหลายปี 'ลองอีกครั้งให้กับสหราชอาณาจักร บางคนโต้เถียง ดังนั้นพวกเขาส่งพระหนึ่งสุดท้ายจดหมาย เรียกว่า 'อักษรสาขามะกอก' เนื่องจากพวกเขาหวังว่า มันจะนำสันติภาพระหว่างอังกฤษและอเมริกา แต่หลังจากต่อสู้แรกเหล่านี้ อเมริกันตระหนักว่า พวกเขาจำเป็นทหารจริง สภาที่สองโหวตให้จอร์จวอชิงตันจอมทัพ วอชิงตันถูกรวยอายุ 43 ปีเกษตรกรจากเวอร์จิเนียที่มีนายกับกองทัพอังกฤษฝรั่งเศสและสงครามอินเดีย ผจญภัยของเขาในระหว่างสงครามนั้นได้ทำให้เขามีชื่อเสียง แข็งแรง และดีมองคน วอชิงตันได้สูง และเป็นตรงที่เป็นต้นไม้ คนเงียบ และไม่มากช่าง พูด อาจเพราะมีฟันดี ทุกคนชอบเขา ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้คิดว่า เขาเป็นคนดีที่สุดสำหรับงานนี้ยาก วอชิงตันตกลงยอมรับ เขาปฏิเสธที่จะจ่ายสำหรับงานนี้เดอ เขาแพ้งาน เขากล่าวว่า เนื่องจากมันเป็นสิ่งถูกต้อง
การแปล กรุณารอสักครู่..
Chapter Four
The shot that was heard around the world
In October 1774, in London, King George decided not to read the letter that First Congress had written. Then King wanted to show the world that the ‘mother country’ could control her trouble- making children. This just made the colonists angrier. War was in the air.
General Gage, who was the commander-in-chief of the British army in America, still wanted peace. In fact, he liked Americans. He had lived and worked with the army in the colonies for eighteen years, and he had an American wife. He was sure that he could clam thing down.
But the American rebels were becoming braver. One year after the Boston Tea Party General Gage became worried. He had only 1500 British soldiers. ‘Send more soldiers!’ he wrote to King George in December 1774.
The colonists were busy preparing for war. They were secretly collecting medicine and weapons, and hiding them in buildings in Concord and Lexington, small town near Boston. Farmers were also hiding guns and axes on their farms. They put them in the middle of their fields, under dried grass, or they dug deep holes to put them in, and covered everything with leaves.
Spies informed General Gage about these secret weapons. Gage also learned that two leaders of the Boston Tea Party Samuel Adams and John Hancock – were hiding in a house in Lexington. The King had ordered Gage to arrest these two men, and send them to London as soon as possible.
Gage planned to attack. ‘After I find the weapons and arrest the two rebel leaders,’ he thought, ‘things will calm down.’ He was sure that he could succeed, and do it peacefully. The rebels were just simple farmers, after all; they couldn’t possibly give the great British army any real trouble!
On April 19, 1755, General Gage sent about eight hundred redcoats from Boston across the Charles River in boats. From there, wet and cold, the King’s army began to march down the dark road to Lexington, about thirty-two kilometers away, to find the weapons and the two rebel leaders.
The Americans were waiting for them in the town square. They had found the attack. (They had spies, too!) A rebel, Paul Revere, had carried the message across the Charles River just before the British. Then he had jumped on a horse and hurried down the road to Lexington. ‘The redcoats are coming!’ he warned every farmhouse along the way. Church bells began ringing, telling Minute Men everywhere to get their guns ready. The Minute Men were a group of American farmers, teachers, and traders who were ready to fight the British in a very short time; a ‘minute’.
In Lexington, Revere rode straight to the house where his friends Samuel Adams and John Hancock were staying. ‘Save yourselves!’ he cried, and both men made a successful escape just before the redcoats arrived.
When the 800 British soldiers arrived in Lexington in the early morning, about seventy American Minute Men stood ready to fight them. There were teenagers, fathers and grandfathers who held guns, axes, and other weapons. They wore old farm clothes and did not look anything like an army. Both sides were worried. ‘Put down your weapons, you rebels, or you are all dead men!’ cried a British officer.
Suddenly, there was a shot. Did it come from a rebel or did it come from a redcoat? Was it an accident? To this day no one is sure, but the shot started a war. Today people call it ‘the shot that was heard around the world’ because it changed America’s place in the world.
