Passion fruit (Passiflora edulis) i

Passion fruit (Passiflora edulis) is a native species from Brazil explored in fruit culture. Peels are byproducts of juice industrial processing and are usually discarded. They are source of fibers and other bioactive substances, which may have antioxidant role and to protect cells against oxidative stress. This study aimed to evaluate the antioxidant status of P. edulis peel flour in vivo. The male Wistar rats (77 days old) were divided in Peel and Control groups (n ¼ 4). Control group was fed with standard diet (AIN-93M) and Peel group, received a diet in which fifty percent of the cellulose content was replaced by fiber from PPF. After 15 days, the animals were anaesthetized and sacrificed. Peel group consumed greater
amount of diet without alterations in body weight of animals. The experimental group showed no differences in serum antioxidant status (FRAP and TBARS assays) (P > 0.05), but they presented lower antioxidant potential according to ORAC assay (P < 0.05). In the kidneys of Peel group, a reduction in lipid peroxidation by TBARS assay (P < 0.05) was observed. In addition, the liver of the animals fed with PPF showed high TBARS levels, increased glutathione reductase activity (GR), decreased glutathione peroxidased activity (GPx) and superoxide dismutase activity (SOD).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสาวรส (Passiflora edulis) เป็นพันธุ์ดั้งเดิมจากประเทศบราซิลไปในผลไม้วัฒนธรรม Peels จะพลอยได้ของการประมวลผลอุตสาหกรรมน้ำ และมักจะถูกยกเลิก พวกเขาเป็นแหล่ง ของเส้นใยและสารกรรมการกอื่น ๆ ซึ่งมีบทบาทต้านอนุมูลอิสระ และปกป้องเซลล์จากความเครียด oxidative การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินสถานะสารต้านอนุมูลอิสระของ P. edulis เปลือกแป้งในสัตว์ทดลอง หนู Wistar เพศ (77 วันเก่า) ถูกแบ่งออกเป็นเปลือกและควบคุมกลุ่ม (n ¼ 4) กลุ่มควบคุมได้รับมาตรฐานอาหาร (อิน - 93M) และกลุ่มเปลือก ได้รับอาหารในที่ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของเซลลูโลสเนื้อหาถูกแทนที่ ด้วยเส้นใยจาก PPF หลังจาก 15 วัน สัตว์ถูก anaesthetized และเสียสละ กลุ่มเปลือกใช้มากกว่า
จำนวนอาหารโดยเปลี่ยนแปลงน้ำหนักของร่างกายของสัตว์ กลุ่มทดลองพบว่าไม่มีความแตกต่างในสถานะเซรั่มต้านอนุมูลอิสระ (assays FRAP และ TBARS) (P > 0.05), แต่พวกเขาแสดงศักยภาพระดับต่ำกว่าสารต้านอนุมูลอิสระตาม ORAC assay (P < 0.05) ในไตเปลือกกลุ่ม ลดไขมัน peroxidation โดย TBARS วิเคราะห์ (P < 0.05) ถูกตรวจสอบ นอกจากนี้ ตับของสัตว์เลี้ยง ด้วย PPF พบระดับ TBARS สูง เพิ่มกลูตาไธโอน reductase กิจกรรม (GR), ลดไธ peroxidased กิจกรรม (GPx) และกิจกรรมซูเปอร์ออกไซด์ dismutase (SOD)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสาวรส ( เสาวรส ) เป็นสายพันธุ์จากประเทศบราซิลในวัฒนธรรมพื้นเมือง โดยใช้ผลไม้ เปลือกเป็นผลพลอยได้ของอุตสาหกรรมแปรรูปน้ำผลไม้ และมักจะถูกละทิ้ง พวกเขาเป็นแหล่งของเส้นใย และสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพอื่น ๆซึ่งอาจจะมีบทบาทของสารต้านอนุมูลอิสระ และป้องกันเซลล์จากความเครียดออกซิเดชัน การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินสถานภาพของสารต้านอนุมูลอิสระหน้าชินีเปลือกแป้งในสิ่งมีชีวิตหนูแรชาย ( 77 วันเก่า ) แบ่งเป็นเปลือกและกลุ่มควบคุม ( N ¼ 4 ) คือกลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารมาตรฐาน ( ain-93m ) และเปลือกของกลุ่มที่ได้รับอาหารที่ร้อยละห้าสิบของเซลลูโลสถูกแทนที่ด้วยไฟเบอร์จากรถ . หลังจาก 15 วัน สัตว์ที่ถูกให้ยาสลบโดย และเสียสละ เปลือกกลุ่มบริโภคมากขึ้น
ปริมาณอาหารโดยไม่เปลี่ยนแปลงน้ำหนักตัวของสัตว์กลุ่มทดลองไม่มีความแตกต่างในระดับสารต้านอนุมูลอิสระ ( VDO ) และสถานะปกติ ( p > 0.05 ) แต่พวกเขาแสดงศักยภาพตามการทดสอบ ORAC สารต้านอนุมูลอิสระลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) ในไตที่เปลือกของกลุ่ม การเกิด lipid peroxidation ด้วยวิธีปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) ตามลำดับ นอกจากนี้ในตับของสัตว์ที่เลี้ยงด้วยรถมีค่าสูงโดยวัดระดับเพิ่มกิจกรรมของเอนไซม์กลูตาไธโอน ( GR ) กิจกรรมลดลง peroxidased กลูตาไธโอน ( GPX ) และกิจกรรมซุปเปอร์ Dismutase ( SOD )