Now the British soldiers fired their guns at the rebels. The rebels fired back. When the smoke cleared, eight Americans were dead and ten were bleeding. The rest ran away. No British soldiers were wounded.
The redcoats then marched on towards Concord, ten kilometers away, where they searched every house for hidden weapons. By this time, about four hundred Minute Men had arrived in Concord. They lay in the hills above the town and silently watched what was happening below them.
Suddenly, they saw a cloud of black some. ‘The redcoats are burning our town!’ they cried. This was not true. The British soldiers had simply made a big fire in the street to burn the weapons that they had found in people’s homes. But the Minute Men were running down the hills towards the British soldiers. ‘Stop!’ a British officer shouted, but the Americans continued to come towards them. The redcoats fired. One American was shot in the head, another through the heart. When the Americans fired back, twelve British soldiers fell to the ground began to run for their lives. The Minute Men went back to the hills. Only one rebel farmer stayed in town. He took his axe and killed a wounded redcoat with it.
British soldiers found the dead soldier with the axe in his head later that day. Tired and frightened, they began to march back to Boston. They thought that their troubles were finished. But suddenly, out of nowhere, bullets began to fly through the air. Behind every tree and every rock there were Minute Men with guns. One after another, British bodies fell to the ground; bleeding, crying, and dying. The battle continued almost all the way to Boston. Many American were killed on the awful afternoon, but many more British soldiers died. The ‘simple farmers’ had chased the great British army all the way back to Boston. General Gage began to look at the rebels with new eyes.
Worried by the battles of Lexington and Concord, the colonists sent their leaders to another meeting in Philadelphia in May 1775. This was the beginning of the Second Congress, a meeting that went on for several years.
‘Let’s try once more to make peace with Britain,’ some of the men argued. So they sent the King one last letter, known as the ‘Olive Branch letter’ because they hope that it would bring peace between Britain and America.
But after these first battles, Americans realized that they needed a real army. The Second Congress voted to make George Washington the commander-in-chief. Washington was a rich 43-year-old farmer from Virginia who had been an officer with the British army in the French and Indian War. His adventures during that war had made him famous. A strong and good looking man, Washington was tall and as straight as tree, and a quiet man, and not very talkative, perhaps because he had very bad teeth. Everyone liked him.
Although he did not think he was the best man for this difficult job, Washington agreed to accept it. He refused to de paid for this work. He only took the job, he said, because it was the right thing to do.
The shot that was heard around the world
In October 1774, in London, King George decided not to read the letter that First Congress had written. Then King wanted to show the world that the ‘mother country’ could control her trouble- making children. This just made the colonists angrier. War was in the air.
General Gage, who was the commander-in-chief of the British army in America, still wanted peace. In fact, he liked Americans. He had lived and worked with the army in the colonies for eighteen years, and he had an American wife. He was sure that he could clam thing down.
But the American rebels were becoming braver. One year after the Boston Tea Party General Gage became worried. He had only 1500 British soldiers. ‘Send more soldiers!’ he wrote to King George in December 1774.
The colonists were busy preparing for war. They were secretly collecting medicine and weapons, and hiding them in buildings in Concord and Lexington, small town near Boston. Farmers were also hiding guns and axes on their farms. They put them in the middle of their fields, under dried grass, or they dug deep holes to put them in, and covered everything with leaves.
Spies informed General Gage about these secret weapons. Gage also learned that two leaders of the Boston Tea Party Samuel Adams and John Hancock – were hiding in a house in Lexington. The King had ordered Gage to arrest these two men, and send them to London as soon as possible.
Gage planned to attack. ‘After I find the weapons and arrest the two rebel leaders,’ he thought, ‘things will calm down.’ He was sure that he could succeed, and do it peacefully. The rebels were just simple farmers, after all; they couldn’t possibly give the great British army any real trouble!
On April 19, 1755, General Gage sent about eight hundred redcoats from Boston across the Charles River in boats. From there, wet and cold, the King’s army began to march down the dark road to Lexington, about thirty-two kilometers away, to find the weapons and the two rebel leaders.
The Americans were waiting for them in the town square. They had found the attack. (They had spies, too!) A rebel, Paul Revere, had carried the message across the Charles River just before the British. Then he had jumped on a horse and hurried down the road to Lexington. ‘The redcoats are coming!’ he warned every farmhouse along the way. Church bells began ringing, telling Minute Men everywhere to get their guns ready. The Minute Men were a group of American farmers, teachers, and traders who were ready to fight the British in a very short time; a ‘minute’.
In Lexington, Revere rode straight to the house where his friends Samuel Adams and John Hancock were staying. ‘Save yourselves!’ he cried, and both men made a successful escape just before the redcoats arrived.
When the 800 British soldiers arrived in Lexington in the early morning, about seventy American Minute Men stood ready to fight them. There were teenagers, fathers and grandfathers who held guns, axes, and other weapons. They wore old farm clothes and did not look anything like an army. Both sides were worried. ‘Put down your weapons, you rebels, or you are all dead men!’ cried a British officer.
Suddenly, there was a shot. Did it come from a rebel or did it come from a redcoat? Was it an accident? To this day no one is sure, but the shot started a war. Today people call it ‘the shot that was heard around the world’ because it changed America’s place in the world.
Now the British soldiers fired their guns at the rebels. The rebels fired back. When the smoke cleared, eight Americans were dead and ten were bleeding. The rest ran away. No British soldiers were wounded.
The redcoats then marched on towards Concord, ten kilometers away, where they searched every house for hidden weapons. By this time, about four hundred Minute Men had arrived in Concord. They lay in the hills above the town and silently watched what was happening below them.
Suddenly, they saw a cloud of black some. ‘The redcoats are burning our town!’ they cried. This was not true. The British soldiers had simply made a big fire in the street to burn the weapons that they had found in people’s homes. But the Minute Men were running down the hills towards the British soldiers. ‘Stop!’ a British officer shouted, but the Americans continued to come towards them. The redcoats fired. One American was shot in the head, another through the heart. When the Americans fired back, twelve British soldiers fell to the ground began to run for their lives. The Minute Men went back to the hills. Only one rebel farmer stayed in town. He took his axe and killed a wounded redcoat with it.
British soldiers found the dead soldier with the axe in his head later that day. Tired and frightened, they began to march back to Boston. They thought that their troubles were finished. But suddenly, out of nowhere, bullets began to fly through the air. Behind every tree and every rock there were Minute Men with guns. One after another, British bodies fell to the ground; bleeding, crying, and dying. The battle continued almost all the way to Boston. Many American were killed on the awful afternoon, but many more British soldiers died. The ‘simple farmers’ had chased the great British army all the way back to Boston. General Gage began to look at the rebels with new eyes.
Worried by the battles of Lexington and Concord, the colonists sent their leaders to another meeting in Philadelphia in May 1775. This was the beginning of the Second Congress, a meeting that went on for several years.
‘Let’s try once more to make peace with Britain,’ some of the men argued. So they sent the King one last letter, known as the ‘Olive Branch letter’ because they hope that it would bring peace between Britain and America.
But after these first battles, Americans realized that they needed a real army. The Second Congress voted to make George Washington the commander-in-chief. Washington was a rich 43-year-old farmer from Virginia who had been an officer with the British army in the French and Indian War. His adventures during that war had made him famous. A strong and good looking man, Washington was tall and as straight as tree, and a quiet man, and not very talkative, perhaps because he had very bad teeth. Everyone liked him.
Although he did not think he was the best man for this difficult job, Washington agreed to accept it. He refused to de paid for this work. He only took the job, he said, because it was the right thing to do.
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทที่ 4
กระสุนที่ได้ยินทั่วโลก
ในเดือนตุลาคม 1774 , ลอนดอน , King George ตัดสินใจไม่อ่านจดหมาย ว่า การมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกได้เขียนไว้ แล้วกษัตริย์ต้องการที่จะแสดงให้โลกเห็นว่าแม่ ' ประเทศ ' สามารถควบคุมปัญหาของเธอ ทำให้เด็ก นี่แค่สร้างอาณานิคมโกรธมากขึ้น สงครามในอากาศ .
เกจทั่วไปใครคือผู้บังคับบัญชากองทัพอังกฤษในสหรัฐอเมริกา ยังต้องการความสงบ ในความเป็นจริง เขาชอบให้คนอเมริกัน เขายังมีชีวิตอยู่และทำงานกับกองทัพในอาณานิคมมาสิบแปดปี เขามีภรรยาชาวอเมริกัน เขามั่นใจว่าเขาสามารถหอยที่ลง .
แต่กบฏชาวอเมริกันเป็นคนกล้าหาญ หนึ่งปีหลังจากงานเลี้ยงน้ำชาที่บอสตันทั่วไป เกตส์เป็นกังวลเขามีเพียง 1500 อังกฤษทหาร ' ส่งทหารเพิ่มเติม ' เขาเขียนจดหมายถึงกษัตริย์จอร์จในเดือนธันวาคม 1745 .
อาณานิคมยุ่งเตรียมตัวสำหรับสงคราม เขาแอบเก็บอาวุธ ยา และซ่อนมันไว้ในอาคารใน คอนคอร์ด และ Lexington , เมืองเล็ก ๆที่อยู่ใกล้บอสตัน เกษตรกรที่ยังซ่อนปืนและขวานในฟาร์มของพวกเขา พวกเขาใส่ไว้ในกลางของเขตข้อมูล ในหญ้าแห้งหรือจะขุดหลุมลึกเพื่อวางพวกเขาในและครอบคลุมทุกอย่างที่มีใบ .
สายลับแจ้งทั่วไป เกตส์เกี่ยวกับอาวุธลับเหล่านี้ เกตส์ยังได้เรียนรู้ว่า สองผู้นำของงานเลี้ยงน้ำชาซามูเอลอดัมส์และจอห์นแฮนค็อกและซ่อนตัวอยู่ในบ้าน ใน Lexington กษัตริย์ได้สั่งการให้จับกุมชายสองคนนี้ และส่งพวกเขาไปยังลอนดอนให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ .
เกจวางแผนที่จะโจมตีหลังจากที่ผมหาอาวุธ และจับสองผู้นำกบฏ ' เขาคิด ' ทุกอย่างจะสงบลง เขามั่นใจว่าเขาจะประสบความสำเร็จและทำอย่างสงบ กบฏ คือ เกษตรกร ง่าย หลังจากทั้งหมด พวกเขาไม่อาจให้กองทัพอังกฤษที่ยิ่งใหญ่ที่แท้จริงใด ๆปัญหา
เมื่อเมษายน 19 , 1175 เกจทั่วไป , ส่งประมาณแปดร้อย redcoats จากบอสตันข้ามแม่น้ำชาร์ลส์ในเรือ .จากที่นั่น เปียกและหนาว กองทัพของพระราชาเริ่มเดินลงถนนมืดๆ ประมาณกิโลเมตรที่ 32 ออกไป เพื่อค้นหาอาวุธและสองผู้นำกบฏ .
ชาวอเมริกันกำลังรอพวกเขาอยู่ในจตุรัสเมือง พวกเขาได้พบการโจมตี ( พวกเขามีสายลับด้วย ! ) เป็นกบฏ , พอล รีเวียร์ ได้นำข้อความข้ามแม่น้ำชาร์ลส์ก่อนที่อังกฤษจากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไปบนม้า และวิ่งลงถนน Lexington ' redcoats กำลังมา ! ' เขาเตือนทุกบ้านไปพร้อมกัน ระฆังโบสถ์เริ่มดัง บอกนาที คนทุกที่จะได้รับปืนของพวกเขาพร้อม นาทีทหารถูกกลุ่มของเกษตรกรอเมริกัน ครู และผู้ค้าพร้อมที่จะต่อสู้กับอังกฤษในเวลาที่สั้นมาก ; ' นาที ' .
ใน Lexington ,เรเวียขี่ตรงไปบ้านที่เพื่อนๆ ของเขา ซามูเอลอดัมส์และจอห์นแฮนค็อกอยู่ . ' บันทึกเอง ' เขาร้องขึ้น และทั้งคู่ได้หนีสำเร็จก่อน redcoats มาถึง .
เมื่อ 800 อังกฤษมีทหารเข้ามาในเล็กซิงตันในตอนเช้า ประมาณ 70 นาที ชายชาวอเมริกันยืนอยู่พร้อมที่จะสู้กับมัน มีวัยรุ่น พ่อและปู่ ที่ถือปืนขวาน และอาวุธอื่น ๆ พวกเขาสวมเสื้อผ้าที่ฟาร์มเก่าและไม่เหมือนกองทัพ ทั้งสองฝ่ายเป็นกังวล ใส่อาวุธลง ไอ้กบฏ หรือคุณเป็นคนตาย เสียงร้องของทหารอังกฤษ
จู่ๆ มียิง มันมาจากกบฏหรือมันมาจาก redcoat ? เป็นอุบัติเหตุเหรอ วันนี้ไม่มีใครว่า แต่การยิงเริ่มสงครามวันนี้คนเรียกมันว่า ' การยิงที่ได้ยินทั่วโลก เพราะ มันเปลี่ยนสถานที่ของอเมริกาในโลก .
ตอนนี้ทหารอังกฤษยิงปืนที่พวกกบฏ กบฏยิงกลับ เมื่อควันจางลง แปดคนอเมริกันตายสิบและมีเลือดออก ที่เหลือก็วิ่งหนีไป ไม่มีทหารอังกฤษได้รับบาดเจ็บ จากนั้นเดินทางต่อ
redcoats คอนคอร์ด สิบกิโลเมตรห่างที่พวกเขาค้นทุกบ้านเพื่ออาวุธที่ซ่อนอยู่ โดยเวลานี้ ผู้ชายประมาณสี่ร้อยนาทีก็มาถึงในคอนคอร์ด พวกเขาวางอยู่บนเนินเขาเหนือเมืองและเงียบๆเฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้นด้านล่างพวกเขา .
จู่ๆ ก็เห็นเมฆดำบาง ' redcoats เผาเมืองของเรา ! ' พวกเขาร้องไห้ นี้ไม่เป็นความจริงทหารอังกฤษได้ทำเพียงแค่กองไฟกองใหญ่ในถนนที่จะเผาอาวุธที่พวกเขาได้พบในบ้านคนอื่น แต่นาทีที่คนวิ่งลงเนินต่อทหารอังกฤษ ' หยุด ! เป็นนายทหารอังกฤษตะโกน แต่ชาวอเมริกันยังคงมาต่อพวกเขา การ redcoats ไล่ออก ชาวอเมริกันคนหนึ่งถูกยิงที่ศีรษะ อีกหัวใจ เมื่อคนอเมริกันยิงกลับ12 ทหารอังกฤษล้มลงกับพื้น เริ่มเรียกใช้สำหรับชีวิตของพวกเขา นาทีชายกลับไปที่ภูเขา เพียงหนึ่งกบฏชาวนาอยู่ในเมือง เขาเอาขวาน และฆ่า redcoat บาดเจ็บด้วย .
ทหารอังกฤษเจอทหารตายด้วยขวานอยู่ในหัวของเขา ต่อมาในวันนั้น เหนื่อย และ กลัว เค้าก็เริ่มเดินกลับไปบอสตัน พวกเขาคิดว่า ปัญหาของตนเองเรียบร้อยแล้วแต่จู่ๆ โผล่มา กระสุนเริ่มบินผ่านอากาศ หลังหินทุกก้อน ต้นไม้ทุกต้น และมี 1 คนถือปืน หนึ่งหลังจากที่อื่น , ศพชาวอังกฤษล้มลงกับพื้น ; เลือดออก , ร้องไห้ , และกำลังจะตาย การต่อสู้อย่างต่อเนื่องเกือบทุกวิธีที่บอสตัน หลายอเมริกันถูกฆ่าตายในช่วงบ่ายที่แย่ แต่อีกหลายทหารอังกฤษตาย' ง่ายเกษตรกรเคยขับไล่กองทัพอังกฤษที่ยอดเยี่ยมทั้งหมดทางกลับไปที่บอสตัน สอบทั่วไปเริ่มมองกบฏด้วยสายตาใหม่ .
กังวล โดยสมรภูมิเล็กซิงตันและคอนคอร์ด อาณานิคมส่งผู้นำของพวกเขาจะประชุมอีกในฟิลาเดลเฟียพฤษภาคม 1775 . นี้คือจุดเริ่มต้นของรัฐสภาสองการประชุมที่ผ่านไปหลายปี
' ลองพยายามอีกครั้งที่จะสงบศึกกับอังกฤษ ' ผู้ชายบางคนถกเถียงกัน พวกเขาจึงส่งพระอักษรอีก เรียกว่า ' สาขามะกอกตัวอักษร ' เพราะพวกเขาหวังว่าจะนำสันติภาพระหว่างอังกฤษ และอเมริกา แต่หลังจากที่สงคราม
เหล่านี้ก่อน คนอเมริกันตระหนักว่าพวกเขาต้องการกองทัพจริง รัฐสภา 2 โหวตให้จอร์จวอชิงตันผู้บัญชาการทหารสูงสุด .วอชิงตันเป็นปีที่ 43 ชาวนารวยเก่าจากเวอร์จิเนีย ที่ถูกเจ้าหน้าที่กับกองทัพอังกฤษในฝรั่งเศสและสงคราม . การผจญภัยของเขาในช่วงสงครามนั้นทำให้เขามีชื่อเสียง แข็งแรงและดูดีคนวอชิงตันสูงและตรง เป็นต้น และเป็นคนที่เงียบและไม่ค่อยพูด บางทีเพราะเขามีฟันที่ไม่ดีมาก
ทุกคนชอบเขาถึงแม้ว่าเขาไม่ได้คิดว่าเขาเป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับงานนี้ยากวอชิงตันตกลงที่จะยอมรับมัน เขาปฏิเสธที่จะ เดอ จ่าย สำหรับงานนี้ เขาได้งาน เขาบอกว่า เพราะมันเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่ต้องทำ
กระสุนที่ได้ยินทั่วโลก
ในเดือนตุลาคม 1774 , ลอนดอน , King George ตัดสินใจไม่อ่านจดหมาย ว่า การมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกได้เขียนไว้ แล้วกษัตริย์ต้องการที่จะแสดงให้โลกเห็นว่าแม่ ' ประเทศ ' สามารถควบคุมปัญหาของเธอ ทำให้เด็ก นี่แค่สร้างอาณานิคมโกรธมากขึ้น สงครามในอากาศ .
เกจทั่วไปใครคือผู้บังคับบัญชากองทัพอังกฤษในสหรัฐอเมริกา ยังต้องการความสงบ ในความเป็นจริง เขาชอบให้คนอเมริกัน เขายังมีชีวิตอยู่และทำงานกับกองทัพในอาณานิคมมาสิบแปดปี เขามีภรรยาชาวอเมริกัน เขามั่นใจว่าเขาสามารถหอยที่ลง .
แต่กบฏชาวอเมริกันเป็นคนกล้าหาญ หนึ่งปีหลังจากงานเลี้ยงน้ำชาที่บอสตันทั่วไป เกตส์เป็นกังวลเขามีเพียง 1500 อังกฤษทหาร ' ส่งทหารเพิ่มเติม ' เขาเขียนจดหมายถึงกษัตริย์จอร์จในเดือนธันวาคม 1745 .
อาณานิคมยุ่งเตรียมตัวสำหรับสงคราม เขาแอบเก็บอาวุธ ยา และซ่อนมันไว้ในอาคารใน คอนคอร์ด และ Lexington , เมืองเล็ก ๆที่อยู่ใกล้บอสตัน เกษตรกรที่ยังซ่อนปืนและขวานในฟาร์มของพวกเขา พวกเขาใส่ไว้ในกลางของเขตข้อมูล ในหญ้าแห้งหรือจะขุดหลุมลึกเพื่อวางพวกเขาในและครอบคลุมทุกอย่างที่มีใบ .
สายลับแจ้งทั่วไป เกตส์เกี่ยวกับอาวุธลับเหล่านี้ เกตส์ยังได้เรียนรู้ว่า สองผู้นำของงานเลี้ยงน้ำชาซามูเอลอดัมส์และจอห์นแฮนค็อกและซ่อนตัวอยู่ในบ้าน ใน Lexington กษัตริย์ได้สั่งการให้จับกุมชายสองคนนี้ และส่งพวกเขาไปยังลอนดอนให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ .
เกจวางแผนที่จะโจมตีหลังจากที่ผมหาอาวุธ และจับสองผู้นำกบฏ ' เขาคิด ' ทุกอย่างจะสงบลง เขามั่นใจว่าเขาจะประสบความสำเร็จและทำอย่างสงบ กบฏ คือ เกษตรกร ง่าย หลังจากทั้งหมด พวกเขาไม่อาจให้กองทัพอังกฤษที่ยิ่งใหญ่ที่แท้จริงใด ๆปัญหา
เมื่อเมษายน 19 , 1175 เกจทั่วไป , ส่งประมาณแปดร้อย redcoats จากบอสตันข้ามแม่น้ำชาร์ลส์ในเรือ .จากที่นั่น เปียกและหนาว กองทัพของพระราชาเริ่มเดินลงถนนมืดๆ ประมาณกิโลเมตรที่ 32 ออกไป เพื่อค้นหาอาวุธและสองผู้นำกบฏ .
ชาวอเมริกันกำลังรอพวกเขาอยู่ในจตุรัสเมือง พวกเขาได้พบการโจมตี ( พวกเขามีสายลับด้วย ! ) เป็นกบฏ , พอล รีเวียร์ ได้นำข้อความข้ามแม่น้ำชาร์ลส์ก่อนที่อังกฤษจากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไปบนม้า และวิ่งลงถนน Lexington ' redcoats กำลังมา ! ' เขาเตือนทุกบ้านไปพร้อมกัน ระฆังโบสถ์เริ่มดัง บอกนาที คนทุกที่จะได้รับปืนของพวกเขาพร้อม นาทีทหารถูกกลุ่มของเกษตรกรอเมริกัน ครู และผู้ค้าพร้อมที่จะต่อสู้กับอังกฤษในเวลาที่สั้นมาก ; ' นาที ' .
ใน Lexington ,เรเวียขี่ตรงไปบ้านที่เพื่อนๆ ของเขา ซามูเอลอดัมส์และจอห์นแฮนค็อกอยู่ . ' บันทึกเอง ' เขาร้องขึ้น และทั้งคู่ได้หนีสำเร็จก่อน redcoats มาถึง .
เมื่อ 800 อังกฤษมีทหารเข้ามาในเล็กซิงตันในตอนเช้า ประมาณ 70 นาที ชายชาวอเมริกันยืนอยู่พร้อมที่จะสู้กับมัน มีวัยรุ่น พ่อและปู่ ที่ถือปืนขวาน และอาวุธอื่น ๆ พวกเขาสวมเสื้อผ้าที่ฟาร์มเก่าและไม่เหมือนกองทัพ ทั้งสองฝ่ายเป็นกังวล ใส่อาวุธลง ไอ้กบฏ หรือคุณเป็นคนตาย เสียงร้องของทหารอังกฤษ
จู่ๆ มียิง มันมาจากกบฏหรือมันมาจาก redcoat ? เป็นอุบัติเหตุเหรอ วันนี้ไม่มีใครว่า แต่การยิงเริ่มสงครามวันนี้คนเรียกมันว่า ' การยิงที่ได้ยินทั่วโลก เพราะ มันเปลี่ยนสถานที่ของอเมริกาในโลก .
ตอนนี้ทหารอังกฤษยิงปืนที่พวกกบฏ กบฏยิงกลับ เมื่อควันจางลง แปดคนอเมริกันตายสิบและมีเลือดออก ที่เหลือก็วิ่งหนีไป ไม่มีทหารอังกฤษได้รับบาดเจ็บ จากนั้นเดินทางต่อ
redcoats คอนคอร์ด สิบกิโลเมตรห่างที่พวกเขาค้นทุกบ้านเพื่ออาวุธที่ซ่อนอยู่ โดยเวลานี้ ผู้ชายประมาณสี่ร้อยนาทีก็มาถึงในคอนคอร์ด พวกเขาวางอยู่บนเนินเขาเหนือเมืองและเงียบๆเฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้นด้านล่างพวกเขา .
จู่ๆ ก็เห็นเมฆดำบาง ' redcoats เผาเมืองของเรา ! ' พวกเขาร้องไห้ นี้ไม่เป็นความจริงทหารอังกฤษได้ทำเพียงแค่กองไฟกองใหญ่ในถนนที่จะเผาอาวุธที่พวกเขาได้พบในบ้านคนอื่น แต่นาทีที่คนวิ่งลงเนินต่อทหารอังกฤษ ' หยุด ! เป็นนายทหารอังกฤษตะโกน แต่ชาวอเมริกันยังคงมาต่อพวกเขา การ redcoats ไล่ออก ชาวอเมริกันคนหนึ่งถูกยิงที่ศีรษะ อีกหัวใจ เมื่อคนอเมริกันยิงกลับ12 ทหารอังกฤษล้มลงกับพื้น เริ่มเรียกใช้สำหรับชีวิตของพวกเขา นาทีชายกลับไปที่ภูเขา เพียงหนึ่งกบฏชาวนาอยู่ในเมือง เขาเอาขวาน และฆ่า redcoat บาดเจ็บด้วย .
ทหารอังกฤษเจอทหารตายด้วยขวานอยู่ในหัวของเขา ต่อมาในวันนั้น เหนื่อย และ กลัว เค้าก็เริ่มเดินกลับไปบอสตัน พวกเขาคิดว่า ปัญหาของตนเองเรียบร้อยแล้วแต่จู่ๆ โผล่มา กระสุนเริ่มบินผ่านอากาศ หลังหินทุกก้อน ต้นไม้ทุกต้น และมี 1 คนถือปืน หนึ่งหลังจากที่อื่น , ศพชาวอังกฤษล้มลงกับพื้น ; เลือดออก , ร้องไห้ , และกำลังจะตาย การต่อสู้อย่างต่อเนื่องเกือบทุกวิธีที่บอสตัน หลายอเมริกันถูกฆ่าตายในช่วงบ่ายที่แย่ แต่อีกหลายทหารอังกฤษตาย' ง่ายเกษตรกรเคยขับไล่กองทัพอังกฤษที่ยอดเยี่ยมทั้งหมดทางกลับไปที่บอสตัน สอบทั่วไปเริ่มมองกบฏด้วยสายตาใหม่ .
กังวล โดยสมรภูมิเล็กซิงตันและคอนคอร์ด อาณานิคมส่งผู้นำของพวกเขาจะประชุมอีกในฟิลาเดลเฟียพฤษภาคม 1775 . นี้คือจุดเริ่มต้นของรัฐสภาสองการประชุมที่ผ่านไปหลายปี
' ลองพยายามอีกครั้งที่จะสงบศึกกับอังกฤษ ' ผู้ชายบางคนถกเถียงกัน พวกเขาจึงส่งพระอักษรอีก เรียกว่า ' สาขามะกอกตัวอักษร ' เพราะพวกเขาหวังว่าจะนำสันติภาพระหว่างอังกฤษ และอเมริกา แต่หลังจากที่สงคราม
เหล่านี้ก่อน คนอเมริกันตระหนักว่าพวกเขาต้องการกองทัพจริง รัฐสภา 2 โหวตให้จอร์จวอชิงตันผู้บัญชาการทหารสูงสุด .วอชิงตันเป็นปีที่ 43 ชาวนารวยเก่าจากเวอร์จิเนีย ที่ถูกเจ้าหน้าที่กับกองทัพอังกฤษในฝรั่งเศสและสงคราม . การผจญภัยของเขาในช่วงสงครามนั้นทำให้เขามีชื่อเสียง แข็งแรงและดูดีคนวอชิงตันสูงและตรง เป็นต้น และเป็นคนที่เงียบและไม่ค่อยพูด บางทีเพราะเขามีฟันที่ไม่ดีมาก
ทุกคนชอบเขาถึงแม้ว่าเขาไม่ได้คิดว่าเขาเป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับงานนี้ยากวอชิงตันตกลงที่จะยอมรับมัน เขาปฏิเสธที่จะ เดอ จ่าย สำหรับงานนี้ เขาได้งาน เขาบอกว่า เพราะมันเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่ต้องทำ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- คุณมีชื่อเสียงแล้วรู้ไหม
- I survive with your love
- ฉันไม่ต้องการความเจ็บปวด คุณก็เหมือนกัน
- or rather
- Glad I could help
- คุณคิดจะลดการใช้จ่ายด้านการกินบ้างไหม
- U better call then
- สำหรับฉัน คุณสำคัญมากจริงๆ
- Yeah I think so
- สัปดาห์เเรกของการเปิดเรียน
- Long-term exposure to traffic-related ai
- หนี
- industry
- Dalat หรือ สวิสเซอร์แลนด์เวียดนาม มีอุณห
- ธนาคาร
- LuktMottagarna för lukt finns uppe i näs
- I wanna to read about French Revolution
- รับรู้รายได้ครบถ้วน
- ฉันพอใจมัน
- satellite
- is headed is likely to be operating in c
- Ask you better.Hurry up
- overseas or both
- คุณมีเสื้อไซส์นี้ไหม
